ღ•*♥*•ღآداب تلاوت قرآن ღ•*♥*•ღ
تب‌های اولیه
فاش گويم آنچه در دل مضمر است
اين كتابى نيست چيزى ديگر است
چونكه در جان رفت جان ديگر شود
جان چو ديگر شد جهان ديگر شود
قرآن پاك ترين كتاب، از مبدا پاكى و طهارت، بر پاك ترين قلب عالم هستى، تلاوت و از لبان پاك ترين مخلوق الهى، بر عالم وجود عرضه گرديد.
و به همين خاطر، تنها كسانى مى توانند به اين مصحف مطهر نزديك شده، و از نور پر فيض آن بهره مند گردند كه ظاهر و باطنى پاك و طاهر داشته، و از هر گونه آلودگى جسم و روح منزه باشند.
((انه لقرآن كريم. فى كتاب مكنون. لا يمسه الا المطهرون))
اولين شرط براى تماس با قرآن، پاك بودن از جنابت و داشتن وضو است
و اما براى اينكه گرفتن وضو، ذهنمان را از تخيلات پراكنده خالى سازد، و ما را در هاله اى از معنويت و عرفان قرار دهد، لحظاتى قبل از شروع به آن، به ياد كلام شيرين حضرت امام صادق(ع) بيفتيم، و ضمن عرض ارادت به آن ستاره هدايت، اين حالت روحانى را در خود بوجود آوريم
((چون قصد وضو كنى، به آب نزديك شو، مانند كسى كه مى خواهد خود را به رحمت پروردگار متعال نزديك كند.
زيرا خداوند آب را وسيله مناجات و قرب خود قرار داده است.))
در چند حديث شريف كه از ائمه معصومين(عليهم السلام) نقل گرديده، از دهان بعنوان ((راه قرآن)) و ((يكى از راههاى پروردگار)) ياد شده است.
ـ راه قرآن را پاكيزه سازيد.
پرسيدند: اى رسول خدا! راه قرآن چيست؟
فرمود: دهانهاى شما.
پرسيدند: به چه پاكيزه كنيم؟
فرمود: ((به مسواك زدن))
((امام رضا(ع) از پدرانش(عليهم السلام) از پيامبر(ص) فرمود:
ـ دهانهاى شما راههايى از راههاى پروردگارتان است، آن را پاكيزه سازيد.))
دهانى كه گناهان بزرگى چون دروغ و تهمت و غيبت را مرتكب مى شود،
دهانى كه براى شكستن دل دردمندى بحركت در مى آيد،
دهانى كه پيوسته مسلمانان از شر آن در واهمه و عذاب هستند، چگونه مى تواند محل تلفظ آيات قرآن باشد؟!
از رسول اكرم(ص) نقل شده كه فرمودند:
((اعط العين حقها)) حق چشم را ادا كنيد.
عرض كردند: حق چشم چيست يا رسول الله؟
فرمود: ((النظر الى المصحف)) نگاه كردن به قرآن.
زيرا تلاوت قرآن از روى قرآن، طبق حديث، عبادت است.
اگر چشم پاك نباشد، توفيق نظر به قرآن را پيدا نمى كند
چشم هرزه اى كه بدنبال معصيت و خطا مى چرخد، و چشم افسار گسيخته اى كه ديگر در كنترل صاحبش نيست، اگر هم بر روى خطوط قرآن قرار بگيرد، همچون كورى است كه جمال نورانى حق را هرگز مشاهده نخواهد كرد.
و به مصداق:
آنچه ما كرديم با خود هيچ نابينا نكرد
در ميان خانه گم كرديم صاحبخانه را
جز خطوطى پى در پى، چيز ديگرى از قرآن نخواهد يافت.
اين نظر از دور چون تير است و سم
عشقت افزون مى شود صبر تو كم
روح ناپاكى كه اسير انديشه هاى شيطانى است، روح پژمرده اى كه لطافت و ظرافت خود را از دست داده، و در برخورد با مظاهر معنويت، سرد و بى تفاوت است، روح تيره اى كه زنگار گناه و معصيت، تمامى زواياى آنرا پوشانده است، روح كوچك و حقيرى كه فقط خود را مى بيند، و سرگرم بازيچه هاى خويش است، چگونه مى تواند معنويت قرآن را به هنگام تلاوت، درك و لمس نمايد؟!
اما روح پاك و وارسته اى كه از علائق مادى فاصله گرفته، و بر اثر خودسازىهاى پيوسته، نورانى و پرجلا شده است؛
روح بلندى كه با عبادتهاى خالص و ناب و توجهات روحانى حركات شرك آلود و انديشه هاى شيطانى را از خود دور ساخته است؛
اين روح با صفا و رحمانى، به هنگام تلاوت قرآن، نورانيت عظيم و فراگير قرآن ر، به خوبى احساس مى كند، و هم در پرتو نور آن، حقايق ديگر را...
هست قرآن مر تو را همچون عصا
كفرها را دركشد چون اژدها
بنابر تعبير آيت الله جوادى آملى:
((گوش و چشم و دست و ساير اعضا نيز راههاى قرآن است)).
گوشى كه صوت ملكوتى قرآن را مى شنود و متإثر نمى شود، گوشى كه در مسير خطابهاى قرآن قرار مى گيرد، اما گويا هرگز كلامى و يا خطابى نشنيده است، گوشى كه از شنيدن غيبت و دروغ و تهمت، لذت مى برد، اين گوش طهارت ندارد. دستى كه ناپاك است و طهارت ندارد، نبايد بسوى قرآن دراز شود ((لا يمسه الا مطهرون)) جز دست پاكان بدان نرسد.
پس بايد تمامى اعضإ بدن ر، كه راه هاى قرآن هستند، پاك و مطهر نمائيم تا انوار الهى، وجودمان را نورانيت و روشنائى و صفا بخشد.
هركه كاه وجو خورد قربان شود
هركه نور حق خورد قرآن شود
با يك نيت و مقدارى آب، مى توان خود را از آلودگى هاى ظاهرى پاك كرد، و به آسانى قرآن را به لب گذاشت و بوسيد و خطوط آنرا لمس نمود.
اما طهارت ديگر اعضإ از جمله: دهان و گوش و چشم و روح، به يكباره امكان پذير نيست، و بايد ضمن توكل بر خداوند بزرگ، با جديت و تمرين و ممارست، رذائل اخلاقى را از جسم و روح زدوده، و آنچنان پاك و طاهر نمائيم كه شايستگى انس و مجالست با كلام وحى ((قرآن)) را بيابيم. ان شإ الله.
خون پليد است و به آبى مى رودليك باطن را نجاست ها بود