جمع بندی تنبیه بدنی فرزندان در سیره اهل بیت علیهم السلام

تب‌های اولیه

6 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
تنبیه بدنی فرزندان در سیره اهل بیت علیهم السلام

(روش اهل بیت علیهم السلام به هیچ وجه این نبوده که فرزندانشان را تنبیه بدنی کنند، و موردی سراغ نداریم و نقل نشده که چنین کاری کرده باشند)
در تاریخ و روایات آیا حتی برای یک مورد هم وجود ندارد که یکی از معصومین تنبیه بدنی که لازم بوده را انجام دهند؟

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد ممسوس

با سلام و احترام

با تتبع در منابع و روایات مطلبی در این باب که اهل بیت فرزندشان را تنبیه بدنی نماید یافت نشد. البته اگر به روایات و احادیث در مورد تنبیه و تشویق کودکان نظر بیاندازیم مشخص میشود که تنبیه شرایط خاص خودش را دارد و باید در قالب چارچوب مشخصی صورت پذیرد. فراموش نشود که اهل بیت فرزندانشان را به طور صحیح و نیکویی تربیت مینمودند و لذا نیازی به تنبیه بدنی نبود بلکه اصل تشویق و ترغیب کودک به عمل خیر سر لوحه تربیت قرار میگرفت. اما در مواردی نهی از تنبیه در کلام معصومین وجود داردکه اشاره میکنم. مبادا كودكان هم نام پيامبر اكرم (صلّي الله عليه وآله وسلم) و حضرت فاطمه ي زهرا (عليهم السلام) و ائمه ي معصومين‌(عليهم السلام) مورد آزار و تنبيه بدني قرار گيرند. اما جواز تنبیه در شرایط خاص : فرزند را قبل از ده سالگي براي نماز نبايد زد. پيامبر فرمود: أدَبّ صَغار بيتك بلِسانك علي الصلاهِ و الطهورِ ، فإذا بلغوا عشر سنِين،فاضربْ و لا تُجاوزُ ثلاثاً؛ (ورام بن ای فراس، تنبیه الخواطر، مکتبة الفقیه قم ص 390)
فرزندان خردسالت را با زبان بر نماز و وضو انس و عادت دهيد و آن گاه كه به ده سالگي رسيدند آن ها را به خاطر سستي و سهل انگاري در نماز بزن ولي از سه ضربه فراتر نرو. از اين روايت استفاده مي شود كه قبل از ده سالگي،زدن كودك براي نماز جايز نيست. البته سني كه بدين منظور مشخص شده،در روايات متفاوت ذكر شده است (هفت،هشت،نه و سيزده سالگي) بنابراين،لزوم رعايت جانب احتياط اقتضا را دارد كه تا آن جا ممكن است از زدن اجتناب كرده و از روش هاي متناسب تر استفاده كرد.
امام موسي بن جعفر (عليه السلام) به يكي از ياران خود كه از دست فرزندش به ستوه آمده بود و شكايت مي كرد فرمود: (لا تَصْرِبْهُ وَاهْجُرهُ وَ لا تُطِلْ؛(ابن فهد حلی، عدة الداعی و نجاح الساعی، محقق موحدی قمی، دارالکتاب الاسلامی، بیروت، بی تا، ص 79 ) او را نزن،بلكه با او قهر كن،اما خيلي طول نكشد.
به هر حال روش اهل بيت (عليهم السلام) اين نبوده كه فرزندان شان را تنبيه بدني كنند،و موردي سراغ نداريم و نقل نشده كه چنين كاري كرده باشند. پس بايد ديد كه شيوه ي تربيتي آن بزرگواران چگونه بوده است. با اين كه بعضي از آنان فرزندان زيادي داشتند،اما هرگز نيازي نمي ديدند بچه هايشان را تنبيه بدني كنند و اين مسأله بسيار مهم و درس آموز است و اين ما هستيم كه چون با راه و روش تربيت والاي اسلامي آشنايي درست نداريم فكر مي كنيم كه زدن تنها راه تربيت فرزند است.
امامان معصوم (عليهم السلام) نه تنها با كودكان با رأفت و نرمي رفتار مي كردند،بلكه با غلامان خود نيز خوش رفتار و نرم خوي بوده اند،و در آن روزگار كه در جامعه با بدترين روش ها با بردگان رفتار مي شد،آن بزرگواران هرگز نسبت به بردگان خشونت به خرج نمي دادند و جز با نرمي و ملايمت با آنان رفتار نمي كردند.

