جمع بندی گناه کبیره و عذاب دائمی در جهنم

تب‌های اولیه

13 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
گناه کبیره و عذاب دائمی در جهنم

اعتقادی:وقتی بنده ای توفیق گناه صغیره پیدا نکردگناه کبیره می کندچراخدااهل معامله نیست یک گناه صغیره یک آتش مختصردرجهنم. بهترازعذاب کبیر نیست

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد مشکور

[TD][/TD]

مخاطب;1005421 نوشت:
اعتقادی:وقتی بنده ای توفیق گناه صغیره پیدا نکردگناه کبیره می کندچراخدااهل معامله نیست یک گناه صغیره یک آتش مختصردرجهنم. بهترازعذاب کبیر نیست

سلام و ادب@};-

البته سؤالتان چندان روشن و آشکار نیست! با این وجود، بر اساس ظاهر سؤال نکاتی را تقدیم می کنم، در صورتیکه مقصود دیگری مدنظرتان بوده، سؤالتان را روشن تر بیان کنید:

اولاً گناه اعم از صغیره و کبیره خسارت است و در باره گناه، از اصطلاح «توفیق» استفاده نمی شود! مگر اینکه منظورتان از توفیق، موفق شدن به انجام گناه باشد.

ثانیاً اینطور نیست که اگر شخصی موفق به گناه صغیره نشود الزاماً مرتکب گناه کبیره خواهد شد، بلکه به طور کلی علل و اسبابی که گناهان صغیره را به گناهان کبیره تبدیل می‌کند به سبب یکی از موارد پنجگانه زیر است که در هر حال، نتیجه اقدام و عمل خود فرد است: 1. فردی که مرتکب گناه صغیره شده، اگر توبه و استغفار نکند و از روی آگاهی و تعمد اصرار بر انجام آن را داشته باشد، در چنین شرایطی این گناه صغیره به گناه کبیره تبدیل می‌شود. 2. کوچک شمردن گناه صغیره‌، موجب تجری او به ادامه و تکرار گناه می‌شود و همین امر نزد خدا عظیم گردیده و گناه او را کبیره به حساب می‌آورد. 3. شاد شدن به انجام گناه صغیره مانند کسی که مسلمانی را خجل سازد، یا مغبون کند و یا اذیت و آزاری به او برساند و بگوید: دیدی چگونه او را رسوا کردم! یا خجل ساختم! یا مغبون نمود م. 4. اظ هار گناه و اشاعه آن در جامعه، گناه صغیره را به کبیره تبدیل می‌کند. 5. اگر شخصی که مردم به او اعتماد کرده و از او پیروی کنند و او گناه صغیره‌ای انجام دهد که مردم مطلع شوند و قبح آن گناه در نظر ایشان کم شود، صغیره را به کبیره مبدل می سازد.

از اینرو نیت و اراده؛ عزم و تصمیم و اقدام و عمل خود بندگان است که موجب می شود گناه صغیره ای به گناه کبیره تبدیل شود، چنانکه دلایل آن را برشمردیم؛ نه اینکه گمان شود خداوند بر خلاف عدالتش و بی حساب، گناه صغیره ای را در پرونده اعمال شخص گنهکار، کبیره محسوب می کند تا وی را به عذاب سخت و دشوار (کبیر) محکوم کند. بعلاوه اینکه پاداش و جزای افراد در روز قیامت دستاورد عمل خود انسان در فرصت محدود دنیا است. (1) از طرفی پاداش و عذابهای اخروی همانند پاداش و مجازات های دنیا قراردادی و اعتباری نیست که بسته به میزان عمل، قاضی حکم به پاداش و جزای مشابه بدهد، بلکه پاداش و جزای اخروی تکوینی و حقیقی است یعنی نتیجه و آثار و عقوبت همان عمل، عیناً در روز قیامت مجسم می شود.(2) بعنوان مثال؛ چنانکه گاهی در دنیا یک اشتباه و غفلت بظاهر کوچک، موجب می شود انسان یک عمر نابینا بشود و یا در اثر یک بی احتیاطی در رانندگی و حادثه آفرینی تا آخر عمر قطع نخاع شده و یا جان خود و عزیزانش را از دست می دهد، آثار و عواقب کارهای شر و گناه نیز چنین حالتی دارد یعنی اگر فرد، در فرصت عمرش از گناهان توبه نکند، گناه همه زندگی و وجودش را احاطه کرده و گنهکار از دنیا برود آثار و عواقب گناهانش پس از مرگ، در عالم برزخ و حتی قیامت دامنگیرش خواهد بود، مگر اینکه بدلیل دارابودن روح ایمان و اعتقاد به ولایت و محبت اهل بیت (علیهم السلام) و شرایط حداقلی، مشمول رحمت و شفاعت خاصه آل الله قرار گیرد. (3) و اگر در تمام فرصت عمر از وادی ایمان و اعتقاد فاصله داشته و گرفتار "کفر و شرک" و "تاریکی و ظلمت" بوده، اثر و عقوبت کفر و شرک و ظلمت، تکویناً عذاب ابدی و جاودانه را برای او رقم خواهد زد.

