جمع بندی تقابل اسلام و مسیحیت (اصالت نسل)

بسم الله الرحمن الرحیم

با سلام و احترام

برای پاسخ به این سوال باید به چند نکته توجه بفرمایید:

نکته اول:
همه چیز به اراده خداوند محقق میشود، چه آن چیز معجزه باشد و چه طبیعی؛ هرگز این طور نیست که افعالی که طبیعی اتفاق می افتند به اراده خدا نباشد
اینکه کسی اراده خداوند را در تولد اسماعیل نبیند مشکل از گیرنده است، نه فرستنده، وگرنه انسان اگر خوب نگاه کند اراده خداوند را در پس افتادن هر برگی می بیند.

نکته دوم:
هیچ دلیلی وجود ندارد که آن افعالی که به صورت معجزه و غیر طبیعی اتفاق می افتند برای خداوند عزیزتر باشند؛ وگرنه بدون شک حضرت آدم(ع) می بایست عزیزترین شخص در نزد خداوند باشد. معجزه مقدمه چینی برای اثبات نبوت است نه اینکه آن فعل را نزد خداوند ارجحیتی بخشد، چرا که همه افعال برای خداوند یکسان است و افعال برای او به سختی و آسانی، و مانند آن تقسیم نمیشوند.

نکته سوم:
آنچه میتواند شاهدی بر برتری فرزندان تلقی گردد مقام پدر و مادر است، و طبق شواهد روایی مقام هاجر بالاتر از مقام سارا بوده همانطور که خودتان فرمودید ساره به هاجر حسادت کرده و با او رفتار خوبی نداشت، اما هرگز عملکرد متقابلی از سوی هاجر گزارش نشده، همچنین خداوند ابراهیم(ع) را با ذبح اسماعیل ازمود و این نشان دهنده محبت عمیق ابراهیم(ع) به اسماعیل(ع) است.
هرگز در نگاه اسلام و مسیحیت و سایر ادیان آسمانی، کنیز بودن موجب پاین تر بودن مقام و منزلت معنوی انسان نمیشود، کنیزی فقط یک بار حقوقی دارد.

نکته چهارم:
نکته پایانی در مورد جمله آخر شماست که فرمودید ابراهیم(ع) به اراده خداوند اطمینان نمی کند!
اول اینکه منظورتان دقیق چیست؟ کجا ابراهیم(ع) به وعده ی خدا اطمینان نمی کند؟
و ثانیا: اطمینان پیدا نکردن ابراهیم(ع) به وعده الهی چه دخلی در فرزند او دارد؟
ثالثا: اگر دخالت داشته باشد در تمام فرزندان او دخالت خواهد داشت، چون حالت های گذرای انسان که به نسل بعد منتقل نمیشود! بلکه آن شخصیت کلی انسان است که در پیداش و تربیت فرزندانش نقش دارد.

با سلام و احترام

ببینید من به اقتضاء رشته تحصیلی ام یاد گرفته ام که دنبال دلیل علمی و بحث علمی باشم، در این سوال شما هم نمیدانم شما چه نتیجه ای میخواهید بگیرید اما بنده هر چقدر فکر می کنم می بینم از چیده شدن این مقدمات به یکدیگر چیزی از آن در نمی آید، اما در هر صورت اگر کسی مثلا بخواهد افضلیت اسحاق و نسل او را نتیجه بگیرد باید
اولا: به طور قطعی ثابت شود که این وقایع بعد از تولد اسحاق اتفاق افتاده است
ثانیا: وقایع مهم دیگری قبل از آن یعنی بین تولد اسماعیل تا تولد اسحاق روی نداده است.
ثالثا: باید به صورت قطعی اثبات شود که این وقایع به تولد اسحاق مربوط بوده و به خاطر تولد او بوده است
رابعا: باید با یک تحلیل عقلی و یقینی اثبات کند که تقارن این پدیده ها با تولد اسحاق دلیل بر برتری اسحاق دارد، در حالی که با نگرش عقلی اثبات چنین امری آسان نیست.
خامسا: بر فرض که با چشم پوشی از تمام این امور افضلیت اسحاق را بپذیریم، باید به صورت یقینی اثبات کنیم که این افضلیت در نسل او هم ادامه یافته است.

وعده بچه دار شدن ابراهیم(ع) بعد از تولد اسماعیل بوده است، زمانی که ابراهیم و ساره در سن کهنسالی بوده اند فرشتگان الهی به ابراهیم و ساره بشارت فرزندی دادند به همین خاطر موجب تعجب ساره شده و با تعجب سوال کرد که آیا من با اینکه پیرزن هستم بچه دار میشوم؟ اگر این وعده در جوانی داده شده بود که جای تعجب نداشت!

