جمع بندی پیروی از طاغوت چیست؟

[=BBNacim]طاغوت، واژه‌ای قرآنی به معنای طغیان‌گر و متجاوز از حدود، به خصوص حدود دینی و اخلاقی.
[=BBNacim]در قرآن، پیروی از طاغوت در مقابلِ عبادت و پیروی از خداست و حتی کفر ورزیدن به آن، مقدّم بر ایمان به خداست و دعوت به خداپرستی با دعوت به اجتناب از طاغوت همراه بوده است. در قرآن کریم، طاغوت پرستان بدتر از فاسقان اهل کتاب، و حتی بدترین و گمراه‌ترین انسان‌ها و ملعون و مغضوب خداوند، معرفی شده‌اند و رزمندگان در راه خدا در مقابل جنگ کنندگان در راه طاغوت قرار گرفته‌اند. همچنین ذکر شده است که پیروان طاغوت در آتش جهنم جاودان خواهند بود.

طُغیان به معنای تجاوز از حد و اندازۀ خود است. طاغوت، واژه‌ای قرآنی به معنای طغیان‌گر و متجاوز از حدود، به‌خصوص حدود دینی و اخلاقی می‌باشد. جمع آن طواغیت می باشد و به کسی گفته شده است که در شرّ و معصیت فراتر از حد خود قدم بردارد.[۱]
واژۀ طاغوت هشت بار در قرآن کریم ذکر شده است. [۲] در قرآن ، پیروی از طاغوت در مقابلِ عبادت و پیروی از خداست [۳] و حتی کفر ورزیدن به آن مقدّم بر ایمان به خداست [۴] و دعوت به خداپرستی با دعوت به اجتناب از طاغوت همراه بوده است. [۵] در قرآن کریم، طاغوت‌پرستان بدتر از فاسقان اهل کتاب ، و حتی بدترین و گمراه‌ترین انسان‌ها و ملعون و مغضوب خداوند، معرفی شده اند [۶] و رزمندگان در راه خدا در مقابل جنگ‌کنندگان در راه طاغوت قرار گرفته‌اند. [۷] همچنین ذکر شده است که پیروان طاغوت در آتش جهنم جاودان خواهند بود. [۸]
همچنین طاغوت برای کاهن و شیطان و سردمداران گمراهی نیز به کار رفته است.[۹] علامه طباطبایی می‌گوید هر معبودی جز خدا طاغوت نام گرفته و شیطان نیز به سبب شدت طغیان، بدین نام خوانده شده است.[۱۰]
مفسران برای کلمۀ طاغوت معانی متعددی ذکر کرده‌اند، از جمله شیطان، کاهن، ساحر، انسان‌ها و جنیان متمرّد، بت‌ها و هرآنچه به جای خدا پرستش شود وکسانی که راه را برای بت پرستی و گمراه کردن مردم هموار کنند.[۱۱]

پی نوشت ها:
۱. جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح تاج اللغة و صحاح العربیة، چاپ احمد عبدالغفور عطار، بیروت ۱۴۰۷/ ۱۹۸۷، ذیل «‌طَغی»و ابوهلال عسکری، ابوهلال حسن بن عبدالله، الفروق اللغویة، قم ۱۴۱۲، ص۱۵۵.
۲. محمد فؤاد عبدالباقی، المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم، ذیل «طغی»، استانبول ۱۴۰۴/۱۹۸۴.
۳. بقره/سوره۲، آیه۲۵۶ و نحل/سوره۱۶، آیه۳۶.
۴. بقره/سوره۲، آیه۲۵۶.
۵. نحل/سوره۱۶، آیه۳۶.
۶. مائده/سوره۵، آیه۵۹-۶۰.
۷. نساء/سوره۴، آیه۷۶.
۸. بقره/سوره۲، آیه۲۵۷.
۹. جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح تاج اللغة و صحاح العربیة، چاپ احمد عبدالغفور عطار، بیروت ۱۴۰۷/ ۱۹۸۷، ،؛ ابن منظور، ذیل «طغی».
۱۰. طباطبائی، سیدمحمد حسین، تفسیر المیزان، ذیل بقره، آیه ۲۵۶ و سوره نساء، آیه ۵۱.
۱۱. تفسیر طبری، ذیل نساء: ۵۱؛ طوسی؛ طبرسی، ذیل بقره: ۲۵۶.

