سيره پيامبر با نگاهي به قرآن كريم

عنوان کتاب: سيره پيامبر با نگاهي به قرآن كريم
نویسنده: محسن قرآئتی
فرمت: pdf

*********
در بخشی از کتاب این چنین آمده است:
يكى از بهترين شيوه‏هاى تربيت، معرفى الگوهاى موفق است.
الگو به كليات و تئورى‏ها، روح و حيات مى‏بخشد.
الگوى خوب، مردم را از رفتن به سراغ الگوهاى بد باز مى‏دارد.
الگوى خوب، دعوت و تبليغ عملى است.
دليل و فلسفه مجالس عزادارى امامان معصوم به خصوص امام حسين عليه السلام آن است كه پرچم الگوهاى ايمان و استقامت در تاريخ برفراز باشد.
خداوند، بارها به پيامبرش دستور داده، نمونه‏هاى برجسته انسانيت را به مردم معرفى كند تا اين الگوها به فراموشى سپرده نشود. در يك آيه مى‏فرمايد: «واذكر فى الكتاب ابراهيم» ياد ابراهيم را زنده بدار و در آيه‏اى ديگر مى‏فرمايد: «واذكر فى الكتاب مريم»، ياد مريم را زنده بدار.
آرى، ديدن الگو، مطالب تصورى و ذهنى و شايد محال را به صورت عينى مجسم مى‏كند.
قرآن در باره الگو بودن پيامبر اسلام مى‏فرمايد:
«لقد كان لكم فى رسول اللّه اسوة حسنة لمن كان يرجوا اللّه و اليوم الاخر و ذكر اللّه كثيرا» همانا براى شما در (سيره) رسول خدا، الگو و سرمشقى نيكوست، (البته) براى كسانى كه به خدا و روز قيامت اميد دارند و خدا را بسيار ياد مى‏كنند.
گرچه اين آيه در ميان آيات جنگ احزاب است، اما الگو بودن پيامبر، اختصاص به مورد جنگ ندارد، بلكه آن حضرت در همه زمينه‏ها بهترين الگو است. به چند نكته توجّه كنيد:
1- آيه با كلمه «لقد» شروع مى‏شود كه هم حرف لام به معناى قطعاً است و هم حرف «قد». يعنى قطعاً و حتماً پيامبر براى شما الگوست و در الگو بودن او شك نكنيد.
2- كلمه «كان» به معناى ثبوت و دوام است. يعنى الگو بودن پيامبر در همه عصرها و براى همه نسل‏هاست.
3- به جاى آنكه بگويد: «رسول اللّه اسوه است»، مى‏فرمايد: «در رسول اللّه اسوه است» «فى رسول اللّه اسوة حسنة» يعنى شما نمى‏توانيد مانند رسول خدا باشيد، ولى مى‏توانيد در لابلاى رفتار و گفتار و اخلاق او، براى خود الگويى بيابيد.
4- واژه «اسوة» در مورد تأسّى و پيروى از ديگران در كارهاى خوب به كار مى‏رود. در قرآن، اين كلمه، درباره دو پيامبر عظيم الشأن آمده است: يكى درباره حضرت ابراهيم‏عليه السلام و ديگرى درباره پيامبر اسلام‏صلى الله عليه وآله. جالب آن كه اسوه بودن حضرت ابراهيم در برائت از شرك و مشركان است ولى الگو و اسوه بودن پيامبر در همه امور است:
در مهربانى با زيردستان، گشاده‏رويى با مردم، مشورت كردن، اخلاص، ساده زيستى، تشويق به كسب علم، عبادت، استقامت، در گفتار و عمل، مبارزه با ظلم و ستم، نظم و انضباط، نظافت و بوى خوش، مساوات، همسردارى، محبت به كودكان و...
چنانكه نقش پيامبر در جنگ احزاب، الگوى فرماندهان است: هدايت لشكر، اميد دادن، خندق كندن، مزاح كردن، شعار حماسى دادن، به دشمن نزديك بودن و استقامت نمودن. حضرت على عليه السلام فرمود: در هنگامه نبرد، خود را در پناه پيامبر اكرم‏صلى الله عليه وآله قرار مى‏داديم و آن حضرت از همه ما به دشمن نزديك‏تر بود. «اتّقينا برسول اللّه‏صلى الله عليه وآله فلم يكن منّا اقرب الى العدوّ منه»(1)
و ادامه آيه مى‏فرمايد: كسانى مى‏توانند پيامبر را الگوى خود قرار دهند كه قلبشان سرشار از ايمان و ياد خدا باشد. «لمن كان يرجوا اللّه و اليوم الاخر»
-------------
[=tahoma,arial,helvetica,sans-serif]1) نهج البلاغه، حكمت 260.
[/]