جمع بندی توضیح تفسیر آیه ای از قرآن

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
توضیح تفسیر آیه ای از قرآن

سلام خدمت کارشناسان محترم
در تفسیر برهان مطلبی دیدم که این چنین بود:
عیاشی از سلیمان بن عبد الله روایت کرده است که گفت: خدمت امام رضا علیه السلام نشسته بودم که زنی نزد ایشان آمد که صورتش به پشت برگردانده شده بود. امام دست راستش را به روی پیشانی آن زن گذاشت و دست چپش را پشت سر آن زن گذاشت و از سمت راست، صورت آن زن را فشار داد و این آیه را خواند: «إِنَّ اللّهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ» و سپس صورت آن زن به حالت اولیه اش بازگشت. امام به آن زن فرمود: مواظب باش که دیگر آن کار را انجام ندهی. از امام پرسیدند که ای پسر رسول خدا! مگر این زن چه کرده است؟ امام فرمود: این موضوع تا زمانی که خود این زن درباره آن صحبتی نکرده است، پنهان خواهد ماند. پس از آن زن سؤال کردند و وی در پاسخ آنان گفت: من هوویی داشتم. برخاستم تا نماز بخوانم، پس به خیالم افتاد که شوهرم با اوست؛ روی برگردانده و به وی نگاه کردم. متوجه شدم وی نشسته است و شوهرم با او نیست. پس صورتش به آن شکل درآمد.
----------- تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۲۲۰، ح---------
حقیقتش من نفهمیدم چه خطایی از این خانم سر زده بود که صورتشو خدا برگردونده بود.
سپاسگزارم

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد عمار

[TD][/TD]

پرسش:
در تفسیر برهان مطلبی نوشته شده به این شکل که:
عیاشی از سلیمان بن عبد الله روایت کرده است که گفت: خدمت امام رضا علیه السلام نشسته بودم که زنی نزد ایشان آمد که صورتش به پشت برگردانده شده بود. امام دست راستش را به روی پیشانی آن زن گذاشت و دست چپش را پشت سر آن زن گذاشت و از سمت راست، صورت آن زن را فشار داد و این آیه را خواند: «إِنَّ اللّهَ لاَ یُغَیِّرُ مَا بِقَوْمٍ حَتَّی یُغَیِّرُواْ مَا بِأَنْفُسِهِمْ» و سپس صورت آن زن به حالت اولیه اش بازگشت. امام به آن زن فرمود: مواظب باش که دیگر آن کار را انجام ندهی. از امام پرسیدند که ای پسر رسول خدا! مگر این زن چه کرده است؟ امام فرمود: این موضوع تا زمانی که خود این زن درباره آن صحبتی نکرده است، پنهان خواهد ماند. پس از آن زن سؤال کردند و وی در پاسخ آنان گفت: من هوویی داشتم. برخاستم تا نماز بخوانم، پس به خیالم افتاد که شوهرم با اوست؛ روی برگردانده و به وی نگاه کردم. متوجه شدم وی نشسته است و شوهرم با او نیست. پس صورتش به آن شکل درآمد. (تفسیر عیاشی، ج ۲، ص ۲۲۰.)
در اینجا چه خطایی از این خانم سر زده بود که صورتش توسط خدا برگردانده شد؟

پاسخ:
روایت به این شکل می باشد که:
«عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: کُنْتُ عِنْدَ أَبِی الْحَسَنِ مُوسَى ع قَاعِداً فَأُتِیَ بِامْرَأَةٍ قَدْ صَارَ وَجْهُهَا قَفَاهَا فَوَضَعَ‏ یَدَهُ الْیُمْنَى فِی جَبِینِهَا وَ یَدَهُ الْیُسْرَى مِنْ خَلْفِ ذَلِکَ ثُمَّ عَصَرَ وَجْهَهَا عَنِ الْیَمِینِ ثُمَّ قَالَ‏ إِنَّ اللَّهَ لا یُغَیِّرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى یُغَیِّرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ‏ فَرَجَعَ وَجْهُهَا فَقَالَ احْذَرِی أَنْ تَفْعَلِی کَمَا فَعَلْتِ قَالُوا یَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ وَ مَا فَعَلَتْ فَقَالَ ذَلِکَ مَسْتُورٌ إِلَّا أَنْ تَتَکَلَّمَ بِهِ فَسَأَلُوهَا فَقَالَتْ کَانَتْ لِی ضَرَّةٌ فَقُمْتُ أُصَلِّی فَظَنَنْتُ أَنَّ زَوْجِی مَعَهَا فَالْتَفَتُّ إِلَیْهَا فَرَأَیْتُهَا قَاعِدَةً وَ لَیْسَ هُوَ مَعَهَا فَرَجَعَ وَجْهُهَا عَلَى مَا کَانَ».(1)

روزي با عدّه اي به منزل حضرت موسي بن جعفر عليهما السلام وارد شديم و در حضور آن حضرت نشستيم . پس از لحظاتي ، زني را كه صورتش به عقب برگشته بود، آوردند و از حضرت خواستند كه او را معالجه نمايد. امام كاظم عليه السلام دست راست مبارك خود را بر پيشاني زن و دست چپ را پشت سر او نهاد و سر و صورت او را به حالت طبيعي برگرداند؛ و زن سالم شد. سپس حضرت زن را مخاطب قرار داد و فرمود: مواظب باش بعد از اين مرتكب چنين خلافي نشوي . افراد در مجلس سئوال كردند: يا ابن رسول اللّه ! اين زن چه كار خلافي را انجام داده ، كه دچار اين عقاب شده است ؟ امام عليه السلام فرمود: نبايد راز او فاش گردد، مگر آن كه خودش مطرح كند. هنگامي كه از زن سئوال شد كه چه عملي انجام داده بودي ؟ گفت : شوهرم غير از من همسر ديگري دارد و هر دو در يك منزل هستيم ، در حالي كه هووي من پشت سرم نشسته بود، من بلند شدم تا نماز بخوانم ؛ شوهرم حركت كرد و رفت ، من گمان كردم پيش آن همسرش رفته است ، پس صورت خود را برگرداندم تا ببينم چه مي كنند، هوويم را تنها ديدم و شوهرم حضور نداشت . و چون چنين گمان خلافي را نسبت به شوهرم انجام دادم ، به آن مصيبت گرفتار شدم و به دست مبارك مولايم ، آن عقاب برطرف شد و توبه كردم.

این حدیث مرسل می باشد و بر فرض صحت هم چون این زن به همسر خود گمان بد داشته دچار این مشکل شده است. همسرش که در این شب کنار او باید می بود، زن تصور کرد سراغ هوو رفته و آن هم در زمان نماز.

پی نوشت ها:
1. تفسير كنز الدقائق و بحر الغرائب ايران، قمى مشهدى، محمد بن محمدرضا، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامى. سازمان چاپ و انتشارات‏، ايران- تهران‏، 1368 ه. ش‏، چاپ اول , ج 6 , ص 420
تفسير نور الثقلين‏، حويزى، عبدعلى بن جمعه‏،ناشر: اسماعيليان‏، ايران- قم‏، 1415 ه. ق‏،چاپ: 4 , ج 2 , ص 488
بحار الانوار،مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى‏،دار إحياء التراث العربي‏،بيروت‏، 1403 ق‏،چاپ: دوم‏، ج ٦، الصفحة ٥٦
محدث نورى، مستدرک الوسائل، ج 4،ص 268، مؤسسه آل البيت عليهم السلام، قم، 1408 ق - ج ٥ - الصفحة ٤٠٨.

موضوع قفل شده است