جمع بندی تلاش برای کمال بیشتر؛ چرا؟

تب‌های اولیه

11 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
تلاش برای کمال بیشتر؛ چرا؟

با سلام.بنظر می رسه که بهشت و جهنم طبقه دارند یا چندین درجه دارند.اما اینطور که به نظر می رسد چه شما طبقه اول باشید چه طبقه آخر بهشت، یک سری، تجربه هایی یکسان با دیگر هم بهشتیان ساکن در طبقات دیگر را خواهید تجربه کرد.مثلا در تمام طبقات، دروغی دیده نمیشود، فرقی نمی کند طبقه اول باشید یا در طبقه ی دوم.حسرت، پشیمانی، کینه وجود نخواهد داشت، درهیچ یک از طبقات.درسته؟
حالا سوالی که داشتم، یک مسلمان، چه لزومی دارد برای طبقات بالاتر بهشت تلاش و سعی و مجاهدت کند؟؟ همون یک گوشه اون پایین پایینا هم بهش بدن براش کفایت می کنه.چون حسرتی نخواهد داشت در بهشت که بخواد بگه، ای کاش، من طبقه آخر بودم، اون بالا بالاها، کنار پیامبر.
حسرتی و پشیمانی و کینه ای نخواهد داشت از اینکه به طبقات بالاتر نرسیده، درسته؟؟

پس یک مسلمان چه لزومی دارد برای درجات بالاتر بهشت تلاش و سعی نماید.شاید یک مسلمان بگوید، همون گوشه پایینا، یک جا بالاخره یک گوشه پیدا میشه تو بهشت جا خوش کنیم، بسه برامون دیگه، حوری و انگور آنچنانی هم نخواستیم، یا هم نشینی با پیامبر را هم نخواستیم.همون به یک سفره گوچیک و مختصر و یک لقمه نون و پنیر بهشتی قانع هستیم.
چون می دونیم که به همون سفره در بهشت راضی خواهیم بود و حسرت و پشیمانی نخواهیم داشت و چه بسا امکان رشد هم در بهشت فراهم باشه، خواستیم اونجا رشد میکنیم می ریم درجات بالاتر.
خوب اونوقت برای همچین مسلمانی با یک همچین توقعی، چه نسخه و برنامه ی زندگی ای پیچیده میشه؟؟آیا برنامه ی زندگی این فرد با کسی که درجات بالاتر رو طلب می کنه، تفاوتی خواهد داشت؟ تا چه حدی، به چه شکلی؟؟
می خواستم نظر کارشناس رو بدونم.نظر خودم رو من برای خودم نگاه می دارم.می خواستم نظرات و دیدگاه کارشناسان را بدونم در این باره.

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد قول سدید

[TD][/TD]

پارسا مهر;1014523 نوشت:
با سلام.بنظر می رسه که بهشت و جهنم طبقه دارند یا چندین درجه دارند

با سلام و عرض ادب و آرزوی توفیق روزافزون

بله همینطور است: «وَ لِكُلٍّ دَرَجاتٌ مِمَّا عَمِلُوا وَ لِيُوَفِّيَهُمْ أَعْمالَهُمْ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ»(احقاف: 19) و براى هر كدام از آنها درجاتى است بر طبق اعمالى كه انجام داده‏اند، تا خداوند كارهايشان را بى‏كم و كاست به آنان تحويل دهد؛ و به آنها هيچ ستمى نخواهد شد.

امیرالمؤمنین امام علی (علیه‌ السلام) در توصیف بهشت فرمود: «درجات متفاضلات، و منازل متفاوتات، لا ینقطع نعیم ها، و لا یضعن مقیمها، و لا یهرم خالدها، و لا یبأس ساكن ها» (شریف رضی، نهج البلاغة، ترجمه محمد الدشتی، ج1، ص66)
درجاتى فروتر و برتر، منزل‌ هایى متفاوت، نعمت‌هاى آن قطع نمى ‌شود، مقیم آن کوچ نمى ‌كند، جاویدان در آن پیر نمى ‌شود، ساكن در آن هیچ‌گاه نیازمند نمى ‌گردد.

