جمع بندی تفاوت مستجاب الدعوه شدن با توانایی تصرف

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
تفاوت مستجاب الدعوه شدن با توانایی تصرف

بسم هو

سلام و عرض ادب

میخواستم ببینم تفاوت مستجاب الدعوه شدن با به دست اوردن توانایی تصرف در چیه ؟

متشکرم

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد اویس

اغاثاذیمون;966080 نوشت:
بسم هو

سلام و عرض ادب

میخواستم ببینم تفاوت مستجاب الدعوه شدن با به دست اوردن توانایی تصرف در چیه ؟

متشکرم


با عرض سلام و ادب خدمت شما خواهر گرامی
مراد از مستجاب الدعوه بودن این است که فرد بواسطه تقرب یافتن به خداوند و مراعات کردن شرایط دعا به جایی برسد که دعاهایش در پیشگاه الهی مورد اجابت قرار گیرد.
برخی از شرایط استجابت دعا در روایات عبارتند از اینکه:
درباره شرايط اجابت دعا در روايات مطالبي اشاره شده از جمله آمده است:
دعا بايد همراه با يقيني به اجابت باشد.[1] دعا بايد با حضور قلب و به دور از غفلت باشد.[2] دعا بايد با اصرار و پافشاري و تضرع و زاري در پيشگاه خدا صورت گيرد:[3] حاجت بايد در دعا ذكر شود.[4] هنگام فرود آمدن باران، وقت نماز ظهر، بعد از نماز مغرب، هنگام قرائت قرآن، هنگام اذان، هنگام سحر، اوقاتي است كه در روايات آمده زمان هاي مناسب براي دعا و حاجت خواستن است.[5]در ميان جمع زمينه بيشتر اجابت براي دعا فراهم است.[6] صلوات فرستادن قبل از دعا براي استجابت دعا بسيار مؤثر است.[7] توبه و استغفار، گريه و اشك، لقمه حلال مصرف كردن، در استجابت دعا نقش مؤثر دارد.[8]
آنچه مسلم است این است که هر قدر انسان اطاعت بيشتري از خداوند داشته باشد از سوي پروردگار منزلت بالاتری یافته و استجابت بيشتري شامل حال او مي شود.
و اما مراد از به دست آوردن توانایی تصرف این است که شخص در مسیر سیر و سلوک عرفانی و گاه در مسیر ریاضتهای غیر شرعی توانایی برخی تصرفات را در نظام هستی پیدا می کند مثلا انسان کامل می تواند به اراده ی خود مریضی را شفا دهدو یک مرتاض می تواند سنگی را جابه جا کند که البته تصرفات فرد آنجا که ناشی از ریاضتهای غیرشرعی شبیه ریاضات مرتاضان باشد بسیار محدودتر و پیش پا افتاده تر از تصرفاتی خواهد بود که شخص بواسطه خودسازی و خودشناسی بدان راه یافته است.
خلاصه کلام اینکه مستجاب الدعوه بودن و قوت تصرفی که ناشی از ریاضات شرعی و قرآنی باشد، از جمله نشانه های نفس تقرب یافته و قوی شده اند که البته استجابت دعا منزلتی بیشتر از توانایی تصرف دارد چرا که در این مقام، چه بسا مومن، توانایی تصرف داشته باشد ولی بواسطه ادبی که در پیشگاه الهی دارد دست تصرفی دراز نکرده و صرفا با دعا و اظهار عجز و نیاز به آستان ربوبی درصدد نیل به مطلوب خویش باشد.

پی نوشت:
[1] . كليني، اصول كافي، ج 4، ص 21، نشر فرهنگ اهل بيت، تهران، بي تا.
[2] . همان.
[3] . همان، ص 224.
[4] . همان، ص 225.
[5] . همان، ص 226.
[6] . همان، ص 243.
[7] . همان، ص 248.
[8] . همان.

