تاويل و تفسیر اشتباه شیعه از آیه (وَابْتَغُواْ إِلَيهِ الْوَسِيلَةَ)

تب‌های اولیه

8 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
تاويل و تفسیر اشتباه شیعه از آیه (وَابْتَغُواْ إِلَيهِ الْوَسِيلَةَ)

تاويل و تفسیر اشتباه شیعه از آیه (وَابْتَغُواْ إِلَيهِ الْوَسِيلَةَ)

نویسنده:
سجــــودى

ما میخواهیم در چند نوشته به خوانندگان خود نشان دهیم که چون شیعه برای عقاید انحرافی خود دلیل از قران ندارد ، پس سعی میکند تا در تفسیر آیات با تاویل های بی اساس مقصود خود را حاصل کند و اینک یک آیه دیگر که قربانی تاویل ملایان شیعه شده است:
شیعه میگوید :
آیه زیر جواز است برای وسیله گیری :{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَابْتَغُواْ إِلَيهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُواْ فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ } (المائده/35)
آخوند شیعه این آیه را شاهد آورده است تا ثابت كند و بعد براي محكم كاري و گیج کردن خواننده یک شاهد دیگر از روايات ابن ابي الحديد می آورد که سنى؟! خودش میگوید: وسیله یعنی، اهل البیت.

جواب ما:
تفسیر درست این است اول آیه را باد دقت بخوانید:
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» (مائده/35)
اى ايمان آوردندگان ، از خدا بترسيد و به سوى خدا وسيله بجوييد و در راهش جهاد کنيد شايد که نجات يابيد.
در خود اين آيه نیز، اگر ملا ی شیعه ما را گمراه نکند، معنى وسيله معلوم است. در اين جا وسيله؛ يعنى، جهاد.

فرض کنيد پدر، شما را نصيحت کند و بگويد: اى پسر، مرا راضى کن و درس بخوان تا موفق شوى. واضح است که وسيلۀ موفقيت و راضى کردن پدر، درس خواندن است. حال اگر این آخوند گفته پدر «مرا راضى کن» را اين طور تفسير کند که «برو سر قبر و زارى کن» در حقيقت به ريش شما و کم سوادى شما خنديده است.
آيه واضح مى گويد: اى مؤمنان، به سوى خدا وسيله بجویيد و جهاد کنيد تا موفق شويد! يعني با جهاد کردن وسیله بجویید واین ملا آمده عجب تفسيرى کرده است! عجب قبرى ساخته، عجب دم دستگاهى درست کرده است.
کلمۀ وسيله يکبار ديگر هم در سورۀ اسراء ،آيۀ ٥٧ آمده و اين طور نوشته است:

« قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا ﴿٥٦﴾ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا» (اسراء/ 56-57) اين آيه ، لقمه را جويده و در دهان ما گذاشته است تا فریب نخوریم.
آيه واضح مي گوید :
(اى محمد) بگو: بخوانيد به جز الله آنانى را که گمان مى کنيد (کاره اى هستند). پس نمى توانند ضررى را از شما دفع کنند و نه حال شما را عوض کنند. آنانى که شما مى خوانيد، خودشان دنبال وسيله مي گردند. هر کدام که مقرب تر باشند [بيشتر دنبال وسيله اند] اميدوار به رحمت رب هستند و از عذاب رب مى ترسند.

آيه خیلی واضح، وسيله را معنى کرده است . شما مى گوييد وسيلۀ ما حضرت محمد -صلى الله عليه وسلم- و حضرت على و امام رضا هستند. آيه مى گويد: آنها خودشان بيشتر دنبال وسيله هستند. وسيلۀ حضرت محمد -صلى الله عليه وسلم- چه بود؟ معلوم است عمل صالح ، صدقه ، جهاد ، امر به معروف .
آيا از اين صريح تر هم سخنى هست؟

اصولا این عادت مشرکان است که می گویند:
«مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّـهِ زُلْفَىٰ» ( الزمر/ 3)
«اینها را نمی‌پرستیم مگر بخاطر اینکه ما را به خداوند نزدیک کنند»
در حالی که الله وسیلۀ توسل و تقرب نزدیک شدن به سوی خودش را ایمان و عمل صالح قرار داده است. این هم دلیل از سوره سبا ، آیۀ 37 :
«وَمَا أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُم بِالَّتِي تُقَرِّبُكُمْ عِندَنَا زُلْفَىٰ إِلَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا »
و مال و اولاد شما، وسیلۀ نزدیک شدن شما به من نیست؛ مگر ایمان و عمل صالح
.