پارسا مهر;1014523 نوشت:
.اما اینطور که به نظر می رسد چه شما طبقه اول باشید چه طبقه آخر بهشت، یک سری، تجربه هایی یکسان با دیگر هم بهشتیان ساکن در طبقات دیگر را خواهید تجربه کرد.مثلا در تمام طبقات، دروغی دیده نمیشود، فرقی نمی کند طبقه اول باشید یا در طبقه ی دوم.حسرت، پشیمانی، کینه وجود نخواهد داشت، درهیچ یک از طبقات.درسته؟

بله همینطور است. در اموری با هم مشترکند.

در روایت منقول از امیر المومنین در پست قبل به این مطلب اشاره شده است.

پارسا مهر;1014523 نوشت:
حالا سوالی که داشتم، یک مسلمان، چه لزومی دارد برای طبقات بالاتر بهشت تلاش و سعی و مجاهدت کند؟؟ همون یک گوشه اون پایین پایینا هم بهش بدن براش کفایت می کنه.چون حسرتی نخواهد داشت در بهشت که بخواد بگه، ای کاش، من طبقه آخر بودم، اون بالا بالاها، کنار پیامبر.
حسرتی و پشیمانی و کینه ای نخواهد داشت از اینکه به طبقات بالاتر نرسیده، درسته؟؟

در بهشت هر کسی هر آنچه می خواهد را بدست می آورد و از این جهت راضی است. از این رو، حسرت چیزی را ندارد: «وَ لَکُمْ فیها ما تَشْتَهی‏ أَنْفُسُکُمْ وَ لَکُمْ فیها ما تَدَّعُونَ» (فصلت: 31) و هر چه دلتان بخواهد، در بهشت‏ براى شما فراهم است، و هر چه در آن جا خواستار باشید خواهید داشت.

چنانچه که می دانیم در آنجا غم و اندوهی نیست: «بَلى‏ مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلَّهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَ»(بقره: 112) آرى، كسى كه روى خود را تسليم خدا كند و نيكوكار باشد، پاداش او نزد پروردگارش ثابت است؛ نه ترسى بر آنهاست و نه غمگين مى‏شوند.

اما از سوی دیگر می دانیم که بهشتیان دارای مراتب متفاوتند. آیا این تفاوت مراتب برای آنها غم و اندوه و افسوی نمی آورد؟

از آن جایی که می دانیم در بهشت غم و اندوه و حسرت نیست، باید بهشت را این گونه متصور شویم که:

1. یا بهشتیان برای دور ماندن از غم و اندوه، در بهشت از تفاوت مراتبشان آگاهی نمی یابند؛

2. و یا آگاهی دارند اما اساسا میل آنها متناسب با مرتبه آنها تنظیم می شود به گونه ای که چیزی بیش از مرتبه خاصی که در آن قرار دارند، نمی خواهند و به همین جهت در بهشت طالب مراتب بالاتر نمی شوند تا با برآورده نشدن این طلب، اندوهگین شوند.

3. و یاز از تفاوت مراتب آگاهند و به آنها میل دارند، اما چون به نعمات فراوانی که دارند دلخوشند، اساسا از فقدان سایر نعمات اندوهگین نمی شوند.

با این توضیحات روشن می شود که در بهشت تفاوت مراتب هست و کسانی که در بهشت هستند از این جهت، غمگین نمی شوند؛ اما از آن جایی که ما فعلا در بهشت نیستیم و اصولا طالب بهترین نعمات هستیم و می دانیم که در بهشت تفاوت مراتب و نعمات وجود دارد، ترجیح می دهیم برای دستیابی به مراتب بالاتر بکوشیم.

