ويژگيهاي دنيا دوستان

دراین پست ویژگیهای بندگان دنیا را که خدای متعال آنها را در شب معراج به رسولش گوشزد کرده است مطرح می کنیم.
فایده شناسایی این خصلتها دور ی جستن از آنها است.ما انسانها برای دنیا آفریده نشده ایم لذا در زندگی چند روزه دنیا نباید مثل عاشقان این عروس هزار چهره رفتار کنیم چرا که این عروس به هیچ کس کام نداد و همه دامادهایش را کشت!
عجوزه ای است عروس جهان ولی هشدار که این عروس به عقد کسی نمی ماند
فى حديث المعراج قال الله تعالى لرسول الله -صلى الله عليه و]له:
يا أحمد أبغض الدنيا و أهلها و أحب الآخرة و أهلها، قال: يا رب و من أهل الدنيا و من أهل الآخرة قال: أهل الدنيا من:
1-(پرخوری،خنده زیاد،پرخواب،خشمگین) كثر أكله و ضحكه و نومه و غضبه،
2-(زود راضی نمی شود) قليل الرضا،
3-عذر خواهی از کسی که به او بدی کرده نمی کند) لا يعتذر إلى من أساء إليه ،
4-(عذر خواهی کسی را قبول نمی کند)و لا يقبل عذر من اعتذر إليه،
5-(هنگام اطاعت کسل هستند) كسلان عند الطاعة،
6-(هنگام گناه دلیر و شجاعند) شجاع عند المعصية،
7-(آرزوی دراز یر سر می پروراند) أمله بعيد،
8-(مرگ او. نزدیک است ولی خود را به بی خبری می زند) و أجله‏قريب،
9-(از خود حساب نمی کشد) لا يحاسب نفسه،
10-(کمتر تفقه در دین دارد یعنی در مسائل دینی خیلی سطحی نگر است/در برخی نسخه ها -قلیل المنفعة- آمده است یعنی سود رسانی اش کم است) قليل التفقه،
11-(پر حرف است)كثير الكلام،
12-(خوف وترس او پیامدهای اعمالش ونیز از حق تعالی کم است)قليل الخوف،
13-(هنگام غذای زیاد،شادی دارند) كثير الفرح عند الطعام،
14-(هنگام آسایش شکر گزار نیستند) و إن أهل الدنيا لا يشكرون عند الرخاء،
15-(هنگام گرفتاریها ومصیبتها صبور نیستند) و لا يصبرون عند البلاء،
16-(مردمرا کم وکوچکمی بینند وخود را برتر) كثير الناس عندهم قليل،
17-(خود را به آنچه نکرده اند ستایش می کنند)يحمدون أنفسهم بما لا يفعلون،
18-(ادعای چیز ی را می کنند که ندارند)و يدعون بما ليس لهم،
19-(بدیهای دیگران را یاد می کنند) و يذكرون مساوئ الناس،
20و21-(نادان هستند وحماقت دارند) يا أحمد إن عيب أهل الدنيا كثير فيهم الجهل و الحمق،
22-(به کسانی که چیزی از آنها آموخته اند تواضع نمی کنند) لا يتواضعون لمن يتعلمون منه،
23-(خود را عاقل می پندارند در حالی که پیش عارفان جز یک عده احمق چیز دیگری نیستند) و هم عند أنفسهم عقلاء و عند العارفين حمقى.(الوافي، ج‏26، ص: 144)