جمع بندی سوال بیجا و صداقت

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
سوال بیجا و صداقت

سلام
وقتي صلاح نمي دانيم موضوعي را به کسي بگوييم چطور بيان کنيم که هم دروغ نگفته باشيم و هم ديگري ناراحت نشود؟
لطفا راهکار عملی بگید.

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"]
[/TD]


کارشناس بحث: استاد بدیع

[TD][/TD]

یار مهربان;1014338 نوشت:
سلام
وقتي صلاح نمي دانيم موضوعي را به کسي بگوييم چطور بيان کنيم که هم دروغ نگفته باشيم و هم ديگري ناراحت نشود؟
لطفا راهکار عملی بگید.

با سلام و احترام

ابتدا باید میان نگفتن حقیقت و گفتن دروغ تفکیک قائل شویم.

جز راست نباید گفت هر راست نشاید گفت

امیرالمومنین (علیه السلام) می فرمایند: لا تقل ما لاتعلم بل ما تقل کل ماتعلم. چیزی را که نمیدانی نگو، بلکه همه آنچه را که میدانی هم نگو.(1) غیر از مواردی که گفتن حقیقت بر انسان واجب می شود، مثل مقام شهادت که اگر نگوید حق مظلوم ضایع میشود؛ در موارد دیگر میتواند از گفتن آن امتناع ورزد و حتی اگر گفتن آن مفسده ای به دنبال داشته باشد، واجب است حقیقت را مخفی نگه دارد.

اما متاسفانه هستند افرادی که از روی کنجکاوی بیجا از دیگری درباره مسئله ای که نمی خواهد صحبت کند سوال میکنند و فرد را در محذور اخلاقی و رو در بایستی قرار میدهند. افرادی که در مواجهه با چنین سوال هایی تصور میکنند باید شفاف و واضح جواب دهند اگر نخواهند حقیقت را بگویند به سمت دروغگویی سوق داده میشوند. آنها تصور می کنند با پاسخ دادن احترام طرف مقابل خود را حفظ کرده اند و نوعی صمیمیت را به نمایش گذاشته اند. این در حالی است که معمولا دروغ همان موقع یا مدتی بعد برملا میشود و دروغگو رسوا.

در چنین مواردی بهترین راه سخن گفتن در لفافه و پاسخ ندادن به صورت غیر مستقیم است. به گونه ای که هم حرف طرف مقابل را بدون جواب نگذاشته باشیم تا باعث توهین به او نشویم و هم پاسخ سوال او را نداده باشیم. گاهی میتوان بحث را عوض کرد و درباره آن موضوع حرف زد. یا به گونه ای سربسته سوال را جواب داد و در نهایت اگر هیچ راه حلی برای فرار از پاسخ پیدا نکنیم سکوت کنیم.

پی نوشت:

  1. ابن بابويه، محمد بن على‏(381ق)‏، من لا يحضره الفقيه، مصحح: غفارى، على اكبر، قم، جامعه مدرسین، ج2، ص626.

بسم الله الرحمن الرحیم
اگر سکوت کنیم و شخص مقابل ناراحت شود آیا گناه کردیم؟
چون اگر حرف بزنیم شخص مقابل میخواهد مدام تجسس خودش رو کش بدهد و سر از همه چیز در بیاورد
واقعا انسان وقتی فهمید کسی به تجسس و فضولی کردن عادت دارد باید از هفت فرسخی اون شخص هم عبور نکنه

یه راهم اینه که سریع یه کاری برای خودتان درنظر بگیرید و بگوئید عجله دارم باید به کاری برسم ، انشاالله سر فرصت!

با سلام

نقل قول:
یا به گونه ای سربسته سوال را جواب داد و در نهایت اگر هیچ راه حلی برای فرار از پاسخ پیدا نکنیم سکوت کنیم.

