جمع بندی زیارت عاشورا و لعن بر خودمان!

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
زیارت عاشورا و لعن بر خودمان!

با سلام و تشکر از زحمات شما و کانال خوبتون


لطفا بفرمائید با توجه به تاکید بزرگان بر قرائت زیارت عاشورا و این که در این زیارتنامه شریف، ظالمین مکررا مورد لعن قرار گرفته اند
و ما هم خواهی نخواهی ظلم می کنیم وگناهان ما ظلم به محمد صلوات الله وعلیه و آل شریف ایشان هست
آیا با قرائت این زیارت ما مکررا خود را مورد لعن قرار نمی دهیم؟؟؟
حقیقتا ترس دارم از قرائت این زیارت، چون فکر میکنم خودم دارم خودم را لعن میکنم
چون غیر ممکن است در طول روز مرتکب ظلم نشویم، یه عصبانیت و یه پرخاشگری کارمان را خراب می کند. چه کنیم؟
با تشکر

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد مشکور

[TD][/TD]

رسانه;1021927 نوشت:
با سلام و تشکر از زحمات شما و کانال خوبتون

لطفا بفرمائید با توجه به تاکید بزرگان بر قرائت زیارت عاشورا و این که در این زیارتنامه شریف، ظالمین مکررا مورد لعن قرار گرفته اند
و ما هم خواهی نخواهی ظلم می کنیم وگناهان ما ظلم به محمد صلوات الله وعلیه و آل شریف ایشان هست
آیا با قرائت این زیارت ما مکررا خود را مورد لعن قرار نمی دهیم؟؟؟
حقیقتا ترس دارم از قرائت این زیارت، چون فکر میکنم خودم دارم خودم را لعن میکنم
چون غیر ممکن است در طول روز مرتکب ظلم نشویم، یه عصبانیت و یه پرخاشگری کارمان را خراب می کند. چه کنیم؟
با تشکر


با سلام و تشکر از سؤال خوبتان@};-

در پاسخ نکاتی را تقدیم می کنیم:اولاً باید بدانیم که اساساً ما در زیارت عاشورا دو گروه و جریان کلی را لعن می‌کنیم:
1. ظالمان رده‌ی اول؛ چنانکه می‌گوییم: «اللَّهُمَّ الْعَنْ أَوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد؛ پروردگارا! اولین ظالمان و ستمگران به حق محمد و آل محمد را لعنت کن.»
2. آنان که پس از آن‌ها آمده و دنباله‌رو آن‌ها شدند. «وَ آخِرَ تَابِعٍ لَهُ عَلَى ذَلِک‏؛ از همان راه که آن‌ها رفته‌اند، این‌ها هم می‌روند و با نافرمانی‌ها دین خدا را به تباهی می‌کشند.»
بی شک، ظالمان رده اول، همانا بنیان گذاران ظلم در جریان سقیفه بنی ساعده، غاصبان حقوق آل الله، بدعت آفرینان و دیگر ظلم پیشه گان در حق اهل بیت (علیهم السلام)؛ حمایت کنندگان، رضایت دهندگان و شادی کنندگان بر شهادت امام حسین (علیه السلام) و کتمان کنندگان حقیقت اعم از بنی امیه، بنی العباس و دیگرانی که علیرغم شناخت حقیقت در مکتب اهل بیت آن را کتمان کرده یا سکوت اختیار کردند. و ظالمان رده دوم کسانی اند که در طول تاریخ پس از اسلام تا روز قیامت، از لحاظ فکر و رفتار و عمل، به مشی و رویکرد و رفتار و عملکرد ظالمان رده اول تأسی جسته، یا به ظلم ظالمان رضایت داده و یا حتی برای خوشایند ایشان، مظلوم را تنها گذاشته و سکوت را پیشه می کنند.


