جمع بندی چرا در مسأله اثبات یا نفی خداوند نمی توانیم تقلید کنیم؟

تب‌های اولیه

17 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چرا در مسأله اثبات یا نفی خداوند نمی توانیم تقلید کنیم؟

سلام .
یک سوالی هست که خیلی وقت هست برام پیش اومده و اون هم این سواله که چرا در درون مساله وجود یا نفی خدا ما میتونیم تقلید کنیم .

به هر حال من در درون خیلی از بحثها و مناظره هایی که صورت میگیره من به اینجا میرسم که فرد یا گروهی دارای ضریب هوشی بالاتری هستند ؛ توانایی تجزیه و تحلیل بیشتری دارند ؛ و در نهایت ایشان رو میبینم که دارای عقاید متفاوتی با من هستند . خوب چرا در درون چنین مسائلی من نمیتونم از ایشان تقلید کنم .

فرض کنین که من نمیدونم که فلان پدیده چجوری داره اتفاق میوفته ... ولی خوب میدونم که دانشمندان بسیار قوی و متبحر تر از من بودن که اون رو تجزیه و تحلیل کردن و من دارم از اون تئوری ها استفاده میکنم .

سوال اینه که در مورد وجود یا عدم وجود خدا مطمئنا و مطمئنا ... آدمهای بسیار زیادی بودند و هستند که هم از من دانا تر هستند هم قوه فکری بالاتری دارند و هم مدت زمان بیشتری رو رویه این مساله گذاشتند ...

حالا یک زمانی هستند که تعداد اینها یک یا دو نفر هست ... خوب آدم بهشون نگاه نمیکنه ... ولی یک زمانی هست که وقتی دقت میکنی توده زیادی از انسانها هستند که هم از تو باهوش تر و هم عاقل تر و هم دانشمند تر و هم نکته سنج تر هستند ... خوب آدم بهشون اطمینان میکنه ...

اتفاقا به نظره من تقلید باید همینجا باشه ... جایی که عقلمون نمیرسه ... هوشمون جواب نمیده و بالاجبار باید از کسایی بهره ببریم که باهوش تر و توانمند تر از ما هستند ...

به عنوان مثال ... من در همین سایت آقای هرزینند و وایسلی گوجا رو دیدم که از من باهوش تر و دانشمند تر و توانمند تر هستند ... خوب چرا در مورد تئوری های فکر نباید از ایشان تقلید کنم .

متشکرم .

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد صدیق

[=palatino linotype]

مبنای 2;956058 نوشت:
به عنوان مثال ... من در همین سایت آقای هرزینند و وایسلی گوجا رو دیدم که از من باهوش تر و دانشمند تر و توانمند تر هستند ... خوب چرا در مورد تئوری های فکر نباید از ایشان تقلید کنم .

باسلام و عرض ادب

اینکه چرا نباید در این موارد تقلید کرد، پاسخ به یک قاعده عقلایی و یک اصل عقلی بر میگردد.
توضیح اینکه:
عقلای عالم در هر مسئله ای که در زندگی روزمره برایشان پیش می آید به دنبال بررسی هستند.
چه در امور بی اهمیت و چه در مسائل مهم و حیاتی دنیایی خود.
مثلا وقتی میخواهند پودر لباسشویی بخرند، تحقیق میکنند که کدام پودر مشخصات بهتری دارد.
یا وقتی میخواهند ماشین بخرند، همین تحقیق و بررسی را دارند.

این مسئله در تمام زندگی روزمره ما جاری است، البته در برخی موارد که اهمیت آن برایمان کمتر و خطا کردن برایمان کم اهمیت تر است، این مسئله کمرنگ تر میشود و شاید حتی گاهی اوقات به جهت اهمیت خیلی کم مورد، توجه چندانی به این تحقیق نداشته باشیم.
ولی به هر حال، در موارد مهم از تحقیق غفلت نمیکنیم.

شاید به نظر برسد که در این تحقیق تحت تاثیر تبلیغات قرار میگیریم نه اینکه واقعا تحقیق کرده باشیم.
در این مورد باید به دو نکته توجه کنیم.
اول اینکه بالاخره تحقیق صورت میگیرد و تقلید صرف نیست. به همین جهت، از مشخصات و دلیل پاسخی که او میدهد سوال میپرسیم. مثلا میگوییم این مورد چه خصوصیاتی دارد که او آنرا معرفی میکند.
دوم اینکه در چنین موارد، تقلید مایه آرامش ما نمیشود چرا که اگر طرف مورد تقلید، اشتباه کرده باشد، ما خودمان را نمیتوانیم تبرئه کنیم و خودمان را در این امر مقصر میدانیم.
مثلا اگر از شخصی در مورد یک چشم پزشک زبردست پرس و جو کنیم و او شخص x را معرفی کند. در این صورت:
اولا: از او میپرسیم این پزشک چه خصوصیاتی دارد که او را معرفی میکند.
ثانیا: اگر او اشتباه کرده باشد و در این مراجعه ضرری به رسیده باشد، اگر درست تحقیق نکرده باشیم و به صرف تقلید و اعتماد به سخن دیگری این دکتر را انتخاب کرده باشیم، در این صورت، خودمان را ملامت میکنیم.

