جمع بندی حسادت به خانواده
تب‌های اولیه
سلام
می‌خواستم بدانم اگر انسان با حسادت خودش به دیگران آسیب رساند باشد، آیا احتمال بخشش برای اون هست؟
من در کودکی به برادر خود حسادت میورزیدم چون اون بسیار زیبا بود و همه به اون توجه داشتند.دوست داشتم اون زشت شود.
من درسم خوب بود و همه من را به این خاطر تحسین میکردند. دوست داشتم اون درس نخواند که این مزیت را به او داشته باشم.
از مدرسه پیشش بد می‌گفتم. تو درسها هم کمکش نمیکردم. اون هم درس خون نشد.
بعدا سر این موضوع عذاب وجدان گرفتم هر چند در زمان کنکور سعی کردم کمکش کنم ولی دیگه دیر بود
باید از همون دبستان کمکش می‌کردم. بالاخره به زور دانشگاه قبول شد بعد خودش هم به درس علاقمند شد ولی پایه قوی ای نداره.
بعدا فهمیدم اگه اون آینده درخشان تری داشت برای منم مایه افتخار بود و تمام این حسادت ها بیخود بود. چون من آدمی بودم که اگه می‌خواستم می‌تونستم با حرفم یا کمکم خیلی روش تاثیر بذارم.
علاوه بر اون من به یکی از دخترهای فامیل که بهتر از من بود هم حسادت می‌کردم. چون همه از اون تعریف میکردند.
اون دختر با یه پسر دوست شد که زیاد خوب نبود. من نگفتم که این پسر بدرد تو نمیخوره و کمکش نکردم
تازه بعضی وقتها با خودم می‌گفتم فقط من نیستم که ازدواج نکردم (چون همه میگفتن اون داره ازدواج می‌کنه ولی تو نه)
متاسفانه اونم خوشبخت نشد چون اونها بعدا ازدواج کردند ولی بعدش طلاق گرفتند.
نمیدونم حالا باید با این همه عذاب وجدان چی کار کنم؟؟
| width: 700 | align: center |
|---|---|
| [TD="align: center"]با نام و یاد دوست | |
[/TD] | |
[TD="align: center"] [/TD] | |
| کارشناس بحث: استاد حنیف | |
پرسش: می خواستم بدانم اگر انسان با حسادت کردن به دیگران آسیب رسانده باشد، احتمال دارد که مورد بخشش قرار بگیرد؟ من کودکی نسبت به برادرم حسادت می کردم و به نحوی او را نسبت به درس خواندن سرد کردم. همچنین به یکی از دخترهای فامیل هم با حسادت کردن آسیب رساندم. الان عذاب وجدان دارم. آیا راهی برای بخشیده شدن هست؟
پاسخ: اینطور که از نوشته شما برمی آید، الان و در حال حاضر این رذیله اخلاقی در شما از بین رفته و نسبت به اطرافیانتان حسادت ندارید؛ بلکه نسبت به اعمال گذشته تان احساس عذاب وجدان می کنید. این بسیار عالی ست و باید خوشحال باشید و خداوند را نسبت به این نعمت و توفیقی که به شما ارزانی داشته شکر کنید، چون مقابله با رذائل اخلاقی و برطرف کردن آنها، کار ساده ای نیست و هر کسی از پس آن برنمی آید. نه اینکه غیر ممکن باشد، ولی مصداق جهاد اکبر است که پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) آن را از جهاد در راه خدا و پیکار با دشمنان، برتر و باارزش تر دانسته است. (۱)
اما در مورد جبران گذشته، اگر واقعا حس می کنید که با اعمالتان لطمه ای به برادر یا دختر فامیلتان زده اید، تلاش کنید که طی یک گفتگوی ساده و بدون اعتراف به حسی که داشتید، یک حلالیت ساده و کلی بگیرید. مثل وقت هایی که افراد برای رفتن به سفرهای طولانی یا زیارتی، و یا شب های قدر و امثال اینها از یکدیگر طلب حلالیت می کنند. توجه بفرمایید که به هیچ عنوان نباید به گناهتان اعتراف کنید که این خود گناهی دیگر است. اعتراف به گناه، فقط نزد پروردگار عالم است و بس.
در کنار این سعی کنید اگر می توانید برای جبران گذشته کمکی به آنها بکنید، دریغ نورزید. برای مثال به برادرتان در درس ها و امور درسی اش کمک کنید. یا ایشان را تشویق کرده و راه را به هر طریقی که می توانید برایش هموار کنید تا پایه درسی اش را قوی تر کند. به دختر فامیلتان اگر برایتان مقدور است و توانائی دارید، در حل و فصل امور زندگی اش کمک کنید، اگر قصد ازدواج مجدد دارد و می توانید، افرادی را به ایشان معرفی کنید و امثال اینها.
و در نظر داشته باشید که همیشه می توانید حق الناس هایی که قابل جبران و بازگشت نیستند را با انواع هدایای معنوی از گردنتان پاک کنید. برای کسانی که حس می کنید حقی به گردن شما دارند، دعا کرده و طلب بخشش و خیر داشته باشید. در اعمال صالحی که انجام می دهید آنها را هم شریک کنید و از خداوند بخواهید که به بهترین شکل در مسیر درست قرارشان دهد. توجه بفرمایید که با هدیه کردن اعمال صالحتان به دیگران، چیزی از ثواب خود شما کم نشده و پروردگار مهربان، به همان اندازه به آنها هم عطا خواهد کرد.
پی نوشت:
۱. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، مترجم شیخی، حمیدرضا، موسسه علمی فرهنگی دارالحدیث، قم، ج ۲، ص ۳۳۱