جمع بندی از تذکر هر روزه به فرزندم خسته شده ام

تب‌های اولیه

9 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
از تذکر هر روزه به فرزندم خسته شده ام

سلام
چگونه میتوان فرزندی تربیت کرد که لازم نباشد که هر روز ومدام در مورد درس ومسائل تربیتی تذکر داده بشه
پسرم کلاس اول است وهر روز در مورد اینکه آخر شب باید به دستشوئی برود جرو بحث داریم وآخر سر هم فقط با اجبار وتهدید میرود واین برنامه هرشب است
یا اینکه هر روز باید به اون گفته شود تکلیفت چیه و بیار انجام بشه
چه راهکاری است که به مرور بچه بدون اینکه دائما شخصی بالای سرخود داشته باشد به کارهای ضروری خود رسیدگی کند

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"]
[/TD]


کارشناس بحث: استاد امیـد

[TD][/TD]

Bee;1014033 نوشت:
سلام
چگونه میتوان فرزندی تربیت کرد که لازم نباشد که هر روز ومدام در مورد درس ومسائل تربیتی تذکر داده بشه
پسرم کلاس اول است وهر روز در مورد اینکه آخر شب باید به دستشوئی برود جرو بحث داریم وآخر سر هم فقط با اجبار وتهدید میرود واین برنامه هرشب است
یا اینکه هر روز باید به اون گفته شود تکلیفت چیه و بیار انجام بشه
چه راهکاری است که به مرور بچه بدون اینکه دائما شخصی بالای سرخود داشته باشد به کارهای ضروری خود رسیدگی کند

سلام
مادری هستید که دوست دارید فرزندتان رفتارهای مناسب را یادبگیرد و انجام دهد تا بتواند روی پای خودش بایستد و فردی مستقلّ بار بیاید.


برای اینکه فرزندتان رفتارهای مطلوب را جزء رفتارهای هر روزه اش قرار دهد، باید صبور باشید. کودکان همچون بزرگسالان نمی توانند پیامدهای انجام رفتارهای مطلوب و عواقب سهل انگاری در انجام این رفتارها را پیش بینی کنند. راهکاری که می تواند کودکان را به انجام رفتارهای مطلوب تشویق نماید، در روانشناسی «اقتصاد ژتونی» نامیده می شود. ابتدا با مشورت با همسرتان، رفتارهایی که از فرزندتان انتظار دارید را می نویسید. در این سنّ، پنج رفتار مهمّ را انتخاب می کنید. برای هر رفتار امتیازی در نظر بگیرید. امتیازات را با ستاره، گُل یا میوه نشان دهید. این اَشکال همان ژتون ها هستند. مثلا برای نوشتن مشق ها قبل از ساعت هفت شب، دو ستاره در نظر بگیرید و برای رفتن به دستشویی در آخر شب، یک ستاره مشخص کنید. فهرست رفتارهای مطلوب را روی تابلویی بنویسید. سپس جایزه ای که فرزندتان را خوشحال می کند معیّن نمایید و امتیازی برای خریدنِ آن جایزه در نظر بگیرید تا فرزندتان با انجام رفتارهای مطلوب و گرفتنِ امتیازات آنها، در مدتِ یک ماه (در این سنّ) بتواند به امتیاز آن جایزه برسد.

سپس جلسه ای با فرزندتان ترتیب دهید. برای فرزندتان بگویید که چه کارهایی را خوب انجام می دهد و این رفتارهایش شما را خوشحال می کند. بعد توضیح دهید که برخی از رفتارهای مناسب را از او انتظار دارید و امیدوارید او کم کم یاد بگیرد آن رفتارها را انجام دهد. خوبی های انجام این رفتارهای مطلوب را برای تشریح کنید و عواقب عل نکردن به آنها را بگویید. بعد بگویید که قبول دارید عادت کردن به انجام این رفتارهای مطلوب کمی طول می کشد و سپس سیستم پاداش دهی برای رفتارهای مطلوب بر اساس «اقتصاد ژتونی» را برایش بیان کنید. مثلا بگویید: من برای نوشتن مشق ها قبل از ساعت هفت، دو ستاره و برای رفتن به دستشویی قبل از خواب، یک ستاره مشخص کرده ام. اگر فرزندتان ساعت را متوجه نمی شود، می توانید بگویید:"من خودم ساعت هفت را به تو می گویم. وقتی گفتم الان ساعت هفت است، باید مشق هایت را انجام بدهی تا امتیاز دو ستاره را به دست بیاوری". بعد جایزه ای را که قرار است با به دست آوردنِ تعداد مشخصی ستاره برایش بخرید بگویید.
در اجرای سیستم پاداش دهیِ «اقتصاد ژتونی» نکات زیر را مورد توجه قرار دهید:

- بلافاصله پس از انجام رفتار مطلوب، باید ژتونِ تعیین شده به کودک داده شود.
- در زمان ارائه ژتون، باید کودک به خاطر انجام رفتار مطلوب به صورت کلامی تشویق شود.

