جمع بندی چرا باید به یاد خدا و روز قیامت بود؟

بسم الله الرحمن الرحیم
سلام علیکم

خداوند را فراوان یاد کنید

هر آنچه خداوند بدان دستور می‌دهد، به نفع ما بوده؛ مایه تعالی و تکامل‌مان خواهد بود

پس فراوانی یاد خدا؛ مایه نجات و کمال و رستگاری ما خواهد شد.

در مورد یاد روز قیامت هم باید گفت:‌

خداوند در قرآن کرارا ایمان به روز قیامت را وظیفه تک تک انسان‌ها معرفی کرده است؛

لازمه‌ی ایمان به هر چیز، به یاد داشتن و در نظر داشتن آن است و الا نمی‌توان به مقتضای ایمان رفتار کرد؛ چرا که ایمان، یک امر تشریفاتی صرف نیست بلکه ایمان به هر چیز، با جان انسان عجین شده، در تمام حالات و سکنات انسان بازتاب خواهد داشت[=Traditional Arabic]
[=Traditional Arabic] [=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]«مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ‏ [=Traditional Arabic]الْآخِر ...» (بقره/ ۱۷۷؛ ...)[=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]

[=Traditional Arabic] [=Traditional Arabic][=Traditional Arabic]

بسم الله الرحمن الرحیم

سؤال:
چرا باید به یاد خدا و قیامت بود؟

پاسخ:
یاد خدا و قیامت عاملی برای حصول تقوا در انسان است و از نتایج تقوا، به دست آوردن بینایی و بصیرتی ویژه برای تشخیص حق از باطل است (يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا إِنْ تَتَّقُوا اللَّهَ يَجْعَلْ‏ لَكُمْ‏ فُرْقاناً).[1]

پس لازم است به اعتبار ثمره و نتیجه، همواره به یاد خدا و قیامت باشیم.

از این رو،‌ خداوند در قرآن، به هدف نفع رسانی به ما انسان‌ها، بر ضرورت یاد خود تأکید می‌کند:‌ «اذْكُرُوا اللَّهَ‏ كَثيراً»[2]

همچنین،‌ یاد خدا سبب از یاد بردن هستی محدود خویش در رهگذر یاد اسمای الهی است که تداوم و استمرار آن، در قدم اول، زنگار گناهان و رذایل اخلاقی را از دل می‌زداید –که در علم اخلاق به مرحله «تخلیه» نامگذاری شده است- و در قدم بعد، صفات نیکوی الهی را در جان زنده می‌کند –که به مرحله تحلیه موسوم است-.

از طرفی، یاد خدا از جانب بندگان، عنایت خاص خداوند به آنان را به دنبال دارد که نشان از یک لطف ویژه به آنان است (فَاذْكُرُوني‏ أَذْكُرْكُم‏)[3] و کیست که از این لطف ویژه و خاص بی‌نیاز باشد!

نتیجه:
یاد خدا و قیامت،‌ عاملی برای رسیدن انسان به سعادت ابدی،‌ بصیرت یافتن،‌ دوری از رذائل و تخلق به اخلاق الهی است بنابراین، شایسته و بایسته است.

منابع
[1]. انفال: ۲۹.

[2]. جمعه: ۱۰؛ انفال: ۴۵.

[3]. بقره:‌ ۱۵۲. ترجمه:‌ «مرا یاد کنید تا شما را یاد کنم ...».