ثالثاً گفته اید چرا خدا اهل معامله نیست؟ در پاسخ گفتنی است: اتفاقاً خدا بهترین و مطمئن ترین خریدار و به شدت اهل تعامل (معامله) با بندگانش است، نیات و عزمها و تلاش و افعال هرچند ناچیز بندگانش را خریداری کرده و در ازای آن نعمت و راحت و آسایش ابدی را هدیه می دهد.(4) حتی خداوند آنقدر نسبت به بندگانش رئوف و مهربان و معامله گری خیرخواه است که در خصوص پاداش و جزای حسنات و سیئات فرموده است: «مَن جَاءَ بِالحَسنَةِ فَلَهُ عَشرُ أَمْثَالِهَا وَ مَن جَاءَ بِالسیئَةِ فَلا یجْزَی إِلا مِثْلَهَا وَ هُمْ لا یظلَمُونَ، هر کس (کار) نیکی آورد، پس برایش ده برابر مثل آن (پاداش) است؛ و هر کس (کار) بدی بیاورد، پس جز همانند آن کیفر نخواهد شد؛ و آنان مورد ستم واقع نمی شوند.» (5) همچنین ابوذر غفاری از پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله حکایت کرده که فرمودند: خدا می فرماید: کارهای نیک را ده برابر پاداش می دهم یا بیش تر، و کارهای بد را تنها یک برابر کیفر می دهم، یا می بخشم؛ پس وای به حال آن کس که یکان او بر دهگان او پیشی گیرد. (یعنی گناهانش از نیکی هایش افزون شود).(6) بعلاوه روایات فراوانی از قول پیامبر و اهل بیت (علیهم السلام) نقل شده که حاکی از آن است که پروردگار یک فرصت هفت ساعته را در اختیار گناه‌کاران قرار می‌دهد تا توبه کنند و اگر توبه نکردند فقط یک گناه نوشته شود. (7) با اینهمه آیا رواست در باره چنین خدای مهربان و بنده نوازی بگوییم؛ اهل تعامل و رأفت و کنار آمدن با بندگانش نیست؟

