جمع بندی کیفیت قواعد تجويد و مخارج حروف در قراآت هفت گانه

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
کیفیت قواعد تجويد و مخارج حروف در قراآت هفت گانه

با سلام

آيا در همه قرائت هاي هفت گانه قواعد ريز تجويدي و مخارج حروف رعايت شده است؟

قرائت هاي هفت گانه:

1): قرائت نافع که منتسب به نافع ابن نعیم است

2): قرائت ابن کثیر که منتسب به عبدالله ابن کثیر است

3): قرائت عاصم

4): قرائت حمزه

5): قرائت کسایی

6): قرائت ابو عمرو بن علاء بصری

7): قرائت ابن عامر

با تشکر

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد هدی

روشنا;992802 نوشت:
با سلام

آيا در همه قرائت هاي هفت گانه قواعد ريز تجويدي و مخارج حروف رعايت شده است؟

قرائت هاي هفت گانه:

1): قرائت نافع که منتسب به نافع ابن نعیم است

2): قرائت ابن کثیر که منتسب به عبدالله ابن کثیر است

3): قرائت عاصم

4): قرائت حمزه

5): قرائت کسایی

6): قرائت ابو عمرو بن علاء بصری

7): قرائت ابن عامر


با سلام و عرض ادب
در ابتدا اجازه بفرمایید توضیحی درباره قرائت به معنای خاص آن و اختلاف قرئآت مطلبی به اختصار بیان کنیم و بعد به سراغ سوال شما برویم:
قرائت قرآن دانشى است كاملاً نقلى و هدف اين علم دستيابى به قرائت رسول الله و چگونگى اداى كلمات توسط آن حضرت است، و تنها راه رسيدن به آن نقل از راويان معتبر و مورد اعتماد است. از اين رو، قرائت در صورتى قابل اخذ و معتبر خواهد بود كه درباره هيچ يك از راويان و ناقلان آن طعن و خدشه اى از سوى علما مشاهده نگردد.
اختلافات ميان قراء بر سر به دست آوردن و رسيدن به نص واحدى است كه پيامبر(ص) با آن قرائت نموده اند. بنابراين اختلاف در قرائت مبيّن اين امر است كه هر قارى كيفيت خاصى را در تلفظ كلمات قرآن داشته و بدان معتقد بوده است و به نظر او اين كيفيت همان تلفظى است كه از زبان مبارك رسول الله جارى شده است امّا مهم اثبات اين استناد است كه بايد به شكل نقل همگانى در هر دوره و طبقه از زمان رسول الله به اثبات برسد. نظر غالب قرآن پژوهان شيعه اين است كه اثبات تواتر قرائتها از پيامبر(ص) امرى محال مىنمايد.
افزون بر آن، به نظر آنان قرائت قرآن كريم به يك صورت در ميان همه مسلمانان متداول بوده و در نسلهاى متوالى به تواتر رسيده است و اختلافى كه در قرائتها نقل مى گردد بر اين صورت متداول تأثير نداشته و چهره واحد آن را از بين نبرده است. ما شيعيان از ناحيه پيشوايان معصوم مأموريت يافته ايم كه قرآن را بر طبق عموم مسلمين قرائت كنيم
.(1)

1. با تلخیص و اندکی تغییر: برگرفته از شهر سوال

از بین قرائت های هفت گانه قرائت عاصم به روایت حَفْص، صحیح تر می باشد. سند قرائت حفص از عاصم، از بهترین و والاترین اسناد قرائات می باشد; زیرا حفص از استادش عاصم و عاصم از استادش عبدالرحمان و او نیز از حضرت علی(علیه السلام) قرائت می كرد كه آن حضرت نیز از رسول گرامی اسلام(صلی الله علیه وآله وسلم) نقل فرموده است.

بنابراین قرآن كریم با قرائت های مختلف بیان شده كه از بین آن ها، هفت قرائت را انتخاب و به عنوان قرائات سبعه معرفی كرده اند. در بین این قرائت ها، قرائت حفص از عاصم، برتر و صحیح تر از دیگر قرائات می باشد كه قرآن های موجود نیز مطابق این قرائت نوشته شده اند. این قرائت، یك قرائت شیعی خالص است; زیرا حفص و عاصم و استادش عبدالرحمان ـ هر سه ـ شیعه می باشند و این قرائت را از امام علی(علیه السلام) گرفته اند كه آن حضرت نیز از رسول خدا(صلی الله علیه وآله وسلم)فرا گرفته است، ولی با توجه به دقت نظری که در این قرائت وجود دارد حتی اهل سنت نیز همان را قبول کرده و قرآن هایی که توسط اهل سنت چاپ می شود با همین قرائت می باشد.
البته به این نكته ی مهم باید توجه داشت كه فرق است بین قرآن و بین قرائت ها. زیرا قرائت و قرآن، دو حقیقتِ از هم جدا هستند و آن چه مهم است، این است كه قرآنِ موجود در دسترس مسلمین، همان قرآنی است كه بر پیامبر(صلی الله علیه وآله وسلم)نازل شده و بدون كم و زیادی نسل به نسل، به دست ما رسیده است. اختلاف قرائت ها، چیزی جز اجتهاد و نظر شخصی قاریان مختلف نمی باشد; در نتیجه، این قرائاتِ متعدد اعتباری ندارند و آن چه كه معتبر است، اصل قرآن می باشد كه به طور كامل و بدون نقصان یا اضافه ای، به دست امّت اسلامی رسیده است
.(2)

