جمع بندی آیا کسی که کربلا نرفته در بهشت خانه ندارد؟

تب‌های اولیه

12 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا کسی که کربلا نرفته در بهشت خانه ندارد؟

به نام خدا



سلام
چند روایت درباره زیارت امام حسین دیده ام که برایم سنگین است.

قال ابوعبدالله عليه السلام: من لم يأت قبرالحسين عليه السلام حتى يموت كان منتقص الايمان منتقص الدين، ان ادخل الجنة كان دون المؤمنين فيها.

امام صادق (ع) فرمود: هر كس به زيارت قبر امام حسين (ع) نرود تا بميرد، ايمانش ناتمام و دينش ناقص خواهد بود به بهشت هم كه برود پايين‌تر از مؤمنان در آنجا خواهد بود.

وسائل الشيعه، ج 10، ص 335

قال الصادق عليه السلام: من لم يأت قبرالحسين عليه السلام و هو يزعم انه لنا شيعة حتى يموت فليس هو لنا شيعة و ان كان من اهل الجنة فهو من ضيفان اهل الجنة.

امام صادق عليه السلام فرمود: كسى كه به زيارت قبر امام حسين نرود و خيال كند كه شيعه ما است و با اين حال و خيال بميرد او شيعه ما نيست و اگر هم از اهل بهشت باشد از ميهمانان اهل بهشت خواهد بود.

كامل الزيارات، ص 193/ بحارالانوار، ج 98، ص 4

چرا اینقدر سخت گیری؟
پس سفارش هایی که درباره زیارت از راه دور می شود و می گویند همچون زیارت نزدیک است اشتباه است؟ حتما باید به کربلا رفت؟

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد مسلم

[TD][/TD]

الرحیل;996728 نوشت:
چرا اینقدر سخت گیری؟
پس سفارش هایی که درباره زیارت از راه دور می شود و می گویند همچون زیارت نزدیک است اشتباه است؟ حتما باید به کربلا رفت؟


این روایات به دنبال سخت گیری برای زیارت امام حسین(سلام الله علیه) نیست، بلکه به دنبال تبیین جایگاه امام حسین(سلام الله علیه) و زیارت آن حضرت است که حکمت عمیقی در ورای آن ووجود دارد. برای پاسخ تفصیلی باید به چند نکته توجه بفرمایید:

نکته اول:
قطعا منظور این روایت کسی است که بدون عذر زیارت سیدالشهدا(سلام الله علیه) را ترک کند، وگرنه کسی که دلش مملو از عشق به امام حسین(سلام الله علیه) است اما به خاطر موانعی نمی تواند مشرف شود و در حسرت زیارت است خب این اتفاقا نشان از عمق ایمان و معرفت او دارد.

نکته دوم:
علی رغم جایگاه عظیمی که این روایات برای زیارت سیدالشهدا(سلام الله علیه) ترسیم می کنند باز هم اینها دلیل بر وجوب آن نیست، و این دو روایت هم سخن از مواخذه و عذاب هم ندارند؛ در روایت اول سخن از نقصان ایمان است، طبیعتا کسی که زیارت امام حسین(سلام الله علیه) را بدون عذر ترک کند این نشان از ضعف ایمان او نسبت به جایگاه امام حسین(سلام الله علیه) است. این تنبیه نیست، بلکه علامتی برای سنجش ضعف و قوت ایمان است.
در روایت دوم هم می فرماید چنین کسی شیعه ما نیست، روشن است که شیعه در اینجا به معنای پیرو است، چون می فرماید چنین شخصی ممکن است اهل بهشت باشد، پس یعنی به لحاظ اعتقادی شیعه است، اما به لحاظ عملی و رفتاری پیرو و شیعه ائمه(علیهم السلام) نیست.

نکته سوم: تأکید بر برخی عبادات طبیعتا به خاطر آثار آن عبادات است، هر چه مهمتر باشد تأکید بر آن بیشتر است.
فلسفه این تأکیدات عظیم برای زیارت سیدالشهدا(سلام الله علیه) هم این است که این زیارت ها در حقیقت همان ادامه راه حضرت زینب(سلام الله علیها) است؛ قیام امام حسین(سلام الله علیه) باید زنده نگه داشته و روز به روز بر رونق و قلمرو جغرافیایی این پیام افزوده شود، این پیام باید به همه دنیا برسد، زیارت سیدالشهدا(سلام الله علیه) و زیارت اربعین هم گامی در این مسیر به شمار می رود.

امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) هم که ظهور می کنند خود را به عنوان پسر امام حسین(سلام الله علیه) معرفی میکنند، شناساندن امام حسین(سلام الله علیه) به جهانیان، و جلب قلوب جهانیان به این مغناطیس عظیم الهی گامی در جهت زمینه سازی ظهور به شمار می رود، لذا کسی که متوجه این مسئله باشد نشانه عمق ایمان اوست، و کسی که متوجه این جایگاه و این پیام نباشد نشان از ضعف ایمان او دارد.

مسلم;997129 نوشت:

این روایات به دنبال سخت گیری برای زیارت امام حسین(سلام الله علیه) نیست، بلکه به دنبال تبیین جایگاه امام حسین(سلام الله علیه) و زیارت آن حضرت است که حکمت عمیقی در ورای آن ووجود دارد. برای پاسخ تفصیلی باید به چند نکته توجه بفرمایید:

نکته اول:
قطعا منظور این روایت کسی است که بدون عذر زیارت سیدالشهدا(سلام الله علیه) را ترک کند، وگرنه کسی که دلش مملو از عشق به امام حسین(سلام الله علیه) است اما به خاطر موانعی نمی تواند مشرف شود و در حسرت زیارت است خب این اتفاقا نشان از عمق ایمان و معرفت او دارد.

نکته دوم:
علی رغم جایگاه عظیمی که این روایات برای زیارت سیدالشهدا(سلام الله علیه) ترسیم می کنند باز هم اینها دلیل بر وجوب آن نیست، و این دو روایت هم سخن از مواخذه و عذاب هم ندارند؛ در روایت اول سخن از نقصان ایمان است، طبیعتا کسی که زیارت امام حسین(سلام الله علیه) را بدون عذر ترک کند این نشان از ضعف ایمان او نسبت به جایگاه امام حسین(سلام الله علیه) است. این تنبیه نیست، بلکه علامتی برای سنجش ضعف و قوت ایمان است.
در روایت دوم هم می فرماید چنین کسی شیعه ما نیست، روشن است که شیعه در اینجا به معنای پیرو است، چون می فرماید چنین شخصی ممکن است اهل بهشت باشد، پس یعنی به لحاظ اعتقادی شیعه است، اما به لحاظ عملی و رفتاری پیرو و شیعه ائمه(علیهم السلام) نیست.

نکته سوم: تأکید بر برخی عبادات طبیعتا به خاطر آثار آن عبادات است، هر چه مهمتر باشد تأکید بر آن بیشتر است.
فلسفه این تأکیدات عظیم برای زیارت سیدالشهدا(سلام الله علیه) هم این است که این زیارت ها در حقیقت همان ادامه راه حضرت زینب(سلام الله علیها) است؛ قیام امام حسین(سلام الله علیه) باید زنده نگه داشته و روز به روز بر رونق و قلمرو جغرافیایی این پیام افزوده شود، این پیام باید به همه دنیا برسد، زیارت سیدالشهدا(سلام الله علیه) و زیارت اربعین هم گامی در این مسیر به شمار می رود.

امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) هم که ظهور می کنند خود را به عنوان پسر امام حسین(سلام الله علیه) معرفی میکنند، شناساندن امام حسین(سلام الله علیه) به جهانیان، و جلب قلوب جهانیان به این مغناطیس عظیم الهی گامی در جهت زمینه سازی ظهور به شمار می رود، لذا کسی که متوجه این مسئله باشد نشانه عمق ایمان اوست، و کسی که متوجه این جایگاه و این پیام نباشد نشان از ضعف ایمان او دارد.

سلام
این جمله چه معنایی داره ؟
ان كان من اهل الجنة فهو من ضيفان اهل الجنة

ظاهرش میگه این افراد میهمان هستند.
شما چه طور توضیحش میدین ؟

الرحیل;996728 نوشت:
به نام خدا
سلام
چند روایت درباره زیارت امام حسین دیده ام که برایم سنگین است.

