جمع بندی «منهم» در آیه ۱۶۷ سوره آل عمران

وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ نَافَقُوا َقِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا قَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوِ ادْفَعُوا َالُوا لَوْ نَعْلَمُ قِتَالًا لَاتَّبَعْنَاكُمْ هُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِيمَانِ يَقُولُونَ بِأَفْوَاهِهِمْ مَا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يَكْتُمُونَ
و نيز براى اين بود كه منافقان شناخته شوند؛ آنهايى كه به ايشان گفته شد: «بياييد در راه خدا نبرد كنيد! يا (حد اقل) از حريم خود، دفاع نماييد!» گفتند: «اگر مى‏ دانستيم جنگى روى خواهد داد، از شما پيروى مى ‏كرديم. (اما مى‏ دانيم جنگى نمى‏ شود.)» آنها در آن هنگام، به كفر نزديكتر بودند تا به ايمان؛ به زبان خود چيزى مى‏گويند كه در دلهايشان نيست! و خداوند از آنچه كتمان مى‏كنند، آگاهتر است.

منظور از منهم :
منافقان در اين آيه آن گروه سيصد نفرى بود كه در آغاز جنگ احد از رفتن به جنگ خوددارى كردند و از صف مسلمان ها جدا شدند و چون به آنان گفته شد كه شما نيز بياييد و در راه خدا جهاد كنيد و يا حد اقل از خانه و كاشانه و كيان خود دفاع كنيد، آنها براى فرار از جنگ چنين گفتند اگر مى‏دانستيم كه جنگى اتفاق مى‏افتد، در جنگ شركت مى ‏كرديم. اين سخن بهانه ‏اى بيش نبود و نشانى از بى اعتقادى آنها به پيامبر بود.(1)

پی نوشت :
1.جعفرى،تفسیر کوثر، يعقوب‏،ناشر: موسسه انتشارات هجرت‏، ايران- قم‏،سال 1376 ه. ش‏،چاپ:1،ج‏2، ص: 298

جمع بندی سوال : در آیه ۱۶۷ آل عمران منظور از مِنهُم چه کسانی هست؟ پاسخ: وَلِيَعْلَمَ الَّذِينَ نَافَقُوا َقِيلَ لَهُمْ تَعَالَوْا قَاتِلُوا فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَوِ ادْفَعُوا َالُوا لَوْ نَعْلَمُ قِتَالًا لَاتَّبَعْنَاكُمْ هُمْ لِلْكُفْرِ يَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلْإِيمَانِ يَقُولُونَ بِأَفْوَاهِهِمْ مَا لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا يَكْتُمُونَ و نيز براى اين بود كه منافقان شناخته شوند؛ آنهايى كه به ايشان گفته شد: «بياييد در راه خدا نبرد كنيد! يا (حد اقل) از حريم خود، دفاع نماييد!» گفتند: «اگر مى‏ دانستيم جنگى روى خواهد داد، از شما پيروى مى ‏كرديم. (اما مى‏ دانيم جنگى نمى‏ شود.)» آنها در آن هنگام، به كفر نزديكتر بودند تا به ايمان؛ به زبان خود چيزى مى‏گويند كه در دلهايشان نيست! و خداوند از آنچه كتمان مى‏كنند، آگاهتر است. منظور از منهم : منافقان در اين آيه آن گروه سيصد نفرى بود كه در آغاز جنگ احد از رفتن به جنگ خوددارى كردند و از صف مسلمان ها جدا شدند و چون به آنان گفته شد كه شما نيز بياييد و در راه خدا جهاد كنيد و يا حد اقل از خانه و كاشانه و كيان خود دفاع كنيد، آنها براى فرار از جنگ چنين گفتند اگر مى‏دانستيم كه جنگى اتفاق مى‏افتد، در جنگ شركت مى ‏كرديم. اين سخن بهانه ‏اى بيش نبود و نشانى از بى اعتقادى آنها به پيامبر بود.(1( پی نوشت : 1.جعفرى،تفسیر کوثر، يعقوب‏،ناشر: موسسه انتشارات هجرت‏، ايران- قم‏،سال 1376ه ش‏،چاپ 1،ج‏2، ص 298