4. در کنار احتمالات سابق، احتمال دیگری هم مطرح است مبنی بر این که بهشتیان از تفاوت مراتب آگاهند و میل هم دارند و از این جهت نیز جسرت می خورند؛ نهایتا این حسرت و ندامت و افسوس غیر از حزن و اندوه و حسرتی است که در توصیف بهشت نفی شده است. اندوه و حسرتی که نفی شده، از قبیل اندوه و حسرت و ترس های دنیوی است بدین بیان که چه بسا کسی کاری انجام داده تا به هدفش برسد اما نمی رسد و یا اگر هم می رسد، می ترسد که از دست بدهد. بنابراین، چنین حسرت و حزن و خوفی منتفی است اما حسرت از این که ای کاش بهتر از این در دنیا رفتار می کردیم و به مرابت بالاتر می رسیدم، منتفی نیست:

«وَ قَالَ اَلنَّبِيُّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) : إِنَّ أَهْلَ اَلْجَنَّةِ لاَ يَنْدَمُونَ عَلَى شَيْءٍ مِنْ أُمُورِ اَلدُّنْيَا إِلاَّ عَلَى سَاعَةٍ مَرَّتْ بِهِمْ فِي اَلدُّنْيَا لَمْ يَذْكُرُوا اَللَّهَ تَعَالَى فِيهَا»(الدیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب، ج1، ص 181)پيامبر خدا (صلّى اللّٰه عليه و آله و سلم) فرمود: اهل بهشت، نسبت به امور دنيا پشيمان نيستند، مگر نسبت به لحظاتى كه بر آنها بدون ياد و ذكر حق گذشته است.


پارسا مهر;1014523 نوشت:
پس یک مسلمان چه لزومی دارد برای درجات بالاتر بهشت تلاش و سعی نماید.شاید یک مسلمان بگوید، همون گوشه پایینا، یک جا بالاخره یک گوشه پیدا میشه تو بهشت جا خوش کنیم، بسه برامون دیگه، حوری و انگور آنچنانی هم نخواستیم، یا هم نشینی با پیامبر را هم نخواستیم.همون به یک سفره گوچیک و مختصر و یک لقمه نون و پنیر بهشتی قانع هستیم.

البته همین گونه هم هست؛

یعنی حتی اگر بهشت دارای مراتب باشد و حتی در آن حسرت باشد، باز هم برخی از مردم به درجات پایین بسنده می کنند

]«مرد را جز به قدر همت نیست»

پارسا مهر;1014523 نوشت:
خوب اونوقت برای همچین مسلمانی با یک همچین توقعی، چه نسخه و برنامه ی زندگی ای پیچیده میشه؟؟آیا برنامه ی زندگی این فرد با کسی که درجات بالاتر رو طلب می کنه، تفاوتی خواهد داشت؟ تا چه حدی، به چه شکلی؟؟

قطعا کسی که به مرتبه پایین بهشت قانع است، زندگی دینی متفاوتی پیشه می کند نسبت به کسی که خواستار مراتب والای بهشت است.

مثلا کسی که خواستار زندگی مرتبه عالی است، هیچ لحظه ای از یاد خدا غافل نیست و همیشه خودش را در محضر خدا می یابد و در تلاش است تا خدا از او راضی باشد.

اما کسی که به مراتب پایینتر بهشت بسنده کرده است، فقط در اوقات نماز یاد خدا است و در زندگی خودش به اخلاق و عبادیات بسنده می کند و در انفاق و غیره نیز به حداقل کفایت می کند.

قول سدید;1014786 نوشت:

قطعا کسی که به مرتبه پایین بهشت قانع است، زندگی دینی متفاوتی پیشه می کند نسبت به کسی که خواستار مراتب والای بهشت است.

مثلا کسی که خواستار زندگی مرتبه عالی است، هیچ لحظه ای از یاد خدا غافل نیست و همیشه خودش را در محضر خدا می یابد و در تلاش است تا خدا از او راضی باشد.

اما کسی که به مراتب پایینتر بهشت بسنده کرده است، فقط در اوقات نماز یاد خدا است و در زندگی خودش به اخلاق و عبادیات بسنده می کند و در انفاق و غیره نیز به حداقل کفایت می کند.