امام صادق (ع) فرمود: هر كس به زيارت قبر امام حسين (ع) نرود تا بميرد، ايمانش ناتمام و دينش ناقص خواهد بود به بهشت هم كه برود پايين‌تر از مؤمنان در آنجا خواهد بود.

امام صادق عليه السلام فرمود: كسى كه به زيارت قبر امام حسين نرود و خيال كند كه شيعه ما است و با اين حال و خيال بميرد او شيعه ما نيست و اگر هم از اهل بهشت باشد از ميهمانان اهل بهشت خواهد بود.

با سلام

شیعیانی بودند که احادیث یا روایاتی را به خیال خود برای تقویت تشیّع و... جعل کردند! احتمالا این هم از آن دست روایات باشد!

1- فرض بگیرید در زمان امام رضا یکی از شیعیانشان در چین بوده! خب در آن زمان چقدر طول می کشیده تا به کربلا برسه و برگرده و.......

2- تازه وقتی هر شیعه ای از هر جا که باشه میگه السلام علی الحسین یا زیارت عاشورا و .... خب این یک نوع زیارت و ادای احترام هست! یعنی متوجه حضرت هست!

حتی گفته شده همه معصومین یک روح واحدند، یعنی زیارت هر کدام از آنان مانند زیارت امام حسن و حسین و ... هم میتواند باشد!

3- در حدیث دوم از مهمانان اهل بهشت گفته شده، در حالیکه مهمان اهل بهشت نداریم!!! کسی که وارد بهشت شده دعوتش که نکردند که بفرما داخل! بلکه بخاطر کارنامه اعمالش وارد بهشت شده!

4- اگر در زمان حیات ایشان به دیدارشان نرفته باشند چطور خواهد شد؟!!!

خباء;997150 نوشت:
این جمله چه معنایی داره ؟
ان كان من اهل الجنة فهو من ضيفان اهل الجنة

ظاهرش میگه این افراد میهمان هستند.
شما چه طور توضیحش میدین ؟

با سلام و احترام
ضیفان به معنای مهمانان است، اگر مبنای ما صحت تمام روایات کتاب کامل الزیارات باشد و این روایت را بپذیریم طبیعتا معنای آن این خواهد بود که کسی که عمدا و بدون عذر زیارت سیدالشهدا(ع) را ترک کند اگرچه ممکن است اهل بهشت باشد، اما مالک نیست، و این تجلّی نقصان ایمان اوست، او صرفا متنعم است، یعنی از نعمت های بهشت بهره می برد، اما یک پله از دیگران پایین تر بوده و مالک بهشت نیست.

مسلم;997309 نوشت:
با سلام و احترام
ضیفان به معنای مهمانان است، اگر مبنای ما صحت تمام روایات کتاب کامل الزیارات باشد و این روایت را بپذیریم طبیعتا معنای آن این خواهد بود که کسی که عمدا و بدون عذر زیارت سیدالشهدا(ع) را ترک کند اگرچه ممکن است اهل بهشت باشد، اما مالک نیست، و این تجلّی نقصان ایمان اوست، او صرفا متنعم است، یعنی از نعمت های بهشت بهره می برد، اما یک پله از دیگران پایین تر بوده و مالک بهشت نیست.

با سلام و احترام

با توجه به معنای میهمان به نظرم سه احتمال رسید.
میهمان چند ویژگی دارد :
اول اینکه همیشگی نیست. می آید و می رود.
دوم اینکه وارد ملکی میشود که مالکش نیست.
سوم اینکه از آب و غذای میزبان بهره میبرد.