[="Tahoma"][="Navy"]

اغاثاذیمون;966080 نوشت:
میخواستم ببینم تفاوت مستجاب الدعوه شدن با به دست اوردن توانایی تصرف در چیه ؟

سلام
مستجاب الدعوه شدن مرتبه ای از مراتب قدرت تصرف است. کسی که مستجاب الدعوه است در تصرف ناقص است یعنی نمی تواند بطور آگاهانه قدرت معنوی خود را برای انجام کاری بکار ببرد بلکه به ظاهر آنرا با واسطه انجام می دهد. انسان مستجاب الدعوه وقتی در معرفت و قدرت معنوی اوج گرفت دارای قدرت تصرف می شود.
یا علیم[/]

سوال
تفاوت مستجاب الدعوه شدن با به دست اوردن توانایی تصرف در چیست؟

پاسخ:
مراد از مستجاب الدعوه بودن این است که فرد بواسطه تقرب یافتن به خداوند و مراعات کردن شرایط دعا به جایی برسد که دعاهایش در پیشگاه الهی مورد اجابت قرار گیرد.

برخی از شرایط استجابت دعا در روایات عبارتند از اینکه:

درباره شرايط اجابت دعا در روايات مطالبي اشاره شده از جمله آمده است:

دعا بايد همراه با يقيني به اجابت باشد.[1] دعا بايد با حضور قلب و به دور از غفلت باشد.[2] دعا بايد با اصرار و پافشاري و تضرع و زاري در پيشگاه خدا صورت گيرد:[3] حاجت بايد در دعا ذكر شود.[4] هنگام فرود آمدن باران، وقت نماز ظهر، بعد از نماز مغرب، هنگام قرائت قرآن، هنگام اذان، هنگام سحر، اوقاتي است كه در روايات آمده زمان هاي مناسب براي دعا و حاجت خواستن است.[5]در ميان جمع زمينه بيشتر اجابت براي دعا فراهم است.[6] صلوات فرستادن قبل از دعا براي استجابت دعا بسيار مؤثر است.[7] توبه و استغفار، گريه و اشك، لقمه حلال مصرف كردن، در استجابت دعا نقش مؤثر دارد.[8]
آنچه مسلم است این است که هر قدر انسان اطاعت بيشتري از خداوند داشته باشد از سوي پروردگار منزلت بالاتری یافته و استجابت بيشتري شامل حال او مي شود.

و اما مراد از به دست آوردن توانایی تصرف این است که شخص در مسیر سیر و سلوک عرفانی و گاه در مسیر ریاضتهای غیر شرعی توانایی برخی تصرفات را در نظام هستی پیدا می کند مثلا انسان کامل می تواند به اراده ی خود مریضی را شفا دهدو یک مرتاض می تواند سنگی را جابه جا کند که البته تصرفات فرد آنجا که ناشی از ریاضتهای غیرشرعی شبیه ریاضات مرتاضان باشد بسیار محدودتر و پیش پا افتاده تر از تصرفاتی خواهد بود که شخص بواسطه خودسازی و خودشناسی بدان راه یافته است.

خلاصه کلام اینکه مستجاب الدعوه بودن و قوت تصرفی که ناشی از ریاضات شرعی و قرآنی باشد، از جمله نشانه های نفس تقرب یافته و قوی شده اند که البته استجابت دعا منزلتی بیشتر از توانایی تصرف دارد چرا که در این مقام، چه بسا مومن، توانایی تصرف داشته باشد ولی بواسطه ادبی که در پیشگاه الهی دارد دست تصرفی دراز نکرده و صرفا با دعا و اظهار عجز و نیاز به آستان ربوبی درصدد نیل به مطلوب خویش باشد.

پی نوشت:
[1] . کلینی، محمد بن یعقوب (329ق)، الکافی، تحقیق علی‌اکبر غفاری، تهران، دارالکتب الاسلامیة، 1363ش. ج 4، ص 21.
[2] . همان.
[3] . همان، ص 224.
[4] . همان، ص 225.
[5] . همان، ص 226.
[6] . همان، ص 243.
[7] . همان، ص 248.
[8] . همان.

موضوع قفل شده است