جمع بندی ترکان عثمانی
تبهای اولیه
width: 700 | align: center |
---|---|
[TD="align: center"]با نام و یاد دوست | |
[/TD] | |
[TD="align: center"][/TD] | |
کارشناس بحث: استاد ممسوس | |
[TD][/TD] | |
عثمانیان از ترکان آسیایمیانه که از شمال به سیبری و سرزمین یخبندان و از مشرق به دریا منتهی میشود، بودند. از این رو، تنها دو کانون حرکت جنوب و غرب برای آسیای میانه وجود داشت. و از طرفی، به دلیل سردی هوا و محدود بودن امکانات اقتصادی، راهی جز مهاجرت برای ترکان که جمعیتشان نیز رو به افزایش بود وجود نداشت. آنها همواره به نقاط آباد و ثروتخیز مناطق جنوبی و غربی حمله میکردند.
ساختن دیوار چین توسط چینیها راهی برای مقابله با هجوم اقوام آسیای میانه به خصوص اقوام مغول بود.
گروهی از ترکان پیش از ظهور اسلام از سیحون و جیحون و دریاچه آرال گذشته و به دریاچه مازندران رسیده بودند. آنها به هنگام ظهور اسلام با روحیه جنگجویی، اسبسواری و تیراندازی و چابکی به سمت خراسان و ایران حمله کردند و از این رو، دو قوم قدرتمند و استپنشین ترکان و اعراب باهم روبه رو شدند. از آن جا که مسلمانان با مزیت فرهنگی و ایدئولوژی کارامد در پرتو اسلام، دارای انسجام و وحدت بودند، اما ترکان ایدئولوژی و فرهنگ منسجمی نداشتند و به صورت پراکنده عوامل طبیعت را مورد پرستش قرار میدادند و بجز قومیت از عامل قوی وحدتبخش دیگری برخوردار نبودند، مسلمانان توانستند آنان را جذب فرهنگ خود نموده و رفته رفته پذیرای اسلام کنند.
ادامه دارد
ترکها در قالب حکومتهای مختلفی وارد ایران و کشورهای دیگر شدند از جمله انها سلجوقیان، غزنویان و خوارزمشاهیان هستند. هنگامی که عباسیان با نفوذ همه جانبه آل بویه شیعی، به حیات خویش ادامه میداد، طغرل بیک سلجوقی با تصرف بغداد و حذف آل بویه، حاکمیت خود را با رویکرد به مذهب حنفی بر عراق، ایران و سوریه اعمال نمود و پسرش آلب ارسلان، گامی فراتر نهاد و ترکهای سلجوقی را برای اقامت به سرزمین آناتولی کوچ داد.
امپراتوری سلجوقی که با زندگی عشایری و تمایل ذاتی به کوچنشینی، دیگر قادر به اداره قلمرو وسیع خود نبود، به تدریج رو به ضعف نهاد. درگیری با جنگجویان صلیبی، که به منظور دستیابی به فلسطین، آناتولی را مورد تاخت و تاز خود قرار داده بودند، نیز بر سرعت انحطاط این قوم افزود. سرانجام در اواخر قرن سیزدهم میلادی به دنبال تهاجم اقوام مغول، این امپراطوری تجزیه و به کشورهای مستقلی تقسیم گردید. یکی از کوچکترین آنها مملکت ترکان عثمانی بود که در جوار مرز بقایای حکومت بیزانس در روم شرقی در شهر "سوگوت" و پیرامون آن استقرار یافته بودند. (1)
1. پروند، شادان، و سبحانی، زهرا، زمینه شناخت جامعه و فرهنگ ترکیه، مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگی بین الملل، ص۴۲-۴۱.