[=palatino linotype]بنابراین نخستین پاسخ این است که عقلای عالم یک سیره متداول دارند که در زندگی روزمره خود تقلید صرف نمیکنند.

نکته دیگر این است که شاید بگویید انسان در زندگی روزمره خود تقلیدهای زیادی دارد. مثلا ما وقتی سراغ دکتر میرویم از او چون و چرا نمیکنیم و نسخه او مو به مو اجرا میکنیم. یا وقتی مهندس ساختمان یا نقشه کش مجرب به ما میگوید که در ساخت خانه چه باید بکنیم، سخنش را بی کم و کاست قبول میکنیم.

پاسخ این است که در این موارد، انتخاب بر اساس تحقیق است.
آنگاه پس از اینکه انتخاب خود را انجام دادیم، به سخن متخصص گوش میدهیم.

[=palatino linotype]دلیل دوم اصل عقلی
در کنار آن سیره عقلا، یک اصل عقلی نیز وجود دارد که ما در برخی انتخابها حساس تر میکند.
این اصل، اصل احتیاط عقلی است.
زمانی که در انتخابهای دنیایی، هرچه مورد حساستر و مهمتر میشود، حساسیت ما در انتخاب و وسواس ما بیشتر میشود و دیگر به سخن هر کسی توجه نمیکنیم و بدون توجه به جزئیات پاسخ دیگران به پاسخ آنان توجه نمیکنیم.
این خود نشان از آن دارد که در مسائل مهم زندگی، نباید تقلید کرد.
این مسئله وقتی مربوط به سرنوشت ما میشود، اهمیت خود را بیشتر و بیشتر نشان میدهد.
در این مورد، اگر سخن کسی که از او تقلید میکنیم نادرست باشد و او چه به عمد و چه به صورت سهوی ما را گمراه کرده باشد، هستی و شرنوشت خود را از دست داده ایم.
در این صورت، عقل ا نسان حکم میکند که احتیاط کنیم و از راه تقلید انتخاب خود را انجام ندهیم.

[=palatino linotype]نکته آخر در مورد نتایج متعارض تقلید است.
در برخی موارد، تقلید از افراد متعدد نتایج متعارضی را دارد.
یعنی اگر بخواهیم در مورد مسئله ای تحقیق کنیم، افرادی که به آنها میتوان اعتماد کرد، راه کارهای متعارض داشتند، آن موقع علاوه بر اینکه احتیاط بیشتر نمایان میشود، یک حکم عقلی دیگر نیز حکمرانی میکند.
آن حکم نیز عبارت است از "تعارضا تساقطا" به عبارت دیگر، اگر دو راه با یک درجه اعتبار اولیه، دو نتیجه کاملا متناقض و ناسازگار را داشتند که با یکدیگر قابل اجتماع نیز نبودند، هر دو راه و هر دو جواب از درجه اعتبار ساقط شده و قابل تمسک نیستند.
خب در مورد تقلید در مسئله اثبات خدا، نیز هر دو طرف افراد توانمند و دانشمندی دارد. (با این فرض که سخنان هر دو طرف به یک اندازه قابل قبول است و به یک اندازه میتوان به سخنان آنان اعتماد کرد، بدون توجه به ادله آنان)

صدیق;957970 نوشت:
دلیل دوم اصل عقلی
در کنار آن سیره عقلا، یک اصل عقلی نیز وجود دارد که ما در برخی انتخابها حساس تر میکند.
این اصل، اصل احتیاط عقلی است.
زمانی که در انتخابهای دنیایی، هرچه مورد حساستر و مهمتر میشود، حساسیت ما در انتخاب و وسواس ما بیشتر میشود و دیگر به سخن هر کسی توجه نمیکنیم و بدون توجه به جزئیات پاسخ دیگران به پاسخ آنان توجه نمیکنیم.
این خود نشان از آن دارد که در مسائل مهم زندگی، نباید تقلید کرد.
این مسئله وقتی مربوط به سرنوشت ما میشود، اهمیت خود را بیشتر و بیشتر نشان میدهد.
در این مورد، اگر سخن کسی که از او تقلید میکنیم نادرست باشد و او چه به عمد و چه به صورت سهوی ما را گمراه کرده باشد، هستی و شرنوشت خود را از دست داده ایم.
در این صورت، عقل ا نسان حکم میکند که احتیاط کنیم و از راه تقلید انتخاب خود را انجام ندهیم.

