جمع بندی از مصادیق مهم و معیار تشخیص کوچک شمردن نماز چیست؟

تب‌های اولیه

16 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
از مصادیق مهم و معیار تشخیص کوچک شمردن نماز چیست؟

سلام دوستان،

در جایی "عدم حضور در نماز جماعت" رو از مصادیق کوچک شمردن نماز برشمرده بودند، خواستم بدونم آیا این صحیح هست؟

فاصله ی ما از نزدیکترین مسجدمون فاصله ی نزدیکی نیست و اگر رفتن به این مسجد برای ظهر و عشا ممکن باشه، نماز صبح به هیچ وجه مقدور نیست، بنابراین من فقط هر از گاهی هنگام عشا و مغرب به مسجد میرم، آیا میشه گفت من از کوچک شمرندگان نماز هستم؟

معیار تشخیصی برای این امرِ مهمِ کوچک شمردن نماز وجود داره؟

ممنونم.

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد نسیم رحمت

MeHraNZO313;944427 نوشت:
در جایی "عدم حضور در نماز جماعت" رو از مصادیق کوچک شمردن نماز برشمرده بودند، خواستم بدونم آیا این صحیح هست؟
فاصله ی ما از نزدیکترین مسجدمون فاصله ی نزدیکی نیست و اگر رفتن به این مسجد برای ظهر و عشا ممکن باشه، نماز صبح به هیچ وجه مقدور نیست، بنابراین من فقط هر از گاهی هنگام عشا و مغرب به مسجد میرم، آیا میشه گفت من از کوچک شمرندگان نماز هستم؟

منظورتون از "در جایی عدم حضور در نماز جماعت را از مصادیق کوچک شمردن نماز شمرده اند" چیست؟ در کتاب خاصی؟ یا در روایتی چنین مطلبی را دیده اید؟ و یا ...

آن چه در برخی از روایات به آن اشاره شده است مذمت کسی است که همسایه مسجد باشد و از روی عمد و بی توجهی به نماز جماعت در مسجد حاضر نشود؛ امیرمؤمنان (ع) فرمود:
همسایه مسجدی که برای ادای نمازهای واجب در مسجد حضور نیابد در حالتی که فراغتی دارد و از سلامتی هم برخوردار است، نمازش کامل نخواهد بود،(1) البته نه آن که نمازش باطل باشد، بلکه آن آثاری را که نماز مقبول درگاه حق باید داشته باشد فاقد است .

با توجه به این که فرموده اید فاصله منزل شما تا مسجد نزدیک نیست، شما در جمله افراد فوق نیستید اما توصیه می شود سعی کنید حضور بیشتر و پررنگ تری رو در نماز جماعت و مسجد داشته باشید. در رساله های عملیه می خوانیم:
مستحب است نمازهای واجب خصوصا نمازهای یومیه را به جماعت برگزار کنند و در نماز صبح، مغرب و عشا خصوصا برای همسایه مسجد و کسی که صدای اذان مسجد را می شنود بیشتر سفارش شده است.

پی نوشت :
1. محدث نورى، مستدرك الوسائل، مؤسسه آل البيت عليهم السلام قم، 1408 هجرى قمری، ج3 ، ص 356

MeHraNZO313;944427 نوشت:
معیار تشخیصی برای این امرِ مهمِ کوچک شمردن نماز وجود داره؟

اگر منظورتون معیار کوچک شمردن نماز در مسجد هست باید عرض کنم همانگونه که در پست قبل بیان شد، بر اساس برخی روایات، معیار عدم حضور در مسجد از روی عمد و بی توجهی به مسجد و نماز جماعت است.
اما
اگر منظورتون کلی معیار کوچک شمردن نماز هست آدرس ذیل را مطالعه کنید:

[="Teal"]

نسیم رحمت;944651 نوشت:
منظورتون از "در جایی عدم حضور در نماز جماعت را از مصادیق کوچک شمردن نماز شمرده اند" چیست؟ در کتاب خاصی؟ یا در روایتی چنین مطلبی را دیده اید؟ و یا ...