بسم الله الرحمن الرحیم

سلام بر دوست جدید seyedmajid

اما پاسخ :

نکته اول :

فکر کنم نویسنده این مطلب یا به کتاب خدا اشراف ندارد و آن را مطالعه ننموده که اینگونه مسئله ساده ای را طرح میکند یا اینکه طبق معمول از آنهایی است که خود را به خواب زده و قصد بیدار شدن ندارد !

نکته دوم :

توضیحاتی در مورد توسل :
1. اعتقاد به توسل از عقاید مشترک شیعه و سنی است و علاوه بر آیات قرآن ، روایاتی در آثار هر دو گروه دیده میشود که تواتر معنوی دارد ! ( رجوع شود به العقائد الاسلامیة / 4 / 249-352 )
این آیات نشان دهنده این موضوع هستند که توسل امری رایج در بین مسلمانان بوده !

2. از بین تمامی فرق مسلمین تنها گروهی خاص به این قضیه ایراد گرفته اند و مابقی بر اثر نا آگاهی صحبت های آنان را تأیید کرده اند ، که حدس میزنم همه آنان را بشناسیم !

3. غافل نباشیم که انسان میتواند خواسته خود را مستقیماً از خداوند بخواهد اما توسل به اولیاء الهی از دستورات خداوند است .

اما در پاسخ متن بالا :

سجودی;36980 نوشت:

شیعه میگوید : آیه زیر جواز است برای وسیله گیری :

{يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُواْ اتَّقُواْ اللّهَ وَابْتَغُواْ إِلَيهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُواْ فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ } (المائده/35)

آخوند شیعه این آیه را شاهد آورده است تا ثابت كند و بعد براي محكم كاري و گیج کردن خواننده یک شاهد

دیگر از روايات ابن ابي الحديد می آورد که سنى؟! خودش میگوید: وسیله یعنی، اهل البیت.



اولاً همانطور که از شواهد پیداست خود نویسنده هم بر این معتقد است که دانشمند بنامی همچون ابن ابی الحدید هم بر تفسیر شیعه معتقد است ( پس این تنها حرف شیعه نیست )

ثانیاً

سجودی;36980 نوشت:

جواب ما: تفسیر درست این است اول آیه را باد دقت بخوانید:

«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» (مائده/35)

اى ايمان آوردندگان ، از خدا بترسيد و به سوى خدا وسيله بجوييد و در راهش جهاد کنيد شايد که نجات يابيد.
در خود اين آيه نیز، اگر ملا ی شیعه ما را گمراه نکند، معنى وسيله معلوم است. در اين جا وسيله؛ يعنى، جهاد.


نویسنده با اتکا به کدام دلیل (( وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ )) وَ (( جَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ )) را یک پیام واحد فرض میکند؟؟؟

هر قرآن شناسی میداند که :

این آیه اجمال دارد یعنی سربسته مطلبی را بیان نموده و آیات و شواهد دیگر از درون آن رمز گشایی میکند ، دقت کنید !

1 . برادران یوسف بعد از پشیمانی از عمل خویش اینگونه گفتند :

قَالُوا يا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ(يوسف/97)

گفتند: «پدر! از خدا آمرزش گناهان ما را بخواه، که ما خطاکار بوديم!»

قَالَ سَوْفَ أَسْتَغْفِرُ لَكُمْ رَبِّي إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ(يوسف/98)

گفت: «بزودي براي شما از پروردگارم آمرزش مي‌طلبم، که او آمرزنده و مهربان است!»

آیا جز این است که برادران یوسف برای نزدیک شدن به خداوند و توبه به درگاه او ، به پدر خویش متوسل شدند ؟

به آیات بعدی دقت کنید :

2. خواسته بنی اسرائیل از موسی :

وَلَمَّا وَقَعَ عَلَيهِمُ الرِّجْزُ قَالُوا يا مُوسَى ادْعُ لَنَا رَبَّكَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَكَ لَئِنْ كَشَفْتَ عَنَّا الرِّجْزَ لَنُؤْمِنَنَّ لَكَ وَلَنُرْسِلَنَّ مَعَكَ بَنِي إِسْرَائِيلَ(الأعراف/134)

هنگامي که بلا بر آنها مسلط مي‌شد، مي‌گفتند: «اي موسي! از خدايت براي ما بخواه به عهدي که با تو کرده، رفتار کند! اگر اين بلا را از ما مرتفع سازي، قطعا به تو ايمان مي‌آوريم، و بني اسرائيل را با تو خواهيم فرستاد!»