دوستان عزیز مشارکت کنند تا نتایج بهتری حاصل شود. با تشکر@};-

پی نوشت ها:
1. کلُّ نفسٍ بما کسبت رهینهٌ، هر نفسی در گرو آن چیزی است که انجام داده است. مدثر/ آیه 38.
2. «یوم تجد کل نفس ما عملت من خیر محضراً و ما عملت من سوء تود لو ان بینها و بینه امداً بعیداً؛ روزی که هر کس آنچه را از کار نیک انجام داده حاضر می‌بیند و دوست دارد میان او آنچه از اعمال بد انجام داده فاصله زمانی زیادی باشد.» آل عمران/ آیه 20 و نیز: «و وجدوا ما عملوا حاضراً و لا یظلم ربک احداً؛ در آن روز همه اعمال خود را حاضر می‌بینند و پروردگارت به احدی ظلم نمی‌کند.»، کهف/ آیه 49.
3. در حدیث‌هایی از امام محمدباقر و امام جعفرصادق (علیهماالسلام) چنین نقل شده‌ که گفته‌اند: به خدا سوگند ما شفاعت می‌کنیم؛ به خدا سوگند که ما در حق شیعیان گنهکارمان شفاعت می‌کنیم چنان‌که دشمنان ما با دیدن آن می‌گویند: ما را نه شفاعت کنندگانی است و نه دوستی مهربان. بحارالانوار، ج 6، 37.
4. «إن الله اشتری من المومنین أنفسهم و أمولهم بأن لهم الجنه، خداوند از مومنان جانها و اموالشان را خریداری کرده است که در ]عوض[ بهشت برای آنان باشد.»، توبه/ 111.
5. سوره انعام/ آیه 160.
6. مجمع البيان، ج 4، ص 602 و مفاتيح الغيب، ج 14، ص 190.«عن النبى (صلى الله عليه و آله) ان‏ الله قال: الحسنة عشراً او ازيد و السيئة واحدة او اغفر فالويل لِمن غلبت آحاده اعشاره».
7. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، 430، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق؛ همان، ج 4، ص 240.

مثلایک مرد باخانمی مدت هااست کارداردکارحرامی هم نیست ولی خدامانع زیارت اومی شود؟

سوال براساس همین مثال بود

وقتی خدامانع می شوداین مردعکس زنان مستهجن رامی بینددرحالیکه این زن محجبه است

مخاطب;1005939 نوشت:
مثلایک مرد باخانمی مدت هااست کارداردکارحرامی هم نیست ولی خدامانع زیارت اومی شود؟ وقتی خدامانع می شوداین مردعکس زنان مستهجن رامی بینددرحالیکه این زن محجبه است.
سوال براساس همین مثال بود.

سلام مجدد@};-

منظورتان از اینکه مردی با یک خانم کار دارد روشن نیست! اگر منظورتان ارتباط غیرکاری و غیرضروری در قالب دوستی و رفاقت حرام و غیرمشروع است، که طبق نظر مراجع عظام تقلید این قبیل ارتباطات، از آنجاییکه می تواند مقدمه حرام باشد جایز نیست.(1) فلذا ارتباط غیرمشروع با نامحرمان در هر سطح و شکلی که باشد، باید ترک شود. اساساً شیطان مستقیم و به یکباره افراد را به گناه قطعی و آشکار (زنا) دعوت نمی کند بلکه با مقدمه چینی زمینه فساد و گناه را فراهم می سازد، ابتدا از طریق یک نگاه حرام، سپس ارتباط پیامکی حرام، در مرحله بعد تماس تلفنی و یا قرار گذاشتن و ... فلذا خداوند در قرآن می فرماید: «لا تَقْرَبُوا الزِّنَا(2) از زنا دوری کنید.» همچنین به عوامل قرب زنا و مقدّمات آن از قبیل: چشم‌چرانی، بی‌حجابی، خلوت با اجنبی، رفتن به کانونهای فساد، نگاه به کتابها و فیلمهای آلوده ... نزدیک نشوید.

از این رو، بسیاری از این ارتباطات غیرمشروع که ما به آنها نگاهی عادی و سطحی داریم گناه و حرام هستند و بسیاری از همین ها مانع توفیقات معنوی در زندگی های ما می شوند، حال و توفیق دعا و ارتباط با خدا و توفیق زیارت اهل بیت (علیهم السلام) از ما سلب می شود. پس در حقیقت این خود ما هستیم که با گناه و ارتباطات حرام مانع توفیق خود می شویم. در مرحله بعد همین ارتباطات بظاهر سطحی با نامحرم، پیام دادن ها، صحبت کردن ها، دیدارهای غیرموجه و غیرمشروع، انسان را در منجلاب گناه و فساد بیش از پیش غوطه ور می سازد، نفس آدمی برای پر کردن خلاء های عاطفی و جنسی که در نتیجه ارتباط با نامحرم ایجاد و تحریک شده، در خلوت، به سراغ دیدن عکس ها و فیلم های مستهجن می رود و روز به روز، از دین و معنویت و یاد خدا دور و دورتر می شود!