آن چه در برخی از روایات به آن اشاره شده است مذمت کسی است که همسایه مسجد باشد و از روی عمد و بی توجهی به نماز جماعت در مسجد حاضر نشود؛ امیرمؤمنان (ع) فرمود:
همسایه مسجدی که برای ادای نمازهای واجب در مسجد حضور نیابد در حالتی که فراغتی دارد و از سلامتی هم برخوردار است، نمازش کامل نخواهد بود،(1) البته نه آن که نمازش باطل باشد، بلکه آن آثاری را که نماز مقبول درگاه حق باید داشته باشد فاقد است .

با توجه به این که فرموده اید فاصله منزل شما تا مسجد نزدیک نیست، شما در جمله افراد فوق نیستید اما توصیه می شود سعی کنید حضور بیشتر و پررنگ تری رو در نماز جماعت و مسجد داشته باشید. در رساله های عملیه می خوانیم:
مستحب است نمازهای واجب خصوصا نمازهای یومیه را به جماعت برگزار کنند و در نماز صبح، مغرب و عشا خصوصا برای همسایه مسجد و کسی که صدای اذان مسجد را می شنود بیشتر سفارش شده است.

پی نوشت :
1. محدث نورى، مستدرك الوسائل، مؤسسه آل البيت عليهم السلام قم، 1408 هجرى قمری، ج3 ، ص

356

سلام و عرض ادب
ببخشید با توجه به روایات زیر ،

پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله): «بهترین مسجد زنان، همان خانه‌هاى ایشان است...».[3] «بهترین مسجد زنان، کنج خانه آنها است».[4]
«به تنهایی و در خانه نماز خواندن زن، مثل نماز در جمع است، در حالی‌که بیست و پنج درجه فضیلت دارد».[5]
رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به امام علی(علیه السلام) فرمود: «ای علی! بر زنان؛ نماز جمعه، جماعت، اذان و اقامه واجب نیست».[6]
امام صادق(علیه السلام): «بهترین مساجد برای زنان شما، خانه‌هایشان است».[7]

و با توجه به اینکه بالاخره انسان نیاز به محلی برای ارامش روحی داره، مخصوصا در صورت عدم وجود زیارتگاهی در نزدیکی محل سکونت
آیا باز هم حضور بانوان در نماز جماعت و انس با مسجد اشکالی داره؟![/]

ترگل;944708 نوشت:
[="Teal"]سلام و عرض ادبببخشید با توجه به روایات زیر ،پیامبر خدا(صلی الله علیه و آله): «بهترین مسجد زنان، همان خانه‌هاى ایشان است...».[3] «بهترین مسجد زنان، کنج خانه آنها است».[4]«به تنهایی و در خانه نماز خواندن زن، مثل نماز در جمع است، در حالی‌که بیست و پنج درجه فضیلت دارد».[5]رسول خدا(صلی الله علیه و آله) به امام علی(علیه السلام) فرمود: «ای علی! بر زنان؛ نماز جمعه، جماعت، اذان و اقامه واجب نیست».[6]امام صادق(علیه السلام): «بهترین مساجد برای زنان شما، خانه‌هایشان است».[7]و با توجه به اینکه بالاخره انسان نیاز به محلی برای ارامش روحی داره، مخصوصا در صورت عدم وجود زیارتگاهی در نزدیکی محل سکونت آیا باز هم حضور بانوان در نماز جماعت و انس با مسجد اشکالی داره؟![/]
ترگل جان منبع روایاتی که خوندید و گفتید رو میشه لطف کنید بگید@};-

[="Teal"]

یا علے;944713 نوشت:
ترگل جان منبع روایاتی که خوندید و گفتید رو میشه لطف کنید بگید@};-

من اینها رو در سایت تبیان و چند سایت دیگه خوندم که البته فکر میکنم زیرش منابعش آورده شده بود که من یادداشت نکردم
به هرحال منبع نتی ش رو بخوای همون سایت تبیان....[/]

نسیم رحمت;944651 نوشت:
منظورتون از "در جایی عدم حضور در نماز جماعت را از مصادیق کوچک شمردن نماز شمرده اند" چیست؟ در کتاب خاصی؟ یا در روایتی چنین مطلبی را دیده اید؟ و یا ...