و جالب آیه بعد است که خداوند بواسطه این توسل سختی را از آنان برطرف ساخته :

. . . كَشَفْنَا عَنْهُمُ الرِّجْزَ . . .

همین طور آیات بعدی :

َاسْتَغْفِرْ لَهُمْ(آل عمران/159)
برای آنان طلب آمرزش کن ( وسیله آمرزش آنان شو ) !

وَصَلِّ عَلَيهِمْ إِنَّ صَلَاتَكَ سَكَنٌ لَهُمْ(التوبة/103)
و برای آنان دعا کن که دعایت مایه آرامش آنان است ( تو وسیله آرامش آنان هستی ) !

َلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ جَاءُوكَ فَاسْتَغْفَرُوا اللَّهَ وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللَّهَ تَوَّابًا رَحِيمًا(النساء/64)
و اگر آنها که به نفس خویش ستم نمودند نزد تو می آمدند و از خداوند طلب مغفرت مینمودند و تو نیز برای آنان طلب مغفرت مینمودی ( وسیله مغفرت آنان میشدی ) هر آینه خدا را توبه پذیر و مهربان میافتند .

پس میبینیم که نه تنها خداوند از وسیله گرفتن اولیاء خویش نهی نفرموده بلکه به آن دستور هم داده و آنرا مایه بخشش ، آرامش و پذیرش توبه آنان معرفی نموده !

اما بنا به گفته قرآن چه کسانی به توسل چنگ نمی زنند :

َإِذَا قِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا يسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُءُوسَهُمْ وَرَأَيتَهُمْ يصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَكْبِرُونَ(المنافقون/5)
هنگامي که به آنان گفته شود: «بياييد تا رسول خدا براي شما استغفار کند!»، سرهاي خود را (از روي استهزا و کبر و غرور) تکان مي‌دهند؛ و آنها را مي‌بيني که از سخنان تو اعراض کرده و تکبر مي‌ورزند!

حال باید از خود پرسید که توسل شرک است یا عدم توسل ؟؟؟؟؟

ادامه دارد . . .

. . . ادامه

اما در مورد آیاتی که در متن بالا آمده :

سجودی;36980 نوشت:

قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلَا يمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا(الإسراء/56)
بگو: «کساني را که غير از خدا (معبود خود) مي‌پنداريد، بخوانيد! آنها نه مي‌توانند مشکلي را از شما برطرف سازند، و نه تغييري در آن ايجاد کنند.»

أُولَئِكَ الَّذِينَ يدْعُونَ يبْتَغُونَ إِلَى رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيهُمْ أَقْرَبُ وَيرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيخَافُونَ عَذَابَهُ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا(الإسراء/57)
کساني را که آنان مي‌خوانند، خودشان وسيله‌اي (براي تقرب) به پروردگارشان مي‌جويند، وسيله‌اي هر چه نزديکتر؛ و به رحمت او اميدوارند؛ و از عذاب او مي‌ترسند؛ چرا که عذاب پروردگارت، همواره در خور پرهيز و وحشت است!

مطمئناً این آیات در مورد اولیاء الهی صدق نمی کنه چر ا ؟ چون همانطور که گفتیم خداوند در ایات بسیاری از آنان بعنوان وسیله برای آمرزش ، آرامش و تقرب یاد میکنه ، اساساً نمیشه خداوند در جایی از قرآن به صراحت به رجوع به اولیاء خودش سفارش کرده و اون رو تمجید کند و حتی به اون وسیله مشکل رو هم برطرف کند !( الاعراف / 135 ) و در جای دیگه آنها را هیچ کاره فرض نماید .
اینجاست که بیشتر به یاد آیه 7 سوره آل عمران می افتیم :

فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيغٌ فَيتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ وَمَا يعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَالرَّاسِخُونَ فِي الْعِلْمِ
و اما آنها که در قلوبشان انحراف است، به دنبال متشابهاتند، تا فتنه‌انگيزي کنند (و مردم را گمراه سازند)؛ و تفسير (نادرستي) براي آن مي‌طلبند؛ در حالي که تفسير آنها را، جز خدا و راسخان در علم، نمي‌دانند.