- شما و همسرتان به هیچ وجه نباید زودتر جایزه را بخرید و باید با هم کاملا هماهنگ باشید.
- می توانید برای تعیین جایزه با فرزندتان مشورت کنید و جایزه ای که او دوست دارد را تعیین نمایید. اما این جایزه نباید گران باشد. اینکه چه رفتارهایی پاداش داده می شوند، باید به وسیله شما و همسرتان تعیین شود.

- هدف از این سیستم برای پاداش دهی این است که کودک به آن متعهّد شود و به آن عمل کند. برای مذاکره با فرزندتان بر سر این برنامه آماده باشید. شاید شما تشخیص دهید که برای خریدن یک کارتون جدید _مثلا_ فرزندتان باید 40 ستاره جمع کند. اما فرزندتان این تعداد ستاره را زیاد بداند. با هم کنار بیایید. به حرف های فرزندتان گوش دهید و مقداری که بینابین باشد را تعیین نمایید. اجازه دهید فرزندتان احساس کند برای حرفش اهمیت قائل هستید.

- خیلی خشک و جدّی نباشید. کمی شوخ طبعی هنگام صحبت با فرزند لازم است.
- از ژتون ها به هیچ وجه برای تنبیه استفاده نکنید. یعنی ژتون ها را به عنوان تنبیه از فرزندتان نگیرید. وقتی فرزندتان ژتونی را به دست آورد، آن ژتون مال اوست و نمی توانید از او پس بگیرید. هنگامی که فرزندتان کار اشتباهی مرتکب شد، باید از روش دیگری برای تنبیه غیر از گرفتن ژتون استفاده کنید.
- جایزه ای که تعیین می کنید، نباید جزء لوازم ضروریِ کودک _ مثل خوراکیِ یا پوشاک ضروری اش_ باشد.

- در اجرای برنامه «اقتصاد ژتونی» مقاومت به خرج دهید. اگر این برنامه را با هماهنگی با همسرتان به درستی پیش ببرید، می توانید به مرور رفتارهای مناسب کودک را به او آموزش دهید و او را فردی متعهّد به رفتارهای مطلوب بار بیاورید.
- در سنین بالاتر (نوجوانی) لازم است بیشتر از پاداش های معنوی (تشویق زبانی) برای ترغیب فرزند بهره گرفته شود. البته این به آن معنا نیست که نباید برای تشویق فرزندان بزرگ تر از تشویقِ مالی و مادّی بهره گرفت. خود ما هم اگر حقوقی دریافت نکنیم، حاضر نیستم کار کنیم.

در زیر دو نمونه از برنامه های «اقتصاد ژتونی» نشان داده ام:

در نمونه اول که جهت پاداش دهی به سه کودک طراحی شده، رفتارهای مطلوب با عبارت هایی مانند:«من می خواهم دندان هایم را مسواک بزنم» به زبان فرانسه مشخص شده است. جایزه نیز در انتهای برگه، با عبارت «اگر 14 ستاره بگیرم، یک ماشین اسباب بازی می گیرم» تعیین شده است.
در نمونه دوم از آن جایی که رسیدن به جایزه با مسیر مشخص شده است، به کودک می فهماند که برای رسیدن به اهداف باید از مسیر معیّنی پیروی کند.


سلام
چقدر دست دارم از این ستاره ها برای خودم بخرم

فقط این باعث نمیشه بچه عادت کنه برای هر کاری منتظر جایزه باشه؟
درسته تکلیف نوشتن برای یه بچه کلاس اولی واقعا کار سختیه و تشویق خیلی میتونه کمک کنه. ولی اینکه بچه عادت کنه به خاطر دستشویی رفتنش ستاره بگیره و آخر سر باهاش یه بازی بخره راه امنیه؟

الرحیل;1014234 نوشت:
سلام
چقدر دست دارم از این ستاره ها برای خودم بخرم

سلام

خیلی کار خوبی است اگر برای باانگیزه کردنِ خود از این روش استفاده کنید. مثلا می خواهید برای آزمون دکتری مطالعه نمایید. برای خودتان برنامه تقویت بنویسید. یعنی مثلا بنویسید «اگر هر روز بیست صفحه مطالعه مفید داشتم، یک ستاره به خودم می دهم. بعد وقتی تعداد ستاره ها به سی ستاره رسید، خودم را به یک رستوران یا کافی شاپ (مثلا) دعوت می کنم». لازم نیست این قرار را با کسی درمیان بگذارید.