با سلام.با این توضیحاتی که بیان فرمودید، اعتقادتان را نشان دادید که ما در مورد بود و نبود خدا و مباحثی از این دست، نباید تقلید بلکه باید تحیق کنیم....فکر می کنید، طبیعتا، اعتقاد خدا و پیغمبر هم همین است...خوب، پیامبر بر مردم جاهل عرب منصوب شده...می رود آنها را به اسلام دعوت کند...انتظار می رود که پیامبر به مردم عرب بگوید که شما، تقلید نکنید، بلکه تحقیق کنید...یعنی اگر پیامبر می دید که کسی از روی تقلید و نه تحقیق، به خدا و اسلام اعتقاد پیدا کرده، شما می گویید که پیامبر به آن کس می گفت، برو تحقیق کن، نه تقلید...برو تحقیق کن و واقعا از روی تحقیق به این نتیجه برس که خدا و پیغمبر که من باشم، بر حقم...خوب حالا، بنده می گویم، جمع کثیری و قریب به اتفاقی(اگر مخالفید، اشاره کنید)عرض کردم، جمع کثیری و قریب به اتفاقی از مردم جاهل عرب، هرچند شاید از روی تقلید به خدا و اسلام اعتقاد نداشتند...ولی به نظر می رسد، از روی جهل و نادانی و نه تحقیق سالم، به خدا اعتقاد داشتند....خوب حالا، پیامبر که می دید که این مردم عرب هرچند از روی تقلید به خدا و پیغمبر ایمان ندارند، ولی از روی منطق و عقلانیت صحیح هم به خدا اعتقاد ندارند، بلکه از روی جهل و ساده اندیشی به خدا اعتقاد دارند...خوب در این صورت،سوالم این است که چرا پیامبر مردم عرب را خدا پرست می خواند یا مسلمان می خواند و چرا آنها را موحد خطاب می کرد...چرا همانطور که اگر می دید که مردم، از روی تقلید، به خدا و پیامبر اعتقاد دارند، به آنها گوشزد می کرد که تغییر رویه بدهید، چرا به مردم عرب نمی گفت که شما هر چند از روی تقلید به خدا اعتقاد ندارید، ولی از روی تحقیق سالم هم به خدا اعتقاد ندارید که، پس نمی شود شما را خدا پرست و مومن و مسلمان خواند، همانطور که اگر از روی تقلی به خدا و اسلام معتقد بودید، من شما را موحد نمی خواندم وی میگفتم بروید تحقیق کنید...چرا پیامبر مثل شمای کارشناس به ملت نمی گفت، که شما، خدا پرست نیستید، چون خدا پرست از روی تحقیق به خدا می رسد نه تقلید...و شما جدا از اینکه از روی تقلید به خدا نرسیدید، بلکه از روی تحقیق سالم هم به خدا نرسیدید، بلکه از روی جهالت به خدا رسیدید...پس فکر نمی کنید استاد گرامی، پیامبر با مسلمان و وموحد خواند عموم مردم جاهل عرب، دارد اغراء به جهل می کند؟؟؟

[="Tahoma"][="Navy"]

مبنای 2;956058 نوشت:
سلام .
یک سوالی هست که خیلی وقت هست برام پیش اومده و اون هم این سواله که چرا در درون مساله وجود یا نفی خدا ما میتونیم تقلید کنیم .

به هر حال من در درون خیلی از بحثها و مناظره هایی که صورت میگیره من به اینجا میرسم که فرد یا گروهی دارای ضریب هوشی بالاتری هستند ؛ توانایی تجزیه و تحلیل بیشتری دارند ؛ و در نهایت ایشان رو میبینم که دارای عقاید متفاوتی با من هستند . خوب چرا در درون چنین مسائلی من نمیتونم از ایشان تقلید کنم .

فرض کنین که من نمیدونم که فلان پدیده چجوری داره اتفاق میوفته ... ولی خوب میدونم که دانشمندان بسیار قوی و متبحر تر از من بودن که اون رو تجزیه و تحلیل کردن و من دارم از اون تئوری ها استفاده میکنم .


