بی احترامی به کودکان (دعوت نامه)

با سلام و عرض ادب :Gol:

به مطلب بسیار بسیار مهمی اشاره کردید. ممنون از طرح این موضوع.

2 - اخراج از اتاق
گاهی اوقات پیش می آید که بزرگسالان می خواهند فیلمی ببینند که به درد کودکان نمی خورد (مثلاً از نظر خشونت)، و در چنین مواردی کودک را از اتاق بیرون می کنند و استدلال می کنند که این چیزها به درد تو نمی خورد و تو هنوز کوچکی و غیره. حتی در مواردی که کودک را دعوت به سرگرمی جایگزین کنند، باز هم این مطلب باعث تحقیر کودک می شود. کودک خودش را موجودی مستقل و دانا می داند، و این مطلب که تو نمی فهمی یا به درد تو نمی خورد را برنمی تابد. بهتر است دیدن این فیلمها به ساعاتی منتقل شوند که کودک حضور ندارد (یا مدرسه است، یا خواب، یا غیره).

با تشکر
یا حق

3 - حساس کردن آنها به مسائل جنسی
شهوت جنسی کودک باید رشد خودش را داشته باشد گاهی والدین و اطرافیان با کارهای نابجا حساسیت او را تحریک می کنند و زمینه ساز بلوغ زود رس او می شوند و ساختمان فطرت پاک او را ویران می کنند برخی از این موارد که بی احترامی به شأن اوست عبارتند از:
شوخی های جنسی والدین
رابطه زناشویی هنگام بیداری و توجه او
جدا نکردن بستر خواب آنها از خود و خواهر برادرانش سر وقت
بازی کردن با اندام جنسی او
برهنه شدن در برابر او
دیدن فیلم و تصاویر های مستهجن در برابر او
و....

4 - بیرون انداختن آنها از صفوف جماعت و حتی از مسجد:Narahat:
برخی افراد به ظرافت های برخورد با کودکان توجه ندارد می خواهند برای زیبایی زیر ابرو بر دارند عروس را کور می کنند. زیاد مشاهده می شود که غولی بر کودکی در صفوف جماعت سایه می افکندو بدون توضیح بازوی او را می گیرد و با یک دست او را از صف بیرون می اندازد و جای او را غصب می کند.
جالب این جاست که این کودکان احکام فقهی بلد نیستند وگرنه بسیاری از افراد بیسواد نسبت به حکم فقهی را محکوم می کردند.
البته این برخورد نادرست اگر در مسجدی زیاد تکرار شود و رفع نشود باید به حاج آقا ایراد گرفت که در مدیریت فرهنگی مسجد قوی عمل نمی کند.

6- بی توجهی به آنها هنگام صحبت کردن. گاهی اوقات مشاهده می شود هنگامی که کودکی صحبت می کند به حرفهایش توجه نمی شود، حرفها و صحبتهای کودک شاید برای ما مهم نباشد ولی برای خودش خیلی مهم هست.

7- غفلت از هسته شخصیت

بسیاری از ما نهایت احترامی که برای کودک مان قائلیم این است که به جسمش برسیم برایش کفش خوب، پوشاک بخریم او را به آرایشگاه ببریم و.........همه شخصیت کودک را در جسمش خلاصه کردن و بی توجهی نسبت به نیاز های روحی ورانی کودک، بی احترامی به روح و روان اوست که قسمت اصلی و مهم تر شخصیت اوست.

8- جلوگیری از روزه گیری
بسیار مشاهده کردم که کودک می خواهد روزه بگیرد، و با تندی جلوی او را می گیرند، با این استدلال که مریض می شوی. در حالی که یکی دو روز روزه در سال بر کودک تأثیر آنچنانی ندارد. می توان ضعف ایجاد شده را در روزهای بعدی جبران کرد. این مخالفت والدین با این تصمیم الهی کودک ضررش به مراتب بیشتر است!

10- ساکت باش
یکی از بی احترامی هایی که اغلب به بچه ها می شود این است که ما در محضر آنها بحثی را مطرح می کنیم ولی وقتی او می خواهد نظر بدهد می گوییم کی نظر تو را خواست اصلا کی به تو گفت نظر بدی؟ به شما مربوط نیست ساکت شو.
یا هر موقع می خواهد در جمع اظهار نظری کند با علامت یا با صراحت می گوییم حرف نزن.

11- بازی و تفریح به سبک و شیوه ی بزرگ ترها

همیشه با کودکانی که اتفاقاً محبوب هم هستند (با کودکانی که محبوب نیستند که اصلاً بازی نمی شود!) به گونه ای بازی می شود که شخص بزرگ سال طالب است! اصلاً توجه نمی شود که کودک چه بازی دوست دارد آن بازی را با او داشته باشيم، توجه می شود ما چه بازی دوست داریم این گونه با او بازی کنیم! این در حالی است که کودکان بسیاری مواقع از این بازی ها آزرده خاطر شده و همیشه این آزردگی خاطر با آن هاست، نوعی دلخوری از آن شخص و نه محبوبیت او در نظر کودک!

12- عدم توجه به سلیقه ی کودکان

برخی والدین توجهی به سلیقه ی فرزندان ندارند و با توجه به سلیقه ی خودشان برای کودک خرید می کنند؛ در حالی که کودک 2-3 ساله نیز تمایلات خاص خود را دارد.

14- دعوا کردن در جمع

گاهی بچه یه کار بدی رو که از سر بچگی انجام میده ، پدر یا مادر در جمع دیگران به شدت او را دعوا می کنند و تمام شخصیت فرزند رو پیش بقیه خراب می کنند. و بچه هم احساس سرخوردگی می کنه. و در حد بچگی خودش به این نتیجه می رسه که آبروش رفته.

15- بیهوده خرده گرفتن

بچه ها اصولاً وقتی شیرینی می خورند کمی از خورده های شیرینی روی فرش یا لباس شون می ریزه؛ این مسئله اگر وسیله ی پذیرایی چایی، شربت و امثالهم باشه هم تکرار می شه، ممکنه کمی از چایی یا شربت را روی مبل یا پتو بریزند؛ میوه را هم با تبحر نمی تونند پوست بگیرند. والدین می تونند از همون ابتدا کمی حواس شون به کودک باشه تا این اتفاق نیفته، اما اگر هم این اتفاق افتاد در جمع به آن ها خرده گرفتن صرفاً تخریب عزت نفس آنان است.

مثلاً برخی والدین مهربانانه به کودک می گویند که دستت یا بشقاب را بگیر زیرش تا خرده های شیرینی نریزه؛ اما برخی دیگه گرم صحبت اند بعد میان کلامشان خطاب به بچه می گویند: دوباره که خرده های شیرینی را ریختی روی لباست؟ هنوز یاد نگرفتی چیز بخوری؟

در مورد اول مشکل حل شده، کودک هم ناراحت نمی شود؛ اما در مورد دوم کودک در جمع خیلی خجالت می کشد.

سلام .

تازگی ها مد شده که در انتهای کارت می نویسند از اوردن بچه ها خودداری کنید ...

واقعا به شخصیت بچه ها بر میخوره .