██ یا باب الحوائج یا موسی بن جعفر علیه السلام ██ ویژه نامه شهادت
تبهای اولیه
[b]content[/b]
[="DarkGreen"]چهل حديث امام موسی الکاظم علیه السلام[/]
کلیپ تصویری شهادت امام موسی کاظم(ع) ...کریمی
مناظره امام کاظم (علیه السلام) و هارون
گزیده اشعار-سوز دل در عزاي موسي بن جعفر باب الحوائج(ع)
پیامک کاظمی- ویژه شهادت امام موسی بن جعفر(علیه السلام)
صوتی شهادت امام کاظم(ع)-جز پر در اين قفس نمانده
[="DarkGreen"]اى [="Purple"]كاظم[/] آل محمّد!اى مهار حكمت و حلم، بر دهان كف آلود خشونت و خشم!غضب، از حلم تو خشمگين مى شد، صبر از تو بى طاقت مى گشت، و زندانبانان، اسير صفا و عبّوديت تو مى شدند، و محبس به محبس، شب زنده دارى تو را جابجا مى كردند، زندان به زندان، ايمان ذكر و تهجّد تو را به بند مى كشيدند،سلام بر تو، كه وارث نيكان و آبرو بخش نياكانى!سلام بر تو، كه نيازمندان را [="Blue"]باب الحوائجى[/].سلام بر سجاده اى كه از اشك هايت خيس مى شد، و بر زمينى كه پيشانى و صورت بر آن مى نهادى، و بر آن دستها، كه به درگاه خدا مى گشودى،سلام بر كُند و زنجيرى كه از بوسه بر دست و پايت، قداست يافت،سلام بر مرقد نورافشانت، كه آسمان تيره عراق را روشن ساخته است.[/]
السلام عليك يَااَبَاالحَسَنِ يَا مُوسَي بنَ جَعـفَرٍ
اَيُّهَا الکـاظِـمُ يَابنَ رَسُولِ اللهِ
يَا حُجَّةَ اللهِ عَلَي خَلقَهِ،يَا سَيِّـدنَاوَ مَـولَنا
اِنَّـا تَوَجَّـهنا وَ اسـتَشـفَعـنَا وَ تَوَسَّـلنَا بِکَ اِلَي اللهِ
وَ قَـدَّمناکَ بَينَ يَدَي حَاجاتِنا
يَاوَجيهاً عِندَاللهِ
اِشـفـَع لَناعِـنـدَاللهِ
شهادت حضرت موسي بن جعفر عليه السلام را به همه تسليت عرض مي نمايم :
هفتمين مظهر به ذات سرمدى
هفتمين حافظ به دين احمدى
هفتمين رهبر به راهِ مستقيم
هفتمين تأويلِ بطنِ حا و ميم
حضرت موسى بن جعفر، نام او
عاشقان سرمست هو، از جام او
عارفان را عشق او، عين العيون
ظاهرش محبوس در قعر السجون
در دعا، مجذوب او، صد آسمان
حضرت كاظم، امام انس و جان
وصف او، تفسير قرآن مبين
مدح او، ممدوح ربّ العالمين
ذكر او، ذكر خداوند احد
ياد او، تسبيحِ اللّه الصّمد
عاشقِ راز و نياز و ذكر، حق
قول حق و ذكر حق و فكر، حق
هر بلا آمد وقارش كم نشد
جز به خالق سجده كردن، خم نشد
كاخ ظلم از صبر او، ويرانه شد
شمع آهش را، جهان پروانه شد
محمد صحتي سردرودي
السَّلامُ عَلَی الْمُعذَّبِ فی قَعر السُّجُون...
و ظُلَمِ الْمَطَامیرِ ذِی السَّاقِ الْمَرضُوضِ بِحَلَقِ الْقُیُودِ...
آه! چه تلخ است، نگاه آزادی را زندانی کردن!
آه، که ناگوار است؛ اهریمن بر سریر و سلیمان در تاریکنای تنهایی ها!
چه جانگداز است، غروبی که سعی کند خورشید را به لحظه های فراموشی بسپارد!
آخر، پرتو نور الهی را نمی شود خاموش کرد!
مولا جان! ای دریای رحمت و ای شفاعت جاری! چهارده سال به عبادت های زیبایت، آسمان و زمین درود فرستادند و تبلور «قَد اَفَلح المؤمنون» را در جمال آسمانی ات به تماشا ایستادند. چهارده سال تو در باورها بودی و دشمنانت، گمانه های خویش را به بند کشیده بودند!
چهارده سال صداقت نگاهت، آسمان و زمین را به تماشا فرا خواند و تنها سیاه جامگانِ سیاه دل عباسی، خود را محروم از زیارتت کردند!
امّا چگونه می توانم نادیده بگیرم، تمام غریبانه های دلم را:
گوشه ای، یا خلوتی، کو، تا بنالم همچو نی بر تمام ناله هایم، من ببالم همچو نی
سینه ام را بی مهابا، تا زداغت پر کنم از غروب روزهای بی چراغت، پر کنم
بر تمام غربتی که سالها اندوختی عاشقانه، در جوار عشق جانان، سوختی!
کاش می شد، اشک ریزان، بی قرارت همچو شمع شعله گیرم من بسوزم در جوارت همچو شمع!...
و قنوت دستهایم، پر از یاد تنهاییات می شود، تنهایی!
تنهایی! تنهاییِ عارفانهای که اعتکاف از صداقتت درس می گیرد و عبادت، مقابل پیشانیات به خاک می افتد.
و در قنوتم، کهکشانی از نیاز، نقش می بندد؛ انگار تمام دردهای بشری، با دعای تو قابل درمانند!
اینک این تو و کَرَمت