اگر قرار باشد هر سه ویژگی طبق ظاهر الفاظ در این ماجرا جاری شود، مقصود از روایت این میشود که این افراد موقتا به بهشت می روند و در این زمان کوتاه از نعمات شیعیان واقعی بهره می برند و بعد هم باید بیرون بروند.
ولی خوب نمیتوان گفت حتما مقصود روایت این است. میتواند مقصودش همینی باشد که شما میگویید. یعنی این افراد بهشتی هستند اما مالکیت ندارند. اما خوب شما و من میدانیم شواهد زیادی وجود دارد که شیعیان و حتی مسلمانان گناه کار و عمدا زیارت نرفته میتوانند بهشتی شوند و بهشت آنها ابدی است.
با توجه به این قراین خوب منطقی است کلام و معنای میهمان را به عدم مالکیت معنا کنیم نه عدم مالکیت و موقتی بودن ....
با تشکر

مسلم;997309 نوشت:
اگر مبنای ما صحت تمام روایات کتاب کامل الزیارات باشد

سلام خدمت شما

آیا این روایات دارای سند صحیح هستند یا خیر؟ ممنون

مسلم;997309 نوشت:
یعنی از نعمت های بهشت بهره می برد، اما یک پله از دیگران پایین تر بوده و مالک بهشت نیست.

سلام و عرض ادب

مگر دیگران مالک هستند!!!!

از واضحات است که هیچ کس در بهشت مدعی مالکیت نیست !!!!

چنین روایاتی را باید از نظر سندی و عقلی مورد بررسی قرار داد

در پناه حق تعالی

با سلام

شروحیل;997686 نوشت:
مگر دیگران مالک هستند!!!!
از واضحات است که هیچ کس در بهشت مدعی مالکیت نیست !!!!

جناب شروحیل منظور ما مالکیت حقیقی نیست، در دنیا هم می گوییم فلانی مالک خانه و ماشینش است روشن است که مالکیت حقیقی منظورمان نیست؛ نباید این دو را با هم خلط کرد.

با سلام و احترام

سبحان ا;997673 نوشت:
آیا این روایات دارای سند صحیح هستند یا خیر؟ ممنون

طبق مبنای مشهور، روایات کامل الزیارات دارای سند صحیح و معتبر هستند، البته برخی چون آیت الله خوئی نظر دیگری دارند.

پرسش:
در برخی رویات وارد شده کسی که به زیارت امام حسین(سلام الله علیه) نرود ایمانش ناقص بوده و اگر به بهشت برود مرتبه اش پایین تر از سایر مومنان است؛ و یا در روایت دیگری وارد شده است: چنین شخصی اگر هم از اهل بهشت باشد از ميهمانان اهل بهشت خواهد بود.
منظور این روایات چیست؟ چرا اینقدر بر زیارت امام حسین(سلام الله علیه) سخت گیری شده است؟


پرسش:

بله همانطور که فرمودید امام صادق(سلام الله علیه) در روایتی می فرمایند:
«مَنْ لَمْ يَأْتِ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع حَتَّى‏ يَمُوتَ كَانَ مُنْتَقِصَ الْإِيمَانِ مُنْتَقِصَ الدِّينِ إِنْ‏ أُدْخِلَ‏ الْجَنَّةَ كَانَ‏ دُونَ‏ الْمُؤْمِنِينَ‏ فِيهَا»؛ هر كس به زيارت قبر امام حسين(علیه السلام) نرود تا بميرد، ايمانش ناتمام و دينش ناقص خواهد بود به بهشت هم كه برود پايين‌تر از مؤمنان در آنجا خواهد بود.(1)

و نیز در روایت دیگری از آن حضرت(سلام الله علیه) آمده است:
«مَنْ لَمْ يَأْتِ قَبْرَ الْحُسَيْنِ ع وَ هُوَ يَزْعُمُ أَنَّهُ لَنَا شِيعَةٌ حَتَّى يَمُوتَ فَلَيْسَ هُوَ لَنَا بِشِيعَةٍ وَ إِنْ كَانَ مِنْ أَهْلِ الْجَنَّةِ فَهُوَ مِنْ ضِيفَانِ أَهْلِ الْجَنَّة»؛ امام صادق عليه السلام فرمود: كسى كه به زيارت قبر امام حسين نرود و خيال كند كه شيعه ما است و با اين حال و خيال بميرد او شيعه ما نيست و اگر هم از اهل بهشت باشد از ميهمانان اهل بهشت خواهد بود.(2)

اما باید توجه داشت که این روایات به دنبال سخت گیری برای زیارت امام حسین(سلام الله علیه) نیستند، بلکه به دنبال تبیین جایگاه امام حسین(سلام الله علیه) و زیارت آن حضرت است که حکمت عمیقی در ورای آن وجود دارد. برای پاسخ تفصیلی باید به چند نکته توجه بفرمایید:

نکته اول:
قطعا منظور این روایت کسی است که بدون عذر زیارت سیدالشهدا(سلام الله علیه) را ترک کند، وگرنه کسی که دلش مملو از عشق به امام حسین(سلام الله علیه) است اما به خاطر موانعی نمی تواند مشرف شود و در حسرت زیارت است خب این اتفاقا نشان از عمق ایمان و معرفت او دارد و شاید در آخرت به خاطر این حسرت پاداش و عوض هم داشته باشد، نه اینکه توبیخ شود!

