جريان بيعت امام علی(ع)

یک سوال:

اگر واقعا پیامبر اسلام، علی ابن ابیطالب را به جانشینی خودش مشخص کرده بود و آنگونه که گفته میشود در غدیر خم نیز آنرا برای همگان بازگو نمود، چرا علی ابن ابیطالب، بعد از وفات پیامبر برای اجرای امر پیامبر دایر بر جانشینی خویش تلاش نکرد؟

چگونه امام علی که در زمان حیات پیامبر هرگز از اجرای دستورات پیامبر سر باز نمیزد، ناگهان با وفات ایشان، یکی از مهمترین دستورات ایشان (و شاید مهمترین دستور پیامبر) را بدون اجرا رها کرد؟

امام علی که همیشه برای اجرای کوچکترین دستورات پیامبر، دست به شمشیر میبرد و هرگز کوتاه نمی آمد، چطور ناگهان بدون اینکه حتی به مسلمانان یاد آوری کند که پیامبر او را جانشین خود کرده، سالهای سال سکوت نمود؟ چرا در این سالها به روایات پیامبر و واقعه غدیر خم استناد نکرد؟

اگر بگوییم تقیه کرده، باید بدانیم که تقیه نوعی ریا است. و امام علی هرگز کسی نبود که نسبت به دستورات پیامبر ریا و عقب نشینی کند. ضمن اینکه میبینیم در زمان معاویه به جنگ بزرگی دست میزند. حال آنکه در زمان وفات پیامبر، اگر جلوی چند صحابه انگشت شمار می ایستاد و از حق خویش دفاع مینمود، قطعا پیروز میشد.

آیا این نشان نمیدهد که پیامبر اصلا علی را به جانشینی خودش انتخاب نکرده بوده؟

باسلام خدمت دوست عزیز
برای ورود به بحث با اجازه بند اول سوال شمارامورد تحقیق قرارمی دهیم
این که ماجرای غدیر خم اتفاق افتاده است یا نه واگر اتفاق افتاده است محتوای آن چه بوده است ودر آن اجتماع عظیم چه گذشته است امری نیست که بتوان به همین راحتی ازکنار آن گذشت ماجرایی که نفی و اثباتش حلّال اساسی ترین مشکلات اعتقادی ما خواهد بود وصدالبته که انکار آن به همین راحتی نخواهد بود همچنان که اثبات و تحریف محتوای آن اینچنین است.
ماجرایی در تاریخ بشر مثل تمام ماجراهای تاریخی رقم خورده است زمانی بودمسبوق ونزدیک به زمان ما که فردی ادعای نبوت کرده و تمام دلایل ومدعایش را حاضرین زمان خویش پذیرفته اند ودر آستانه وفات خویش مردی از اصحاب خویش را به جانشینی برمی گزیند وبقیه اصحاب درهمان جمع تبریک گفته وامرجانشینی فیصله می یابد ولی درظاهر .
این ماجرای تاریخی مثل تمام ماجراهای دیگر اتفاق افتاده است وبرای درک آن نیز امر را باید به دست تاریخ نویسان داد مثل همه مسائل دیگر... بیایید به سراغ تاریخ برویم....
پس از اثبات این ماجرا و جانشینی علی (ص).
حال سوال من ازشما این است که چرافرد دیگری را پس از رحلت پیامبر(ص)در جای ایشان می بینیم طراحان سوالات بالا اول باید به این پرسش پاسخ دهند که چرا دیگران اقدام به غصب خلافت گرفتند که علی(ع)درصدد پس گیری آن باشد ویا نه، سکوت کند دوست عزیز درخواست من این است که ما اول به این نکته بیندیشیم که چرا افرادی غیر از جانشین پیامبر اقدام به کنار زدن ایشان می کنند و بعدا اعمال وکارهای ایشان رامورد سوال قرار دهیم که چرا ایشان اقدام به پس گیری خلافت کردند واگر کردند نتیجه چه شد؟ویا این که اقدام نکردند واگراقدام نکردند چرا؟ودراین مرحله سوالات شما مطرح شود که [چگونه امام علی که در زمان حیات پیامبر هرگز از اجرایدستورات پیامبر سر باز نمیزد، ناگهان با وفات ایشان، یکی از مهمترین دستورات ایشان (و شاید مهمترین دستور پیامبر) را بدون اجرا رها کرد؟

امام علی که همیشهبرای اجرای کوچکترین دستورات پیامبر، دست به شمشیر میبرد و هرگز کوتاه نمی آمد،چطور ناگهان بدون اینکه حتی به مسلمانان یاد آوری کند که پیامبر او را جانشین خودکرده، سالهای سال سکوت نمود؟ چرا در این سالها به روایات پیامبر و واقعه غدیر خماستناد نکرد؟