اما در مورد آیه زیر :

سجودی;36980 نوشت:

«وَمَا أَمْوَالُكُمْ وَلَا أَوْلَادُكُم بِالَّتِي تُقَرِّبُكُمْ عِندَنَا زُلْفَىٰ إِلَّا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا »
و مال و اولاد شما، وسیلۀ نزدیک شدن شما به من نیست؛ مگر ایمان و عمل صالح

باید دید این آیات خطاب به چه کسانی نازل شده است ، در صورتی که ما در آیات بسیار دیگری داریم که :

إِنَّمَا أَمْوَالُكُمْ وَأَوْلَادُكُمْ فِتْنَةٌ وَاللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌ(التغابن/15)
اموال و فرزندانتان فقط وسيله آزمايش شما هستند؛ و خداست که پاداش عظيم نزد اوست!

اموال و اولاد باعث آزمایش انسان است و مطمئناً هر کسی از آزمایش سر بلند بیرون بیایدوَاللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِيمٌو ِآیا انسان با سربلند شدن در آزمایش به خداوند نزدیک نمی شود ؟

با تشکر فراوان از دوست عزیز سید مجید مطمئناً پاسخ کارشناسان مجرب سایت کامل تر و گویا تر خواهد بود !

بسم الله الرحمان الرحیم
با سلام و تشکر

" وسيله" در اصل به معنى تقرب جستن و يا چيزى كه باعث تقرب به ديگرى از روى علاقه و رغبت مى‏شود مى ‏باشد.
بنا بر اين وسيله در آيه مورد بحث معنى بسيار وسيعى دارد و هر كار و هر چيزى را كه باعث نزديك شدن به پيشگاه مقدس پروردگار مى ‏شود شامل مى‏ گردد كه مهمترين آنها ايمان به خدا و پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله و جهاد و عبادات همچون نماز و زكات و روزه و زيارت خانه خدا و همچنين صله رحم و انفاق در راه خدا اعم از انفاقهاى پنهانى و آشكار و همچنين هر كار نيك و خير مى ‏باشد. همانطور كه على علیه السلام در" نهج البلاغه" فرموده است:
" ان افضل ما توسل به المتوسلون الى اللَّه سبحانه و تعالى الايمان به و برسوله و الجهاد فى سبيله فانه ذروة الاسلام، و كلمة الاخلاص فانها الفطرة و اقام الصلاة فانها الملة، و ايتاء الزكاة فانها فريضة واجبة و صوم شهر رمضان فانه جنة من العقاب و حج البيت و اعتماره فانهما ينفيان الفقر و يرحضان الذنب، و صلة الرحم فانها مثراة فى المال و منساة فى الاجل، و صدقة السر فانها تكفر الخطيئة و صدقة العلانية فانها تدفع ميتة السوء و صنائع المعروف فانها تقى مصارع الهوان.
يعنى:" بهترين چيزى كه به وسيله آن مى‏ توان به خدا نزديك شد ايمان به خدا و پيامبر او و جهاد در راه خدا است كه قله كوهسار اسلام است، و همچنين جمله اخلاص (لا اله الا اللَّه) كه همان فطرت توحيد است، و بر پا داشتن نماز كه آئين اسلام است، و زكاة كه فريضه واجبه است، و روزه ماه
رمضان كه سپرى است در برابر گناه و كيفرهاى الهى، و حج و عمره كه فقر و پريشانى را دور مى ‏كند و گناهان را مى ‏شويد، و صله رحم كه ثروت را زياد و عمر را طولانى مى ‏كند، انفاقهاى پنهانى كه جبران گناهان مى‏ نمايد و انفاق آشكار كه مرگهاى ناگوار و بد را دور مى ‏سازد و كارهاى نيك كه انسان را از سقوط نجات مى ‏دهد."
همچنین شفاعت پيامبران و امامان و بندگان صالح خدا كه طبق صريح قرآن باعث تقرب به پروردگار مى ‏گردد، در مفهوم وسيع توسل داخل است، و همچنين پيروى از پيامبر و امام و گام نهادن در جاى گام آنها زيرا همه اينها موجب نزديكى به ساحت قدس پروردگار مى ‏باشد حتى سوگند دادن خدا به مقام پيامبران و امامان و صالحان كه نشانه علاقه به آنها و اهميت دادن به مقام و مكتب آنان مى ‏باشد جزء اين مفهوم وسيع است.
و آنها كه آيه فوق را به بعضى از اين مفاهيم اختصاص داده‏اند در حقيقت هيچگونه دليلى بر اين تخصيص ندارند، زيرا همانطور كه گفتيم" وسيله" در مفهوم لغويش به معنى هر چيزى است كه باعث تقرب مى ‏گردد.
لازم به تذكر است كه هرگز منظور اين نيست چيزى را از شخص پيامبر يا امام مستقلا تقاضا كنند، بلكه منظور اين است با اعمال صالح يا پيروى از پيامبر و امام، يا شفاعت آنان و يا سوگند دادن خداوند به مقام و مكتب آنها (كه خود يك نوع احترام و اهتمام به موقعيت آنها و يك نوع عبادت است) از خداوند چيزى را بخواهند اين معنى نه بوى شرك مى ‏دهد و نه بر خلاف آيات ديگر قرآن است و نه از عموم آيه فوق بيرون مى‏ باشد. (تفسیر نمونه)
موفق باشید:Gol:

seyedmajid;36980 نوشت:
تفسیر درست این است اول آیه را باد دقت بخوانید:
«يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» (مائده/35)
اى ايمان آوردندگان ، از خدا بترسيد و به سوى خدا وسيله بجوييد و در راهش جهاد کنيد شايد که نجات يابيد.
در خود اين آيه نیز، اگر ملا ی شیعه ما را گمراه نکند، معنى وسيله معلوم است. در اين جا وسيله؛ يعنى، جهاد.

دوست عزیز:

سؤالی از شما می پرسم؟
آیا تنها وسیله تقرب به خداوند ، جهاد فی سبیل الله است؟ آیا نماز ، روزه و... وسایلی برای تقرب به خداوند نیستند؟

تفسیر شما از این آیه ناقص است : زیرا قرآن می فرماید: « يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ » (بقره/153)

اگر این آیه را به شیوه شما تفسیر کنم: می گویم که خداوند فقط با صابران و نمازگزاران است!! زیرا خداوند در این آیه فقط صحبت از این دو کرده است!!! آیا خداوند با روزه داران نیست؟ آیا خداوند با مجاهدان نیست؟

پس در تفسیر آن آیه ، جهاد فقط یکی از راه های رسیدن به خدا و تقرب به اوست.

اما:

seyedmajid;36980 نوشت:

کلمۀ وسيله يکبار ديگر هم در سورۀ اسراء ،آيۀ ٥٧ آمده و اين طور نوشته است:
« قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُم مِّن دُونِهِ فَلَا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنكُمْ وَلَا تَحْوِيلًا ﴿٥٦﴾ أُولَـٰئِكَ الَّذِينَ يَدْعُونَ يَبْتَغُونَ إِلَىٰ رَبِّهِمُ الْوَسِيلَةَ أَيُّهُمْ أَقْرَبُ وَيَرْجُونَ رَحْمَتَهُ وَيَخَافُونَ عَذَابَهُ ۚ إِنَّ عَذَابَ رَبِّكَ كَانَ مَحْذُورًا» (اسراء/ 56-57) اين آيه ، لقمه را جويده و در دهان ما گذاشته است تا فریب نخوریم.
آيه واضح مي گوید :
(اى محمد) بگو: بخوانيد به جز الله آنانى را که گمان مى کنيد (کاره اى هستند). پس نمى توانند ضررى را از شما دفع کنند و نه حال شما را عوض کنند. آنانى که شما مى خوانيد، خودشان دنبال وسيله مي گردند. هر کدام که مقرب تر باشند [بيشتر دنبال وسيله اند] اميدوار به رحمت رب هستند و از عذاب رب مى ترسند.

عجب ترجمه ای کردی!