تاریخ نویسان، عثمان فرزند ارطغرل، را بنیانگذار حکومت عثمانی میدانند. سلطان علاءالدین سلجوقی امارت سوگوت، را که در شمال غربی آناتولی و در مرز امپراتوری بیزانس بود، به ارطغرل سپرد. ارطغرل به یاری گروهی از ترکمنان از مرز پاسداری میکرد و چون دیگر جنگاوران به سرزمین بیزانس میتاخت. فرزندش عثمان به جای پدر نشست و دودمان عثمانی را که نام وی را بر خود گرفت بنیان نهاد. (1)
عثمان بیک که در ابتدا تابع سلاجقه بود، در سال ۱۲۹۹، مقارن با ضعف دولت سلجوقی استقلال قوم خود را از حکومت سلجوقی اعلام نمود و ممالک تحت نفوذش را در شمال غربی آناتولی توسعه بخشید و به تدریج بر کلیه مناطق تحت حکومت سلجوقی تسلط یافت و با دولت روم شرقی (بیزانس) همجوار گردید. عثمان بیک و ۳۶ پادشاه خاندان عثمانی در فاصله سالهای ۱۲۹۹ تا ۱۹۲۲ تحت عنوان امپراتوری عثمانی بر قلمرو وسیعی حکم راندند. (2)
پی نوشت:
1. سینیج، وین وو، تاریخ امپراطوری عثمانی، ترجمه سهیل آذری، کتابفروشی تهران، ص۶، ص۱۰ – ۱۲.
2. همان
بنابر این ترکان عثمانی از طایفه ای بودند که زیر مجموعه ترکان سلجوقی به حساب می آمدند و پس از ضعف سلاجقه انها خود مختار و مستقل شدند ان هم در قرن هفتم هجری پس قدمت تاریخی انان به این دوره باز میگردد و از تمدن کهنی برخوردار نیستند حتی مناطق آناتولی و ترکیه فعلی محل اصلی و زادگاه انان نبوده است و بدین خاطر انان را عثمانی میگویند چون فرزند ارطغرل به نام عثمان این حکومت را تاسیس نمود لذا انان را عثمانی خواندند
سلام
آیا ترک عثمانی و ایرانی هم ریشه اند؟
اگر منظورتان به این شکل است:
"آیا ترکان عثمانی و ترکان ایرانی هم ریشه هستند؟"
یاید گفت بله، ترکمنان (ترکمن های ایران و عراق و جمهوری ترکمنستان) و ترک های آذربایجان (آذربایجان ایران و جمهوری آذربایجان) و ترک های آناتولی (کشور ترکیه کنونی) همه از یک ریشه ترکان اوغوز (یعنی ترکان سفید پوست) هستند.
آیا ترک عثمانی و ایرانی هم ریشه اند؟
با سلام و احترام
ترکها غالبا از آسیای شمالی، مرکزی و غربی و سیبری جنوبی به نقاط دیگر کوچ کردند.گروهی از ترکان پیش از ظهور اسلام از سیحون و جیحون و دریاچه آرال گذشته و به دریاچه مازندران رسیده بودند. آنها به هنگام ظهور اسلام با روحیه جنگجویی، اسبسواری و تیراندازی و چابکی به سمت خراسان و ایران حمله کردند و از این رو، دو قوم قدرتمند و استپنشین ترکان و اعراب باهم روبه رو شدند.
از اینکه اقوام ترک در کدام مناطق ایران در دوره های صدر اسلام زندگی میکردند اطلاعات کافی نداریم ولی به نظر میرسد پراکنده بودند و در بخشهایی از ایران بزرگ آن زمان که خراسان جزو آن بوده زندگی میکردند اما در دوران سلاجقه در قرن 4 و 5 ترکان زیادی به ایران و مناطق ترکیه و روم در قالب جنگهای نظامی یا برای زندگی وارد شدند آنها ترکهای (اوغوز) بودند که در عربی انان را (غزها) میگفتند. این سرآغاز اولین موج اصلی کوچ بزرگ ترکهای اوغوز به ایرن و از آنجا به ترکیه کنونی بود. به نظر میرسد گستردگی زبان ترکی خصوصا آذری و ترکمنی همزمان با ورود سلاجقه در ایران شکل گرفته است که نژاد و ریشه انان یکی بوده است. البته حضور اقوام مختلف ترک قبل از قرن 5 در ایران منتفی نیست.