با سلام و تشکر.
من ابتدا نوشتم که می خوام نظر کارشناس رو بدونم، سوء تفاهم نشه، هر کی خواست بیاد نظر بده.من می خواستم بگم، من خودم شخصا نظر شخصی خودمو نمی خوام بدم.happy
به هر حال...
حالا شخص مسلمان شاید بپرسه که چه لزومی هست که من به اون مثلا حداقل انفاق که شما اشاره کردید، کفایت نکنم و بخوام زیادتر انفاق کنم.می تونم زیاد به خودم سخت نگیرم.چرا باید زیاد به خودم سخت بگیرم.چرا به قول شما به حداقل ها اکتقا نکند؟؟چه لزومی دارد که سخت بخواهد به خود بگیرد؟؟پاسخ چه خواهد بود؟چون چه او، برای بالاترین درجه بهشت که مثلا رضایت الله و اون طبقه ی آخری باشه تلاش کنه و چه برای پایین ترین درجه بهشت، تلاش کنه.سرانجام در هر دو حالت او راضی و خشنود خواهد بود در بهشت و قانع و حسرت نخواهد داشت، حالا چرا باید تلاش بیشتر بکند؟؟تلاش بیشتر هم بکند راضی خواهد بود، تلاش حداقلی هم داشته باشد باز راضی خواهد بود.آیا چیزی بیشتر از میل و سلیقه شخصی مطرحه؟؟برای رسیدن به درجات بالاتر، آیا نباید غصه خورد.سختی های فراوان کشید.رنج های فراوان کشید؟باید از خیلی چیز ها که دوسشون دارید گذشت؟شاید از بچه، از مادر، از همسر باید گذشت؟؟چه لزومی هست که به همون حداقل ها قانع نباشیم و بخواهیم بیش از حداقل ها تلاش کنیم؟

پارسا مهر;1014788 نوشت:
حالا شخص مسلمان شاید بپرسه که چه لزومی هست که من به اون مثلا حداقل انفاق که شما اشاره کردید، کفایت نکنم و بخوام زیادتر انفاق کنم.می تونم زیاد به خودم سخت نگیرم.چرا باید زیاد به خودم سخت بگیرم.چرا به قول شما به حداقل ها اکتقا نکند؟؟چه لزومی دارد که سخت بخواهد به خود بگیرد؟؟پاسخ چه خواهد بود؟چون چه او، برای بالاترین درجه بهشت که مثلا رضایت الله و اون طبقه ی آخری باشه تلاش کنه و چه برای پایین ترین درجه بهشت، تلاش کنه.سرانجام در هر دو حالت او راضی و خشنود خواهد بود در بهشت و قانع و حسرت نخواهد داشت، حالا چرا باید تلاش بیشتر بکند؟؟تلاش بیشتر هم بکند راضی خواهد بود، تلاش حداقلی هم داشته باشد باز راضی خواهد بود.آیا چیزی بیشتر از میل و سلیقه شخصی مطرحه؟؟برای رسیدن به درجات بالاتر، آیا نباید غصه خورد.سختی های فراوان کشید.رنج های فراوان کشید؟باید از خیلی چیز ها که دوسشون دارید گذشت؟شاید از بچه، از مادر، از همسر باید گذشت؟؟چه لزومی هست که به همون حداقل ها قانع نباشیم و بخواهیم بیش از حداقل ها تلاش کنیم؟

با سلام و عرض ادب مجدد

همانطور که عرض شد ما با چند احتمال روبرو هستیم:

سه احتمال مبنی بر این که در بهشت اندوه و حسرتی اصلا نیست، و در نتیجه، مومنان نیز بابت تفاوت مراتب حسرت و اندوه ندارند. اما با این حال، عرض شد که ما در این دنیا می دانیم که در بهشت تفاوت مراتب و نعمات هست و چون هنوز در محیط بهشت قرار نگرفته ایم، ترجیح می دهیم که به مراتب بالاتر با نعمات بهتر برسیم؛ اگرچه می دانیم که اگر در مراتب پایین تر هم باشیم، باز هم راضی خواهیم بود.
البته همانطور که عرض کردم، در این که چه مرتبه ای را مورد نظر داشته باشیم، به همت ما بستگی دارد؛ چنانچه که همه می دانیم که با میزانی از درآمد، زندگی خوبی خواهیم داشت و راضی خواهیم بود و به مشکلی برخورد نمی کنیم اما با این حال، برخی از مردم به آن میزان بسنده نمی کنند و باز هم تلاش می کنند تا رفاه و آسایش بیشتری داشته باشند.