2. پیشین

به سوال شما باز میگردیم:

روشنا;992802 نوشت:
آيا در همه قرائت هاي هفت گانه قواعد ريز تجويدي و مخارج حروف رعايت شده است؟

قرائت هاي هفت گانه:

1): قرائت نافع که منتسب به نافع ابن نعیم است

2): قرائت ابن کثیر که منتسب به عبدالله ابن کثیر است

3): قرائت عاصم

4): قرائت حمزه

5): قرائت کسایی

6): قرائت ابو عمرو بن علاء بصری

7): قرائت ابن عامر


بین قرائت قرآن به معنای خاص آن -یعنی همین قرئآت هفتگانه که در بالا توضیح دادیم- و بین قرائت به معنای امروزی و مصطلحش تفاوت وجود دارد، قرائت در معنای مصطلح امروزین یعنی اعمال قواعد تجوید و صوت و لحن و ... در هنگام قرائت آیات الهی .
در واقع تجوید قرآن در اصطلاح قاریان و مُقریان عبارت است از تلفظ کردن حروف عربی از مخارج آن‌ها و ادای حق آن‌ها با رعایت صفات حروف (3) و احکام هر یک از حروف، به تنهایی و در ترکیب با دیگر حروف، و از دیدگاه زبان‌شناسان مسلمان، تجوید، ‌صوت‌شناسی زبان عربی فصیح قرآنی است.

علم تجوید دانش یا هنری است که به قواعد و مسائل و مباحث مربوط به مخارج حروف و چگونگی صفات لازم و صفات عارضیِ حروف در تلاوت قرآن مجید می‌پردازد.(4) و (5)
قرائت، در این معنا یعنی در معنای بکارگیری علم تجوید در هنگام خواندن قرآن، بر روی تمامی قرائت های هفتگانه قران کریم قابل اجراست زیرا مخارج حروف و قواعد تجوید در آن قرائتهای هفتگانه نیز وجود دارد و می تواند اجرا شود.

3. محمود نجار، هدایة المستفید فی احکام التجوید، ج۱، ص۱۱، بیروت، ۱۹۸۸م
4. فضلی، عبدالهادی، القراءات القرآنیة، ج۱، ص۱۲۶-۱۲۷، بیروت، ۱۴۰۵ق
5. بر گرفته از ویکی فقه

پرسش:
آيا در همه قرائت هاي هفت گانه قواعد ريز تجويدي و مخارج حروف رعايت شده است؟

قرائت هاي هفت گانه:1. قرائت نافع که منتسب به نافع ابن نعیم است2. قرائت ابن کثیر که منتسب به عبدالله ابن کثیر است3. قرائت عاصم
4. قرائت حمزه5. قرائت کسایی6. قرائت ابو عمرو بن علاء بصری
7. قرائت ابن عامر

پاسخ:

بین قرائت قرآن به معنای خاص آن -یعنی قراآت هفتگانه - و بین قرائت به معنای امروزی و مصطلحش تفاوت وجود دارد، قرائت در معنای مصطلح امروزین یعنی اعمال قواعد تجوید و صوت و لحن و ... در هنگام قرائت آیات الهی .در واقع تجوید قرآن در اصطلاح قاریان و مُقریان عبارت است از تلفظ کردن حروف عربی از مخارج آن‌ها و ادای حق آن‌ها با رعایت صفات حروف (1) و احکام هر یک از حروف، به تنهایی و در ترکیب با دیگر حروف، و از دیدگاه زبان‌شناسان مسلمان، تجوید، ‌صوت‌شناسی زبان عربی فصیح قرآنی است. علم تجوید دانش یا هنری است که به قواعد و مسائل و مباحث مربوط به مخارج حروف و چگونگی صفات لازم و صفات عارضیِ حروف در تلاوت قرآن مجید می‌پردازد.(2) و (3)قرائت، در این معنا یعنی در معنای بکارگیری علم تجوید در هنگام خواندن قرآن، بر روی تمامی قرائت های هفتگانه قران کریم قابل اجراست زیرا مخارج حروف و قواعد تجوید در آن قرائتهای هفتگانه نیز وجود دارد و می تواند اجرا شود.

موضوع قراآت هفتگانه یا... با موضوع رعایت تجوید، فرق دارد و دو موضوع مستقل هستند.
اختلاف قراآت، در رعایت تجوید نبوده بلکه در اعراب کلمات و حروف است.
از طرفی اختلاف قراآت، چیزی خارج از زبان عربی، ادبیات عرب و کلمات قرآن نیست.
اختلاف قرائت، از ناحیه یک قاری بوده ولی رعایت تجوید، حوزه دیگری و مربوط به هر کسی است که می خواهد قرآن را (با هر قرائتی) قرائت کند.
لذا قراآت سبعه یا...، همه قابلیت رعایت تجوید و یا رعایت نکردن تجوید را دارند.

پی نوشت ها:
1. محمود نجار، هدایة المستفید فی احکام التجوید، ج۱، ص۱۱، بیروت، ۱۹۸۸م2. فضلی، عبدالهادی، القراءات القرآنیة، ج۱، ص۱۲۶-۱۲۷، بیروت، ۱۴۰۵ق
3. بر گرفته از ویکی فقه

موضوع قفل شده است