جمع بندی استفاده از قرآن در امور زندگی و دنیوی

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
استفاده از قرآن در امور زندگی و دنیوی

سلام
ببخشید مزاحم شدم
میخواستم بدونم با توجه به اینکه قرآن کتاب نجات و هدایت است آیا استفاد از قران در امور زندگی دنیوی از قبیل درمان و امثال این جائزه؟
ایا به جاوردن اینگونه نمازها موجب ارتداد از دین نمیشه ؟
نام مرجع تقلید: مکارم شیرازی

[=&amp]دو رکعت نماز گزارد و در هر رکعت بعد از «حمد»، هفت مرتبه آیه شریفه([/][=&amp]7[/][=&amp] سوره ممتحنه) را بخواند و پس از سلام ابتدا هفت مرتبه بگوید: «اللهمَ لَیِّنْ قَلْبَ فلان بن فلان کما لَیَّنْتَ الحَدیدَ لِداود.» و بعد سیصد مرتبه بگوید: «یا حبیبَ المُدَّبِرین حَبِّب مَحَبَّتی علی قلب فلان بن فلان».[/][=&amp]

[/]یا اینکه از قرآن برای ایجاد محبت و عشق استفاده میکنند:

علاقمند کردن شخصی به خود :

هر کس بخواهد کسی را به دوستی خویش مایل سازد چنانکه یک ساعت بی او تحمل نداشته باشد این آیات را به طعامی خوانده و به او بخوراند.
«بسم الله الرحمن الرحیم، ان لا تعلوا علیّ و اتونی مسلمین» «لو لا ان ربطنا علی قبلها لتکون من المومنین»

با تشکر

[=&amp]
[/]

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد میقات

[="Tahoma"]با سلام و درود

چند نکته در این زمینه عرض می شود:

1. قرآن در آیات (یونس/ 57؛ اسراء/ 82؛ فصلت/ 44) خود را شفاء معرفی می کند؛ ولی باید دید، شفای از چه؟ آیا از هر دردی؟

حضرت علی(علیه السلام) در تفسیر شفاء بودن قرآن می فرمایند:
«فَإِنَ‏ فِيهِ‏ شِفَاءً مِنْ أَكْبَرِ الدَّاءِ وَ هُوَ الْكُفْرُ وَ النِّفَاقُ وَ الْغَيُّ وَ الضَّلَالُ‏»؛ در قرآن درمان بزرگ ترين بيمارى ها يعنى كفر و نفاق و سركشى و گمراهى است.(نهج البلاغه، ترجمه دشتی، خطبه 176)

لذا قرآن در راستای هدایت انسان و راهنمایی او به سوی کمال، درمان بیماری های معنوی و روحی نیز هست.

البته تبرک جستن به قرآن و طلب شفای بیماری جسمی از قرآن، محال نیست؛ کما این که روایات در این زمینه زیاد است و از جمله نام های سوره «حمد» شفاء است.(روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن، ج ‏12، ص 277)

2. نماز، ارتباط با خداوند است و خواندن نماز حاجت ـ ولو برای حوائج دنیوی و مادی ـ مشروع و صحیح است.

3. چنین توصیه هایی از معصومین(علیهم السلام) نداریم که برای ایجاد محبت بین دو نفر و یا جلب محبت دیگران، فلان سوره یا آیه را سفارش کرده باشند.

4. نیکی کردن در حق دیگران، خیرخواهی و خوبی خواستن برای دیگران، رعایت حقوق دیگران و احترام به آن ها و...، از راه هایی است که همواره توصیه دین مبین اسلام است و اثر متقابل دارد و محبت دیگران را جلب می کند.

بطور کلی ایمان صحیح و عمل صالح، از جمله اموری است که موجب می شود محبت انسان در دل دیگران قرار داده شود. خداوند متعال می فرماید:

«إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا»
مسلّماً كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده ‏اند، خداوند رحمان، محبّتى براى آنان در دلها قرار مى دهد.(مریم/ 96)