سلام
اصل و اساس در هر عقیده و عملی آنست که خود فرد با تحقیق و مطالعه و تفکر به آن برسد تا برای خود حجتی داشته باشد
مگر در مواردی که امکان تحقیق و تفکر برای فرد وجود نداشته باشد؛ در این صورت باید از مطمئن ترین مراجع پیروی و تقلید کند.
یا علیم[/]

[=microsoft sans serif]

پارسا مهر;958011 نوشت:
فکر می کنید، طبیعتا، اعتقاد خدا و پیغمبر هم همین است...خوب، پیامبر بر مردم جاهل عرب منصوب شده...می رود آنها را به اسلام دعوت کند...انتظار می رود که پیامبر به مردم عرب بگوید که شما، تقلید نکنید، بلکه تحقیق کنید...یعنی اگر پیامبر می دید که کسی از روی تقلید و نه تحقیق، به خدا و اسلام اعتقاد پیدا کرده، شما می گویید که پیامبر به آن کس می گفت، برو تحقیق کن، نه تقلید...برو تحقیق کن و واقعا از روی تحقیق به این نتیجه برس که خدا و پیغمبر که من باشم، بر حقم

سلام
بله همینطور است.
اسلام هیچ کسی را از روی تقلید دعوت به دینش نکرده است.
برای همه استدلال می آورد.
البته یک نکته را نباید غافل شد.
خداوند از مردم عادی که به قول شما نه درس خوانده اند و نه با مباحث عقلی سروکار داشته اند، طبیعتا نمیخواهد که با استدلال عقلی ایمان بیاورند. برای هر کسی به فراخور درک و فهمش.
برای یکی از طریق استدلالی از نوع آن پیرزن نخ ریس. برای یکی از طریق استدلال علیت به کمک فضله شتر. برای یکی از طریق استدلال فطری. برای یکی هم بیانات عمیقی از نوع خطبه اول نهج البلاغه.

پارسا مهر;958011 نوشت:
ولی به نظر می رسد، از روی جهل و نادانی و نه تحقیق سالم،

تحقیق سالم به نظر شما چیست؟
اگر کسی توانایی تحقیق در حد تحقیق عقلی را نداشت، چه باید کرد.
اینکه گفتم تحقیق باید کرد:
اولا: امر به تحقیقی بودن اصول دین، خطاب به تمام انسانها است ولی در عالم خارج، تنها به کسی تعلق میگیرد که توان چنین تحقیقی را داشته باشد. وگرنه مشخص است که تکلیف کردن بالفعل او، لغو است.
ثانیا: تحقیق هر فردی به تناسب خودش است.

حال اگر تحقیق فردی که تحقیق عقلی و کامل نداشته، اشتباه از کار درآمد چه؟
پاسخ این است که مگر تحقیق عقلی و از راه استدلال و تعمق عقلی، ضمانت صد درصد دارد که مطابق در بیاید. بخصوص با این نظریات جدید در معرفت شناسی که به جای یقین منطقی، یقین متعارف یا ظن نزدیک به علم را معتبر میدانند.

بعلاوه، در چنین مواردی که استدلال عقلی برای شخص ممکن نیست، و از طریق مثلا استدلال نظم به یقین رسید، چه تفاوتی دارد با کسی که از طریق مشابهی استدلال کرده و به یقین هم فرضا رسیده است؟ و تکلیف نوع دوم چیست؟
پاسخ این است که در چنین مواردی که فرضا تحقیق صورت گرفته، اصل احتیاط اصل عقلی حاکم است. در چنین مواردی باید جانب احتیاط را گرفت و برای سرنوشت خود دغدغه داشته باشیم.

[=microsoft sans serif]

پارسا مهر;958011 نوشت:
بلکه از روی جهل و ساده اندیشی به خدا اعتقاد دارند

بفرمایید ساده اندیشی.
جهل در این موارد وجود ندارد.
حداقل خودش که فکر میکند جهل ندارد.
چون جهل در ا طلاق اولیه و به صورت انصرافی به جهل بسیط اطلاق میشود نه جهل مرکب.
و مشخص است که در چنین مواردی گرچه نمیتوان اطلاق یقین منطقی نمود ولی اطلاق یقین بالمعنی الاعم(باور جازم ثابت) یعنی باوری که به نظر خود شخص غیر قابل نقض است(جازم) و از روی تقلید نیست(ثابت) قابل صدق است.
پارسا مهر;958011 نوشت:
چرا همانطور که اگر می دید که مردم، از روی تقلید، به خدا و پیامبر اعتقاد دارند، به آنها گوشزد می کرد که تغییر رویه بدهید،

بالاخره اینگونه ایمان اوردن تقلیدی بوده است یا نه؟
شما دربالا میگویید ساده لوحانه در اینجا انرا تقلیدی میفرمایید.
مقدمات و نتیجه با هم تناسب ندارند.

پارسا مهر;958011 نوشت:
چرا پیامبر مثل شمای کارشناس به ملت نمی گفت، که شما، خدا پرست نیستید، چون خدا پرست از روی تحقیق به خدا می رسد نه تقلید

؟؟!!

صدیق;958046 نوشت:
برای هر کسی به فراخور درک و فهمش.