پرسش:
پیروی از طاغوت چیست؟

پاسخ:
طُغیان به معنای تجاوز از حد و اندازۀ خود است. طاغوت، واژه‌ای قرآنی به معنای طغیان‌گر و متجاوز از حدود، به‌خصوص حدود دینی و اخلاقی می‌باشد. جمع آن طواغیت می باشد و به کسی گفته شده است که در شرّ و معصیت فراتر از حد خود قدم بردارد. (۱)
واژۀ طاغوت هشت بار در قرآن کریم ذکر شده است. (۲) در قرآن، پیروی از طاغوت در مقابلِ عبادت و پیروی از خداست (۳) و حتی کفر ورزیدن به آن مقدّم بر ایمان به خداست (۴) و دعوت به خداپرستی با دعوت به اجتناب از طاغوت همراه بوده است. (۵) در قرآن کریم، طاغوت‌پرستان بدتر از فاسقان اهل کتاب ، و حتی بدترین و گمراه‌ترین انسان‌ها و ملعون و مغضوب خداوند، معرفی شده اند. (۶) و رزمندگان در راه خدا در مقابل جنگ‌کنندگان در راه طاغوت قرار گرفته‌اند. (۷) همچنین ذکر شده است که پیروان طاغوت در آتش جهنم جاودان خواهند بود. (۸)
همچنین طاغوت برای کاهن و شیطان و سردمداران گمراهی نیز به کار رفته است. (۹) علامه طباطبایی می‌گوید هر معبودی جز خدا طاغوت نام گرفته و شیطان نیز به سبب شدت طغیان، بدین نام خوانده شده است. (۱۰)
مفسران برای کلمۀ طاغوت معانی متعددی ذکر کرده‌اند، از جمله شیطان، کاهن، ساحر، انسان‌ها و جنیان متمرّد، بت‌ها و هرآنچه به جای خدا پرستش شود وکسانی که راه را برای بت پرستی و گمراه کردن مردم هموار کنند. (۱۱)

پی نوشت ها:
۱. جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح تاج اللغة و صحاح العربیة، چاپ احمد عبدالغفور عطار، ۱۴۰۷/ ۱۹۸۷، بیروت، ذیل «‌طَغی» و ابوهلال عسکری، ابوهلال حسن بن عبدالله، الفروق اللغویة، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم، ۱۴۱۲، قم، ص۱۵۵.
۲. محمد فؤاد عبدالباقی، المعجم المفهرس لالفاظ القرآن الکریم، نوید اسلام، ۱۴۲۸ق=۱۳۸۶، قم، ذیل «طغی».
۳. بقره/سوره۲، آیه۲۵۶ و نحل/سوره۱۶، آیه۳۶.
۴. بقره/سوره۲، آیه۲۵۶.
۵. نحل/سوره۱۶، آیه۳۶.
۶. مائده/سوره۵، آیه۵۹-۶۰.
۷. نساء/سوره۴، آیه۷۶.
۸. بقره/سوره۲، آیه۲۵۷.
۹. جوهری، اسماعیل بن حماد، الصحاح تاج اللغة و صحاح العربیة، چاپ احمد عبدالغفور عطار، ۱۴۰۷/ ۱۹۸۷، بیروت؛ ابن منظور، ذیل «طغی».
۱۰. طباطبائی، سیدمحمد حسین، تفسیر المیزان، ت‍رج‍م‍ه سید م‍ح‍م‍دب‍اق‍ر م‍وس‍وی ه‍م‍دان‍ی، دفتر انتشارات اسلامی، ۱۳۸۲، قم، ذیل بقره، آیه ۲۵۶ و سوره نساء، آیه ۵۱.
۱۱. طبری، محمد بن جریر، جامع البیان فی تفسیر القرآن (تفسیر طبری)، بولاق، ۱۳۲۲-۱۳۳۰ق/۱۹۹۴-۱۹۱۱م، چاپ افست بیروت، ذیل نساء: ۵۱ و طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مکتبة العلمیة، ۱۳۳۸ ش، تهران، ذیل بقره: ۲۵۶.