اما احتمال چهارمی هم مطرح است که اخیرا آن را اضافه کردم؛ مبنی بر این که در بهشت هم، اندوه و حسرت است. اندوه و حسرتی که در آیات قرآنی درمورد بهشت نفی شده، اندوه و حسرتی است که ناشی از مناسبات دنیایی است که مانع از دستیابی به نتایج مطلوب است و یا مانع از بقای نتایج مطلوب است. بنابراین، برای این که در بهشت، حسرت مراتب بالاتر را نداشته باشیم، بهتر است در این دنیا تلاش بیشتری کنیم. البته همانطور که عرض شد، همت افراد متفاوت است و هر کسی به میزانی خاص از نعمات راضی است و به همین جهت، با این که می داند مرتبه بالاتر هم هست، اما ترجحی می دهد به همان مرتبه حداقلی بسنده کند؛ اما برخی از افراد بلند همتند و به همین جهت، از تلاش برای دستیابی به مراتب بالاتر دست بر نمی دارند.

پرسش:
بنظر می رسد بهشت و جهنم طبقه دارند یا چندین درجه دارند. اما اینطور که به نظر می رسد چه شما طبقه اول باشید چه طبقه آخر بهشت، یک سری، تجربه هایی یکسان با دیگر هم بهشتیان ساکن در طبقات دیگر را خواهید تجربه کرد. مثلا در تمام طبقات، دروغی دیده نمیشود، فرقی نمی کند طبقه اول باشید یا در طبقه ی دوم.حسرت، پشیمانی، کینه وجود نخواهد داشت، درهیچ یک از طبقات. درسته؟ حالا سوالی که داشتم، یک مسلمان، چه لزومی دارد برای طبقات بالاتر بهشت تلاش و سعی و مجاهدت کند؟ همان یک گوشه اون پایین پایینا هم بهش بدن براش کفایت می کند. چون حسرتی نخواهد داشت در بهشت که بخواهد بگوید، ای کاش من طبقه آخر بودم، کنار پیامبر. پس یک مسلمان چه لزومی دارد برای درجات بالاتر بهشت تلاش و سعی نماید؟

پاسخ:
برای پاسخ به پرسش مذکور، توجه شما را به این نکات جلب می کنیم:

1. در مورد این که بهشت دارای مراتب و درجاتی است که در برخی خصایص با هم همسان هستند، با شما موافقیم: «وَ لِكُلٍّ دَرَجاتٌ مِمَّا عَمِلُوا وَ لِيُوَفِّيَهُمْ أَعْمالَهُمْ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ»(1) و براى هر كدام از آنها درجاتى است بر طبق اعمالى كه انجام داده‏اند، تا خداوند كارهايشان را بى‏كم و كاست به آنان تحويل دهد؛ و به آنها هيچ ستمى نخواهد شد.

امیرالمؤمنین امام علی (علیه‌ السلام) در توصیف بهشت فرمود: «درجات متفاضلات، و منازل متفاوتات، لا ینقطع نعیم ها، و لا یضعن مقیمها، و لا یهرم خالدها، و لا یبأس ساكنها» (2) درجاتى فروتر و برتر، منزل‌ هایى متفاوت، نعمت‌هاى آن قطع نمى ‌شود، مقیم آن کوچ نمى ‌كند، جاویدان در آن پیر نمى ‌شود، ساكن در آن هیچ‌گاه نیازمند نمى ‌گردد.

2. اما برای پاسخ به پرسش اصلی شما که «چه لزومی دارد یک مومن برای دستیابی به مراتب والای بهشت تلاش کند در حالی که در بهشت حسرت و اندوهی متوجهش نیست و از این که به مراتب بالاتر نرسیده، اندوهگین نمی شود» چهار احتمال متصور است:

2/1 یا بهشتیان برای دور ماندن از غم و اندوه، در بهشت از تفاوت مراتبشان آگاهی نمی یابند؛

2/2 و یا آگاهی دارند اما اساسا میل آنها متناسب با مرتبه آنها تنظیم می شود به گونه ای که چیزی بیش از مرتبه خاصی که در آن قرار دارند، نمی خواهند و به همین جهت در بهشت طالب مراتب بالاتر نمی شوند تا با برآورده نشدن این طلب، اندوهگین شوند.