الرحیل;1014234 نوشت:
فقط این باعث نمیشه بچه عادت کنه برای هر کاری منتظر جایزه باشه؟
درسته تکلیف نوشتن برای یه بچه کلاس اولی واقعا کار سختیه و تشویق خیلی میتونه کمک کنه. ولی اینکه بچه عادت کنه به خاطر دستشویی رفتنش ستاره بگیره و آخر سر باهاش یه بازی بخره راه امنیه؟

قبول دارم که ممکن است فرزند برای هر کاری درخواست جایزه نماید، اما اگر با این روش (اقتصاد ژتونی)، به او یاد داده شود که برای دریافت جایزه باید صبر و تلاش نماید، نتایج خوبی به دست می آید. ضمن اینکه گفتم :« باید در سنین بالاتر تشویق ها به سمت تشویق کلامی برود». البته تشویق مادّی در همه سنین لازم است. همه ما انسان ها از تشویق مادّی بیشتر از تشویق کلامی و معنوی لذت می بریم.

سلام
در جواب سوالتون من چیزی بلد نیستم که بگویم . اما یک چیز را عاجزانه ازتون درخواست می کنم. تو رو خدا اگه فرزندتون مشکلی داره حتما به طور جدی دنبالش باشید. حتما با روانشناس و مشاوره مشورت کنید. حتی اگر شده پول از جایی قرض کنید و خرج مشاوره رو بدید این کار را بکنید و به مشاوره رجوع کنید . اگر بچه تون نیامد حداقل خودتون برید مشاوره. به خدا قسم این یک خرج واجبی هست. البته درسته که مشاورین توی این سایت بسیار دانا هستند اما سایت با مشاوره ی حضوری فرق می کنه و تاثیرش بسیار کمتر از مشاور حضوریه. تاپیک بنده را که لینکش را برایتان گذاشتم با دقت بخوانید. به خدا اگه پدر و مادر من یک یا دو جلسه مشاوره می رفتند من الان به این وضع فلاکت بار نمی افتادم. گاهی اوقات رفتارهای ناهنجار یک بچه نشان از واقعیت های بسیار تلخی در مورد اون بچه هست که اگر پدر و مادرها به موقع متوجه نشوند عواقب تلخی خواهد داشت و پدر و مادرها معمولا بدون مشاوره ی حضوری نمی توانند متوجه بشوند.
http://www.askdin.com/showthread.php?p=1013542#post1013542

امید;1014196 نوشت:
باید صبور باشید.

سپاس از نکات خوبی که گفتید
چرا در نسل های قدیم وحتی در این نسل تعدادی از بچه بدون این ترفندها خودشان به کارهای ضروری اهتمام دارن ونیازی ندارن که کسی بالای سرشون دائم تذکر بده

Bee;1014360 نوشت:
سپاس از نکات خوبی که گفتید
چرا در نسل های قدیم وحتی در این نسل تعدادی از بچه بدون این ترفندها خودشان به کارهای ضروری اهتمام دارن ونیازی ندارن که کسی بالای سرشون دائم تذکر بده

خواهش می کنم.

شخصیت و خلق و خوی کودکان با همدیگر فرق دارد. در روانشناسیْ کودکان از نظر شخصیت به سه دسته تقسیم می شوند: کودکان آسان، کودکان سخت و کودکان متوسط.
کودکان آسان، کودکانی هستند که به راحتی هر کاری که به آنها بگویند، انجام می دهند و مقاومتی نشان نمی دهند.
کودکان سخت کودکانی هستند که برای هر چیزی مقاومت می کنند و برای اینکه آنها را وادار به انجام کاری کنید، باید مدام با آنها بحث کنید.
کودکان متوسط، از نظر رفتاری بین این دو گروه قرار می گیرند. یعنی در برخی موارد مقاومت می کنند و در برخی موارد آرام و سربه راه هستند.