مذهبی که ترکان عثمانی دارند چیست؟ آیا شیعه هستند؟
مردم کشور ترکیه غالبا از اهل سنت هستند از مسلمانان ترکیه حدوداً ۷۵ تا ۸۵ درصد مردم سنی و ۱۵ تا ۲۵ درصد هم علوی هستند.از میان اهل سنتِ ترکیه حنفیها بزرگترین گروه محسوب میگردند که عمدتا در مرکز و غرب ترکیه ساکنند. شافعیها با جمعیتی کمتر در مناطق شرقی ترکیه مستقر شده واکثرا کرد هستند.
بنابر این آنها سنی مذهب بوده و پیور ابوحنیفه میباشند.
با سلام و احترام
ترکها غالبا از آسیای شمالی، مرکزی و غربی و سیبری جنوبی به نقاط دیگر کوچ کردند.گروهی از ترکان پیش از ظهور اسلام از سیحون و جیحون و دریاچه آرال گذشته و به دریاچه مازندران رسیده بودند. آنها به هنگام ظهور اسلام با روحیه جنگجویی، اسبسواری و تیراندازی و چابکی به سمت خراسان و ایران حمله کردند و از این رو، دو قوم قدرتمند و استپنشین ترکان و اعراب باهم روبه رو شدند.
از اینکه اقوام ترک در کدام مناطق ایران در دوره های صدر اسلام زندگی میکردند اطلاعات کافی نداریم ولی به نظر میرسد پراکنده بودند و در بخشهایی از ایران بزرگ آن زمان که خراسان جزو آن بوده زندگی میکردند اما در دوران سلاجقه در قرن 4 و 5 ترکان زیادی به ایران و مناطق ترکیه و روم در قالب جنگهای نظامی یا برای زندگی وارد شدند آنها ترکهای (اوغوز) بودند که در عربی انان را (غزها) میگفتند. این سرآغاز اولین موج اصلی کوچ بزرگ ترکهای اوغوز به ایرن و از آنجا به ترکیه کنونی بود. به نظر میرسد گستردگی زبان ترکی خصوصا آذری و ترکمنی همزمان با ورود سلاجقه در ایران شکل گرفته است که نژاد و ریشه انان یکی بوده است. البته حضور اقوام مختلف ترک قبل از قرن 5 در ایران منتفی نیست.
پس ترک های ایران اصالت ایرانی ندارند و جزو اقوام اصلی نیستند؟ مثل عرب ها هستند.
پس چرا از نظر ظاهری و قیافته تمایز بینشون هست.
پس ترک های ایران اصالت ایرانی ندارند و جزو اقوام اصلی نیستند؟ مثل عرب ها هستند.
پس چرا از نظر ظاهری و قیافته تمایز بینشون هست.
با سلام و احترام
ترکهای آذری در ایران از قوم آریایی هستند آریایی ها در هفت هزار سال پیش در فلات ایران مستقر شدند و تا کنون هم موفق به بقا شدند که اکثر اقوام ایرانی از این نژادند(آذری ها،کردها ،کرمانی ها،فارس ها،اصفهانی ها و خوزستانی ها و بلوچ ها و غیرهزمانی که قومی در حدود مرزی آن کشور زمانی نسبتا طولانی را زندگی کرده باشد و با آن جا خو گرفته باشد آن قوم را اهل همان کشور و اصیل میدانند اقوام ایرانی همه بیش از چند هزار سال است که در کشوری به نام ایران زندگی کرده اند و همه اصالتا ایرانی هستند
ساختن دیوار چین توسط چینیها راهی برای مقابله با هجوم اقوام آسیای میانه به خصوص اقوام مغول بود.
