رابطه بدن و روح و قیامت

تب‌های اولیه

2 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
رابطه بدن و روح و قیامت

با سلام و عرض ادب و احترام

طبق آیات قرآن در روز قیامت نفس آدمی مورد بازخواست قرار خواهد گرفت نه اعضای بدن یا روح !!!!

اعضای بدن و روح حکم شاهد را ایفا خواهند کرد!!!

این وسیله هم مانند چاقو است

فقط بدون واسطه دست از مغز فرمان می گیرد.

هر وقت انسان توانست از عدم محض(نه فیزیکی و فلسفی) چیزی خلق کند می تواند ادعای خدایی کند

نه این که با ترکیب مواد یا انرژی یا ... چیزی بسازد و ادعا کند آن را خلق کرده است ...

خلق کردن با ساختن تفاوت دارد ...

رابطه خدا با انسان شبیه رابطه انسان با کامپیوتر است

خدا انسان را ساخت تا به وسیله انسان امور مد نظرش را انجام دهد

و انسان نیز کامپیوتر را ساخت تا به وسیله آن امور مد نظرش را انجام دهد

تفاوت این است که خداوندکامپیوتر را به وسیله انسان و انسان را به وسیله ماده و ماده را از هیچ مطلق آفرید

اما انسان کامپیوتر را با ترکیب مواد موجود ساخت !

همانگونه که کامپیوتر اکنون می تواند هواپیما بسازد !

با سلام و عرض ادب

امام صادق عليه السلام :
إنّ الأرواحَ لا تُمازِجُ البَدَنَ و لا تُواكِلُهُ ، و إنّما هِي كِلَلٌ لِلبَدَنِ مُحِيطَةٌ به .
ارواح با بدن آميخته نمى شوند و آن را رها هم نمى كنند ، بلكه پرده هاى نازكى براى بدن هستند كه آن را در ميان گرفته باشند .
( بحار الأنوار : ۶۱/۴۰/۱۱ )

فَأخبِرْنِي عنِ الرُّوحِ أ غَيرُ الدمِ ؟ ـ : نَعَم ، الرُّوحُ على ما وَصَفتُ لكَ مادَّتُهُ مِنَ الدمِ ، و مِن الدمِ رُطُوبَةُ الجِسمِ و صَفاءُ اللَّونِ ··· فإذا جَمَدَ الدمُ فارَقَ الرُّوحُ البَدَنَ .
از روح به من خبر ده كه آيا آن چيزى جز خون است؟ ـ فرمود : آرى ، روح ، همچنان كه برايت شرح دادم ، مادّه اش خون است و خون مايه رطوبت بدن و روشنى رنگ . . . و هر گاه خون لخته و منجمد شود، روح از بدن جدا شود .

( بحار الأنوار : ۶۱/۳۴/۷ )


امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به عبد اللّه بن فضل هاشمى كه از ايشان پرسيد : چرا ارواح، كه در ملكوت اعلى بودند، در پيكرها قرار گرفتند؟ ـ فرمود :
إنّ اللّه َ تبارَكَ وَ تَعالى عَلِمَ أنَّ الأرواحَ في شَرَفِها و عُلُوِّها متى تُرِكَتْ على حالِها نَزَعَ أكثَرُها إلى دَعوَى الرُّبوبيَّةِ دُونَهُ عزّ و جلّ .
چون خداوند تبارك و تعالى مى دانست كه اگر ارواح در همان موقعيت والا و بلند مرتبه اى كه دارند رها شوند بيشترشان در برابر خداوند عزّ و جلّ ادّعاى ربوّبيت (بى نيازى از خداوند) خواهند كرد .

( التوحيد : ۴۰۲/۹ )


جاءَ رجُلٌ إلى عَلِيٍّ و كَلَّمَهُ فقالَ في عُرضِ الحديثِ إنّي اُحِبُّكَ ، فقالَ لَهُ عَلِيٌّ : كَذَبتَ . قالَ : لِمَ يا أميرَ المؤمنينَ ؟ قالَ : لأنّي لا أرى قَلبِي يُحِبُّكَ ، قالَ النبيُّ صلى الله عليه و آله : إنّ الأرواحَ كانَت تَلاقى في الهَواءِ فَتَشامُّ ، ما تَعارَفَ مِنها ائتَلَفَ ، و ما تَناكَرَ مِنها اختَلَفَ
فلَمّا كانَ من أمرِ عَلِيٍّ ما كانَ ، كانَ مِمَّن خَرَجَ علَيهِ .

مردى خدمت على عليه السلام آمد و با او سخن گفت و در ضمن صحبت گفت : من شما را دوست دارم . على عليه السلام فرمود : دروغ مى گويى . عرض كرد : چرا اى امير مؤمنان؟ فرمود : چون در دل خود محبّت تو را نمى يابم . پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : ارواح در فضا با يكديگر ملاقات مى كردند و همديگر را مى بوييدند و آنهايى كه با يكديگر آشنا در مى آمدند با هم جمع مى شدند و آنهايى كه با هم آشنا در نمى آمدند از هم جدا مى شدند . [شفيق مى گويد :] زمانى كه آن پيشامدها براى على اتفاق افتاد آن مرد از جمله كسانى بود كه بر آن حضرت شوريد .