شخصیت کودکان و رفتارهای شان محصول ژنتیک و تربیت است. پس درصدی از شخصیت کودک، توسط ژن ها تعیین می شود و قابل تغییر توسط والدین یا هر متخصصی نمی باشد. اما بخش مهمّ دیگری از شخصیت و خلق و خو و رفتارهای کودک توسط تربیت تعیین می شود و قابل دستکاری و تغییر می باشد. برای اینکه فرزندی تربیت کنید که بتواند کارهایش را انجام دهد، باید سازگاریِ بیشتر با شرایط را به فرزندتان آموزش دهید. مثلا فرزندی که دچار شب ادراری است، اگر بیاموزد که قبل از خواب، به دستشویی برود، می تواند تا حدود زیادی بر این مشکل فائق آید. اما همه بچه ها به دستشویی رفتن قبل از خواب تمایل ندارند و برخی در برابر این مسأله مقاومت به خرج می دهند. برای آموزش این مسأله و مسائل ضروریِ دیگر، باید بچه یاد بگیرد که خود را با شرایط وفق دهد؛ یعنی انعطاف پذیری داشته باشد. اما چه کودکانی انعطاف پذیری بیشتری دارند؟

بچه‌های شاد انعطاف‌پذیری بیشتری دارند. پدر و مادر باید احساسات و هیجانات مثبت کودکان خود را تقویت کنند و شوخ طبعی را به آنها آموزش دهند. به فرزندتان آموزش دهید برای مشکلات خود راهکار پیدا کند. کودک انعطاف‌پذیر، با آموزش‌های درست والدین با محیط سازگاری بیشتری داشته و نوع شناختش نسبت به مسائل زندگی بیشتر بوده و بیشتر مثبت‌نگر خواهد بود. فرزندان، انعطاف‌پذیری را به عنوان یک الگو و شیوه رفتاری از پدر و مادر خود فرا می‌گیرند. بعضی از والدین تصور می کنند اگر به همه خواست های فرزندشان گوش کنند و انها را برآورده سازند، در این صورت والدین نمونه ای هستند. در صورتی که چنین نیست. والدین باید با خواست های غیر منطقیِ فرزند مخالفت نمایند و حتی گاهی خواست های فرزندشان را با تأخیر برآورده سازند تا فرزند بتواند صبر و تحمل در برابر برآورده نشدن خواستش را یاد بگیرد. در این مواقع، والدین باید علت مخالفت با خواست کودک را به صورت منطقی توضیح دهند. همچنین به عنوان یک الگو والدین باید به دیدگاه‌های متفاوت فرزندان را گوش دهند و منطقی و معقولانه با آنها رفتار کنند.

پرسش:

پسرم کلاس اول ابتدایی است. شب ها در مورد اینکه قبل از خواب به دستشویی برود، جرّ و بحث داریم و فقط با اجبار و تهدید به دستشویی می رود. چه کار کنم فرزندم طوری تربیت شود که لازم نباشد در مورد درس و مسائل تربیتی همیشه به او تذکر دهم؟

پاسخ:

مادری هستید که دوست دارید فرزندتان رفتارهای مناسب را یادبگیرد و انجام دهد تا بتواند روی پای خودش بایستد و فردی مستقلّ بار بیاید.

برای اینکه فرزندتان رفتارهای مطلوب را جزء رفتارهای هر روزه اش قرار دهد، باید صبور باشید. کودکان همچون بزرگسالان نمی توانند پیامدهای انجام رفتارهای مطلوب و عواقب سهل انگاری در انجام این رفتارها را پیش بینی کنند. راهکاری که می تواند کودکان را به انجام رفتارهای مطلوب تشویق نماید، در روانشناسی «اقتصاد ژتونی» نامیده می شود. ابتدا با مشورت با همسرتان، رفتارهایی که از فرزندتان انتظار دارید را می نویسید. در این سنّ، پنج رفتار مهمّ را انتخاب می کنید. برای هر رفتار امتیازی در نظر بگیرید. امتیازات را با ستاره، گُل یا میوه نشان دهید. این اَشکال همان ژتون ها هستند. مثلا برای نوشتن مشق ها قبل از ساعت هفت شب، دو ستاره در نظر بگیرید و برای رفتن به دستشویی در آخر شب، یک ستاره مشخص کنید. فهرست رفتارهای مطلوب را روی تابلویی بنویسید. سپس جایزه ای که فرزندتان را خوشحال می کند معیّن نمایید و امتیازی برای خریدنِ آن جایزه در نظر بگیرید تا فرزندتان با انجام رفتارهای مطلوب و گرفتنِ امتیازات آنها، در مدتِ یک ماه (در این سنّ) بتواند به امتیاز آن جایزه برسد.