مگر بحث بر سر ترکها نیست چه ربطی به مغولها دارد
استپنشین
ببخشید استب نشین یعنی چی؟ اسنب شنیده بودیم اما استب نه
مردم کشور ترکیه غالبا از اهل سنت هستند از مسلمانان ترکیه حدوداً ۷۵ تا ۸۵ درصد مردم سنی و ۱۵ تا ۲۵ درصد هم علوی هستند.از میان اهل سنتِ ترکیه حنفیها بزرگترین گروه محسوب میگردند که عمدتا در مرکز و غرب ترکیه ساکنند. شافعیها با جمعیتی کمتر در مناطق شرقی ترکیه مستقر شده واکثرا کرد هستند.
بنابر این آنها سنی مذهب بوده و پیور ابوحنیفه میباشند.
فکر می کنم منظور پرسشگر مذهب حاکمان ترک عثمانی باشد نه مردم ترکیه
ترکهای آذری در ایران از قوم آریایی هستند آریایی ها در هفت هزار سال پیش در فلات ایران مستقر شدند و تا کنون هم موفق به بقا شدند که اکثر اقوام ایرانی از این نژادند(آذری ها،کردها ،کرمانی ها،فارس ها،اصفهانی ها و خوزستانی ها و بلوچ ها و غیرهزمانی که قومی در حدود مرزی آن کشور زمانی نسبتا طولانی را زندگی کرده باشد و با آن جا خو گرفته باشد آن قوم را اهل همان کشور و اصیل میدانند اقوام ایرانی همه بیش از چند هزار سال است که در کشوری به نام ایران زندگی کرده اند و همه اصالتا ایرانی هستند
اینکه حرف پان ترکسیم هاست. واقعا اینکه آذری ها از آریائی هاهست از نظر منابع قدیمی قابل اثباته!!!!!!!!!! من که فکر نمی کنم
مگر بحث بر سر ترکها نیست چه ربطی به مغولها دارد
با سلام و احترام
برخی بر این باورند که مغولان هم ترک هستند. در گذشته ترکان از شاخه ی اورال-آلتاییِ نژاد زرد به شمار میرفتند و این شاخه شامل ترکها ، مغولها، تنقوزها، فینیها و مجارها میگردید. حسین نیهال آتسیز از نویسندگان مشهور ترک در مقاله «ترکان از کدام نژادند» می گوید: «قرابت ترک و مغول امروزه یک حقیقت علمی به شمار می رود. تاریخ و خون این دو به قدری به همدیگر آمیخته است که بررسی جداگانه ویژگی هایشان ناممکن است. نیمی از افراد یک قبیله ترکی و نیمی از ایشان مغولی گفتگو می کنند. حتی گاهی در تاریخ، قبیله هایی مشاهده می شود که در یک دوره ترکی و پس از زمانی مغولی صحبت کرده اند و یا قبیله هایی می بینیم که هر دو زبان را یکجا استفاده می کرده اند.»
دکترحسین فیض الهی وحید می گوید: «هفده دلیل، و قرائن و شواهدی از منابع و مآخذ تاریخی اثبات می شودکه به روایات متعدد از« خواجه رشید الدین فضل الله» وزیر اعظم ایلخانان مغول در کتابِ «جامع التواریخ » که بیشتراز روی اسناد و آرشیوهای سری و محرمانه ی دولت مغولی تدوین شده است «مغول، یک قوم بوده اند از اقوام اتراک» و خود چنگیزخان نیز به روایت سفیران چین که با او دیدار کرده اند از «ترکان شاتو» و از قبیله ی «قی»qıy) ،جمع : قیات) از اتحادیه قبیله ی ترکان «دوققوز قارا تاتار» (نه سیاه تاتار) بود که یکی از نه قبیله ی تشکیل دهنده آن اتحادیه بنام «سولدوز»، در منطقه ی به همین نام در آذربایجان غربی ساکن اند و مادرش نیز از ترکان « مرکیت » بود.
لذا براساس منابع ، و به روایت «ابوالغازی بهادرخان» از خانان و نوادگان چنگیزی- در کتابِ « شجرۀ تراکمه »، چنگیزخان به معیار امروزی یک تُرک محسوب می شود.
