تهمت به شیعه در روز روشن

با سلام
همراه عده ای از ایرانی ها بوسیله قطار از کاظمین به سامرا می رفتم. در کوپه ما دو نفر از علمای اهل تسنن بودند که پیوسته ما را به زبان عربی مسخره می کردند؛ غافل از اینکه من تسلط کامل به زبان عربی دارم.

آنها می گفتند و ما سکوت می کردیم تا اینکه یکی از آنها گفت این رافضی ها اهل بدعت هستند.
از جمله بدعت های اینان این است که بعد از سلام نماز، سه مرتبه دست ها بلند می کنند و می گویند «خان الامین[جبرئیل امین خیانت کرد]».
اطرافیانش از معنای این جمله پرسیدند.
گفت:«شیعه می گوید رسول خدا و جعفر و علی در کوه حرا بودند. جبرئیل از طرف خدا مامور شد نبوت را به علی برساند ولی خیانت کرد و به پیامبر رساند.»

این دروغ شاخدار را که شنیدم دیگر طاقت نیاوردم و رو به او کرده و گفتم:«جناب شیخ!

آیا تهمت و دروغ از گناهان کبیره است یا نه؟»
گفت: «چرا؟»
گفتم: «شما الان هم دروغ گفتید و هم به شیعیان تهمت زدید.»
با کمال پررویی گفت: «مطلب همین است که گفتم!»


من هم ده دوازده نفر از شیعیان که در قطار بودند و از مطلب بی خبر بودند را صدا زدم و از ایشان پرسیدم که شما بعد از نمازتان چه می گویید؟
همگی گفتند سه مرتبه تکبیر می گوییم.
به جوانان سنی که در کوپه ما بودند گفتم شما به کوپه های دیگر هم سری بزنید و از مردم روستایی و شهری شیعه بپرسید تا حقیقت فاش شود.
آنها رفتند و پس از مدتی برگشتند و با ناراحتی رو به شیخ کرده و گفتند: «چرا دروغ می گویی؟»