جمع بندی غیبت مصلحت آمیز ؟!

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
غیبت مصلحت آمیز ؟!

هوالنور

سلام و عرض ادب

سوالم این بود که ایا در اسلام غیبت مصلحت امیز داریم؟ برای مثال فردی میاد بهمون خبر میده که فلانی قصد داره مثلا در خانوادت دعوا راه بندازه
یا مثلا فلان نقشه رو کشیدند براتون ........یا مثلا من به فامیلمون بگم که فلان اشخاص انسانهای خوبی نیستن باهاشون معاشرت نکنید

ایا این غیبت محسوب میشه؟
متشکرم

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد کافی

اغاثاذیمون;985713 نوشت:
هوالنور

سلام و عرض ادب

سوالم این بود که ایا در اسلام غیبت مصلحت امیز داریم؟ برای مثال فردی میاد بهمون خبر میده که فلانی قصد داره مثلا در خانوادت دعوا راه بندازه
یا مثلا فلان نقشه رو کشیدند براتون ........یا مثلا من به فامیلمون بگم که فلان اشخاص انسانهای خوبی نیستن باهاشون معاشرت نکنید

ایا این غیبت محسوب میشه؟
متشکرم


باسمه تعالی
با عرض سلام و خسته نباشید
برخی از مستثنیات غیبت را می توان تحت عنوان غیبت مصلحتی گنجاند. مانند
غيبت جهت هشدار
«هشدار دادن و آگاه ساختن از خطرى كه مسلمانى را تهديد مى ‏كند... از اسباب تجويز غيبت است، يعنى اگر انسان ببيند يكى از دوستانش با گروهى در ارتباط است كه به مصلحت او نيست بايد وى را آگاه سازد. به طور مثال، با كسانى معاشرت مى‏ كند كه اگر او را متوجه نكند، به تدريج در اثر رفت و آمد با آنان تحت تأثير رفتار بد آنها قرار مى‏ گيرد.
در اين صورت لازم است او را از عيوبشان آگاه سازد تا از روى بصيرت و آگاهى با آنها برخورد كند.»[1]
رسول گرامى اسلام (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) فرمود:
«أَ تَرْعَوُونَ عَنْ ذِكْرِ الْفَاجِرِ حَتَّى يَعْرِفَهُ النَّاسُ اذْكُرُوهُ بِمَا فِيهِ‏ يَحْذَرُهُ‏ النَّاس‏[2]

آيا نگرانيد از معرفى فاجر، تا مردم او را بشناسند هر فسقى دارد بمردم بگوئيد تا از او حذر كنند.»
البته باید دانست که نظر حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در این حدیث اخلاقی شریف، فاجر بودن افراد است . به صرف یک خطا و گناه کسی فاجر نمی شود. فاجر کسی است که برنامه او محصور در دنیای دنی و عصیان پروردگار بوده و عوارض گناه او فراتر از محدوده خویش و در راستای آلوده کردن و انحراف دیگران و اجتماع است.
موفق باشید.
____________________
1. مهدوى كنى، محمدرضا،
نقطه هاى آغاز در اخلاق عملى‏،ص205، دفتر نشر فرهنگ اسلامى‏، تهران( ايران)[=Traditional Arabic]، 1384 ه. ش‏.
2. مجلسی، محمد
[=Traditional Arabic] باقر، بحارالانوار، ج72، 232، دار احیاء التراث العربی، 1403 ق.
[=Traditional Arabic]

اغاثاذیمون;985713 نوشت:
هوالنور

سلام و عرض ادب

سوالم این بود که ایا در اسلام غیبت مصلحت امیز داریم؟ برای مثال فردی میاد بهمون خبر میده که فلانی قصد داره مثلا در خانوادت دعوا راه بندازه
یا مثلا فلان نقشه رو کشیدند براتون ........یا مثلا من به فامیلمون بگم که فلان اشخاص انسانهای خوبی نیستن باهاشون معاشرت نکنید

ایا این غیبت محسوب میشه؟
متشکرم


به نظر من غیبت به معنی صحبت در مورد کسی که در جمع حضور ندارد بر اساس ندانسته ها و یا نداشتن عدله های موجود شخص در مورد کارها و یا اخلاقیاتی که دارد بر اساس دین اسلام که می شود مسیر کج . اگر انسان به شخص مسئول گزارش دقیق بده فکر نکنم غیبت حساب بشه . باید روی معنی غیبت بیشتر مطالعه و تحقیق بشه به نظر من .

پرسش
آیا در اسلام غیبت مصلحت امیز داریم؟ برای مثال فردی خبر میدهد که فلانی قصد دارد مثلا در خانوادت دعوا راه بندازد
یا مثلا فلان نقشه را کشیدند،یا مثلا من به فامیلمان بگویم که فلان اشخاص انسان های خوبی نیستند باآنها معاشرت نکنید
آیا این غیبت محسوب می شود؟

پاسخ

برخی از مستثنیات غیبت را می توان تحت عنوان غیبت مصلحتی گنجاند. مانند
غيبت جهت هشدار
«هشدار دادن و آگاه ساختن از خطرى كه مسلمانى را تهديد مى ‏كند... از اسباب تجويز غيبت است، يعنى اگر انسان ببيند يكى از دوستانش با گروهى در ارتباط است كه به مصلحت او نيست بايد وى را آگاه سازد. به طور مثال، با كسانى معاشرت مى‏ كند كه اگر او را متوجه نكند، به تدريج در اثر رفت و آمد با آنان تحت تأثير رفتار بد آنها قرار مى‏ گيرد.
در اين صورت لازم است او را از عيوبشان آگاه سازد تا از روى بصيرت و آگاهى با آنها برخورد كند.»(1)
رسول گرامى اسلام (صلّى اللّه عليه و آله و سلّم) فرمود:
«أَ تَرْعَوُونَ عَنْ ذِكْرِ الْفَاجِرِ حَتَّى يَعْرِفَهُ النَّاسُ اذْكُرُوهُ بِمَا فِيهِ‏ يَحْذَرُهُ‏ النَّاس (2)
آيا نگرانيد از معرفى فاجر، تا مردم او را بشناسند هر فسقى دارد بمردم بگوئيد تا از او حذر كنند.»
البته باید دانست که نظر حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در این حدیث اخلاقی شریف، فاجر بودن افراد است . به صرف یک خطا و گناه کسی فاجر نمی شود. فاجر کسی است که برنامه او محصور در دنیای دنی و عصیان پروردگار بوده و عوارض گناه او فراتر از محدوده خویش و در راستای آلوده کردن و انحراف دیگران و اجتماع است.
پی نوشت:
1. مهدوى كنى، محمدرضا،
نقطه هاى آغاز در اخلاق عملى‏،ص205، دفتر نشر فرهنگ اسلامى‏، تهران( ايران)[=Traditional Arabic]، 1384 ه. ش‏.
2. مجلسی، محمد باقر، بحارالانوار، ج72، 232، دار احیاء التراث العربی، 1403 ق.

موضوع قفل شده است