سپس جلسه ای با فرزندتان ترتیب دهید. برای فرزندتان بگویید که چه کارهایی را خوب انجام می دهد و این رفتارهایش شما را خوشحال می کند. بعد توضیح دهید که برخی از رفتارهای مناسب را از او انتظار دارید و امیدوارید او کم کم یاد بگیرد آن رفتارها را انجام دهد. خوبی های انجام این رفتارهای مطلوب را برای تشریح کنید و عواقب عل نکردن به آنها را بگویید. بعد بگویید که قبول دارید عادت کردن به انجام این رفتارهای مطلوب کمی طول می کشد و سپس سیستم پاداش دهی برای رفتارهای مطلوب بر اساس «اقتصاد ژتونی» را برایش بیان کنید. مثلا بگویید: من برای نوشتن مشق ها قبل از ساعت هفت، دو ستاره و برای رفتن به دستشویی قبل از خواب، یک ستاره مشخص کرده ام. اگر فرزندتان ساعت را متوجه نمی شود، می توانید بگویید:"من خودم ساعت هفت را به تو می گویم. وقتی گفتم الان ساعت هفت است، باید مشق هایت را انجام بدهی تا امتیاز دو ستاره را به دست بیاوری". بعد جایزه ای را که قرار است با به دست آوردنِ تعداد مشخصی ستاره برایش بخرید بگویید.
در اجرای سیستم پاداش دهیِ «اقتصاد ژتونی» نکات زیر را مورد توجه قرار دهید:

- بلافاصله پس از انجام رفتار مطلوب، باید ژتونِ تعیین شده به کودک داده شود.
- در زمان ارائه ژتون، باید کودک به خاطر انجام رفتار مطلوب به صورت کلامی تشویق شود.
- شما و همسرتان به هیچ وجه نباید زودتر جایزه را بخرید و باید با هم کاملا هماهنگ باشید.
- می توانید برای تعیین جایزه با فرزندتان مشورت کنید و جایزه ای که او دوست دارد را تعیین نمایید. اما این جایزه نباید گران باشد. اینکه چه رفتارهایی پاداش داده می شوند، باید به وسیله شما و همسرتان تعیین شود.

- هدف از این سیستم برای پاداش دهی این است که کودک به آن متعهّد شود و به آن عمل کند. برای مذاکره با فرزندتان بر سر این برنامه آماده باشید. شاید شما تشخیص دهید که برای خریدن یک کارتون جدید _مثلا_ فرزندتان باید 40 ستاره جمع کند. اما فرزندتان این تعداد ستاره را زیاد بداند. با هم کنار بیایید. به حرف های فرزندتان گوش دهید و مقداری که بینابین باشد را تعیین نمایید. اجازه دهید فرزندتان احساس کند برای حرفش اهمیت قائل هستید.

- خیلی خشک و جدّی نباشید. کمی شوخ طبعی هنگام صحبت با فرزند لازم است.
- از ژتون ها به هیچ وجه برای تنبیه استفاده نکنید. یعنی ژتون ها را به عنوان تنبیه از فرزندتان نگیرید. وقتی فرزندتان ژتونی را به دست آورد، آن ژتون مال اوست و نمی توانید از او پس بگیرید. هنگامی که فرزندتان کار اشتباهی مرتکب شد، باید از روش دیگری برای تنبیه غیر از گرفتن ژتون استفاده کنید.
- جایزه ای که تعیین می کنید، نباید جزء لوازم ضروریِ کودک _ مثل خوراکیِ یا پوشاک ضروری اش_ باشد.

- در اجرای برنامه «اقتصاد ژتونی» مقاومت به خرج دهید. اگر این برنامه را با هماهنگی با همسرتان به درستی پیش ببرید، می توانید به مرور رفتارهای مناسب کودک را به او آموزش دهید و او را فردی متعهّد به رفتارهای مطلوب بار بیاورید.
- در سنین بالاتر (نوجوانی) لازم است بیشتر از پاداش های معنوی (تشویق زبانی) برای ترغیب فرزند بهره گرفته شود. البته این به آن معنا نیست که نباید برای تشویق فرزندان بزرگ تر از تشویقِ مالی و مادّی بهره گرفت. خود ما هم اگر حقوقی دریافت نکنیم، حاضر نیستم کار کنیم.

موضوع قفل شده است