بنابر این اگر بگوییم مغولان هم ترک بودند بی راه نیست
ببخشید استب نشین یعنی چی؟ اسنب شنیده بودیم اما استب نه
سید معصوم عزیز استپ نه اسنب
منظور از استپ، سرزمینهای سرسبز، دارای پوشش گیاهی وسیع، اعم از کشتزارها، علفزارها و درختچه زارهای معتدل است که در منطقه اوراسیا قرار دارد و از کشورهایی مانند رومانی و مولداوی به سمت اوکراین روسیه، قزاقستان، سین کیانگ، مغولستان و منچوری امتداد داشته است که ترکها در این اراضی زندگی میکردند.
فکر می کنم منظور پرسشگر مذهب حاکمان ترک عثمانی باشد نه مردم ترکیه
در سوال پرسشگر سخنی از حاکمان نیست و منظور ایشان ترکان عثمانی است که شامل مردم عثمانی و حتی حاکمان هم میشود ضمن اینکه حاکمان عثمانی هم سنی مذهب بودند. الناس علی دین ملوکهم
نژاد مردم ایران، آریایی است که به سه گروه پارس و ماد و پارت تقسیم میشه، و هر کدوم از این گروه ها هم به زیرگروه هایی که قومیت نامیده میشه مانند آذری، فارس، خراسانی، کرد، لر، گیلک و ...... تقسیم میشه.
مردم آذربایجان عمدتا از نژاد آریا و گروه ماد از نژاد آریا هستند و با بقیه مردم ایران هم نژاد هستند.
البته بعید هم نیست که این مطالب حرف پان ترکیسمها باشد معمولا این موضوعات قطعی نیست زیرا هر کسی نظر خاصی ارائه کرده در حالی که دلیل موجهی ارائه نداده است.
سلام عرض خسته نباشید دارم
من شنیدم در ترکیه کسانی هستند ک بهشون علوی میگن تاریخچه پیدایی انها چیه؟
من شنیدم در ترکیه کسانی هستند ک بهشون علوی میگن تاریخچه پیدایی انها چیه؟
با سلام و احترام
یکی از گروههای منسوب به شیعه در ترکیه که از حیث اعتقادات، شیعه اثنا عشری اند، اما به سبب تأثیرپذیری از عقاید باطنی و فاصلهگرفتن از فقه جعفری، در مرحله عمل از اثنی عشری دور افتادهاند. بر اساس برخی نظریهها، نام علوی حدود ۲۵۰ سال پیش توسط عثمانیها بر علویان ترکیه نهاده شد تا آنان را از شیعیان جدا کنند. به سبب آنکه خاستگاه علویان در آناتولی (نام تاریخی قسمت آسیایی ترکیه) بوده است، در برخی موارد به آنان علویان آناتولی نیز گفته میشود. بر اساس برخی آمارها علویان حدود ۳۰ درصد جمعیت ترکیه را تشکیل میدهند.
گزارش های تاریخی، پیشینه علویان آناتولی را به دو دوره تقسیم کردند: دوره پیش از حکومت عثمانی و دوره پس از امپراطوری عثمانی.
دوره اول قبل از عثمانی
پس از حمله مغول، ترکمنهای ساکن در آسیای میانه به آناتولی (ترکیه امروزی) هجرت کردند که در میان آنان پیروان اهل بیت و علی نیز بودند. آنان که آگاهی چندانی از شریعت و فقه اسلام نداشتند، با اثرپذیری از تصوفی که در آن سرزمین رواج داشت، بکتاشی گری و علویگری امروز ترکیه را بنیان نهادند.
