آیا عثمان قرآن سوزانده است؟
تبهای اولیه
[=Century Gothic]با سلام
[=Century Gothic]بر پایه تاریخ اهل سنت و برخی مدارک در این باره، در پی کشورگشایی مسلمانان، فوج فوج از همسایگان عرب و عجم به اسلام رو کردند.
[=Century Gothic] مردم عرب در پی روآوری به کشورهای همسایه و آشنایی با رسوم و زبان عجم، در تلفظ کلمات دچار لهجههای گوناگون شدند، چنان که از طرفی تلفظ آیات قرآن برای تازه مسلمانان غیر عرب نیز دشوار بود.
[=Century Gothic]در هم آمیختگی عرب و عجم با لهجههای متفاوت، تلفظ کلمات مترادف و معادل عربی را برای آنان دشوار و به اختلاف در قرائت قرآن دچار ساخت؛ به ویژه آن که در آن ایام، کلمات قرآن را بدون نقطه و اعراب مینوشتند.
[=Century Gothic]اختلاف در زبان و لهجه، سبب اختلاف در قرائت قرآن شد و این اختلاف، روابط اصحاب را به تیرگی کشانید و گاه فردی به دیگری میگفت: از قرآن چیزی نزد من است که تو نداری!
[=Century Gothic]چون خبر این اختلافات به عثمان رسید وی اندیشناک شد و در پی چاره برآمد. او هیأتی فراهم آورد تا نوشتههای زمان پیامبر(ص) را گردآورند و نسخة جمع شده از سوی ابوبکر را که نزد حفصه، دختر عمر و همسر رسول خدا(ص)، بود با بقیه مصاحف مقابله کنند و از میان آنها یک نخسه و از روی آن چندین نمونة دیگر بنویسند و به شهرهای مرکزی بفرستند
[=Century Gothic] تا مردم فقط از آن پیروی کنند و همة نوشتههایشان بر استخوان،چرم سفال و سنگهای نازک سفید را بسوزانند یا پاره کنند یا بشویند. [i] همین امر سبب شد که عثمان را «حراق المصاحف » یا «خراق المصاحف» (سوزاننده یا پاره کنندة قرآنها) بنامند.[ii] آغاز این کار در اواخر سال 24 و اوایل سال 25 هجری و پایان آن حدود سال 30 هجری بود.[iii]
پی نوشتها:
. در این باره، ر.ک: صحیح بخاری، باب فضائل القرآن، مسند احمد، ج 3 ، ص 12؛ جامع البیان فی تفسیر القرآن، ج 1 ، ص 20و 21؛ الاتقان، ج 1، ص 209؛ فتح الباری فی شرح صحیح البخاری، ج 9، 18.
[ii] . اقتباس از تاریخ قرآن، ص 408ـ 431.
[iii] . همان، ص 435.