آن چه در برخی از روایات به آن اشاره شده است مذمت کسی است که همسایه مسجد باشد و از روی عمد و بی توجهی به نماز جماعت در مسجد حاضر نشود؛ امیرمؤمنان (ع) فرمود:
همسایه مسجدی که برای ادای نمازهای واجب در مسجد حضور نیابد در حالتی که فراغتی دارد و از سلامتی هم برخوردار است، نمازش کامل نخواهد بود،(1) البته نه آن که نمازش باطل باشد، بلکه آن آثاری را که نماز مقبول درگاه حق باید داشته باشد فاقد است .

با توجه به این که فرموده اید فاصله منزل شما تا مسجد نزدیک نیست، شما در جمله افراد فوق نیستید اما توصیه می شود سعی کنید حضور بیشتر و پررنگ تری رو در نماز جماعت و مسجد داشته باشید. در رساله های عملیه می خوانیم:
مستحب است نمازهای واجب خصوصا نمازهای یومیه را به جماعت برگزار کنند و در نماز صبح، مغرب و عشا خصوصا برای همسایه مسجد و کسی که صدای اذان مسجد را می شنود بیشتر سفارش شده است.

پی نوشت :
1. محدث نورى، مستدرك الوسائل، مؤسسه آل البيت عليهم السلام قم، 1408 هجرى قمری، ج3 ، ص

356

خیلی ممنونم؛

در همسایگی مسجدی نیستیم اما سحرها صداشون قابل شنیدن هست.

سحرها برای من هم مقدور نیست یکی از جهت اینکه والدینم اجازه نخواهند داد و یکی اینکه اون ساعت حتی برای من که پسر هستم امنیت کمی خواهد داشت. بنابراین با توجه به فرمایشات شما سعی ام بر اقامه ی جماعت ظهر و عصر و مغرب و عشا خواهد بود، اگر حمل بر کوچک شمردن نشه.

از کجا بفهمیم همسایه مسجدیم؟ خونه ی ما تا مسجد حدود 8 کوچه و یک خیابون فاصله داره. در احادیث خوندم تا 40 خانه فاصله میشه همسایه اما یعنی خونه های تو کوچه هارو بشمرم؟
تو احادیث شنیدن صدای اذان هم خوندم منتهی زمان نبی (ص) و امامان (ع) که بلندگوهای امروزی نبود!

MeHraNZO313;944728 نوشت:
سحرها برای من هم مقدور نیست یکی از جهت اینکه والدینم اجازه نخواهند داد

با وجود عدم اجازه والدین برای حضور در نماز جماعت صبح، اولویت با اطاعت از امر والدین است.

MeHraNZO313;944728 نوشت:
از کجا بفهمیم همسایه مسجدیم؟

در این که همسایه مسجد کیست، اقوال علما متعدد است.
برخی معتقدند در مشخص نمودن همسایه باید به عرف مراجعه شود.
برخی معتقدند همسایه هر کس صاحبان خانه هایی اند که تا فاصله چهل ذراع از هر طرف واقع شده و اندازه هر ذراع از آرنج دست تا سرانگشت وسط دست می باشد .(1)
بر اساس نظر سوم چهل خانه از هر طرف را همسایه مسجد هستند. برخی از علما این نظر سوم را حمل بر تقیه نموده است و می فرماید: از آن جا که لفظ همسایه کلمه ای «عرفی » است و شرع مقدس هم در این زمینه واژه خاصی ندارد، برای دست یافتن به معنای آن باید به عرف مراجعه کرد، وی در خصوص احادیثی که حد همسایه را چهل ذراع معین کرده گوید: شاید بتوان گفت منظور معصوم (ع) از این بیان، همان معنای عرفی و رایج بین مردم است. (2)

پی نوشت ها :
1. قاموس المحیط، فیروز آبادی، ج 3 ص 22 .
2. رج : جواهرالکلام، ج 28، ص 41 - 44؛ عروة الوثقی، ج 2، ص 223 - 225 .

ترگل;944708 نوشت:
با توجه به اینکه بالاخره انسان نیاز به محلی برای ارامش روحی داره، مخصوصا در صورت عدم وجود زیارتگاهی در نزدیکی محل سکونت
آیا باز هم حضور بانوان در نماز جماعت و انس با مسجد اشکالی داره؟!