اگر بگوییم تقیه کرده، باید بدانیم که تقیه نوعی ریا است. وامام علی هرگز کسی نبود که نسبت به دستورات پیامبر ریا و عقب نشینی کند. ضمن اینکهمیبینیم در زمان معاویه به جنگ بزرگی دست میزند. حال آنکه در زمان وفات پیامبر، اگرجلوی چند صحابه انگشت شمار می ایستاد و از حق خویش دفاع مینمود، قطعا پیروزمیشد]
[وباز سرمنشا اختلاف را که بنده روی آن تاکید دارم را شما درآخردوباره مطرح میکنیدکه[آیا این نشان نمیدهد که پیامبر اصلا علی را بهجانشینی خودش انتخاب نکرده بوده؟]وبازتاکید روی این نکته دارم که بیاییم سرمنشا اختلاف و سرنخ مشکلات رادرنفی واثبات ماجرای غدیر بیابیم وبااین تاکید که 1-نفی و اثبات ماجرای غدیر 2-ودر صورت اثبات، عدم تحریف محتوای آن .
عزیز برادر حل این نکته تاریخی حلّال مشکلات و اختلافات ما خواهد بود اگر صلاح می دانید ادامه بحث را به ماجرای غدیر بکشانیم وبحث را ریشه ای تر دنبال کنیم
منتظر نظراتتان برای ادامه مباحثه، می نشینم

با سلام خدمت دوست عزیزی که این شبهه را مطرح نموده اند ابتدا باید عرض کنم شبهه شما یک استبعاد تاریخی است نه یک دلیل زیرا وقتی ما در ادله شرعی(کتاب و سنت)بر مطلبی مانند خلافت بلافصل علی ع نص داشته باشیم این استبعادات ضربه ای به ادله نمی زند زیرا نهایت این است که باید توجیه شود اما همین استبعادات نیز جوابهای واضحی دارد که با اندکی دقت در تاریخ فهمیده می شود حتی بعد از اینکه قرنها کتابت ان در دوره هواداران خلفا با تحریف و هواداری عده ای خاص نوشته شده است اما کوتاه ترین تبیین این شبهه در کلمات خود امیر المومنین بیان شده که بنده انرا از نهج البلاغه(حتی اگر قایل به جعل نهج البلاغه باشید این نقلها چون بیان دلایل است نه به عنوان منبع خبر تا در سند مناقشه شود) برای شما نقل می نمایم

اگر بیشتر درباره دلایل این ماجرا نیاز به توضیح و تبیین است بنده حاضر به بیان ادله تاریخی این سکوت قهرمانانه می باشم

