اعتقاد زیدیه در باب امامت چیست؟

تب‌های اولیه

2 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
اعتقاد زیدیه در باب امامت چیست؟

2.اعتقاد زیدیه درباب امامت چیست ؟زیدیه به اصل نبوت و امامت به عنوان اصول اساسی دین می نگرند و در خصوص امامت دیدگاههای ویژه ای دارند . اعتقاد به اصل امامت زیدیه را به شیعه نزدیک می کند و گرایش فقهی آنان تا حدودی به مذهب حنفی نزدیک است عدم اعتقاد آنان به عصمت در امام و عدم اعتقاد به نص موجب پذیرش امامت مفضول می شود .اصول دیدگاه زیدیه در موضوع امامت عبارت است : 1. افضلیت امام علی و اولویت او بر سائرصحابه در خلافت در عین حال پذیرش و تجویز تقدم مفضول برفاضل 2. تاکید بر فاطمی بودن نسب امام 3. قیام مسلحانه ازجانب امام در برابر ظلم 4. دعوت علنی به خویشتن و خروج ضد ظالمان شرط مشروعیت امام است . زیدیه به مهدویت [غیبت] اعتقاد ندارد ودر انتظار امام غائب نیستند.از مهمترین مباحث اختلافی بین زیدیه و امامیه در باب امامت مساله خروج امام است ، امامیه به پیروی ازعمل اکثریت ائمه خود وبا تمسک به احادیث وارده از سوی آنها قائل به عدم شرطیت خروج امام است و خروج را شرط امامت نمی داند.آنچه برای ما اهمیت دارد این است که زیدیه قائل است اعتقاد آنها در باب امامت ریشه در افکار زید بن علی دارد،چنانکه این مطلب از برخی روایات ما نیز استفاده می شود .در شماره بعد به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت.

افکار منسوب به زید بن علی زیدیه قائل است که اعتقاد اکثریت زیدیه در باب امامت ریشه در افکار زید بن علی دارد .در حدیثی مجهول ودر حدیثی صحیح السند در کافی آمده است که بین زید وامام باقرعلیه السلام در باب خروج اختلاف نظر بود وزیددر مقابل امام باقر که معتقد به تقیه و عدم خروج امام است می گوید :« لیس الامام من جلس فی بیته و ارخی ستره وثبط عن الجهاد لکن الامام منا من جاهد فی سبیل الله حق جهاده و دفع عن رعیته» . قال ابو جعفر:هل تعرف یا اخی من نفسک شیئا مما نسبتها الیه . آیت الله خوئی در توجیه این روایت می نویسند: «این روایت به خاطر ارسال و افراد مجهول ضعیف است» ولی در باب روایت صحیح السند می نویسد:خروج به اذن امام بوده و زید بن علی مجاز به کشف این مطلب برای همراهان خود نبوده است .از تفکرات دیگری که به زید منسوب است جواز امامت مفضول با وجود افضل است این دیدگاه برگرفته از کلام وی در باب خلافت شیخین است . در تاریخ طبری آمده است که : عدهای از بیعت کنندگان از زید درباره ابوبکر وعمر سوال کردند وی در جواب گفت :رحمهما الله و غفرلهما ما سمعت احدا من اهل بیتی یتبراَ منهما ولا یقول فیهما الا خیرا. به همین خاطر تعداد کثیری از بیعت کنندگان او را ترک کردند وزید آنها را رافضه نامید.به نظر می رسد دیدگاه زید در باب قبول امامت مفضول کوششی برای جلب حمایت وهمراهی مسلمانان بیشتری از جامعه اسلامی باشد . این همان مساله ای است که امامان شیعه هیچگاه با تقیه با آن برخورد نکردند . البته انتساب همه عقاید زیدیه به سر سلسله آن زید بن علی ثابت نیست ،زیرا قیام به شمشیر، فاطمی نسب بودن ،پایبندی به اصل امامت از این نسل وعدم پذیرش مبارزه منفی ومصلحت سنجی با توجیه امامت مفضول با مصلحت سازگار نیست.دلیل دیگر بر برائت زید از آن عقائد ،تایید و تصریحی است که در مقدمه صحیفه سجادیه در بیان اسناد صحیفه آمده است . در گفتگوی متوکل بن هارون ثقفی از اصحاب امام صادق با یحیی فرزند زید بن علی آمده است که او به اعل بودن امام صادق اعتراف کرده و پیشگوئی آن حضرت را در مورد به شهادت رسیدن زید و خودش تصدیق می کند .علاوه بر این سخنان منقول از زید از جمله آنچه در امالی صدوق آمده بر امامت امام صادق تصریح می کند «قال زید بن علی بن الحسین بن علی بن ابیطالب فی کل زمان رجل منا اهل البیت یحتج الله به علی خلقه و حجة زماننا ابن اخی جعفر بن محمد لا یضلمن تبعه ولا یهتدی من خالفه » منابع : بحار الانوار ج 46 ص 174 ، تاریخ تشیع ج 1 ص 252 ، درسنامه ناریخ و عقاید زیدیه صص22-24، طبری ج 7 ص180 ، کافی ج1 ص356

موضوع قفل شده است