جمع بندی لذت بردن از تفکر درباره خدا

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
لذت بردن از تفکر درباره خدا

با سلام و خسته نباشید خدمت اساتید عزیز دوستان بنده شبانه روز همیشه به خداوند متعال فکر می کنم آیا از نظر علم روانپزشکی بنده بیمار نیستم؟؟؟؟ چون بنده وقتی که به خداوند متعال فکر می کنم وقتی که به عظمت خداوند پی میبرم بسیار برام لذت بخش هست و اینکه در روایات اسلامی در مورد فکر کردن به خداوند مطالبی ذکر شده و یا اینکه روایاتی ذکر شده که از فکر کردن زیاد به خداوند نهی شده باشه؟؟؟؟ ممنون

width: 700 align: center

[TD="align: center"]با نام و یاد دوست

[/TD]

[TD="align: center"][/TD]


کارشناس بحث: استاد عامل

[="Tahoma"][="Black"]


بسم الله الرحمن الرحیم



با عرض سلام و احترام

چیزی که در روایات منع شده است، تفکر در ذات خداوند است نه تفکر در عظمت خدا و خلق خداوند متعال. در ادامه به چند حدیث در این زمینه اشاره می شود:
مرحوم کلینی در روایتی نهی از تفکر در ذات را اینگونه بیان می کند: «تَكَلَّمُوا فِي كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ لَا تَتَكَلَّمُوا فِي ذَاتِ اللَّهِ»؛ در هر چیزی صحبت کنید، مگر تکلم در مورد ذات خداوند متعال.(1)
شیخ حر عاملی نیز در این زمینه می فرماید: «أَبَا عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام يَقُولُ‏ مَنْ نَظَرَ فِي اللَّهِ كَيْفَ هُوَ هَلَكَ»؛ امام صادق علیه السلام فرمود: هر کسی در ذات خداوند متعال تفکر کند که او چگونه است، هلاک می شود.(2) در حدیث دیگری نیز می فرماید: «إِيَّاكُمْ وَ التَّفَكُّرَ فِي اللَّهِ وَ لَكِنْ إِذَا أَرَدْتُمْ أَنْ تَنْظُرُوا إِلَى عَظَمَتِهِ فَانْظُرُوا إِلَى عِظَمِ خَلْقِهِ»؛ مبادا در ذات خدا تفکرکنید، اما اگر خواستید در عظمت خالق اندیشه کنید و عظمت خلق او را ببینید و در آن تفکر کنید.(3)

همانطور که می بینید، نهی ائمه علیهم السلام در مورد تفکر در ذات است اما تفکر در عظمت خالق و خلق او مانعی نداشته و حتی مورد امر امام قرار گرفته است.
به عنوان مثال زنی به نام «زینب عطاره» خدمت پیامبر صلی الله علیه و اله رسید و عرضر کرد: «إِنَّمَا أَتَيْتُ أَسْأَلُكَ عَنْ عَظَمَةِ اللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ جَلَّ جَلَالُ اللَّهِ سَأُحَدِّثُكِ عَنْ بَعْضِ ذَلِك»؛ یا رسول الله خدمت شما آمدم تا از عظمت خداوند سوال کنم، حضرت فرمود خداوند متعل خیلی جلیل و بزرگ است اما قسمتی از عظمت او را برای تو خواهم گفت.‏(4)

بنابراین تفکر در عظمت خداوند و صحبت در مورد آن مورد نهی نیست و حتی در برخی روایات به آن پرداخته شده است. اما اینکه چرا تفکر در ذات خداوند مورد نهی قرار گرفته است، به این دلیل است که انسان از آنجایی که محدود است، قدرت درک خداوند نامحدود را ندارد و به همین دلیل در برخی روایات به سرگردانی و حیرانی انسان در صورت تفکر در ذات خداوند متعال اشاره شده است.

در مورد این قسمت:

Mehran71;991469 نوشت:
دوستان بنده شبانه روز همیشه به خداوند متعال فکر می کنم آیا از نظر علم روانپزشکی بنده بیمار نیستم؟؟؟؟

نیز باید به بخش مشاوره مراجعه فرمایید.
موفق باشید...

پی نوشت ها:
1. کلینی، محمد بن اسحاق،(1407)، الكافي، غفاري، علي اكبر، چهارم، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ج1، ص92.
2. شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، تفصيل وسائل الشيعة إلى تحصيل مسائل الشريعة، مؤسسة آل البيت عليهم السلام - قم، چاپ: اول، 1409 ق، ج16، ص195.
3. همان.
4. کلینی، محمد بن اسحاق،(1407)، الكافي، غفاري، علي اكبر، چهارم، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ج8، ص153.
[/]

[="Tahoma"][="Navy"]

Mehran71;991469 نوشت:
ا سلام و خسته نباشید خدمت اساتید عزیز

دوستان بنده شبانه روز همیشه به خداوند متعال فکر می کنم آیا از نظر علم روانپزشکی بنده بیمار نیستم؟؟؟؟ چون بنده وقتی که به خداوند متعال فکر می کنم وقتی که به عظمت خداوند پی میبرم بسیار برام لذت بخش هست و اینکه در روایات اسلامی در مورد فکر کردن به خداوند مطالبی ذکر شده و یا اینکه روایاتی ذکر شده که از فکر کردن زیاد به خداوند نهی شده باشه؟؟؟؟