2/3 و یاز از تفاوت مراتب آگاهند و به آنها میل دارند، اما چون به نعمات فراوانی که دارند دلخوشند، اساسا از فقدان سایر نعمات اندوهگین نمی شوند.

2/4 یا این که بهشتیان از تفاوت مراتب آگاهند و میل هم دارند و از این جهت نیز حسرت می خورند؛ نهایتا این حسرت و ندامت و افسوس غیر از حزن و اندوه و حسرتی است که در توصیف بهشت نفی شده است. اندوه و حسرتی که نفی شده، از قبیل اندوه و حسرت و ترس های دنیوی است بدین بیان که چه بسا کسی کاری انجام داده تا به هدفش برسد اما نمی رسد و یا اگر هم می رسد، می ترسد که از دست بدهد. بنابراین، چنین حسرت و حزن و خوفی منتفی است اما حسرت از این که ای کاش بهتر از این در دنیا رفتار می کردیم و به مراتب بالاتر می رسیدم، منتفی نیست؛ چنانکه در این روایت به آن اشاره شده است: «وَ قَالَ اَلنَّبِيُّ (صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) : إِنَّ أَهْلَ اَلْجَنَّةِ لاَ يَنْدَمُونَ عَلَى شَيْءٍ مِنْ أُمُورِ اَلدُّنْيَا إِلاَّ عَلَى سَاعَةٍ مَرَّتْ بِهِمْ فِي اَلدُّنْيَا لَمْ يَذْكُرُوا اَللَّهَ تَعَالَى فِيهَا»(3)پيامبر خدا (صلّى اللّه عليه و آله و سلم) فرمود: اهل بهشت، نسبت به امور دنيا پشيمان نيستند، مگر نسبت به لحظاتى كه بر آنها بدون ياد و ذكر حق گذشته است.

3. نتیجه سه احتمال نخست این است که در بهشت اندوه و حسرتی اصلا نیست، و در نتیجه، مومنان نیز بابت تفاوت مراتب، حسرت و اندوه ندارند. اما با این حال، عرض شد که ما در این دنیا می دانیم که در بهشت تفاوت مراتب و نعمات هست و چون هنوز در محیط بهشت قرار نگرفته ایم، ترجیح می دهیم که به مراتب بالاتر با نعمات بهتر برسیم؛ اگرچه می دانیم که اگر در مراتب پایین تر هم باشیم، باز هم راضی خواهیم بود.
البته همانطور که عرض کردم، در این که چه مرتبه ای را مورد نظر داشته باشیم، به همت ما بستگی دارد؛ چنانچه که همه می دانیم که با میزانی از درآمد، زندگی خوبی خواهیم داشت و راضی خواهیم بود و به مشکلی برخورد نمی کنیم اما با این حال، برخی از مردم به آن میزان بسنده نمی کنند و باز هم تلاش می کنند تا رفاه و آسایش بیشتری داشته باشند.

اما نتیجه احتمال چهارم این است که در بهشت هم، اندوه و حسرت است. اندوه و حسرتی که در آیات قرآنی درمورد بهشت نفی شده، اندوه و حسرتی است که ناشی از مناسبات دنیایی است که مانع از دستیابی به نتایج مطلوب است و یا مانع از بقای نتایج مطلوب است. بنابراین، برای این که در بهشت، حسرت مراتب بالاتر را نداشته باشیم، بهتر است در این دنیا تلاش بیشتری کنیم. البته همانطور که عرض شد، همت افراد متفاوت است.

پی نوشت ها:
1. احقاف: 19
2. علامه مجلسی، بحار الانوار، انتشارات موسسه الوفاء، 1403ق، ج8، ص162
3. الدیلمی، حسن بن محمد، ارشاد القلوب، مؤسسة آل البيت عليهم السلام لاحياء التراث، بیتا، ج1، ص 181

موضوع قفل شده است