این گروه بیشتر شامل مهاجرانی میشد که پیش از مهاجرتشان به اراضی آناتولی، در خراسان ایران سکونت داشتند. در مقابل، گروه دیگری نیز از ترکهای آسیای میانه بودند که به آناتولی هجرت کردند. این گروه با عباسیان روابط نزدیکی داشتند و به همین سبب، مذهب اهلسنت در بین آنان رواج پیدا کرد.از سوی دیگر پس از فروپاشی حکومت آل بویه، جمعی از علویانی که در حکومت ایشان میزیستند، از قرن ۱۰ میلادی به بعد به سوریه و جمعی دیگر نیز به سواحل دریای مدیترانه مهاجرت کردند. علویان که در دوره کنونی در شهرهای آنتاکیا، آدانا، مرسین و دیگر سواحل دریای مدیترانه زندگی میکنند، از نسل همان علویانی هستند که پس از دوره آل بویه به سوریه مهاجرت کرده بودند که به آنان علویان سوریه گفته میشود. (1)
پی نوشت:
1.دونمز، نوری، علویان ترکیه، انتشارات دانشگاه ادیان و مذاهب، ۱۳۸۹ش، قم، ص 17-18
علویان دوره حکومت عثمانی
عثمانیها برای تقویت حکومت خود و برای وحدت بخشیدن به جامعهای که از اقوام متنوع و مذاهب متعددی تشکیل شده بود، به رهبران صوفی که از نفوذ بالایی در میان مردم برخوردار بودند، متوسل شدند. (1) در همین راستا آنان روابط گرمی با پیروان علویان بکتاشیه و دراویش این فرقه که در آن دوره تنها مکتب صوفیگرایانهای بیش نبود، برقرار کردند. این روابط به گونهای بود که طبق برخی گزارشها، هسته اصلی ارتش عثمانی با نام قشون «ینیچری»، در سال 1363میلادی در خانقاه بکتاشیه بنیان نهاده شد. (3) (4)
پی نوشت:
1. مهدی جمالی فر، مقدمهای بر شناخت جامعه علویان ترکیه،انتشارات امیرکبیر، 1391ش، تهران، ص 25
2. دونمز، علویان ترکیه، ص 19
3. مهدی جمالی فر ص 27
جمع بندی
پرسش:
ترکان عثمانی چه زمانی به وجود آمدند؟ آیا دارای تمدن بودند؟ چرا آنان را عثمانی میگویند؟ مذهب آنان چیست؟ علویان چه کسانی هستند؟
پاسخ:
عثمانیان از ترکان آسیایمیانه که از شمال به "سیبری" و سرزمین یخبندان و از مشرق به دریا منتهی میشود، بودند. از این رو، تنها دو کانون حرکت جنوب و غرب برای آسیای میانه وجود داشت. و از طرفی، به دلیل سردی هوا و محدود بودن امکانات اقتصادی، راهی جز مهاجرت برای ترکان که جمعیتشان نیز رو به افزایش بود وجود نداشت. آنها همواره به نقاط آباد و ثروتخیز مناطق جنوبی و غربی حمله میکردند. گروهی از ترکان پیش از ظهور اسلام از "سیحون" و "جیحون" و "دریاچه آرال" گذشته و به دریاچه "مازندران" رسیده بودند. آنها به هنگام ظهور اسلام با روحیه جنگجویی، اسبسواری و تیراندازی و چابکی به سمت "خراسان" و "ایران" حمله کردند و از این رو، دو قوم قدرتمند "ترکان" و "اعراب" باهم روبرو شدند.
مسلمانان با مزیت فرهنگی و ایدئولوژی کارآمد در پرتو اسلام، دارای انسجام و وحدت بودند، اما "ترکان" ایدئولوژی و فرهنگ منسجمی نداشتند و به صورت پراکنده عوامل طبیعت را مورد پرستش قرار میدادند و بجز قومیت از عامل قوی وحدتبخش دیگری برخوردار نبودند، "مسلمانان" توانستند آنان را جذب فرهنگ خود نموده و رفته رفته پذیرای اسلام کنند. ترکها در قالب حکومتهای مختلفی وارد "ایران" و کشورهای دیگر شدند از جمله آنها "سلجوقیان"، "غزنویان" و "خوارزمشاهیان" هستند. هنگامی که "عباسیان" با نفوذ همه جانبه "آل بویه" شیعی، به حیات خویش ادامه میداد، "طغرل بیک" سلجوقی با تصرف "بغداد" و حذف "آل بویه"، حاکمیت خود را با رویکرد به مذهب حنفی بر "عراق"، "ایران" و "سوریه" اعمال نمود و پسرش "آلپ ارسلان"، گامی فراتر نهاد و ترکهای سلجوقی را برای اقامت به سرزمین "آناتولی" کوچ داد. امپراتوری سلجوقی که با زندگی عشایری و تمایل ذاتی به کوچنشینی، دیگر قادر به اداره قلمرو وسیع خود نبود، به تدریج رو به ضعف نهاد.