به صورت مطلق نمیشه گفت. همانگونه خود اون روایات مانعه هم مطلق نیست. زنان باید ببینند اولویت در انجام کدام وظیفه است؟ گاه حضور ایشان در مسجد موجب اختلاف میشه یا مفسده دارد یا همسرش رضایت ندارد یا ......
آرامش روحی رو میشه با انس با وطایف در خانه هم به دست آورد. بایدنوع نگاه خود فرد بررسی بشه.

[=Arial Black]برخی از مصادیق کوچک شمردن نماز:
1- وقت نهار یا شام است. شما هنوز نمازتان را نخوانده اید. با خودتان میگویید: اول غذا می خورم بعد نمازم را می خوانم.
اینجا شما نماز را با کار دیگری مقایسه کرده اید و الویت را به آن کار دیگر داده اید. وقتی از بین دو کار ، الویت را به یکی از آنها می دهید به این معنی است که آن کار در نظر شما اهمیت بیشتری داشته است. به عبارت دیگر ، "بزرگتر" از کار مقابلش بوده است. یعنی کار مقابل (نماز) کم اهمیت و کوچکتر از غذا خوردن بوده است.

2- وقتی نمازتان را نخوانده اید و آن را به بعد از تماشای مسابقه فوتبال یا برنامه ای در تلویزیون موکول می کنید.

3- وقتی خسته اید و نماز را به بعد از یک استراحت یا خواب موکول می کنید.

4- شاید اگر به علت دوری راه ، نماز را در مسجد نخوانیم ، استدلال تضمنی این تصمیم ، این باشد که: "نماز جماعت ، ارزش این همه راه رفتن را ندارد". زیرا اگر در ذهن ما ، نماز واقعاً ارزش این مقدار راه رفتن را داشت ، حتماً به آن اقدام می کردیم.
(مگر در شرایطی که راه به قدری دور باشد که عسر و حرج ایجاد شود).

در همه این امور ، نوعی "سنجش" صورت گرفته است و امر دیگری با "نماز" مقایسه شده است و "نماز" کم اهمیت تر از آن امر دیگر برآورد شده است لذا آن امر بر نماز "مقدم" داشته شده است. این یعنی کوچک شمردن نماز.

[="Teal"]

نسیم رحمت;945476 نوشت:
به صورت مطلق نمیشه گفت. همانگونه خود اون روایات مانعه هم مطلق نیست. زنان باید ببینند اولویت در انجام کدام وظیفه است؟ گاه حضور ایشان در مسجد موجب اختلاف میشه یا مفسده دارد یا همسرش رضایت ندارد یا ......
آرامش روحی رو میشه با انس با وطایف در خانه هم به دست آورد. بایدنوع نگاه خود فرد بررسی بشه.

این آرامش کجا و ان کجا ....
مگر میشود حس و حال حاصل از جلسه روضه بانشاطی ،زیارت با معرفتی و یا حضور و آرامشی که در مکان مذهبی به دست میاد رو با انجام وظایف و امور منزل و غیره به دست اورد؟!!
اصلا در دنیای امروز یکی از مکان هایی که میشه کمی به لحاظ روحی شارژ شد اینجور جاها هستن چطور میشه جایگزینی واسش پیدا کرد؟!!
این حرف شما مثل این می مونه که بگین خانمها نیازی به رفتن زیارت ندارن همینکه وظایفشون رو انجام میدن میتونن به آرامش روحی دست پیدا کنن
ایا اصلا این دو باهم قابل قیاسه؟!!!!
حالا در نبود یه مکان زیارتی،مسجد هم حکم همون مکان ارامش بخش رو خواهد داشت .....[/]

ترگل;946194 نوشت:
این آرامش کجا و ان کجا ....
مگر میشود حس و حال حاصل از جلسه روضه بانشاطی ،زیارت با معرفتی و یا حضور و آرامشی که در مکان مذهبی به دست میاد رو با انجام وظایف و امور منزل و غیره به دست اورد؟!!
اصلا در دنیای امروز یکی از مکان هایی که میشه کمی به لحاظ روحی شارژ شد اینجور جاها هستن چطور میشه جایگزینی واسش پیدا کرد؟!!
این حرف شما مثل این می مونه که بگین خانمها نیازی به رفتن زیارت ندارن همینکه وظایفشون رو انجام میدن میتونن به آرامش روحی دست پیدا کنن
ایا اصلا این دو باهم قابل قیاسه؟!!!!
حالا در نبود یه مکان زیارتی،مسجد هم حکم همون مکان ارامش بخش رو خواهد داشت .....