( كنز العمّال : ۲۵۵۶۰ )


امام صادق عليه السلام :
إنّ ائتِلافَ قُلوبِ الأبرارِ إذا التَقَوا و إن لَم يُظهِرُوا التَّوَدُّدَ بِألسِنَتِهِم كَسُرعَةِ اختِلاطِ قَطْرِ السماءِ على مِياهِ الأنهارِ ، و إنَّ بُعدَ ائتلافِ قُلوبِ الفُجّارِ إذا التَقَوا و إن أظهَرُوا التَّوَدُّدَ بِألسِنَتِهِم كَبُعدِ البَهائمِ مِن التَّعاطُفِ و إن طالَ اعتِلافُها على مِذْوَدٍ واحِدٍ .
نيكوكاران، وقتى با هم رو به رو مى شوند، اگر چه دوستى خود را به زبان نياورند ، دلهايشان ، با همان سرعتى كه قطرات باران در آبهاى رودخانه ها به هم مى پيوندند ، به يكديگر مى پيوندد و بدكاران، وقتى با هم رو به رو مى شوند اگر چه به زبان اظهار دوستى كنند ، دلهايشان از يكديگر دور است ، همچون دورى دلهاى بهايم از يكديگر، هر چند مدّتهاى طولانى بر سر يك آخور با هم علوفه خورند .

( الأمالي للطوسي : ۴۱۱/۹۲۴ )


امام باقر عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال جابر درباره شناخت عالم ـ فرمود :
إنّ في الأنبياءِ و الأوصياءِ خَمسَةَ أرواحٍ ، رُوحُ القُدُسِ ، و رُوحُ الإيمانِ ، و رُوحُ الحَياةِ، و رُوحُ القُوَّةِ، و رُوحُ الشَّهوَةِ، فَبِرُوحِ القُدُسِ ـ يا جابرُ ـ عَرَفُوا ما تَحتَ العَرشِ إلى ما تَحتَ الثَّرى . يا جابرُ إنَّ هذهِ الأربعَةَ أرواحٌ يُصِيبُها الحَدَثانُ إلاّ رُوحَ القُدُسِ فإنّها لا تَلهُو و لا تَلعَبُ .
در انبيا و اوصيا پنج روح است : روح القدس ، روحِ ايمان ، روحِ زندگى ، روحِ قدرت و روحِ شهوت . اى جابر! آنان به سبب روح القدس از مطالب و امور زير عرش تا زير خاك (از عرش تا فرش) آگاهند. اى جابر! اين چهار روح [ديگر] تحت تأثير شب و روز قرار مى گيرند ، مگر روح القدس؛ زيرا آن، به سرگرمى و بازى نمى پردازد .

( الكافي : ۱/۲۷۲/۲ )


امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ ابو بصير كه پرسيد : آيا هنگام خواب ، روح از بدن خارج مى شود؟ ـ فرمود :
لا يا أبا بصيرٍ ، فإنَّ الرُّوحَ إذا فارَقَتِ البَدَنَ لَم تَعُدْ إلَيهِ ، غَيرَ أنّها بمَنزِلَةِ عَينِ الشَّمسِ مَركُوزةٌ في السماءِ في كَبِدِها ، و شُعاعُها في الدنيا .
نه ، اى ابو بصير! زيرا اگر روح از بدن جدا شود ديگر به آن باز نمى گردد ، منتها روح چون خورشيد وسط آسمان است كه پرتو آن همه جا را مى گيرد .

( جامع الأخبار : ۴۸۸/۱۳۶۰ )
امام كاظم عليه السلام :
إنّ المَرءَ إذا نامَ فإنّ رُوحَ الحَيَوانِ باقِيَةٌ في البَدَنِ ، و الذي يَخرُجُ مِنهُ رُوحُ العَقلِ .
انسان هرگاه مى خوابد روح حيوانى در بدن مى ماند و آنچه از او خارج مى شود روح عقل است .

( بحار الأنوار : ۶۱/۴۳/۱۹ )

-------------------------------------------------------------------

*********************************************

امام على عليه السلام :
إنّ نَفسَكَ مَطِيَّتُكَ ؛ إن أجهَدتَها قَتَلتَها ، و إن رَفَقتَ بها أبقَيتَها .
همانا نفْس تو مَركب توست ؛ اگر آن را به مشقّت اندازى نابودش مى كنى و اگر با آن مدارا كنى زنده اش نگه مى دارى.
( غررالحکم / 3643 )
امام على عليه السلام :
إنّ النَّفسَ حَمِضةٌ و الاُذنَ مَجّاجَةٌ ، فلا تَجُبَّ فَهْمَكَ بالإلحاحِ على قَلبِكَ فإنَّ لكُلِّ عُضوٍ مِن البَدَنِ استِراحَةً .
نَفْس، بد عُنق است و گوش، حرف نا شنو. پس، با فشار آوردن بر دلت، فهم خود را از بين مَبَر ؛ زيرا هر عضوى از بدن نياز به استراحت دارد.

( غررالحکم / 3603 )

امام على عليه السلام :
مَن ذَمَّ نفسَهُ أصلَحَها ، مَن مَدَحَ نَفسَهُ ذَبَحَها .
هر كه نفْس خود را نكوهش كند آن را اصلاح گردانَد و هر كه نفس خويشتن را بستايد آن را بكُشد.
( غررالحکم /9103- 9104 )


موضوع قفل شده است