با سلام.استاد سخنان شما برای بنده ضد و نقیض هست...شما فرمودید که ما تقلید نکنیم و تحقیق کنیم، و فلسفه ی این کار رو هم این ندونستید که مثلا اینطوری دلمون رو خوش کنیم و مثلا یک کار شاد و مفرح انجام داده بشیم، و خنده کنیم با هم که مثلا ما تقلید نکردیم ها....شما گفتید، روی یک حساب کتابی و یک منطقی لازمه که ما، تقلید نکنیم و تحقیق کنیم، نه برای سرگرمی....درسته؟خوب، حالا شما وقتی ببینید که کسی که تقلید می کند، می گویید، به این دلایل عقلی و به آن دلایل تقلید نکن، برو تحقیق کن و این خدا پرستی تو صحیح نیست...خوب، حالا وقتی که این شخص می رود تحقیق می کند، می بینید، که تحقیق این شخص، مفتضحانه و ساده لوحانه و مضحک هست...دیگر به او گوشزد نمی کنید که مرد حسابی درست تحقیق کن، این چه وضع تحقیق کردنه؟...شما به او می گویی، خوب همین که تقلید نکردی کافیست؟آفرین بر تو؟اگر تقلید، عیب و ایرادی دارد و پیامد های جبران ناپذیری می تواند داشته باشد و یک شخص مقلد رو نمی شه، به معنای واقعی موحد خواند و پیامبر هم به آنها می گفت برو تحقیق کن بعد، موحد شو، خوب، تحقیق ساده لوحانه و مضحک هم می تواند پیامد های ناگوار داشته باشد و می تواند غیر عقلی باشد...یعنی شما، تحقیق ساده لوحانه و جاهلانه رو، بهتر می دانید از تقلید؟کسی که به قول شما به کمک قضله ی شتر به خدا رسیده را تشویق می کنید و موحد می دانید، چون، تقلید نکرده؟یعنی تقلید کردن، اشتباست و پیامد ها ناگواری می تواند داشته باشد، ولی، تحقیق ساده لوحانه و جاهلانه و خیالی و نتیجه اوهام و خیالات، خیلی هم خوبه و اشکالی بر آن نیست؟؟

یعنی چه تحقیق برای هرکس به فراخور درک و فهمش؟؟خوب اگر اینطوره که، برای خیلی از کسان، تحقیق همان تقلید است...چرا شما، مردم رو از تقلید کردن در این موضوع نهی می کنید، چرا پیامبر نهی می کند...بگذارید تقلیدشون رو بکنن...بزارید به تقلید از پدرانشان به شرک و بت پرستی ادامه بدن...

استاد به نظر می رسد، که این تقلیدی نبودن خدا پرستی و امثال اینها، از این جهت طرح می شود که، پیامبر، خودشان در دعوتشان، مردم رو تشویق کردن که تقلید نکنند از آبا و اجدادشان و از شمن ها تقلید نکنن...همین...ولی شما، حالا می خواهید، به تقلیدی نبودن که از جهت شکل و شمایل دعوت پیامبر نتیجه شده، رنگ و بویی عقلی و منطقی بدهید...در حالی که، این رنگ و بوی عقلی و منطقی دادن به بن بست می خورد و تناقضات زیادی را هم به همراه می آورد و اصلا، رفتار پیامبر و الله را مساله ساز می سازد.

[=microsoft sans serif]

پارسا مهر;958081 نوشت:
با سلام.استاد سخنان شما برای بنده ضد و نقیض هست...شما فرمودید که ما تقلید نکنیم و تحقیق کنیم، و فلسفه ی این کار رو هم این ندونستید که مثلا اینطوری دلمون رو خوش کنیم و مثلا یک کار شاد و مفرح انجام داده بشیم، و خنده کنیم با هم که مثلا ما تقلید نکردیم ها

باسلام
این بخش از کلام شما مبهم است.
فلسفه کدام کار را ندانیم؟
فلسفه تقلید نکردن یا فلسفه کاری که انجام میدهیم؟

پارسا مهر;958081 نوشت:
خوب، حالا وقتی که این شخص می رود تحقیق می کند، می بینید، که تحقیق این شخص، مفتضحانه و ساده لوحانه و مضحک هست...دیگر به او گوشزد نمی کنید که مرد حسابی درست تحقیق کن، این چه وضع تحقیق کردنه؟...شما به او می گویی، خوب همین که تقلید نکردی کافیست؟آفرین بر تو؟اگر تقلید، عیب و ایرادی دارد و پیامد های جبران ناپذیری می تواند داشته باشد و یک شخص مقلد رو نمی شه، به معنای واقعی موحد خواند و پیامبر هم به آنها می گفت برو تحقیق کن بعد، موحد شو، خوب، تحقیق ساده لوحانه و مضحک هم می تواند پیامد های ناگوار داشته باشد

امر به تحقیق کردن، لوازم خودش را دارد.
وقتی قرار شد انسان در مورد مسئله ای تقلید نکند و خودش آنرا به دست بیاورد، لازمه اش امکان اشتباه و خطا در مسیر تحقیق است.
بله بحث و بررسی نیز برای همین است.
شما به عنوان ناظر بیرونی میتوانید او را اگاه کنید.
ولی خودش ورای این راهی که رفته، وظیفه ای ندارد.