بنابراین، در حقیقت این دور شدن ها و فاصله گرفتن ها نتیجه و عاقبت ناپرهیزی ها، حرامهای به ظاهر کوچک، مقدمات نامشروع گناهان بزرگ و عملکردهای ناصواب خود ما هستند نه اینکه تصور کنیم خداوند توفیق زیارت را از ما سلب می کند و ما را در وادی گناهان بعدی غوطه ور می سازد؟! زیرا خداوند خیر مطلق است و جز خیر و نیکی برای بندگانش چیزی نمی خواهد و این خود ما هستیم که با سوء اختیار و پیروی از جهل و نادانی و طاغوت نفس و شیطان، راه ضلالت و گمراهی و شقاوت را بر می گزینیم. چنانکه فرمود: «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها"، اگر نیکی کنید به خود نیکی کرده‌اید و اگر بدی کنید به خود بدی کرده‌اید.» (3)؛ هر چه کنی به خود کنی/گر همه نیک و بد کنی.

در نتیجه انسان باید از نفس گناه و هر فعل و رابطه ای که مقدمه ساز گناهان کبیره است توبه و پرهیز کند، بی شک گناه، مانع بزرگی بر سر راه توفیقات معنوی و جزو موانع اصلی بر سر راه استجابت دعاست، در این صورت است که درهای توفیق برویش گشوده خواهد شد و نور ایمان و تقوا، آرامش و اطمینان و لذت دعا و مناجات را احساس خواهد کرد.

پی نوشت ها:
1. س: آیا ارتباط صمیمی بین دختر و پسر در هنگام همکاری یا مهمانی اشکال دارد؟ ج: همه ی مراجع: دوستی بین دختر و پسر جایز نیست؛ چون ترس افتادن به گناه در میان است. اما ارتباط شغلی، اگر باعث مفسده نشود و موازین شرع در آن رعایت شود، اشکال ندارد.(خامنه ای، استفتاء، س 779 و 651 و دفتر: همه مراجع تقلید) برای آگاهی بیشتر ر.ک: حکم اسلام در باره رابطه دختر و پسر.
2. اسراء/32.
3. الاسراء/ 84.

دیدارکاری است مگردرقرآن نیست"من کان یریدحرث الدنیا نوتیه منها"

مخاطب;1006023 نوشت:
دیدارکاری است مگردرقرآن نیست"من کان یریدحرث الدنیا نوتیه منها"

سلام مجدد

بله دیدار با افراد هم در نوع خود کاری است، اما این کار، هم می تواند به خیر و ثواب و رضای خدا باشد یعنی علاوه بر تأمین نیازهای دنیوی، مقدمه ای برای ساختن آخرت نیز باشد، چنانکه در دعائی قرآنی از خدا می طلبیم: «رَبَّنَا آتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ ...»(بقره/آیه 201) مانند صله ارحام، عیادت از بیمار، دستگیری از محرومان، ابراز محبت به خانواده و محارم و ... و هم می تواند موافق هوای نفس و به تبعیت از شیطان باشد مانند دوستی حرام دختر و پسر، رفت و آمد به محافل و مجالس حرام باتفاق دوستان و ... و این در حالیست که خداوند ازدواج مشروع، برای تأمین نیازهای عاطفی و جنسی را مقرر فرموده است، با این وجود، بسیاری به ارتباطات حرام دلخوش کرده و حاضر نمی شوند تن به سنت الهی ازدواج بدهند! از اینرو خداوند در قرآن می فرماید: «مَنْ كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الْآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِي حَرْثِهِ ۖ وَمَنْ كَانَ يُرِيدُ حَرْثَ الدُّنْيَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِي الْآخِرَةِ مِنْ نَصِيبٍ؛(شوری/آیه 20) هر کس حاصل کشت آخرت را بخواهد ما بر تخمی که کاشته می‌افزاییم و هر که تنها حاصل کشت دنیا را بخواهد او را هم از آن نصیب می‌کنیم ولی در آخرت (از نعمت ابدی آن چون نخواسته) نصیبی نخواهد یافت.»