درگیری با جنگجویان "صلیبی"، که به منظور دستیابی به "فلسطین"، "آناتولی" را مورد تاخت و تاز خود قرار داده بودند، نیز بر سرعت انحطاط این قوم افزود. سرانجام در اواخر قرن سیزدهم میلادی به دنبال تهاجم اقوام "مغول"، این امپراطوری تجزیه و به کشورهای مستقلی تقسیم گردید. یکی از کوچکترین آنها مملکت "ترکان عثمانی" بود که در جوار مرز بقایای حکومت "بیزانس" در روم شرقی در شهر "سوگوت" و پیرامون آن استقرار یافته بودند. (1)
وجه تسمیه "عثمانی"
تاریخ نویسان، "عثمان" فرزند "ارطغرل"، را بنیانگذار حکومت عثمانی میدانند. سلطان "علاءالدین سلجوقی" امارت "سوگوت"، را که در شمال غربی "آناتولی" و در مرز امپراتوری "بیزانس" بود، به "ارطغرل" سپرد. "ارطغرل" به یاری گروهی از "ترکمنان" از مرز پاسداری میکرد و چون دیگر جنگاوران به سرزمین "بیزانس" میتاخت. فرزندش "عثمان به جای پدر نشست و دودمان "عثمانی را که از نام خود برگرفته بود، بنیان نهاد. (2)
"عثمان بیک" که در ابتدا تابع "سلاجقه" بود، در سال 1299، مقارن با ضعف دولت "سلجوقی"، استقلال قوم خود را از حکومت "سلجوقی" اعلام نمود و ممالک تحت نفوذش را در شمال غربی "آناتولی"، توسعه بخشید و به تدریج بر کلیه مناطق تحت حکومت "سلجوقی"، تسلط یافت و با دولت روم شرقی "بیزانس" همجوار گردید. "عثمان بیک" و "36" پادشاه خاندان "عثمانی" در فاصله سالهای 1299تا 1922تحت عنوان امپراتوری عثمانی بر قلمرو وسیعی حکم راندند. (3)
بنابراین "ترکان عثمانی" از طایفه ای بودند که زیر مجموعه ترکان سلجوقی به حساب می آمدند و پس از ضعف "سلاجقه" آنها خود مختار و مستقل شدند، آن هم در قرن هفتم هجری پس قدمت تاریخی آنان به این دوره باز میگردد و از تمدن کهنی برخوردار نیستند. حتی مناطق "آناتولی" و "ترکیه" فعلی محل اصلی و زادگاه آنان نبوده است.
آنان را عثمانی میگویند چون فرزند "ارطغرل" به نام "عثمان" این حکومت را تاسیس نمود.
مذهب ترکان
مردم کشور "ترکیه،" غالبا از "اهل سنت" هستند از مسلمانان "ترکیه" حدوداً 75تا 85درصد مردم سنی و 15تا 25درصد هم علوی هستند.از میان اهل سنتِ "ترکیه"، حنفیها بزرگترین گروه محسوب میگردند که عمدتا در مرکز و غرب ترکیه ساکنند. شافعیها با جمعیتی کمتر در مناطق شرقی ترکیه، مستقر شده و اکثرا کرد هستند. بنابراین، آنها سنی مذهب بوده و پیرو ابوحنیفه میباشند.