ممسوس;973807 نوشت:
او را نزن،بلكه با او قهر كن،اما خيلي طول نكشد.

با سلام و تبریک سال نو
لطفا در این مورد توضیحات بیشتری بدهید و شرایط این مورد را ذکر کنید (در چه مواردی باید قهر کرد؟ این قهر کردن باید چند روز باشد؟ آیا قهر کردن برای موضوعات مختلف شدت و ضعف دارد؟ و ...).

با سلام و احترام
سال جدید بر شما مبارک

به نظرم بهتر است این سوال را در بخش مشاوره مطرح فرمایید.
با تشکر

"جمع بندی"

پرسش

آیا اهل بیت «علیهم السلام» فرزندان خود را تنبیه بدنی مینمودند؟

کلیدواژه : اهل بیت، تنبیه بدنی، عبادت، کودکان

پاسخ

با تتبع در منابع و روایات مطلبی در این باب که اهل بیت «علیهم السلام» فرزندشان را تنبیه بدنی نماید یافت نشد. البته اگر به روایات و احادیث در مورد تنبیه و تشویق کودکان نظر بیاندازیم مشخص میشود که تنبیه شرایط خاص خودش را دارد و باید در قالب چارچوب مشخصی صورت پذیرد. فراموش نشود که اهل بیت «علیهم السلام» فرزندانشان را به طور صحیح و نیکویی تربیت می نمودند و لذا نیازی به تنبیه بدنی نبود. بلکه اصل تشویق و ترغیب کودک به عمل خیر، سر لوحه تربیت قرار می گرفت.
جواز تنبیه در شرایط خاص
پيامبر «صلی الله علیه وآله» فرمود: «أدَبّ صَغار بيتك بلِسانك علي الصلاهِ و الطهورِ ، فإذا بلغوا عشر سنِين،فاضربْ و لا تُجاوزُ ثلاثاً»[1]
فرزند خردسالت را با زبان بر نماز و وضو انس و عادت دهيد و آن گاه كه به ده سالگي رسيدند آن ها را به خاطر سستي و سهل انگاري در نماز بزن ولي از سه ضربه فراتر نرود. از اين روايت استفاده مي شود كه قبل از ده سالگي،زدن كودك براي نماز جايز نيست.
امام موسي بن جعفر «عليه السلام» به يكي از ياران خود كه از دست فرزندش به ستوه آمده بود و شكايت مي كرد فرمود: «لا تَصْرِبْهُ وَاهْجُرهُ وَ لا تُطِلْ»[2] او را نزن،بلكه با او قهر كن،اما خيلي طول نكشد.
به هر حال روش اهل بيت «عليهم السلام» اين نبوده كه فرزندان شان را تنبيه بدني كنند،و موردي سراغ نداريم و نقل نشده كه چنين كاري كرده باشند. پس بايد ديد كه شيوه ي تربيتي آن بزرگواران چگونه بوده است. با اين كه بعضي از آنان فرزندان زيادي داشتند،اما هرگز نيازي نمي ديدند فرزندان خود را تنبيه بدني كنند و اين مسأله بسيار مهم و درس آموز است و اين ما هستيم كه چون با راه و روش تربيت والاي اسلامي آشنايي درست نداريم فكر مي كنيم كه زدن، تنها راه تربيت فرزند است.

منابع

[1] . ورام بن ابی فراس، تنبیه الخواطر، مکتبة الفقیه، قم، ص 390

[2] . ابن فهد حلی، عدة الداعی و نجاح الساعی، محقق موحدی قمی، دارالکتاب الاسلامی، بی تا، بیروت، ص 79


موضوع قفل شده است