در روایتی مشابه وارد شده:
«مَن أَصلَحَ مَا بَينَهُ وَ بَينَ اللهِ، أَصلَحَهُ اللهُ بَينَهُ وَ بَينَ النَّاسِ»؛ کسی که رابطه اش با خداوند را اصلاح کند، خداوند رابطه او با دیگران را اصلاح می کند.(نهج البلاغه، صبحی صالح، حکمت ۸۹)

hello;949968 نوشت:
سلام

میخواستم بدونم با توجه به اینکه قرآن کتاب نجات و هدایت است آیا استفاد از قران در امور زندگی دنیوی از قبیل درمان و امثال این جائزه؟
ایا به جاوردن اینگونه نمازها موجب ارتداد از دین نمیشه ؟

باسلام

این دستورات باید برای مطالب و حاجات شرعی استفاده شود وگرنه گناه کبیره هست!!! مثلا همین دستورات محبت باید برای افزایش محبت بین زوجین یا رفع کدورت و... استفاده شود نه خواسته های غیرشرعی مثل وادار کردن دختری به ازدواج و...

پرسش:
با توجه به اینکه قرآن کتاب نجات و هدایت است، آیا استفاده از قرآن در امور زندگی دنیوی، از قبیل درمان و امثال این، و یا به جا آوردن برخی نمازها مثلا برای ایجاد محبت و دوستی در قلب دیگران، صحیح و جایز است؟

پاسخ:
چند نکته در این زمینه عرض می شود:
1. قرآن در آیات (یونس/ 57؛ اسراء/ 82؛ فصلت/ 44) خود را شفاء معرفی می کند؛ ولی باید دید، شفای از چه؟ آیا از هر دردی؟
حضرت علی(علیه السلام) در تفسیر «شفاء بودن» قرآن می فرمایند: «فَإِنَ‏ فِيهِ‏ شِفَاءً مِنْ أَكْبَرِ الدَّاءِ وَ هُوَ الْكُفْرُ وَ النِّفَاقُ وَ الْغَيُّ وَ الضَّلَالُ‏»؛ در قرآن درمان بزرگ ترين بيمارى ها يعنى كفر و نفاق و سركشى و گمراهى است.(1)
لذا قرآن در راستای هدایت انسان و راهنمایی او به سوی کمال، درمان بیماری های معنوی و روحی نیز هست.
البته تبرک جستن به قرآن و طلب شفای بیماری جسمی از قرآن، محال نیست؛ کما این که روایات در این زمینه زیاد است و از جمله نام های سوره «حمد» شفاء است.(2)
2. نماز، ارتباط با خداوند است و خواندن نماز حاجت ـ ولو برای حوائج دنیوی و مادی ـ مشروع و صحیح است.
3. چنین توصیه هایی از معصومین(علیهم السلام) نداریم که برای ایجاد محبت بین دو نفر و یا جلب محبت دیگران، فلان سوره یا آیه را سفارش کرده باشند.
4. نیکی کردن در حق دیگران، خیرخواهی و خوبی خواستن برای دیگران، رعایت حقوق دیگران و احترام به آن ها و...، از راه هایی است که همواره توصیه دین مبین اسلام است و اثر متقابل دارد و محبت دیگران را جلب می کند.
بطور کلی ایمان صحیح و عمل صالح، از جمله اموری است که موجب می شود محبت انسان در دل دیگران قرار داده شود. خداوند متعال می فرماید:
«إِنَّ الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ سَيَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمنُ وُدًّا»؛ مسلّماً كسانى كه ايمان آورده و كارهاى شايسته انجام داده ‏اند، خداوند رحمان، محبّتى براى آنان در دلها قرار مى دهد.(3)
در روایتی مشابه وارد شده:
«مَن أَصلَحَ مَا بَينَهُ وَ بَينَ اللهِ، أَصلَحَهُ اللهُ بَينَهُ وَ بَينَ النَّاسِ»؛ کسی که رابطه اش با خداوند را اصلاح کند، خداوند رابطه او با دیگران را اصلاح می کند.(4)

پی نوشت ها:
1. شریف الرضی، نهج البلاغه، ترجمه دشتی، انتشارت مشهور _ قم، خطبه 176.
2. ابوالفتوح رازی، روض الجنان و روح الجنان في تفسير القرآن، انتشارات آستان قدس رضوی _ بنیاد پژوهشهای اسلامی، ج ‏12، ص 277.
3. مریم: 19/ 96.
4. شریف الرضی، نهج البلاغه، محقق: صبحی صالح، انتشارت هجرت _ قم، حکمت ۸۹.

موضوع قفل شده است