با اجازه شروع کننده من یک سوال بپرسم:
بعضی ها سوالی که می پرسند جوابش بله یا خیر هست یعنی سربسته نمیشود جواب داد و اگر هم سکوت کنیم دقیقا طرف میفهمه جواب بله یا خیر هست مثلا می پرسه می خوای درس بخونی؟ من چه جوری جواب بدم که نفهمه من دارم چی کار می کنم؟ اگر هم سکوت کنم دقیقا می فهمه که بله من می خوام درس بخونم مثلاً.
بعضی وقتها واقعا راست گفتن خیلی سخت میشه. از دست این آدمهای ... . لطفا کارشناس محترم و کاربران راهکارهای عملی دیگری که میشه به کار بست رو ارائه بدهید. با تشکر

بسم الله الرحمن الرحیم
سوره مبارکه حجرات آیه 12.
یا ایها الذین آمنوا اجتنبوا کثیرا من الظن ان بعض الظن اثم[="#B22222"] ولا تجسسوا[/] ولا یغتب بعضکم بعضا ایحب احدکم ان یاکل لحم اخیه میتا فکرهتموه واتقوا الله ان الله تواب رحیم
ای کسانی که ایمان آورده‌اید! از بسیاری از گمانها بپرهیزید، چرا که بعضی از گمانها گناه است؛ و هرگز (در کار دیگران) تجسّس نکنید؛ و هیچ یک از شما دیگری را غیبت نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! (به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید؛ تقوای الهی پیشه کنید که خداوند توبه‌پذیر و مهربان است!

به نظرم جواب سربالا دادن هم اگه دروغ نگیم میتونه راه فرار باشه
یا مثلا سوال طرف رو با سوال جواب بدیم یا سوال خودشو سربالا تکرار کنیم

یه بنده خدایی بود وقتی کسی ازش سوال میکرد خیلی رک میگفت ولاتجسسوا !

ولی به نظرم سکوت با تبسم بهترین روش هست .
سکوت کردن قریب به اتفاق موارد موجب پشیمانی نمیشه
کلا یاور خوبیه سکوت!

اگه کسی سکوت رو نصب العین خودش قرار بده دیگر افراد فضول سراغش نمیان

جبریل;1014508 نوشت:
اگر سکوت کنیم و شخص مقابل ناراحت شود آیا گناه کردیم؟

با سلام
ناراحت شدن او ممکن است دلایل مختلفی داشته باشد که در برخی از آنها ما نیز مقصر باشیم. مثلا گاهی اوقات دو نفر سطح دوستی مشخص و تعریف شده ای دارند. آنها با گفتگوهای خود مرز حریم شخصی را تا حد زیادی محدود کرده اند و به راحتی از یکدیگر درباره خیلی از مسائل سوال میکنند. وقتی یکی از این دو نفر ببیند دیگری درباره مسئله ای از او سوال کرده و او نیز جواب داده است این حق را به خود میدهد که او نیز در مورد آن مسئله سوال کند و اگر جواب نشنود طبیعتا ناراحت میشود. بنابراین اگر نمی خواهیم درباره مسئله ای از خود به دیگران اطلاعات دهیم نباید از دیگران نیز این انتظار را داشته باشیم.

گاهی اوقات بیجا بودن یک سوال تنها به این خاطر است که آن سوال در جمع مطرح شده است و طبیعتا اگر قرار باشد بلافاصله پاسخ داده شود باید در جمع پاسخ داده شود. در این موارد باید به فرد سوال کننده گفته شود که دلیل عدم پاسخگویی حضور دیگران بوده است.

البته در مواردی که سوال پرسشگر تنها از روی حس کنجکاوی و سرک کشیدن در زندگی دیگران بوده باشد و جوابش را نگیرد کسی جز خودش مسئول ناراحتی او نیست.