علویان ترکیه یکی از گروههای منسوب به شیعه در ترکیه که از حیث اعتقادات، اثنا عشری هستند، اما به سبب تأثیرپذیری از عقاید باطنی و فاصلهگرفتن از فقه جعفری، در مرحله عمل از اثناعشری دور افتادهاند. بر اساس برخی نظریهها، نام "علوی"، حدود 250سال پیش، توسط "عثمانیها" بر "علویان" "ترکیه" نهاده شد تا آنان را از شیعیان جدا کنند. به سبب آنکه خاستگاه "علویان" در "آناتولی" (نام تاریخی قسمت آسیایی ترکیه) بوده است، در برخی موارد به آنان "علویان آناتولی" نیز گفته میشود. بر اساس برخی آمارها، "علویان" حدود 30 درصد جمعیت "ترکیه" را تشکیل میدهند. گزارش های تاریخی، پیشینه "علویان آناتولی" را به دو دوره تقسیم کردند:
دوره پیش از حکومت عثمانی و دوره پس از امپراطوری عثمانی.
دوره اول قبل از عثمانی پس از حمله "مغول"، "ترکمنهای" ساکن در آسیای میانه به "آناتولی" (ترکیه امروزی) هجرت کردند که در میان آنان پیروان اهل بیت (علیهم السلام) نیز بودند. آنان که آگاهی چندانی از شریعت و فقه اسلام نداشتند، با اثرپذیری از تصوفی که در آن سرزمین رواج داشت، "بکتاشی گری" و "علویگری" امروز "ترکیه" را بنیان نهادند. این گروه بیشتر شامل مهاجرانی میشد که پیش از مهاجرتشان به اراضی "آناتولی"، در "خراسان ایران" سکونت داشتند. در مقابل، گروه دیگری نیز از ترکهای آسیای میانه بودند که به "آناتولی" هجرت کردند. این گروه با "عباسیان" روابط نزدیکی داشتند و به همین سبب، مذهب "اهلسنت" در بین آنان رواج پیدا کرد. از سوی دیگر پس از فروپاشی حکومت "آل بویه"، جمعی از علویانی که در حکومت ایشان میزیستند، از قرن 10میلادی به بعد به "سوریه" و جمعی دیگر نیز به سواحل "دریای مدیترانه" مهاجرت کردند. "علویان" که در دوره کنونی در شهرهای "آنتاکیا"، "آدانا"، "مرسین" و دیگر سواحل "دریای مدیترانه" زندگی میکنند، از نسل همان علویانی هستند که پس از دوره "آل بویه" به "سوریه" مهاجرت کرده بودند که به آنان "علویان سوریه" گفته میشود. (4)
علویان دوره حکومت عثمانی عثمانیها برای تقویت حکومت خود و برای وحدت بخشیدن به جامعهای که از اقوام متنوع و مذاهب متعددی تشکیل شده بود، به رهبران "صوفی" که از نفوذ بالایی در میان مردم برخوردار بودند، متوسل شدند. (5)
در همین راستا آنان روابط گرمی با پیروان "علویان بکتاشیه" و "دراویش" این فرقه که در آن دوره تنها مکتب صوفیگرایانهای بیش نبود، برقرار کردند. این روابط به گونهای بود که طبق برخی گزارشها، هسته اصلی ارتش عثمانی با نام قشون "ینیچری"، در سال 1363میلادی در "خانقاه بکتاشیه" بنیان نهاده شد. (6)
پی نوشت:
1. پروند، شادان، و سبحانی، زهرا، زمینه شناخت جامعه و فرهنگ ترکیه، مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگی بین الملل، ص 41-42
2. سینیج، وین وو، تاریخ امپراطوری عثمانی، ترجمه سهیل آذری، کتابفروشی تهران، ص6، ص 10-12
3. همان
4. دونمز، نوری، علویان ترکیه، انتشارات دانشگاه ادیان و مذاهب، 1389ش، قم، ص 17-18
5. مهدی جمالی فر، مقدمهای بر شناخت جامعه علویان ترکیه،انتشارات امیرکبیر، 1391ش، تهران، ص 25
6. مهدی جمالی فر، همان، ص 27