ممنون


سلام
ارزش فکر به موضوع آن است و چون موضوع تفکر شما شریفترین موضوعات است فکر کردن شما هم ارزشمند است.
البته سعی کنید بدون مایه به تفکر نپردازید. مایه تفکر، اصول علمی است که دانشمندان الهی به ما عرضه می کنند. حرکت بر اساس میزانها مطمئن تر است.
یا علیم[/]

سلام
همونطور که کارشناس محترم عرض کردن فکر کردن در مورد مخلوقات خداوند و از آن طریق پی بردن به عظمت خداوند بسیار پسندیده است. و بزرگترین و والاترین مخلوقات خداوند که تفکر درباره آنها انسان را به خداوند نزدیک میکند پیامبران الهی و حضرت فاطمه و دوازده امام معصوم هستند که اگر آنها نبودند امروز با وجود افرادی مثل مولوی و ابن عربی ها (لعنت الله علیهم اجمعین) از دین و مذهب بر حق تشیع جز نامی باقی نبود. در پناه حق

جمع بندی

پرسش:
آیا نهی از تفکر در مورد خداوند، شامل تفکر در عظمت او نیز می شود؟

پاسخ:
آن چیزی که در روایات منع شده است، تفکر در ذات خداوند است نه تفکر در عظمت خدا و خلق خداوند متعال. در ادامه به چند حدیث در این زمینه اشاره می شود:
مرحوم کلینی در روایتی، نهی از تفکر در ذات را اینگونه بیان می کند: «تَكَلَّمُوا فِي كُلِّ شَيْ‏ءٍ وَ لَا تَتَكَلَّمُوا فِي ذَاتِ اللَّهِ»؛ در هر چیزی صحبت کنید، مگر تکلم در مورد ذات خداوند متعال.(1)
شیخ حر عاملی نیز در این زمینه می فرماید: «أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) يَقُولُ‏ مَنْ نَظَرَ فِي اللَّهِ كَيْفَ هُوَ هَلَكَ»؛ امام صادق (علیه السلام) فرمود: هر کسی در ذات خداوند متعال تفکر کند که او چگونه است، هلاک می شود.(2) در حدیث دیگری نیز می فرماید: «إِيَّاكُمْ وَ التَّفَكُّرَ فِي اللَّهِ وَ لَكِنْ إِذَا أَرَدْتُمْ أَنْ تَنْظُرُوا إِلَى عَظَمَتِهِ فَانْظُرُوا إِلَى عِظَمِ خَلْقِهِ»؛ مبادا در ذات خدا تفکرکنید، اما اگر خواستید تفکر کنید، در عظمت خالق اندیشه کنید و عظمت خلق او را ببینید.(3)

همانطور که می بینید، نهی ائمه (علیهم السلام) در مورد تفکر در ذات است اما تفکر در عظمت خالق و خلق او مانعی نداشته و حتی مورد امر امام قرار گرفته است.
به عنوان مثال زنی به نام «زینب عطاره» خدمت پیامبر (صلی الله علیه و اله) رسید و عرض کرد: «إِنَّمَا أَتَيْتُ أَسْأَلُكَ عَنْ عَظَمَةِ اللَّهِ‏ عَزَّ وَ جَلَّ فَقَالَ جَلَّ جَلَالُ اللَّهِ سَأُحَدِّثُكِ عَنْ بَعْضِ ذَلِك»؛ یا رسول الله خدمت شما آمدم تا از عظمت خداوند سوال کنم، حضرت فرمود خداوند متعال خیلی جلیل و بزرگ است اما قسمتی از عظمت او را برای تو خواهم گفت.‏(4) بیان بخشی از عظمت خداوند به معنای مجاز بودن تفکر و صحبت در مورد عظمت است.

بنابراین تفکر در عظمت خداوند و صحبت در مورد آن، مورد نهی نیست و حتی در برخی روایات به آن پرداخته شده است. اما اینکه چرا تفکر در ذات خداوند مورد نهی قرار گرفته است، به این دلیل است که انسان از آنجایی که محدود است، قدرت درک خداوند نامحدود را ندارد و به همین دلیل در برخی روایات به سرگردانی و حیرانی انسان در صورت تفکر در ذات خداوند متعال اشاره شده است.

 

پی نوشت ها:
1. کلینی، محمد بن اسحاق،(1407)، الكافي، غفاري، علي اكبر، چهارم، تهران، دارالكتب الاسلاميه، ج1، ص92.
2. شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، تفصيل وسائل الشيعة إلى تحصيل مسائل الشريعة، مؤسسة آل البيت عليهم السلام - قم، چاپ: اول، 1409 ق، ج16، ص195.
3. همان.
4. کلینی، ج8، ص153.

موضوع قفل شده است