سپیده دم;1014515 نوشت:
با اجازه شروع کننده من یک سوال بپرسم:
بعضی ها سوالی که می پرسند جوابش بله یا خیر هست یعنی سربسته نمیشود جواب داد و اگر هم سکوت کنیم دقیقا طرف میفهمه جواب بله یا خیر هست مثلا می پرسه می خوای درس بخونی؟ من چه جوری جواب بدم که نفهمه من دارم چی کار می کنم؟ اگر هم سکوت کنم دقیقا می فهمه که بله من می خوام درس بخونم مثلاً.
بعضی وقتها واقعا راست گفتن خیلی سخت میشه. از دست این آدمهای ... . لطفا کارشناس محترم و کاربران راهکارهای عملی دیگری که میشه به کار بست رو ارائه بدهید. با تشکر

با سلام
بله متاسفانه همین طوره!
برخی اوقات خنثی جواب دادن یا جواب ندادن، جواب را مشخص میکنه. به هر حال دروغ گفتن هم کمکی نمی کند. چون دروغ باعث میشود دیگران به انسان و حرف های او بی اعتماد شوند و حتی اگر قویا هم چیزی را انکار کند به خاطر بی اعتماد بودن به او باور نکنند. افرادی که روحیه تجسس دارند ممکن است از راه های دیگری به زندگی او نفوذ کنند و حقیقت را در یابند. بعد از کشف حقیقت هم دروغش را به رخش می کشند و خود را قهرمان جنگ اطلاعاتی معرفی میکنند!

پرسش: وقتي صلاح نمي دانيم موضوعي را به کسي بگوييم چطور بيان کنيم که هم دروغ نگفته باشيم و هم ديگري ناراحت نشود؟ لطفا راهکار عملی بگید.

پاسخ: ابتدا باید میان نگفتن حقیقت و گفتن دروغ تفکیک قائل شویم.

جز راست نباید گفت هر راست نشاید گفت

امیرالمومنین (علیه السلام) می فرمایند: «لَا تَقُلْ‏ مَا لَا تَعْلَمُ بَلْ لَا تَقُلْ كُلَّ مَا تَعْلَم‏؛ چیزی را که نمیدانی نگو، بلکه همه آنچه را که میدانی هم نگو».(1) غیر از مواردی که گفتن حقیقت بر انسان واجب می شود، مثل مقام شهادت که اگر نگوید حق مظلوم ضایع میشود؛ در موارد دیگر میتواند از گفتن آن امتناع ورزد و حتی اگر گفتن آن مفسده ای به دنبال داشته باشد، واجب است حقیقت را مخفی نگه دارد.

اما متاسفانه هستند افرادی که از روی کنجکاوی بیجا از دیگری درباره مسئله ای که نمی خواهد صحبت کند سوال میکنند و فرد را در محذور اخلاقی و رو در بایستی قرار میدهند. افرادی که در مواجهه با چنین سوال هایی تصور میکنند باید شفاف و واضح جواب دهند اگر نخواهند حقیقت را بگویند به سمت دروغگویی سوق داده میشوند. آنها تصور می کنند با پاسخ دادن احترام طرف مقابل خود را حفظ کرده اند و نوعی صمیمیت را به نمایش گذاشته اند. این در حالی است که معمولا دروغ همان موقع یا مدتی بعد برملا میشود و دروغگو رسوا.

در چنین مواردی بهترین راه سخن گفتن در لفافه و پاسخ ندادن به صورت غیر مستقیم است. به گونه ای که هم حرف طرف مقابل را بدون جواب نگذاشته باشیم تا باعث توهین به او نشویم و هم پاسخ سوال او را نداده باشیم. گاهی میتوان بحث را عوض کرد و درباره آن موضوع حرف زد. یا به گونه ای سربسته سوال را جواب داد و در نهایت اگر هیچ راه حلی برای فرار از پاسخ پیدا نکنیم سکوت کنیم.

پی نوشت:


  1. ابن بابويه، محمد بن على‏(381ق)‏، من لا يحضره الفقيه، مصحح: غفارى، على اكبر، قم، جامعه مدرسین، ج2، ص626.
موضوع قفل شده است