نیایش ماه مبارک در عصر غیبت
تبهای اولیه
اَللّهُمَّ اَدْخِلْ عَلی اَهْلِ الْقُبُورِ السُّرُور: خدایا! ما وارثان ماتمزده اهل قبور را با نوید برآورده شدن آسمانیترین آرزوی آدم خاکی ـ که سینههایمان را سخت میفشارد ـ شاد و مسرور فرما! خدایا! زمین ـ این قبرستان مرده آرزوهای فرزندان آدم ـ را با قدوم احیاگرِ آن کس که آمدنش را وعده فرمودی، زنده و اهل آن را سرزنده گردان! خدایا! اگر روزی آرزوی دیدار و پابوسی امامم را به گور بردم، منّت گذار و لحظهای او را بر مزارم عبور ده! «تا به بویش ز لحد رقصکنان برخیزم».
اَللّهُمَّ اَغْنِ کُلَّ فَقیر: خدایا! ما را که بدون او هیچ نداریم، به او که همه چیزمان است، برسان. خدایا! او را که در دولت کریمهاش هیچ فقیری نخواهد ماند، بر زمین حاکم گردان!
اَللّهُمَّ اَشْبِعْ کُلَّ جائِع: خدایا! ما را از دنیاطلبی سیر کن تا اشتهایی جز تماشای او که وجه زیبای توست در دل نپرورانیم.
اَللّهُمَّ اکْسُ کُلَّ عُرْیان: خدایا! بر قامت دین، لباس سربلندی و بر قامت ولایت، لباس حکومت و بر قامت اولیائت، لباس عزت و بر قامت دشمنانت، لباس ذلت و بر قامت زمین، لباس حیات و بر اندام دلارای یوسف زهرا(ع)، لباس ظهور بپوشان!
اَللّهُمَّ اقْضِ دَینَ کُلِّ مَدین: خدایا! بودنمان را مدیون حجتت هستیم. توفیق ده تا با فدا کردن هستیمان در پیشگاه او، ذرهای از این دِین را ادا کنیم.
اَللّهُمَّ فَرِّجْ عَنْ کُلِّ مَکْرُوب: خدایا! تنها گرفتاری و غم و اندوهمان را غیبت او قرار ده، تا تنها حاجتمان فرج او باشد. خدایا! هیچ گرهی نیست که جز با دستهای او باز شود و هیچ گرهی نیست که با دستهای او باز نشود. با ظهور او گره از کار عالم بگشا!
اَللّهُمَّ رُدَّ کُلَّ غَریب: خدایا! ما را که از دامن پاک او گریختهایم و آواره برهوتِ هواهای نفسانی شدهایم، دوباره به وطنمان که آغوش اوست، برگردان!
اَللّهُمَّ فُکَّ کُلَّ اسیر: خدایا! ما را از زندان تاریک و سرد خواستههای زشت نفسانی و از زندان تاریکتر و سردترِ هجران او رهایی بخش! خدایا! غُل و زنجیرهای نفس را از دست و پای عقلمان بگشا تا نجات و آزادی را تنها در رسیدن به او بیابیم و بندگی او را اسارت نخوانیم! خدایا! ما را اسیر او کن تا از بند غیرِ او آزاد شویم!
اَللّهُمَّ اَصْلِحْ کُلَّ فاسدٍ مِنْ اُمُورِ الْمُسْلِمین: خدایا! تنها چیزی که به صلاحِ ماست، ظهور اوست و آنچه مانع ظهور اوست، فساد ماست. ما را با رهایی از سلطه دشمنانِ او، به صلاحمان که حکومت جهانی اوست، برسان!
اَللّهُمَّ اشْفِ کُلَّ مَریض: خدایا! ما را بیمار او کن تا از همه بیماریها شفا یابیم. خدایا! با شربت وصل او، قلب هجران کشیده ما را از آتشِ تب فراقش، شفا بخش!
اَللّهُمَّ سُدَّ فَقْرَنا بِغِناک: خدایا! ما به غیر از تو و او کسی را نداریم. احتیاج ما به او با هیچ چیز برطرف نمیشود، جز به دست تو و رساندن او به ما. خدایا! مسئلت از غیر تو و نیاز به غیر او، ما را در پرتگاه فقر افکنده است، پس ما را محتاج او کن.
اَللّهُمَّ غَیِّرْ سُوءَ حالِنا بِحُسْنِ حالِک: خدایا! «گذشته» سیاهمان که بی او سپری شد، «حال» تیره ما را به «فردا»ی روشن او برسان! خدایا! حال و روز ما را که خالی از اوست، با حال و روز خودت که پیش او و با اوست، تغییر ده!
اَللّهُمَّ اقْضِ عَنَّا الدَّین: خدایا! گناهان ما غیبت او را تمدید میکند و غیبت او، دِین او را برگردان ما سنگینتر میگرداند. پس خودت بر گناهان ما قلم مغفرت بکش.
وَ أَغْنِنا مِنَ الْفَقْر: خدایا! مرا در فقری قرار مده که نهایتش کفر است و مرا از او فقیر نکن! خدایا! مرا در فقری قرار ده که نهایتش ایمان است و مرا فقیر او کن!
خدایا: این چهارده دعای مرا که همگی یک دعا بودند، به یک استجابت که چهارده استجابت است، برسان، و حکومت او را که حکومت چهارده تن است، هر چه زودتر بر زمین سایه گستر فرما! که تو بر همه چیز توانایی: «اِنّکَ عَلی کُلِّ شَیءٍ قدیر».
با استفاده از ترجمه و تفسیر حسن بیاناتی در شماره 41 نشریه موعود.