[=microsoft sans serif]

پارسا مهر;958081 نوشت:
سی که به قول شما به کمک قضله ی شتر به خدا رسیده را تشویق می کنید و موحد می دانید، چون، تقلید نکرده؟یعنی تقلید کردن، اشتباست و پیامد ها ناگواری می تواند داشته باشد، ولی، تحقیق ساده لوحانه و جاهلانه و خیالی و نتیجه اوهام و خیالات، خیلی هم خوبه و اشکالی بر آن نیست؟؟

بله چنین تحقیقی که از نظر شما ساده لوحانه است، بهتر است نسبت به تقلید.
چرا که مشخص است فارغ از نتیجه، انسان به واسطه طریقی که در رسیدن به یک مطلوب طی میکند، راهی که خود انسان طی کند بهتر است از راهی که دیگری به انسان پیشنهاد میکند.(البته دیگری ای که دلیل کافی بر صدق و عدم مصونیت او از خطا نداریم)

پارسا مهر;958081 نوشت:
یعنی چه تحقیق برای هرکس به فراخور درک و فهمش؟؟خوب اگر اینطوره که، برای خیلی از کسان، تحقیق همان تقلید است...چرا شما، مردم رو از تقلید کردن در این موضوع نهی می کنید، چرا پیامبر نهی می کند...بگذارید تقلیدشون رو بکنن...بزارید به تقلید از پدرانشان به شرک و بت پرستی ادامه بدن...

به این دلیل که انسان حیوان ناطق است و قوه نطق در نهاد هر فردی قرار داده شده است.
البته این قوه نطق به واسطه عوامل مختلف اعم از خدادادی و اکتسابی، دارای شدت و ضعف است.
حال اگر کسی این قوه نطقش را (به تناسب میزانی که در اختیار دارد) به کار انداخت و تامل کرد، ولو از طریق معلولها، این راه خیلی بهتر است از راهی که شخص یک استفاده کننده صرف است و هیچ قدرتی از خودش ندارد.

سلام جناب صدیق ...

یک انسانی که از رویه جهل و دلایل غلط و واهی مسلمان هست و دستورات شرعی رو انجام میده ... چه فرقی با یک انسان بی خدا داره که با دلایل غلط و و واهی بی خدا شده ...

[=microsoft sans serif]

مبنای 2;958863 نوشت:
یک انسانی که از رویه جهل و دلایل غلط و واهی مسلمان هست و دستورات شرعی رو انجام میده ... چه فرقی با یک انسان بی خدا داره که با دلایل غلط و و واهی بی خدا شده ...

باسلام
پاسخ شما را با این سوال میدهم.
سه نفر میخواهند به تهران بروند.
شخص الف، ب، ج
آنها دو مسیر پیش رویشان دارند به نام a , b
در عالم واقع، مسیر A مسیر درستی است.

شخص الف با دلایل درست مسیر A را به درستی تشخیص میدهد و به تهران نیز میرسد.
شخص ب با دلایل نادرست و اشتباه، مسیر A را به صورت اتفاقی انتخاب میکند و به تهران نیز میرسد.
شخص ج با دلایل نادرست و اشتباه، مسیر B را انتخاب میکند و به تهران نمیرسد.

مشخص است که شخص الف، به واسطه انتخاب هوشمندانه اش مورد تحسین عقلای عالم هستند.
اما در مورد شخص ب و ج چه نظری دارید؟

درست است که این د و نفر به واسطه اینکه انتخاب هوشمندانه ای نداشتند، کارشان حسن فاعلی ندارد.
اما حسن فعلی چه؟
آیا نفر دوم که اتفاقی به مسیر رسیده با نفر سوم یکسان است.
درست است که عقلای عالم این دو را تحسین نمیکنند ولی نفر دوم با نفر سوم یکسان نیستند.

البته اینکه فرد دوم به مسیر درست رفته است، کاملا اتفاقی نبوده است و احتمالا عواملی مافوق اراده مستقیم این فرد در کار بوده که شناخت انها در توان ما نیست.