ثانیاً برای فهم درست مسأله لازم است اقسام ظلم و ماهیت آنها را بدرستی بشناسیم، بنا به یک دسته بندی، ظلم به سه قسم تقسیم می شود:
1. ظلم به خویشتن و تعدی به نفس (ظلم فردی): ظلمِ فردی عبارت است از رعایت نکردن جایگاه واقعی امور در مورد حقوق خود. کسی که کاری می‌کند که برای جسم و یا جان او در حال حاضر و یا در آینده زیان‌آور است، به حق فطری و طبیعی خود تجاوز کرده، از قانون نظام هستی در مورد خویش تخلف ورزیده و با گناه و معصیت به خود ستم روا داشته است. در متون اسلامی از نافرمانی خداوند به ظلم به نفس و ستم به خویش تعبیر شده است. مانند ترک واجبات و انجام محرمات.
2. ظلم و تجاوز به حقوق دیگران یا حق الناس (ظلم اجتماعی): ظلم اجتماعی عبارت است از رعایت نکردن جایگاه واقعی حقوق مردم و تخلف از قوانینی که موجب تأمین نیازهای واقعی جامعه است. کسی که حقی را که مربوط به دیگری است غصب می‌کند، جایگاه واقعی آن حق را رعایت نکرده، از قانون خداوند و قوانین نظام هستی و جامعه تخلف کرده و بدین جهت مرتکب ظلم اجتماعی شده است. جان هر انسانی، مال و ثروت او، عرض وآبرویش، حریم های سه گانه وی را تشکیل می دهند. و لذا تعدّی به هر کدام از این سه حقّ، گناه کبیره شمرده شده حرام است.
3. ظلم و تعدی در برابر خدا (ظلم عقیدتی): ظلم عقیدتی عبارت است از رعایت نکردن جایگاه واقعی امور در عقیده و باور. کسی که معتقد به چیزی می‌شود که واقعیت ندارد، جایگاه و قانون واقعی آن چیز را در نظام هستی از نظر عقیدتی رعایت نکرده و یا حقیقت را کتمان می کند مانند مشی و عمل کافران و مشرکان و منافقان، افتراء بستن به خدا، تکذیب او و تکذیب آیات و نشانه هایش از زیر مجموعه های این معصیت بزرگ است. البته ناگفته نماند که ظلم به بندگان و ظلم به خود، چون در واقع تعدّی از قوانینی است که خداوند متعال برای بندگانش مقرر فرموده است، ظلم به خداوند نیز محسوب می شوند.

با این توضیح، لعن هایی که در زیارت عاشورا وارد شده بیشتر شامل کسانی می شود که مرتکب ظلم نوع دوم و سوم یعنی ظلم اجتماعی(حق الناس) و ظلم عقیدتی(حق الله) شده و یا می شوند. بعبارتی در زمان ما اگر کسانی با اعتقادات دینی مردم به مخالفت برخاسته، با شبهه افکنی و تشکیکات، بستر انحراف و گمراهی مردم را از دین خدا فراهم کنند، یا در جهت تضعیف ارزشهای الهی و مکتب قرآن و اهل بیت (علیهم السلام) قلما یا قدما اقدامی کنند، یا از فکر و عمل سردمداران کفر و شرک حمایت کنند، یا پایه گذار ظلم و ستم در حق دیگران باشند، یا عالمانه با سنگ اندازی در مسیر جریان فکری حق، راه هدایت را بر طالبان حقیقت سد کنند و از جریان فکری باطل حمایت کنند، یا از پرداخت حقوق الهی اهل بیت، مانند خمس امتناع ورزند، یا با امضا و سکوتشان، کفر و شرک و انحراف منحرفان را تأیید کنند، یا به ظلم و ستمهایی که توسط ظالمان در طول تاریخ تا به امروز انجام شده قلباً رضایت داده و در دفاع از مظلوم سکوت اختیار کنند و نظائر آن ... اینها نیز در لعن های زیارت عاشورا شریک خواهند بود و وقتی زیارت عاشورا می خوانند گو اینکه دارند خودشان را لعن می کنند.

اما گرچه ارتکاب و اصرار بر گناهان فردی و ظلم به نفس، در حالیکه مرتکب آنها دغدغه ای برای توبه و اصلاح نفس نداشته باشد می تواند به منزله تهدید و هشدار جدی برای انسان باشد زیرا اصرار بر گناه و غفلت از توبه و اصلاح، نفس آدمی را مستعد نفوذ و سلطه شیطان و مس قلب کرده، به مرور مقدمات تشکیک و تردید و حتی انکار اعتقادات و معارف حقه الهی و بستر و زمینه عادی سازی نفس برای تعدی و تجاوز به حقوق دیگران را فراهم می سازد و گام به گام با پیروی از خطوات شیطان به جایی می رسد که به ناگاه، خود را در وادی ظالمان رده اول و رده دوم زیارت عاشورا می باید. با این وجود اگر گرفتاری فرد صرفاً در مرحله و مرتبه گناهان فردی باشد بگونه ای که بعد از گناه حالت پشیمانی داشته، مترصد توبه و اصلاح است، بعید است که مشمول لعن های زیارت عاشورا باشد.