مخاطب;1005942 نوشت:
وقتی خدامانع می شوداین مردعکس زنان مستهجن رامی بینددرحالیکه این زن محجبه است

سلام
مرده زن محجبه رو می دیده که عکس مستهجن نبینه؟
متوجه مثالتون نشدم

ولی خارج از مثالتون و منظوری که از گناه صغیره داشتید،
هیچ گناه صغیره ای با تکرار و اصرار بر گناه صغیده باقی نمیمونه. و بزرگ شمردن گناه هم خودش گناه کبیره است.

سلام علیکم آقای مشکور
منظورازحرث "پول شهوت قدرت واولادوهمسر"است یا"فسادوفحشاوکفران نعمت وگناه"

مخاطب;1006087 نوشت:
سلام علیکم آقای مشکور
منظورازحرث "پول شهوت قدرت واولادوهمسر"است یا"فسادوفحشاوکفران نعمت وگناه"

سلام و ادب

واژه (حَرث) در آیه 20 سوره شوری، به طوری که راغب در مفردات می گوید: در اصل به معنی پاشیدن بذر در زمین و مهیا ساختن آن برای زراعت است، (کشت و زرع) و در قرآن مجید نیز کراراً در این معنی به کار رفته، از طرفی جمعی از مفسران آن را به معنی (عمل و کسب) تفسیر کرده اند. که البته قابل تأمل است، شاید بتوان بصورت تشبیه گفت: انسانها همگی زارعند و این جهان مزرعه ماست (َ1) و اعمال و نیات ما، بذرهای آن، بنابراین تشبیه می توان هر عمل و نیت خیر یا شری را که ما در این فرصت دنیا می کاریم، جزو کشت و زرعمان محسوب کرد، که نتیجه این کشت و زرع، بعضی محصولش نامحدود و جاودانی و درختانش همیشه خرم و سرسبز و پر میوه، اما بعضی دیگر محصولاتش بسیار کم، عمرش کوتاه و زودگذر، و میوه هائی تلخ و ناگوار دارد. (2) بنابراین هر دو موردی که شما اشاره کردید می تواند جزو کشت و زرع انسان در فرصت دنیا باشد.

پی نوشت ها:
1. «الدُّنیَا مَزرَعَةُ الاَخِرَة»، ارشاد القلوب دیلمی ج 1 ص 89؛ عوالی اللئالی، ابن‌ابی‌جمهور احسائی: ج 1 ص 267 ح 66؛ بحارالانوار، ج 107 ص 109.
2. برای مطالعه بیشتر رجوع کنید به تفسیر نمونه، ج 20، ص 398.

پرسش:
الف- چرا بنده با یک گناه صغیره به وادی گناه کبیره وارد شده و عذاب کوچک به عذاب بزرگ مبدل می شود؟
ب- چرا خدا اهل معامله نیست! آیا بهتر نبود خدا به گناه صغیره بندگانش رضایت می داد تا مرتکب گناه کبیره و گرفتار عذاب بزرگتر نشوند؟ بعنوان مثال: مدتهاست فردی با یک خانم، کار و ارتباط دارد، البته کارحرامی هم نیست! ولی خدا مانع زیارت او می شود؟ وقتی خدا مانع توفیقات این فرد می شود، ایشان به گناه کبیره دیدن عکس زنان مستهجن مشغول می شود، درحالیکه آن خانم محجبه هستند؟

پاسخ:

پاسخ سؤالات شما را در دو بخش تقدیم می کنیم:

الف- چگونگی مبدل شدن گناه صغیره به کبیره: اینطور نیست که اگر شخصی موفق به گناه صغیره نشد و یا یکبار اتفاقی گناه صغیره کرد، الزاماً مرتکب گناه کبیره خواهد شد، بلکه به طور کلی علل و اسبابی که گناهان صغیره را به گناهان کبیره تبدیل می‌کند به سبب یکی از موارد پنجگانه زیر است که در هر حال، نتیجه اقدام و عمل خود فرد است: 1. آگاهی، اصرار و تعمد فرد بر گناه صغیره در حالیکه عزم توبه و استغفار ندارد، گناه صغیره را به کبیره تبدیل می‌کند. 2. کوچک شمردن گناه صغیره‌، موجب تجری فرد به ادامه و تکرار گناه گردیده، همین امر، نزد خدا عظیم و بزرگ است. 3. شاد شدن به انجام گناه صغیره مانند اینکه شخصی، مسلمانی را خجل، مغبون و یا اذیت و آزار کرده و با افتخار بگوید: دیدی چه کار خوبی کردم!. 4. اظهار گناه و اشاعه آن در جامعه، گنا ه صغیره را به کبیره تبدیل می‌کند. 5. اگر شخصی که مردم به او اعتماد کرده و از او پیروی کنند و او گناه صغیره‌ای انجام دهد که مردم مطلع شوند و قبح آن گناه در نظر ایشان کم شود، صغیره را به کبیره مبدل می سازد. از اینرو نیت و اراده؛ عزم و تصمیم و اقدام و عمل خود بندگان است که موجب می شود گناه صغیره ای به کبیره تبدیل شود، نه اینکه خداوند بر خلاف عدل و حساب، صغیره ای را کبیره محسوب کند تا وی را به عذاب سخت و دشوار (کبیر) محکوم کند. بعلاوه اینکه پاداش و جزای افراد در روز قیامت، دستاورد عمل خود انسان در فرصت محدود دنیا است. (1)

ب- گناه صغیره راهی برای پیشگیری از گناه کبیره: در این خصوص گفتنی است.
اولاً اینکه گفتید؛ چرا خدا اهل معامله نیست؟ اتفاقاً خدا بهترین و مطمئن ترین خریدار و به شدت اهل تعامل (معامله) با بندگانش است، نیات و عزمها و تلاش و افعال هرچند ناچیز بندگانش را خریداری کرده و در ازای آن نعمت و راحت و آسایش ابدی را هدیه می دهد.(2) حتی خداوند آنقدر نسبت به بندگانش رئوف و مهربان و معامله گری خیرخواه است که در خصوص پاداش و جزای حسنات و سیئات فرموده است: «مَن جَاءَ بِالحَسنَةِ فَلَهُ عَشرُ أَمْثَالِهَا وَ مَن جَاءَ بِالسیئَةِ فَلا یجْزَی إِلا مِثْلَهَا وَ هُمْ لا یظلَمُونَ، هر کس (کار) نیکی آورد، پس برایش ده برابر مثل آن (پاداش) است؛ و هر کس (کار) بدی بیاورد، پس جز همانند آن کیفر نخواهد شد؛ و آنان مورد ستم واقع نمی شوند.» (3) همچنین ابوذر غفاری از پیامبر اسلام (صلی الله علیه و آله) حکایت کرده که فرمودند: خدا می فرماید: کارهای نیک را ده برابر پاداش می دهم یا بیش تر، و کارهای بد را تنها یک برابر کیفر می دهم، یا می بخشم؛ پس وای به حال آن کس که یکان او بر دهگان او پیشی گیرد. (یعنی گناهانش از نیکی هایش افزون شود).(4) بعلاوه روایات فراوانی از قول پیامبر و اهل بیت (علیهم السلام) نقل شده که حاکی از آن است که پروردگار یک فرصت هفت ساعته را در اختیار گناه‌کاران قرار می‌دهد تا توبه کنند و اگر توبه نکردند فقط یک گناه نوشته شود. (5) با اینهمه آیا رواست در باره چنین خدای مهربان و بنده نوازی بگوییم؛ اهل تعامل و رأفت و کنار آمدن با بندگانش نیست؟

