جمع بندی عبدالرحمان بن عبد ربه انصاری

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
عبدالرحمان بن عبد ربه انصاری

سلام
عبدالرحمان بن عبد ربه انصاری کیست و آیا می توان درسی از زندگی ایشان گرفت؟

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد عماد

چرا؟ 3992;982522 نوشت:
عبدالرحمان بن عبد ربه انصاری کیست

عبدالرحمن بن عبدربه انصاری یکی از صحابه پیامبر(صلی الله علیه واله) بود.(1) ایشان در غدیرخم حضور داشتان و ماجرای غدیر را گزارش کرده است(2)
عبدالرحمن قرآن را از حضرت علی(علیه السلام) آموخت،(3) بنابراین از شاگردان آن حضرت به شمار می آید.

او از شهدای کربلا است. عبدالرحمن همان کسی است که به بریر فرمود، این ساعت، زمان شوخی نیست. چون بریر شوخی می کرد . بریر در پاسخ گفت: «‌ای برادر! اقوام و خویشان من می‌دانند که زمانی که جوان بوده‌ام اهل بذله‌گویی نبوده‌ام، چه رسد به زمان پیری و کهولت سن. اما من واقفم به آن چه که به زودی ملاقاتش خواهیم کرد. به خدا سوگند، تنها فاصله ما و حورالعین حمله این قوم با آن شمشیرهایشان است، چقدر مایلم که آن زمان هم اکنون باشد»(4)
سرانجام او در اولین حمله سپاه عمربن سعد به فیض شهادت نائل شد(5)

1.بحرانى اصفهانى‏، عبدالله، عوالم العلوم و المعارف، دوم، قم، مؤسسة الإمام المهدي، ۱۳۸۲ش، ص۳۰۸
2.سماوی، إبصار العين في أنصار الحسين عليه السلام‏، قم، دانشگاه شهيد محلاتى‏، ۱۴۱۹ق، ص۱۵۸، به نقل از الحدائق الوردیه، ص۱۲۲
3.بن حجر عسقلانى‏، الإصابة في تمييز الصحابة، بیروت، دار الكتب العلمية، ۱۴۱۵ق.، ج۴، ص۲۷۶-۲۷۷؛ امينی، الغدير في الكتاب و السنة و الأدب‏، قم، مركز الغدير للدراسات الاسلاميه‏، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۴۰
4.طبری، محمد بن جرير، تاريخ الأمم و الملوك‏، دوم، بیروت، دار التراث‏، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۲۳.
5.ابصار العین، ص۱۵۸

چرا؟ 3992;982522 نوشت:
آیا می توان درسی از زندگی ایشان گرفت؟

دو درس که از ایشان می توان گرفت
یک، بصیرت: اگر همه صحابه پیامبر صلی الله علیه و آله که در زمان امام حسین علیه السلام در قید حیات بودند همانند این صحابه کبیر عمل می کردند هیچگاه یزید نمی توانست چنین ظلمی بزرگی را در حق بشریت انجام دهد. بسیاری از صحابه بودند که به دلیل تهدید یا تطمیع معاویه و یزید از مخالفت با آنها چشم پوشی کردند و در اصل با عدم هم کاری واقعه کربلا را آفریدند.
دو، فرمایش ایشان به بریر و پاسخ بریر هر دو نشان از اوج فهم و کمال آن دو دارد. عبدالرحمان می گوید در این لحظه های آخر باید به یاد خدا بود و از بذله گویی دوری کرد. این کمال فهم ایشان را می رساند پاسخ بریر نیز کمال فهم بریر را می رساند شادی من شادی دنیوی نیست بلکه شادی اخروی است.

پرسش:
"عبدالرحمان بن عبد ربه انصاری" کیست؟ و آیا می توان درسی از زندگی ایشان گرفت؟

پاسخ:
"عبدالرحمن بن عبدربه انصاری" یکی از صحابه پیامبر(صلی الله علیه واله) بود.(1) ایشان در غدیرخم حضور داشتان و ماجرای غدیر را گزارش کرده است(2)
"عبدالرحمن" قرآن را از حضرت علی(علیه السلام) آموخت،(3) بنابراین از شاگردان آن حضرت به شمار می آید.

او از شهدای کربلا است. "عبدالرحمن" همان کسی است که به "بُرِیر" فرمود، این ساعت، زمان شوخی نیست. چون "بُرِیر" شوخی می کرد . "بُرِیر"در پاسخ گفت: «‌ای برادر! اقوام و خویشان من می‌دانند که زمانی که جوان بوده‌ام اهل بذله‌گویی نبوده‌ام، چه رسد به زمان پیری و کهولت سن. اما من وافقم به آن چه که به زودی ملاقاتش خواهیم کرد. به خدا سوگند، تنها فاصله ما و حورالعین حمله این قوم با آن شمشیرهایشان است، چقدر مایلم که آن زمان هم اکنون باشد»(4)
سرانجام او در اولین حمله سپاه "عمربن سعد" به فیض شهادت نائل شد(5)

علاوه بر درسهایی چون ایثار، فداکاری و... که بین همه شهدای کربلا مشترک است، دو درس دیگر نیز از این شهید والامقام می توان گرفت.

یک، بصیرت: اگر همه صحابه پیامبر (صلی الله علیه و آله) که در زمان امام حسین (علیه السلام) در قید حیات بودند همانند این صحابه کبیر عمل می کردند هیچگاه یزید نمی توانست چنین ظلمی بزرگی را در حق بشریت انجام دهد. بسیاری از صحابه بودند که به دلیل تهدید یا تطمیع معاویه و یزید از مخالفت با آنها چشم پوشی کردند و در اصل با عدم هم کاری واقعه کربلا را آفریدند.

دو، فرمایش ایشان به "بُرِیر" و پاسخ "بُرِیر" هر دو نشان از اوج فهم و کمال آن دو دارد. "عبدالرحمان" می گوید: در این لحظه های آخر باید به یاد خدا بود و از بذله گویی دوری کرد. این کمال فهم ایشان را می رساند پاسخ "بُرِیر" نیز کمال فهم ایشان را می رساند شادی من شادی دنیوی نیست بلکه شادی اخروی است.

منابع:
1.بحرانى اصفهانى‏، عبدالله، عوالم العلوم و المعارف، دوم، قم، مؤسسة الإمام المهدي، ۱۳۸۲ش، ص۳۰۸
2.سماوی، إبصار العين في أنصار الحسين عليه السلام‏، قم، دانشگاه شهيد محلاتى‏، ۱۴۱۹ق، ص۱۵۸، به نقل از الحدائق الوردیه، ص۱۲۲
3.بن حجر عسقلانى‏، الإصابة في تمييز الصحابة، بیروت، دار الكتب العلمية، ۱۴۱۵ق.، ج۴، ص۲۷۶-۲۷۷؛ امينی، الغدير في الكتاب و السنة و الأدب‏، قم، مركز الغدير للدراسات الاسلاميه‏، ۱۴۱۶ق، ج۱، ص۳۴۰
4.طبری، محمد بن جرير، تاريخ الأمم و الملوك‏، دوم، بیروت، دار التراث‏، ۱۳۸۷ق، ج۵، ص۴۲۳.
5.سماوی، پیشین، ص۱۵۸

موضوع قفل شده است