من هم به نوبه خود از شما به خاطر تشريف فرمايتان به اين سايت و نوشتن مطالبي كه نشان از خوي پرسشگري شما دارد تشكر مي كنم كه البته پرسش اگر براي كسب دانش باشد بسيار ارزشمند است .اما پاسخ شما و اينكه چرا حضرت علي از خود دفاع نكرد و حقش را نطلبيد و از شمشير براي احقاق حقش استفاده نكرد اين است كه همانطور كه مي دانيد حضرت در نهج البلاغه هم فرموده كه باور اينكه حكومت را از او بگيرند برايش قابل تصور نبوده است و مي فرمايد كه باور نمي كردم قريش حكومت را از من گرفته و به خود اختصاص دهند .از سوي ديگر حضرت در زمان تشكيل سقيفه مشغول كفن و دفن پيامبر است و اين بر اساس وصيتي بود كه پيامبر نموده بود كه حضرت او را غسل و كفن كند. از سوي ديگر با اتمام مراسم دفن پيامبر ،حضرت علي (ع) تلاشهايش را براي به دست آوردن خلافت ،آغاز كرد و با بسياري از افراد از جمله مهاجرين و بني هاشم سخن گفت و حتي همسرش نيز در اين رابطه زحمات زيادي كشيد تا جايي كه شبها ،علي (ع) و همسر و پسرانش به در خانه انصار و مهاجرين مي رفتند و از آنها تقاضاي كمك مي كردند .كه البته كمكي هم در حد توجه به آنها نشد و تنها عدها ي از مهاجرين به خانه ايشان آمده و در آنجا متحصن شدند كه با حمله عمال خليفه به خانه اين تحصن هم دوامي نياورد .اينكه چرا حضرت از غدير سخني به ميان نياورد ادعاي بلادليل است .اتفاقا يادآوري غدير خم از مسائلي بود كه همواره بوسيله حصرت علي (ع) انجام مي شد و اگر حضرت فرصتي مي يافت از غدير و شاهدانآن واقعه دعوت مي كرد تا شهادت بدهند همانگونه كه در آغاز بيعتش صحابه حاضر در مجلس را سوگند داد كه انها كه شاهد جريان غدير بودند شهادت دهند كه در اين بين تعداد زيادي از صحابه شهادت دادند كه درميان انها چندين نفر از جنگاوران نبرد بدر حضور داشتند .امام (ع) مي فرمود كه اگر شرايط مساعد بود و به تعداد كافي ياور داشتم اجازه اينكه حقم را از من بگيدند به آنهانمي دادم .اما شرايط زمانه آنقدر دشوار بود كه حتي ابوسفيان اميدوار شد كه بزودي اسلام از بين خواهد رفت ،لذا آمدو به حضرت علي عرض كرد : تو به دادخواهي برخيز ما به تو كمك خواهيم كرد .كه امام در پاسخ او فرمود ما را به كمك شما نيازي نيست .بي شك اگر ابوسفيان خير خواه باشد به يقين آنچه كه او مي خواهد بجز بدبختي مسلمانان نخواهد بود .چرا كه به قول قرآن ايمان امثال ابوسفيان كه پس از فتح مكه مسلمان شدند ارزشي نداشت . از سوي ديگر دقت داشته باشيد كه شرايط به گونه اي بود كه روم و ايران به دنبال فرصتي بودند تا دولت نو پاي اسلامي را ازبين ببرند و پيامبر در سالهاي پاياني حيات مباركش به سرحدات روم لشكر كشي كرده بود و سي هزار نفر را به همراه خود برده و رعبي در دل دشمن افكنده بود . از سوي ديگر ايران كه تا ديروز حاكم يمن بود اكنون يمن را در دستهاي مسلمانان مي ديد كه اين براي امپراطوري ايران قابل قبول نبوده و به دنبال فرصتي بود تا ضربه كاري به مسلمانان وارد سازد . در چنين شرايط حساسي كه منافقان مدينه و دشمنان خارجي مترصد فرصتي هستند و پيامبران دروغيني چون مسيلمه و سجاح و اسود عنسي ظهور كرده اند تصور هر گونه جنگ داخلي در واقع تصور نابودي اسلام بود .حضرت وقتي شرايط ناگوار را ديد به ناچار كنار رفت و ديد اگر بر سر احقاق حقش به نزاع برخيزد ،پايان اين نزاع به جاي اينكه بازگشت اسلام به مسير حق باشد ،نابودي اسلام و زحمات نفسگير پيامبر و ياران حقيقي اش خواهد بود .نكته ديگر كه نبايد فراموش شود اينكه بسياري از آناني كه زير بار حكومت علي (ع) نرفتند استدلالشان اين بود كه نبوت از بني هاشم و خلافت بايد از آن ديگر قبايل باشد .در حالي كه ولايت و سر پرستي مسلمانان به مانند نبوت بايد امري الهي قلمداد شود تا ولي و سرپرست بتواند مردم را به رستگاري كه فلسفه حكومت اسلامي است سوق دهد و الا كسي كه اطلاعات و علم و آگاهيش در حد معمول است با چه معياري مي تواند بر مسلمانان حكومت كند .در حالي كه خليفه اي مانند خليفه دوم حتي علم خويش نسبت به اسلام را كمتر از علم زنان مي دانست .
سخن ديگر كه دقتهاي عقلي را به دنبال دارد اينكه حضرت علي (ع) در اغلب جنگها چندين تن از بزرگان شرك را به قتل رسانده بود و اين براي خانواده هاي آنان بسيار سخت بود به حدي كه حتي پس از اسلامشان باز هم نمي توانستن كينه حضرت را از دل خود خارج سازند به همين علت مي بينيم كه در جريانهاي مختلف دست به كارهايي عليه حضرت مي زنند و در تلاشند كه حضرت را بايكوت كنند .دقت داشته باشيد كه تعصب هاي جاهلي در بين اعراب آنقدر شديد بود كه قرآن در آبه 200بقره و سوره تكاثر به آن پرداخته است و آن را رد كرده است .خوب اعرابي كه اين مقدار تعصب نسبت به خاندان و قباليلشان دارند چگونه حاضرند كه مانند علي (ع) را كه در جنگهاي مختلف اقوام آنها را به حق و به دستور قرآن به قتل رسانده ،ببخشند ؟ اين كه اعراب علي (ع) را به سبب قتل اقوامشان مورد عفو و يا مانند قرآن مورد تشويق قرارا دهند ،بيشتر خواب و خيال است . و اعراب با اين روحيه هرگز در كنار حضرت نخواهند ماند و حتي حادثه اي مانند كربلا را به تلافي كشته شدن اقوامشان در جنگها به دست حضرت علي (ع) بوجود مي آودند .(ادامه دارد )

سلام خرد بین عزیز :جواب درسه سطر::

پیامبر(ص) در غدیر به مردم دستور دادند که بعد از من علی (ع) ولی شماست واین مردم بودند که از دستور

رسول خدا (ص) سر پیچی نمودند.علی(ع) تنها مأمور به پذیرفتن خلافت بود نه تحمیل خود، یعنی بادستور

پیامبر(ص) در غدیر ، علی (ع) تنها دارای مشروعیت شدندومقبولیت بر عهده مردم است:Gol:

انگاه که علی(ع)دست به شمشیر برد به فرمان پیامبر بود وانگاه که سکوت کرد باز به فرمان پیامبر (ص)در جهت حفظ اساس اسلام بود .
کار علی (ع)ریا نبود زیرا ریادر جهت خود نمایی وبه نیت هوا پرستی است وباطل را حق جلوه دادن است در حالی که عمل حضرت هیچ یک از این مولفه ها راندارد