نکته دوم: علی رغم جایگاه عظیمی که این روایات برای زیارت سیدالشهدا(سلام الله علیه) ترسیم می کنند باز هم اینها دلیل بر وجوب آن نیست، و این دو روایت هم سخن از مواخذه و عذاب هم ندارند؛ در روایت اول سخن از نقصان ایمان است، طبیعتا کسی که زیارت امام حسین(سلام الله علیه) را بدون عذر ترک کند این نشان از ضعف ایمان او نسبت به جایگاه امام حسین(سلام الله علیه) است. این تنبیه نیست، بلکه علامتی برای نشاندادن ضعف و قوت ایمان است.
در روایت دوم هم می فرماید چنین کسی شیعه ما نیست، روشن است که شیعه در اینجا به معنای پیرو است، چون می فرماید چنین شخصی ممکن است اهل بهشت باشد، پس یعنی به لحاظ اعتقادی شیعه است، اما به لحاظ عملی و رفتاری پیرو و شیعه ائمه(علیهم السلام) نیست، چرا که ایشان تأکید فراوانی بر زیارت سیدالشهداء(سلام الله علیه) داشته اند.

نکته سوم: تأکید بر برخی عبادات طبیعتا به خاطر آثار آن عبادات است، هر چه مهمتر باشد تأکید بر آن بیشتر است.
فلسفه این تأکیدات عظیم برای زیارت سیدالشهدا(سلام الله علیه) هم این است که این زیارت ها در حقیقت همان ادامه راه حضرت زینب(سلام الله علیها) است؛ قیام امام حسین(سلام الله علیه) باید زنده نگه داشته و روز به روز بر رونق و قلمرو جغرافیایی این پیام افزوده شود، این پیام باید به همه دنیا برسد، زیارت سیدالشهدا(سلام الله علیه) و زیارت اربعین هم گامی در این مسیر به شمار می رود.

امام زمان(عجل الله تعالی فرجه) هم که ظهور می کنند خود را به عنوان پسر امام حسین(سلام الله علیه) معرفی میکنند، شناساندن امام حسین(سلام الله علیه) به جهانیان، و جلب قلوب جهانیان به این مغناطیس عظیم الهی گامی در جهت زمینه سازی ظهور به شمار می رود، لذا کسی که متوجه این مسئله باشد نشانه عمق ایمان اوست، و کسی که متوجه این جایگاه و این پیام نباشد چنین بی اهمیتی­ای نشان از ضعف ایمان او دارد.

نکته چهارم:
روایت اول موثقه است و در مدلول آن هم خیلی ابهام نداشته و روشن است، اما روایت دوم در کتاب کامل الزیارات آمده است که اگر مبنای ما صحت تمام روایات کتاب کامل الزیارات باشد و این روایت را بپذیریم طبیعتا معنای آن این خواهد بود که کسی که عمدا و بدون عذر زیارت سیدالشهدا(سلام الله علیه) را ترک کند اگرچه ممکن است اهل بهشت باشد، اما مالک بهشت نیست، و این تجلّی نقصان ایمان اوست، او صرفا متنعم است، یعنی از نعمت های بهشت بهره می برد، اما یک پله از دیگران پایین تر بوده و مالک بهشت نیست.

پی نوشت ها:
1. طوسی، محمد بن حسن، تهذیب، دار الكتب الإسلاميه‏، تهران، چاپ چهارم، 1407ق، ج6، ص45.
2. ابن قولويه، جعفر بن محمد، كامل الزيارات، دارالمرتضویة، نجف، چاپ اول، 1356ش، ص 193.

موضوع قفل شده است