پارسا مهر;958011 نوشت:
با سلام.با این توضیحاتی که بیان فرمودید، اعتقادتان را نشان دادید که ما در مورد بود و نبود خدا و مباحثی از این دست، نباید تقلید بلکه باید تحیق کنیم....فکر می کنید، طبیعتا، اعتقاد خدا و پیغمبر هم همین است...خوب، پیامبر بر مردم جاهل عرب منصوب شده...می رود آنها را به اسلام دعوت کند...انتظار می رود که پیامبر به مردم عرب بگوید که شما، تقلید نکنید، بلکه تحقیق کنید...یعنی اگر پیامبر می دید که کسی از روی تقلید و نه تحقیق، به خدا و اسلام اعتقاد پیدا کرده، شما می گویید که پیامبر به آن کس می گفت، برو تحقیق کن، نه تقلید...برو تحقیق کن و واقعا از روی تحقیق به این نتیجه برس که خدا و پیغمبر که من باشم، بر حقم...خوب حالا، بنده می گویم، جمع کثیری و قریب به اتفاقی(اگر مخالفید، اشاره کنید)عرض کردم، جمع کثیری و قریب به اتفاقی از مردم جاهل عرب، هرچند شاید از روی تقلید به خدا و اسلام اعتقاد نداشتند...ولی به نظر می رسد، از روی جهل و نادانی و نه تحقیق سالم، به خدا اعتقاد داشتند....خوب حالا، پیامبر که می دید که این مردم عرب هرچند از روی تقلید به خدا و پیغمبر ایمان ندارند، ولی از روی منطق و عقلانیت صحیح هم به خدا اعتقاد ندارند، بلکه از روی جهل و ساده اندیشی به خدا اعتقاد دارند...خوب در این صورت،سوالم این است که چرا پیامبر مردم عرب را خدا پرست می خواند یا مسلمان می خواند و چرا آنها را موحد خطاب می کرد...چرا همانطور که اگر می دید که مردم، از روی تقلید، به خدا و پیامبر اعتقاد دارند، به آنها گوشزد می کرد که تغییر رویه بدهید، چرا به مردم عرب نمی گفت که شما هر چند از روی تقلید به خدا اعتقاد ندارید، ولی از روی تحقیق سالم هم به خدا اعتقاد ندارید که، پس نمی شود شما را خدا پرست و مومن و مسلمان خواند، همانطور که اگر از روی تقلی به خدا و اسلام معتقد بودید، من شما را موحد نمی خواندم وی میگفتم بروید تحقیق کنید...چرا پیامبر مثل شمای کارشناس به ملت نمی گفت، که شما، خدا پرست نیستید، چون خدا پرست از روی تحقیق به خدا می رسد نه تقلید...و شما جدا از اینکه از روی تقلید به خدا نرسیدید، بلکه از روی تحقیق سالم هم به خدا نرسیدید، بلکه از روی جهالت به خدا رسیدید...پس فکر نمی کنید استاد گرامی، پیامبر با مسلمان و وموحد خواند عموم مردم جاهل عرب، دارد اغراء به جهل می کند؟؟؟

با سلام و عرض احترام

طبق آیات قرآن خداوند به این افراد گفته شما مومن نیستید و فقط مسلمون هستید

یعنی فقط تسلیم شدید اما ایمان نیاوردید

برای کسب ایمان این افراد باید تحقیق و تعقل می کردن

به همین دلیل 1 ساعت تفکر با ارزش تر از هفتاد سال عبادت بدون تفکر هست

[=microsoft sans serif]پرسش: سوال اینه که در مورد وجود یا عدم وجود خدا مطمئنا و مطمئنا ... آدمهای بسیار زیادی بودند و هستند که هم از من دانا تر هستند هم قوه فکری بالاتری دارند و هم مدت زمان بیشتری رو رویه این مساله گذاشتند. بنابراین چرا در مساله وجود یا نفی خدا ما میتونیم تقلید کنیم.

پاسخ:
اینکه چرا نباید در این موارد تقلید کرد، پاسخ به یک قاعده عقلایی و یک اصل عقلی بر میگردد.
توضیح اینکه:
عقلای عالم در هر مسئله ای که در زندگی روزمره برایشان پیش می آید به دنبال بررسی هستند.
چه در امور بی اهمیت و چه در مسائل مهم و حیاتی دنیایی خود.
مثلا وقتی میخواهند پودر لباسشویی بخرند، تحقیق میکنند که کدام پودر مشخصات بهتری دارد.
یا وقتی میخواهند ماشین بخرند، همین تحقیق و بررسی را دارند.

این مسئله در تمام زندگی روزمره ما جاری است، البته در برخی موارد که اهمیت آن برایمان کمتر و خطا کردن برایمان کم اهمیت تر است، این مسئله کمرنگ تر میشود و شاید حتی گاهی اوقات به جهت اهمیت خیلی کم مورد، توجه چندانی به این تحقیق نداشته باشیم.
ولی به هر حال، در موارد مهم از تحقیق غفلت نمیکنیم.