بی شک، بنا به قول اکثر اولیاء الهی، مداومت بر زیارت عاشورا و توسل و تمسک به روح بلند اباعبدالله الحسین (علیه السلام) که چشمه حیات، کشتی نجات و چراغ هدایت هستند، توفیقی الهی است که امید آن می رود این ارتباط معنوی و مداوم، ضمن زمینه سازی نجات، فرد متمسک را به عالیترین درجات نیز برساند. ان شاء الله

موفق باشید ...@};-

باسلام
از اصول دین ما اعتقاد به مسئله ی امامته ، موضوعیت زیارات ائمه معصومین ع منجمله زیارت عاشورا هم همینه که اعتقاد قلبی مونو ابراز کنیم
اونجا که لعنت می فرستیم در واقع این لعنت بر کسانیه که اعتقادی به امامت حسین بن علی ع و یا دیگر ائمه مظلوم ندارند و اون کسانی هم که اعتقاد دارن باید بیان زیر پرچم ائمه اطهار ع.

پرسش:
از آنجاییکه ما هم گاهی مرتکب ظلم و گناه می شویم و مشخصاً بخشهایی از زیارت عاشورا لعن به ظالمان است، آیا ممکن است با خواندن زیارت عاشورا خودمان را لعن می کنیم؟

پاسخ:
اولاً باید بدانیم که اساساً ما در زیارت عاشورا دو گروه و جریان کلی را لعن می‌کنیم:
1. ظالمان رده‌ی اول؛ چنانکه می‌گوییم: «اللَّهُمَّ الْعَنْ أَوَّلَ ظَالِمٍ ظَلَمَ حَقَّ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد؛ پروردگارا! اولین ظالمان و ستمگران به حق محمد و آل محمد را لعنت کن.»(1)
2. آنان که پس از آن‌ها آمده و دنباله‌رو آن‌ها شدند. «وَ آخِرَ تَابِعٍ لَهُ عَلَى ذَلِک‏؛ از همان راه که آن‌ها رفته‌اند، این‌ها هم می‌روند و با نافرمانی‌ها دین خدا را به تباهی می‌کشند.»(2) بی شک، ظالمان رده اول، همان بنیان گذاران ظلم در جریان سقیفه بنی ساعده، غاصبان حقوق آل الله، بدعت آفرینان و دیگر ظلم پیشه گان در حق اهل بیت (علیهم السلام)؛ حمایت کنندگان، رضایت دهندگان و شادی کنندگان بر شهادت امام حسین (علیه السلام) و کتمان کنندگان حقیقت اعم از بنی امیه، بنی العباس و دیگرانی که علیرغم شناخت حقیقت در مکتب اهل بیت آن را کتمان کرده یا سکوت اختیار کردند. و ظالمان رده دوم کسانی اند که در طول تاریخ پس از اسلام تا روز قیامت، از لحاظ فکر و رفتار و عمل، به مشی و رویکرد و رفتار و عملکرد ظالمان رده اول تأسی جسته، یا به ظلم ظالمان رضایت داده و یا حتی برای خوشایند ایشان، مظلوم را تنها گذاشته و سکوت را پیشه می کنند.

ثانیاً برای فهم درست مسأله لازم است اقسام ظلم و ماهیت آنها را بدرستی بشناسیم، بنا به یک دسته بندی، ظلم به سه قسم تقسیم می شود:
1. ظلم به خویشتن و تعدی به نفس (ظلم فردی): ظلمِ فردی عبارت است از رعایت نکردن جایگاه واقعی امور در مورد حقوق خود. کسی که کاری می‌کند که برای جسم و یا جان او در حال حاضر و یا در آینده زیان‌آور است، به حق فطری و طبیعی خود تجاوز کرده، از قانون نظام هستی در مورد خویش تخلف ورزیده و با گناه و معصیت به خود ستم روا داشته است. در متون اسلامی از نافرمانی خداوند به ظلم به نفس و ستم به خویش تعبیر شده است. مانند ترک واجبات و انجام محرمات.(3)
2. ظلم و تجاوز به حقوق دیگران یا حق الناس (ظلم اجتماعی): ظلم اجتماعی عبارت است از رعایت نکردن جایگاه واقعی حقوق مردم و تخلف از قوانینی که موجب تأمین نیازهای واقعی جامعه است. کسی که حقی را که مربوط به دیگری است غصب می‌کند، جایگاه واقعی آن حق را رعایت نکرده، از قانون خداوند و قوانین نظام هستی و جامعه تخلف کرده و بدین جهت مرتکب ظلم اجتماعی شده است.(4) جان هر انسانی، مال و ثروت او، عِرض وآبرویش، حریم های سه گانه وی را تشکیل می دهند. و لذا تعدّی به هر کدام از این سه حقّ، گناه کبیره شمرده شده حرام است.
3. ظلم و تعدی در برابر خدا (ظلم عقیدتی): ظلم عقیدتی عبارت است از رعایت نکردن جایگاه واقعی امور در عقیده و باور. کسی که معتقد به چیزی می‌شود که واقعیت ندارد، جایگاه و قانون واقعی آن چیز را در نظام هستی از نظر عقیدتی رعایت نکرده و یا حقیقت را کتمان می کند مانند مشی و عمل کافران و مشرکان و منافقان، افتراء بستن به خدا، تکذیب او و تکذیب آیات و نشانه هایش از زیر مجموعه های این معصیت بزرگ است.(5) البته ناگفته نماند که ظلم به بندگان و ظلم به خود، چون در واقع تعدّی از قوانینی است که خداوند متعال برای بندگانش مقرر فرموده است، ظلم به خداوند نیز محسوب می شوند.