پرسش:
ابراهیم(علیه السلام) از دو مسیر صاحب فرزند می شود، یک مسیری که اراده خدا در آن دیده نمیشود، که ابراهیم(علیه السلام) از هاجر بچه دار میشود و اسماعیل به دنیا می آید، و مسیر دیگر که اراده خداوند در آن دیده میشود که ابراهیم(علیه السلام) از طریق وعده ای ناباورانه از ساره بچه دار میشود و اسحاق متولد میشود، چرا حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) نسلشان به جایی میرسد که ابراهیم به وعده خداوند اطمینان نمیکند و منتظر نمی ماند تا اسحاق به دنیا بیاید، و اسماعیل متولد میشود.

پاسخ:
برای پاسخ به این سوال باید به چند نکته توجه بفرمایید:
نکته اول:
همه چیز به اراده خداوند محقق میشود، چه آن چیز معجزه باشد و چه طبیعی؛ هرگز این طور نیست که افعالی که طبیعی اتفاق می افتند به اراده خدا نباشد، انسان اگر خوب نگاه کند اراده خداوند را در پس افتادن هر برگی می بیند. بنابراین هم اسماعیل و هم اسحاق به اراده خداوند به دنیا آمده اند.

نکته دوم:
هیچ دلیلی وجود ندارد که آن افعالی که به صورت معجزه و غیر طبیعی اتفاق می افتند برای خداوند عزیزتر باشند؛ وگرنه بدون شک حضرت آدم(علیه السلام) می بایست عزیزترین شخص در نزد خداوند باشد. معجزه مقدمه چینی برای اثبات نبوت است نه اینکه آن فعل را نزد خداوند ارجحیتی بخشد، چرا که همه افعال برای خداوند یکسان است و افعال برای او به سختی و آسانی، و مانند آن تقسیم نمیشوند.

نکته سوم:
آنچه میتواند صرف شاهدی بر برتری فرزندان تلقی گردد(نه دلیل) مقام پدر و مادر است، که در این خصوص هم شاهدی بر ارجحیت ساره وجود ندارد، همانطور که در روایات آمده است که به خاطر فرزندآوری هاجر نسبت به او احساس خوبی نداشته است و ابراهیم(علیه السلام) را در این خصوص آزار می داده است،(1) اما هرگز عملکرد متقابلی از سوی هاجر گزارش نشده؛ همچنین طبق دیدگاه اسلامی خداوند ابراهیم(علیه السلام) را با ذبح اسماعیل آزمود و خانه کعبه را با او ساخت(2) که این نشان دهنده محبت عمیق ابراهیم(علیه السلام) به اسماعیل(علیه السلام) و جایگاه او بوده است.

همچنین روشن است که در نگاه ادیان الهی هرگز کنیز بودن موجب پایین تر بودن مقام و منزلت معنوی انسان نمیشود، کنیز بودن فقط یک بار حقوقی متفاوت دارد.

نکته چهارم:
وعده بچه دار شدن ابراهیم(علیه السلام) بعد از تولد اسماعیل بوده است، زمانی که ابراهیم و ساره در سن کهنسالی بوده اند فرشتگان الهی به ابراهیم و ساره بشارت فرزندی دادند به همین خاطر موجب تعجب ساره شده و با تعجب سوال کرد که آیا من با اینکه پیرزن هستم بچه دار میشوم؟(3) روشن است که اگر این وعده در جوانی داده شده بود که جای تعجب نداشت!

پی نوشت ها:
1. «فَلَمَّا وُلِدَ لَهُ مِنْ هَاجَرَ إِسْمَاعِيلُ اغْتَمَّتْ سَارَةُ مِنْ ذَلِكَ غَمّاً شَدِيداً- لِأَنَّهُ لَمْ يَكُنْ لَهُ مِنْهَا وَلَدٌ- كَانَتْ تُؤْذِي إِبْرَاهِيمَ فِي هَاجَرَ وَ تَغُمُّهُ فَشَكَا إِبْرَاهِيمُ ذَلِكَ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَل...‏»؛ پس هنگامی که از هاجر فرزندی متولد شد، ساره را غم شدیدی برگرفت و در مورد هاجر، ابراهیم(علیه السلام) را آزار داده و غمگین میساخت، پس ابراهیم(علیه السلام) به خداوند عزوجل شکایت نمود...»(مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، دار احیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، 1403، ج96، ص36)
2. بقره:127/2.
3. هود:72/11.