جمع بندی خوردن مشروبات الکلی و تأثیر آن بر نماز و روزه

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
خوردن مشروبات الکلی و تأثیر آن بر نماز و روزه

سلام
خسته نباشید
میخواستم بدونم که کسی که مشروبات الکلی خورده .... تکلیف نماز و روزش چی میشه؟
اینکه گفتند تا 40 روز نمازش قبول نمیشه یعنی نماز نخونه؟ روزه نگیره؟

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد حنیف


پرسش: میخواستم بدانم کسی که مشروبات الکلی خورده، تکلیف نماز و روزه اش چه میشود؟ اینکه گفتند تا 40 روز نماز مقبول واقع نمی شود، یعنی نماز نخواند و روزه نگیرد؟

پاسخ: شرابخواری گناهی ست که اثرات آن تا مدتها بر روح و جسم انسان باقی مانده و او را دچار ناپاکی و کدورت می کند. از طرفی نمازی مورد پذیرش و قبول درگاه الهی واقع می شود که با توجه کامل به پروردگار و درک عظمت و رحمت او ادا شده باشد. و روحی که تحت تاثیر شراب قرار گرفته، استعداد و ظرفیت خودش را برای درک فیوضات الهی و رحمت و برکت او از دست می دهد. لذا فرموده اند که نماز شرابخوار تا 40 روز پذیرفته نیست.

امیرالمومنین علی (علیه السلام) فرمودند: «مَن شَرِبَ المُسْكِرَ لَم تُقْبَلْ صَلاتُهُ أربَعينَ يَوما و لَيلَةً ؛ كسى كه مستى آور بنوشد تا چهل شبانه روز نمازش پذيرفته نشود.» (1)

اما در کنار اینها توجه به دو نکته هم مهم است:
1. نماز مقبول با نماز صحیح متفاوت است. نماز ممکن است صحیح باشد و عقابِ ترک نماز را از انسان برطرف سازد؛ در حالیکه مورد قبول و پذیرش هم قرار نگرفته. شرایطی مثل وضوی صحیح، ادا کردن درست کلمات، رعایت ترتیب، قبله و امثال اینها، شرایط صحت نماز هستند و کسی که نماز را با این شرایط بخواند، نمازش صحیح است و در قیامت به خاطر ترک نماز گرفتار عقاب نخواهد شد. و شرایطی مثل حضور قلب، توجه کامل به پروردگار و درک حضور او در پذیرفته شدن نماز موثرند.

شرابخوار طبق احادیث نمازش مورد قبول واقع نمی شود و در این شکی نیست. اما اگر نماز یا روزه را ترک هم بکند، یک مشکل را به دو مشکل تبدیل کرده. یعنی علاوه بر عقوبتِ شرابخواری، به عقوبت ترک نماز هم دچار خواهد شد. پس عاقلانه است که حتی در همان حال نماز و روزه ترک نشوند.

2. هر گناهی با توبه پاک می شود و شرط پاک شدن انسان از گناه و برطرف شدن آثار آن، پشیمانی و توبه حقیقی از نافرمانی پروردگار است. درست است که در قبح گناه و نافرمانی پروردگار روایات زیادی را شنیده ایم؛ اما در کنار تمام اینها خود خداوند در سوره مبارکه آل عمران بعد از لعنت کردنِ گنهکاران و وعده ی خلود در آتش، می فرماید: «إِلَّا الَّذِينَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِكَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ؛ مگر كسانى كه توبه كردند و درستگارى [پيشه] نمودند كه خداوند آمرزنده مهربان است (2)

پس باب توبه همیشه باز است و هر کسی در هر شرایطی هم که باشد، ولو مرتکب بدترین گناهان شده باشد؛ می تواند توبه کند و مستحق دریافت رحمت الهی شود. حتی در مورد شرابخوار هم به صراحت به این مطلب اشاره شده. امام صادق (علیه السلام) بعد از تاکید بر عدم پذیرش نماز شرابخوار فرمودند: «لا تُقبَلُ صلاةُ شارِبِ المُسكِرِ أربَعينَ يوما، إلاّ أن يَتوبَ؛ نماز كسى كه مُسكر مى نوشد ، تا چهل روز پذيرفته نمى شود، مگر اين كه توبه كند.» (3)

البته بدیهی ست که توبه کردن به معنای استغفار زبانی نیست و پاک شدن از گناه و برطرف شدن آثار آن، نیاز به توبه نصوح و حقیقی دارد که غیر از اینکه کمتر کسی موفق به چنین توبه ای می شود؛ هرچه گناه بیشتر شود، کدورت دل بیشتر شده و خود این گناهان مانع در پیدا شدن توفیق توبه می شوند. پس عاقلانه تر آنست که انسان از اول مراقب باشد که به گناه آلوده نشود؛ همانطور که امیرالمومنین (علیه السلام) فرموده اند: «تَرْكُ الذَّنبِ أهْوَنُ مِن طَلبِ التَّوبةِ؛ گناه نكردن آسانتر از توبه كردن است.» (4)


پی نوشت ها:
1. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، ترجمه، شیخی، حمیدرضا، انتشارات دارالحدیث، قم، 1377، ج 3، ص 502
2. سوره آل عمران، 82
3. محمدی ری شهری، محمد، میزان الحکمه، ترجمه، شیخی، حمیدرضا، انتشارات دارالحدیث، قم، 1377، ج 6، ص 299
4. همان، ج 2، ص 136

موضوع قفل شده است