ثانیاً اگر منظورتان از اینکه مردی با یک خانم کار دارد! ارتباط غیرکاری و غیرضروری در قالب دوستی و رفاقت حرام و غیرمشروع است، که طبق نظر مراجع عظام تقلید این قبیل ارتباطات، از آنجایی که می تواند مقدمه حرام باشد جایز نیست.(6) فلذا ارتباط غیرمشروع با نامحرمان در هر سطح و شکلی که باشد، باید ترک شود. اساساً شیطان، مستقیم و به یکباره افراد را به گناه قطعی و آشکار (زنا) دعوت نمی کند بلکه با مقدمه چینی زمینه فساد و گناه را فراهم می سازد، ابتدا از طریق یک نگاه حرام، سپس پیام دادن، مرحله بعد، تماس تلفنی و یا قرار گذاشتن و ...(7) از این رو، بسیاری از این ارتباطات غیرمشروع و گناه آلود که ما به آنها نگاهی عادی و سطحی داریم علاوه بر حرام بودن، نفس آدمی را چنان درگیر می کند که خواه ناخواه،برای پر کردن خلاء های عاطفی و جنسی در خلوت، به دیدن عکس ها و فیلم های مستهجن میرود و روز به روز از دین و معنویت، دور و دورتر می شود! بنابراین، نباید تصور کرد که خداوند توفیق زیارت را از ما سلب و ما را در وادی گناه غوطه ور می سازد؟! زیرا خداوند خیر مطلق است و جز خیر و نیکی برای بندگانش نمی خواهد پس این خود ما هستیم که با سوء اختیار و پیروی از جهل و نادانی و طاغوت نفس و شیطان، راه ضلالت و گمراهی و شقاوت را بر می گزینیم.(8) گاه، این قبیل ارتباطات بظاهر سطحی با نامحرم، قدم به قدم انسان را در منجلاب گناه و فساد بیش از پیش غوطه ور ساخته و نفس آدمی ناگزیر برای پر کردن خلاء های عاطفی و جنسیش در خلوت، به سراغ دیدن عکس ها و فیلم های مستهجن رفته و روز به روز، از دین و معنویت و یاد خدا دور و دورتر می شود!

پی نوشت ها:
1. «کلُّ نفسٍ بما کسبت رهینهٌ، هر نفسی در گرو آن چیزی است که انجام داده است.» مدثر/ آیه 38.
2. «إن الله اشتری مِنَ المُومِنیِنَ أنفُسَهُم وَ أموَالَهُم بِأنَّ لَهُمُ الجَنَّه، خداوند از مومنان جانها و اموالشان را خریداری کرده است که در ]عوض[ بهشت برای آنان باشد.»، توبه/ 111.
3. سوره انعام/ آیه 160.
4. «عن النبى (صلى الله عليه و آله) ان‏ الله قال: الحسنة عشراً او ازيد و السيئة واحدة او اغفر فالويل لِمن غلبت آحاده اعشاره». مجمع البيان، ج 4، ص 602 و مفاتيح الغيب، ج 14، ص 190.
5. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 2، 430، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق؛ همان، ج 4، ص 240.
6. س: آیا ارتباط صمیمی بین دختر و پسر در هنگام همکاری یا مهمانی اشکال دارد؟ ج: همه ی مراجع: دوستی بین دختر و پسر جایز نیست؛ چون ترس افتادن به گناه در میان است. اما ارتباط شغلی، اگر باعث مفسده نشود و موازین شرع در آن رعایت شود، اشکال ندارد. (خامنه ای، استفتاء، س 779 و 651 و دفتر: همه مراجع تقلید) برای آگاهی بیشتر ر.ک: حکم اسلام در باره رابطه دختر و پسر.
7. فلذا خداوند در قرآن می فرماید: «لا تَقْرَبُوا الزِّنَا، از زنا دوری کنید.»، اسراء/32. مقدّمات زنا مصادیقی چون: چشم‌چرانی، بی‌حجابی، خلوت با اجنبی، رفتن به کانونهای فساد، نگاه به کتابها و فیلمهای آلوده و ... را نیز شامل می شود.
8. چنانکه فرمود: «إِنْ أَحْسَنْتُمْ أَحْسَنْتُمْ لِأَنْفُسِکُمْ وَ إِنْ أَسَأْتُمْ فَلَها"، اگر نیکی کنید به خود نیکی کرده‌اید و اگر بدی کنید به خود بدی کرده‌اید.»؛ هر چه کنی به خود کنی/گر همه نیک و بد کنی. الاسراء/ 84.

موضوع قفل شده است