« آيات قرآن کريم درباره اهل بيت(ع) »

ب) آيه ايثار

ابوهريره مي گويد:

« مردي نزد پيامبر آمد و از گرسنگي شکوه کرد. پيامبر او را به خانه زنانش فرستاد و آنها گفتند: چيزي جز آب نداريم.

آن حضرت فرمود: چه کسي در اين شب اين مرد را درمي يابد؟

علي گفت: من يا رسول الله!

سپس نزد فاطمه آمد و او را از ماجرا آگاه کرد. او گفت: چيزي جز غذاي اين دخترک نداريم، ولي مهمانمان را بر خود ترجيح مي دهيم.

علي گفت: دخترک را بخوابان و من نيز چراغ را به خاطر اين مهمان خاموش مي کنم. فاطمه چنان کرد، و آن مهمان شام خورد، و چون

صبح شد خداي سبحان آيه « و يؤثرون علي انفسهم... » را نازل فرمود. » [12]

__________________________________________

[11]. سوره حشر، آيه 9.
[12]. حاکم حسکاني، شواهدالتنزيل، ج 2، ص 246.

ج) آيه مباهله

ــ در « الصواعق المحرقه » از جابر بن عبدالله چنين نقل شده است:

« هيئت نمايندگي نجران، رئيس و مرئوس، نزد رسول خدا(ص) آمدند و پيامبر آنان را به اسلام فراخواند.

گفتند: ما پيش از تو اسلام آورديم.

پيامبر (ص) فرمود: دروغ مي گوييد، اگر بخواهيد، شما را به آنچه از اسلام بازتان مي دارد آگاه مي کنم.

گفتند: آگاهمان کن.

فرمود: عشق به صليب و شرب خمر و خوردن گوشت خوک. سپس آنان را به مباهله فراخواند و آنان وعده اش دادند که صبح فردا حاضر شوند.

صبح فردا، رسول خدا(ص) دست علي و فاطمه و حسن و حسين را گرفت و مسيحيان را به مباهله فراخواند ؛ اما آنان از آمدن سر باز زدند و

به پرداخت خراج رضايت دادند.

پيامبر (ص) فرمود: سوگند به آنکه مرا به حق فرستاد، اگر آمده بودند، اين بيابان آتش بار مي شد.

آن گاه اين آيه نازل شد: « فقل تعالوا ندع ابناءنا و ابناءکم...ثم نبتهل... . »

ــ « شعبي » مي گويد:

« ابناءنا » در آيه، « حسن و حسين » هستند،

و « نساءنا » ، « فاطمه »

و « انفسنا » ، « علي بن ابي طالب(ع) » .

ــ « ابن حجر » مي گويد:

« دارقطني روايت کند که علي(ع) در روز شورا، با اهل شورا احتجاج کرد و به آنها گفت:

شما را به خدا سوگند مي دهم، آيا در بين شما کسي هست که از من به رسول خدا(ص) نزديک تر باشد؟

آنکه پيامبر او را نفس خود قرار داده و فرزندانش را فرزندان خود خوانده، کسي جز من است؟

گفتند: هرگز، هرگز [14] !.... »

_______________________________________

[13]. سوره آل عمران، آيه 61.
[14]. ابن حجر، الصواعق المحرقه، ص 93.

د) آيه فائزون

ــ از « عبدالله بن مسعود » چنين نقل شده است:

« مراد از آيه « اني جزيتهم اليوم بما صبروا ... » علي بن ابي طالب و فاطمه و حسن و حسين است

که در دنيا بر طاعت خدا و فقر و گرسنگي صبوري کردند و از معاصي دوري جستند و در بلاها شکيبايي ورزيدند.

آري، آنان رستگاران و نجات يافتگان از حسابند. » [16]

______________________________________

[15]. سوره مؤمنون، آيه 111.
[16]. حاکم حسکاني، شواهدالتنزيل، ج 1، ص 4.

هـ) آيه تطهير

ــ از ام سلمه چنين نقل شده است:

« پيامبر در خانه من بود که فاطمه(س) با ظرف حريره وارد شد و نزد آن حضرت رفت.

پيامبر به او فرمود: شوهر و فرزندانت را بخوان. علي و حسن و حسين نزد ايشان آمدند و حريره خوردند. آن حضرت در بستر خويش

و بر روي کسا نشسته بود و من در اتاق خود نماز مي خواندم که خداي عزوجل آيه : « انما يريد الله ليذهب عنکم الرجس اهل البيت

و يطهرکم تطهيراً » را نازل فرمود. آن حضرت دنباله کسا را برگرفت و بر آنها پوشانيد و بعد دست خود را بيرون آورد و به سوي آسمان

اشاره کرد و گفت:

« خداوندا، اينها اهل بيت و خواص من هستند؛ پليدي را از آنان دور کن و پاک و پاکيزه شان گردان. »

من سر خود را داخل اتاق کردم و گفتم: يا رسول الله، من هم با شمايم؟

فرمود : تو عاقبت به خيري. » [18]

ــ از انس بن مالک نقل شده است که پيامبر تا شش ماه که براي اقامه نماز صبح از مقابل خانه فاطمه (س) مي گذشت، مي فرمود:

__________________________________________

[17]. سوره احزاب، آيه 33.
[18]. ابن حنبل، المسند، ج 6، ص 393. مسلم نيز اين حديث را در صحيح خود آورده است.
[19]. بلاذري، احمد بن يحيي، انساب الاشراف، ج 1، ص 215.

و) آيات مرج البحرين يلتقيان

از « ضحاک » چنين نقل شده است:

منظور از « مرج البحرين يلتقيان » ، علي و فاطمه ؛

منظور از « بينهما برزخ لا يبغيان » ، پيامبر است ؛

و منظور از « يخرج منهما اللؤلؤ و المرجان » ، حسن و حسين . [21]

ز) آيه الحاق ذريه

از ابن عباس نقل شده است که :

آيه « والذين آمنوا و اتبعتهم ذريتهم... » درباره « پيامبر و علي و فاطمه و حسن و حسين » نازل شده است.

___________________________________

[22]. سوره طور، آيه 21

ح) آيه مودّت

ــ از ابن عباس نقل شده است :

« هنگامي که آيه مودت نازل شد، گروهي گفتند: يا رسول الله، خويشاوندان شما که مودت آنها بر ما واجب شده، کيانند؟

فرمود: علي و فاطمه و دو پسر آن دو [24] .

و از آن موارد نيز اين آيه که خداوند مي فرمايد: « اولئک الذين يدعون ... » [25]

عکرمه در شأن نزول اين آيه چنين مي گويد: « اولئک الذين يدعون ... » [25] منظور از آيه فوق پيامبر(ص)، علي، فاطمه، حسن و حسين(ع) است.

___________________________________

[23]. سوره شوري، آيه 23.
[24].طبري، محب الدين، ذخائر العقبي، ص 25؛ ابن حجر، الصواعق المحرمه، ص 101؛ شبلنجي حنفي، نورالابصار، ص101.
[25]. سوره اسراء، آيه 57.

سپاسگذارم از صدیق عزیز این مطالب خطاب به بنده بود یعنی جایی کوتاهی انجام دادم بفرمایید اصلاح میکنم باتشکر از شما