شاید به نظر برسد که در این تحقیق تحت تاثیر تبلیغات قرار میگیریم نه اینکه واقعا تحقیق کرده باشیم.
در این مورد باید به دو نکته توجه کنیم.
اول اینکه بالاخره تحقیق صورت میگیرد و تقلید صرف نیست. به همین جهت، از مشخصات و دلیل پاسخی که او میدهد سوال میپرسیم. مثلا میگوییم این مورد چه خصوصیاتی دارد که او آنرا معرفی میکند.
دوم اینکه در چنین موارد، تقلید مایه آرامش ما نمیشود چرا که اگر طرف مورد تقلید، اشتباه کرده باشد، ما خودمان را نمیتوانیم تبرئه کنیم و خودمان را در این امر مقصر میدانیم.
مثلا اگر از شخصی در مورد یک چشم پزشک زبردست پرس و جو کنیم و او شخص x را معرفی کند. در این صورت:
اولا: از او میپرسیم این پزشک چه خصوصیاتی دارد که او را معرفی میکند.
ثانیا: اگر او اشتباه کرده باشد و در این مراجعه ضرری به رسیده باشد، اگر درست تحقیق نکرده باشیم و به صرف تقلید و اعتماد به سخن دیگری این دکتر را انتخاب کرده باشیم، در این صورت، خودمان را ملامت میکنیم.

بنابراین نخستین پاسخ این است که عقلای عالم یک سیره متداول دارند که در زندگی روزمره خود تقلید صرف نمیکنند.

نکته دیگر این است که شاید بگویید انسان در زندگی روزمره خود تقلیدهای زیادی دارد. مثلا ما وقتی سراغ دکتر میرویم از او چون و چرا نمیکنیم و نسخه او مو به مو اجرا میکنیم. یا وقتی مهندس ساختمان یا نقشه کش مجرب به ما میگوید که در ساخت خانه چه باید بکنیم، سخنش را بی کم و کاست قبول میکنیم.
پاسخ این است که در این موارد، انتخاب بر اساس تحقیق است. آنگاه پس از اینکه انتخاب خود را انجام دادیم، به سخن متخصص گوش میدهیم.

دلیل دوم اصل عقلی
در کنار آن سیره عقلا، یک اصل عقلی نیز وجود دارد که ما در برخی انتخابها حساس تر میکند.
این اصل، اصل احتیاط عقلی است.
زمانی که در انتخابهای دنیایی، هرچه مورد حساستر و مهمتر میشود، حساسیت ما در انتخاب و وسواس ما بیشتر میشود و دیگر به سخن هر کسی توجه نمیکنیم و بدون توجه به جزئیات پاسخ دیگران به پاسخ آنان توجه نمیکنیم.
این خود نشان از آن دارد که در مسائل مهم زندگی، نباید تقلید کرد.
این مسئله وقتی مربوط به سرنوشت ما میشود، اهمیت خود را بیشتر و بیشتر نشان میدهد.
در این مورد، اگر سخن کسی که از او تقلید میکنیم نادرست باشد و او چه به عمد و چه به صورت سهوی ما را گمراه کرده باشد، هستی و شرنوشت خود را از دست داده ایم.
در این صورت، عقل ا نسان حکم میکند که احتیاط کنیم و از راه تقلید انتخاب خود را انجام ندهیم.

نکته آخر در مورد نتایج متعارض تقلید است.
در برخی موارد، تقلید از افراد متعدد نتایج متعارضی را دارد.
یعنی اگر بخواهیم در مورد مسئله ای تحقیق کنیم، افرادی که به آنها میتوان اعتماد کرد، راه کارهای متعارض داشتند، آن موقع علاوه بر اینکه احتیاط بیشتر نمایان میشود، یک حکم عقلی دیگر نیز حکمرانی میکند.
آن حکم نیز عبارت است از "تعارضا تساقطا" به عبارت دیگر، اگر دو راه با یک درجه اعتبار اولیه، دو نتیجه کاملا متناقض و ناسازگار را داشتند که با یکدیگر قابل اجتماع نیز نبودند، هر دو راه و هر دو جواب از درجه اعتبار ساقط شده و قابل تمسک نیستند.
خب در مورد تقلید در مسئله اثبات خدا، نیز هر دو طرف افراد توانمند و دانشمندی دارد. (با این فرض که سخنان هر دو طرف به یک اندازه قابل قبول است و به یک اندازه میتوان به سخنان آنان اعتماد کرد، بدون توجه به ادله آنان)

موضوع قفل شده است