قطعا می شود با انجام وظایف و امور منزل به همون شادی و نشاط رسید. این که در پاین پست قبلی عرض کردم باید نوع نگاه افراد بررسی بشه به خاطر امثال این نوع نگاه بود.
اشتباه شما در این است که با نگاه نافی به این موضوعات نگاه می کنید. در عرض بنده دقت نکردید هیچ وقت بنده مدعی نشدم که خانم ها نیازی به رفتن زیارت ندارند بلکه عرض بنده در اولویت سنجی بین امور زندگی است. طبعا اگر حضور در مسجد و جماعت سبب لطمه به زندگی ایشان شود، رسیدگی به امور منزل اولویت دارد. در امر زیارت هم اگر همراه با همسر خود به این گونه سفرها بروند منعی نیست. در واقع این همراهی با همسر، نیز در راستای رسیدگی به امور منزل است و با هم تنافی ندارد.

عبد شکور;945527 نوشت:
رخی از مصادیق کوچک شمردن نماز:
1- وقت نهار یا شام است. شما هنوز نمازتان را نخوانده اید. با خودتان میگویید: اول غذا می خورم بعد نمازم را می خوانم.
اینجا شما نماز را با کار دیگری مقایسه کرده اید و الویت را به آن کار دیگر داده اید. وقتی از بین دو کار ، الویت را به یکی از آنها می دهید به این معنی است که آن کار در نظر شما اهمیت بیشتری داشته است. به عبارت دیگر ، "بزرگتر" از کار مقابلش بوده است. یعنی کار مقابل (نماز) کم اهمیت و کوچکتر از غذا خوردن بوده است.

2- وقتی نمازتان را نخوانده اید و آن را به بعد از تماشای مسابقه فوتبال یا برنامه ای در تلویزیون موکول می کنید.

3- وقتی خسته اید و نماز را به بعد از یک استراحت یا خواب موکول می کنید.

4- شاید اگر به علت دوری راه ، نماز را در مسجد نخوانیم ، استدلال تضمنی این تصمیم ، این باشد که: "نماز جماعت ، ارزش این همه راه رفتن را ندارد". زیرا اگر در ذهن ما ، نماز واقعاً ارزش این مقدار راه رفتن را داشت ، حتماً به آن اقدام می کردیم.
(مگر در شرایطی که راه به قدری دور باشد که عسر و حرج ایجاد شود).

برخی از این امور کوچک شمردن نماز نیست.
مثل همان جایی که فرد خسته است. طبعا اگر استراحت کند می تواند نماز بهتری بخواند. لذا تاخیرش اشکال ندارد.

پرسش :
در جایی "عدم حضور در نماز جماعت" رو از مصادیق کوچک شمردن نماز برشمرده بودند، خواستم بدونم آیا این صحیح هست؟
فاصله ی ما از نزدیکترین مسجدمان فاصله ی نزدیکی نیست و اگر رفتن به این مسجد برای ظهر و عشا ممکن باشه، نماز صبح به هیچ وجه مقدور نیست، بنابراین من فقط هر از گاهی هنگام عشا و مغرب به مسجد میرم، آیا میشه گفت من از کوچک شمرندگان نماز هستم؟

پاسخ:

بهتر بود بیشتر توضیح می داید که منظورتان از "در جایی عدم حضور در نماز جماعت را از مصادیق کوچک شمردن نماز شمرده اند" چیست؟ در کتاب خاصی؟ یا در روایتی چنین مطلبی را دیده اید؟ و یا ...
درعین حال در پاسخ به سوال تان عرض می کنم :
آن چه در برخی از روایات به آن اشاره شده است مذمت کسی است که همسایه مسجد باشد و از روی عمد و بی توجهی به نماز جماعت در مسجد حاضر نشود؛ امیرمؤمنان (ع) فرمود:
همسایه مسجدی که برای ادای نمازهای واجب در مسجد حضور نیابد در حالتی که فراغتی دارد و از سلامتی هم برخوردار است، نمازش کامل نخواهد بود،(1) البته نه آن که نمازش باطل باشد، بلکه آن آثاری را که نماز مقبول درگاه حق باید داشته باشد فاقد است .
با توجه به این که فرموده اید فاصله منزل شما تا مسجد نزدیک نیست، شما در جمله افراد فوق نیستید اما توصیه می شود سعی کنید حضور بیشتر و پررنگ تری رو در نماز جماعت و مسجد داشته باشید. در رساله های عملیه می خوانیم:
مستحب است نمازهای واجب خصوصا نمازهای یومیه را به جماعت برگزار کنند و در نماز صبح، مغرب و عشا خصوصا برای همسایه مسجد و کسی که صدای اذان مسجد را می شنود بیشتر سفارش شده است.(2)
بله اگر کسی از روی عمد و بی توجهی به مسجد و نماز جماعت در مسجد حاضر نشود می تواند مصداقی از کوچک شمردگان نماز جماعت باشد.
البته برای شما والدین فرزندی او را از این امر نهی کنند مثلا اجازه حضور در نماز جماعت صبح را به او ندهند، با وجود عدم اجازه والدین برای حضور در نماز جماعت صبح، اولویت با اطاعت از امر والدین است.
گاه سوال می شود با توجه به اینکه بالاخره انسان نیاز به محلی برای ارامش روحی دارد، مخصوصا در صورت عدم وجود زیارتگاهی در نزدیکی محل سکونت، آیا حضور بانوان در نماز جماعت و انس با مسجد اشکالی دارد؟!

در پاسخ می گوییم به صورت مطلق نمی شود گفت اشکال دارد یا اشکال ندارد. زنان باید ببینند اولویت در انجام کدام وظیفه است؟ گاه حضور ایشان در مسجد موجب اختلاف می شود یا مفسده دارد یا همسرش رضایت ندارد یا ...... آرامش روحی را میشه با انس با وظایف در خانه هم به دست آورد. بایدنوع نگاه خود فرد بررسی بشود. این عرض ما به این معنا نیست که خانم ها نیازی به رفتن زیارت ندارند بلکه مراد در اولویت سنجی امور زندگی است. طبعا اگر حضور در مسجد و جماعت سبب لطمه به زندگی ایشان شود، رسیدگی به امور منزل اولویت دارد. در امر زیارت هم اگر همراه با همسر خود به این گونه سفرها بروند منعی نیست. در واقع این همراهی با همسر، نیز در راستای رسیدگی به امور منزل است و با هم تنافی ندارد.

تذکر :
تنها یک مطلب می ماند و آن این که : "از کجا بفهمیم همسایه مسجدیم؟"
در این که همسایه مسجد کیست، اقوال علما متعدد است:
برخی معتقدند در مشخص نمودن همسایه باید به عرف مراجعه شود.
برخی معتقدند همسایه هر کس صاحبان خانه هایی اند که تا فاصله چهل ذراع از هر طرف واقع شده و اندازه هر ذراع از آرنج دست تا سرانگشت وسط دست می باشد .(3)
بر اساس نظر سوم چهل خانه از هر طرف را همسایه مسجد هستند. برخی از علما این نظر سوم را حمل بر تقیه نموده است و می فرماید: از آن جا که لفظ همسایه کلمه ای «عرفی » است و شرع مقدس هم در این زمینه واژه خاصی ندارد، برای دست یافتن به معنای آن باید به عرف مراجعه کرد، وی در خصوص احادیثی که حد همسایه را چهل ذراع معین کرده گوید: شاید بتوان گفت منظور معصوم (ع) از این بیان، همان معنای عرفی و رایج بین مردم است. (4)

پی نوشت ها :
1.محدث نورى، مستدرك الوسائل، مؤسسه آل البيت عليهم السلام قم، 1408 هجرى قمری، ج3 ، ص 356.
2. به احکام نماز جماعت در رساله مرجع تقلیدتان مراجعه کنید.
3. قاموس المحیط، فیروز آبادی، ج 3 ص 22 .
4. رج : جواهرالکلام، ج 28، ص 41 - 44؛ عروة الوثقی، ج 2، ص 223 - 225 .

موضوع قفل شده است