اولاً این آیه خطاب به بت پرستان و مشرکان است زیرا بت پرستان، بت‌هایی را می‌پرستیدند که نه سودی به آن‌ها می‌رساند و نه ضرری، دیگر چه برسد که بخواهند یاریشان کنند.
برای همین قرآن می فرماید: وَالَّذِينَ تَدْعُونَ مِن دُونِهِ لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَكُمْ وَلَا أَنفُسَهُمْ يَنصُرُونَ (اعراف/197)

seyedmajid;36980 نوشت:

اصولا این عادت مشرکان است که می گویند:
«مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّـهِ زُلْفَىٰ» ( الزمر/ 3)
«اینها را نمی‌پرستیم مگر بخاطر اینکه ما را به خداوند نزدیک کنند»
در حالی که الله وسیلۀ توسل و تقرب نزدیک شدن به سوی خودش را ایمان و عمل صالح قرار داده است.

چرا شما این آیه را به صورت کامل نقل نمی کنید؟ خداوند در ادامه آیه می فرماید که مشرکان به دروغ این را می گفتند:

أَلَا لِلَّهِ الدِّينُ الْخَالِصُ وَالَّذِينَ اتَّخَذُوا مِن دُونِهِ أَوْلِيَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلَّا لِيُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَىٰ إِنَّ اللَّهَ يَحْكُمُ بَيْنَهُمْ فِي مَا هُمْ فِيهِ يَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لَا يَهْدِي مَنْ هُوَ كَاذِبٌ كَفَّارٌ

اما شیعیان هیچ گاه اهل بیت را نمی پرستند و فقط آنها را وسیله قرار می دهند و این یک حقیقت قرآنی دارد همانطور که برادران حضرت یوسف به پدرشان حضرت یعقوب توسل جستند و صحابه به پیامبر متوسل می شدند. و دوستمان حمید جواب کافی را در این زمینه داده اند.

به نظر بنده کسانی که در راه خدا جلوتر از بقیه هستند میتوانند وسیله ای باشند برای هدایت بقیه ولی اگر از ان افراد کسانی بخواهند فرقه جدیدی درست کنند اشتباه است چون باعث نفاق میشود

seyedmajid;36980 نوشت:
در خود اين آيه نیز، اگر ملا ی شیعه ما را گمراه نکند، معنى وسيله معلوم است. در اين جا وسيله؛ يعنى، جهاد.

سلام
این شبهه قبلا مطرح شده و جواب هم داده شده است بطور خلاصه می گوییم :
اگر به نظر شما وسله همان جهاد است و بس ، هیچیک از اعمال دینی دیگر هم وسیله نیست و این در حالیستکه می دانیم تمام اعمال دینی وسیله ای برای تقرب به حضرت حق هستند پس آمدن جهاد بعد از عنوان وسیله بیان مصداقی از مصادیق وسیله است و سایر اسباب و وسایل را نفی نمی کند و از آنجا که خدای متعال انبیاء و اولیاء الهی را وسیله ای برای تقرب به درگاه خویش قرار داد و درخواست آنها را همچون طاعات و عبادات در سعادت بشر دخیل فرمود پس توسل به اولیاء الهی هم از مصادیق وسیله است .
والسلام

seyedmajid;36980 نوشت:
جواب ما: تفسیر درست این است اول آیه را باد دقت بخوانید: «يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّـهَ وَابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسِيلَةَ وَجَاهِدُوا فِي سَبِيلِهِ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ» (مائده/35) اى ايمان آوردندگان ، از خدا بترسيد و به سوى خدا وسيله بجوييد و در راهش جهاد کنيد شايد که نجات يابيد. در خود اين آيه نیز، اگر ملا ی شیعه ما را گمراه نکند، معنى وسيله معلوم است. در اين جا وسيله؛ يعنى، جهاد.

با سلام و احترام
خوب تنها وسیله شد جهاد، و امر به معروف و حج و نماز و تولی و تبری همه هیچ!
و چقدر جهاد مهم بود که باعث حذف " حی علی خیر العمل" از اذان شد ، در هنگام که سئوال کردند که چرا این قسمت از اذان که در زمان رسول خدا صلی الله علیه و آله وجود داشت و اکنون باید نباشد، گفته شد" چون اگر نماز بهترین کارها باشد دیگر کسی به جهاد نخواهد رفت و بهترین اعمال را انجام خواهد داد"!، و در این مقایسه عجیب قرار شد که نماز با خواب مقایسه شود و به جای این فقره محذوفه بگویند" الصلاه خیر من النوم"! که کودکان نیز واقفند که نماز برتر از خواب است.
به نظر می رسد در انحصار وسیله به جهاد نیز شما نیازی به دلیل محکمه پسند ندارید.
موضوع قفل شده است