جمع بندی نگاه به نامحرم و استرس

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
نگاه به نامحرم و استرس


با سلام
من یک دختر هستم و نگاه و رفتار و گفتارم رو نسبت به نامحرم ها کنترل می کنم.
اما مسئله ای که آزارم می دهد این است که وقتی به پسری گذرا یا به طور غیر مستقیم نگاه می کنم دچار استرس نسبت به او می شوم.با اینکه شاید اصلا آدم بدی نباشد.
با خودم فکر می کنم شاید من زیادی به خودم سخت می گیرم ...نمی دانم اشکال کار کجاست؟
لطفا راهنمایی ام کنید.

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد حنیف

[TD][/TD]

یار مهربان;1008142 نوشت:
با سلام
من یک دختر هستم و نگاه و رفتار و گفتارم رو نسبت به نامحرم ها کنترل می کنم.
اما مسئله ای که آزارم می دهد این است که وقتی به پسری گذرا یا به طور غیر مستقیم نگاه می کنم دچار استرس نسبت به او می شوم.با اینکه شاید اصلا آدم بدی نباشد.
با خودم فکر می کنم شاید من زیادی به خودم سخت می گیرم ...نمی دانم اشکال کار کجاست؟
لطفا راهنمایی ام کنید.

بسم الله الرحمن الرحیم
عرض سلام و احترام

منظورتان از اینکه «دچار استرس نسبت به او می شوم» چیست؟!
چه نوع استرسی؟ چه فکری به ذهن شما خطور می کند؟

به نام خداوند عزیز
به قدری یک سری افراد چه پسر و چه دختر...بد نشون دادن خودشون رو که افکار طوری شده که همه فکر کنند برای مثال پسرها و یا دخترها همه شبیه هم هستن (از لحاظ کثیف بودن و ناپاک بودن و...)....خداوند داند...اما به نظر بنده نباید یک ثانیه از کنترل چشم خارج شد و غیر از محرم ها نگاهی دیگر نباشد درسته سخته اما شدنی هست...شما بخواهید خداوند خودش هوای شمارا دارد.غیر از خداوند و خانواده هیچ غریبه و نامحرمی ارزش دیدن و درک کردن ندارد.

پرسش: من یک دختر هستم و نگاه و رفتار و گفتارم رو نسبت به نامحرم ها کنترل می کنم. اما مسئله ای که آزارم می دهد این است که وقتی به پسری گذرا یا به طور غیر مستقیم نگاه می کنم دچار استرس نسبت به او می شوم. با اینکه شاید اصلا آدم بدی نباشد. آیا من زیادی به خودم سخت می گیرم؟ اشکال کار کجاست؟

پاسخ: اینکه نگاه و گفتارتان را کنترل می کنید بسیار عالی ست. این نوع کنترل باعث می شود که شما از اعمالی که گاهی زمینه ساز گناه می شوند، دور بمانید. اما اینکه در برخورد با نامحرم دچار استرس می شوید، اگر به معنای بدبینی شما نسبت به آنها باشد، کار درستی نیست. انسان مومن باید نسبت به رفتارش محتاط بوده و از مقدماتی که ممکن است مشکل ساز شوند دوری کند، اما نمی تواند سؤظن و بدبینی بی جا نسبت به دیگران داشته باشد. امیرالمومنین على (عليه السلام) فرمودند: «إيّاكَ أن تُسِيءَ الظَّنَّ؛ فإنّ سُوءَ الظَّنِّ يُفسِدُ العِبادَةَ؛ از بد گمانى بپرهيز؛ زيرا بد گمانى عبادت را تباه مى كند.» (۱) همچنین پيامبر گرامی اسلام (صلى الله عليه و آله و سلم) فرموده اند: «مَن أساءَ بأخِيهِ الظَّنَّ فَقَد أساءَ بِرَبِّهِ، إنّ اللّهَ تعالى يقولُ اجْتَنِبُوا كَثيرا مِنَ الظَّنِّ؛ هر كه به برادر خود گمان بد ببرد، به پرودگارش گمان بد برده است؛ زيرا خداوند متعال مى فرمايد از بسيارى از گمان ها بپرهيزيد» (۲)


پی نوشت ها:
۱. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، مترجم شیخی، حمیدرضا، موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، قم، ج ۶، ص ۵۷۱
۲.
محمدی ری شهری، محمد؛ حکمت نامه پیامبر اعظم؛ موسسه علمی دارالحدیث؛ قم ۱۳۸۶؛ ج ۹، ص ۶۲

موضوع قفل شده است