با این توضیح، لعن هایی که در زیارت عاشورا وارد شده بیشتر شامل کسانی می شود که مرتکب ظلم نوع دوم و سوم یعنی ظلم اجتماعی(حق الناس) و ظلم عقیدتی(حق الله) شده و یا می شوند. بعبارتی در زمان ما اگر کسانی با اعتقادات دینی مردم به مخالفت برخاسته، با شبهه افکنی و تشکیکات، بستر انحراف و گمراهی مردم را از دین خدا فراهم کنند، یا در جهت تضعیف ارزشهای الهی و مکتب قرآن و اهل بیت (علیهم السلام) قلماً یا قدماً اقدامی کنند، یا از فکر و عمل سردمداران کفر و شرک حمایت کنند، یا پایه گذار ظلم و ستم در حق دیگران باشند، یا عالمانه با سنگ اندازی در مسیر جریان فکری حق، راه هدایت را بر طالبان حقیقت سد کنند و از جریان فکری باطل حمایت کنند، یا از پرداخت حقوق الهی اهل بیت، مانند خمس امتناع ورزند، یا با امضا و سکوتشان، کفر و شرک و انحراف منحرفان را تأیید کنند، یا به ظلم و ستمهایی که توسط ظالمان در طول تاریخ تا به امروز انجام شده قلباً رضایت داده و در دفاع از مظلوم سکوت اختیار کنند و نظائر آن ... اینها نیز در لعن های زیارت عاشورا شریک خواهند بود و وقتی زیارت عاشورا می خوانند گو اینکه دارند خودشان را لعن می کنند. اما گرچه ارتکاب و اصرار بر گناهان فردی و ظلم به نفس، در حالیکه مرتکب آنها دغدغه ای برای توبه و اصلاح نفس نداشته باشد می تواند به منزله تهدید و هشدار جدی برای انسان باشد زیرا اصرار بر گناه و غفلت، نفس آدمی را مستعد نفوذ و سلطه شیطان می کند، بدون شک؛ غفلت، مهم ترین سلاح شیطان و یکی از راه های نفوذ او در انسان، است. چنانکه امام صادق(علیه السلام) می فرمایند: «غفلت کمین گاه شیطان است.»(6) بعلاوه به مرور مقدمات تشکیک و تردید و حتی انکار اعتقادات و معارف حقه الهی و بستر و زمینه عادی سازی نفس برای تعدی و تجاوز به حقوق دیگران را نیز فراهم می سازد. و گام به گام با پیروی از خطوات شیطان به جایی می رسد که به ناگاه، خود را در وادی ظالمان رده اول و رده دوم زیارت عاشورا می باید. با این وجود اگر گرفتاری فرد صرفاً در مرحله و مرتبه گناهان فردی باشد بگونه ای که بعد از گناه حالت پشیمانی داشته، مترصد توبه و اصلاح است، بعید است که مشمول لعن های زیارت عاشورا باشد.

بی شک، بنا به قول اکثر اولیاء الهی، مداومت بر زیارت عاشورا و توسل و تمسک به روح بلند اباعبدالله الحسین (علیه السلام) که سرچشمه حیات، کشتی نجات و چراغ هدایت هستند، توفیقی الهی است که امید آن می رود این ارتباط معنوی و مداوم، ضمن زمینه سازی نجات، فرد متمسک را به عالیترین درجات قرب نیز برساند ان شاء الله.

پی نوشت ها:
1. مفاتیح الجنان، فرازی از زیارت عاشورا
2. همان.
3. محمدی ری شهری، محمد، مبانی شناخت، موسسه علمی فرهنگی دار الحديث، قم، بی تا، ص 298.
4. همان.
5. همان، با کمی تغییر و تصرف.
6. میرزا حسین نوری، مستدرک الوسایل، مؤسسه آل البیت لاحیاء التراث، بیروت، 1408، ج 11، ص 389.

موضوع قفل شده است