جمع بندی مقایسه دیدگاه ماتریالیست ها و دیدگاه الهیون

حضرت زهرا(سلام الله علیها) در خطبه فدکیه به این شبهه پاسخ می‌دهند، و می‌فرمایند: اينكه گفتيد اگر خدا جهان را «من شيء» خلق كرده باشد لازمه‌اش ازليّت ماده است، این مطلب درست است، خدا جهان را «من شيء» خلق نكرد, اما اينكه گفتيد اگر «من شيء» خلق نكرد «من لا شيء» خلق كرد كه اين محال است، اين شبهه و اشكال از شماست چون نقيض «من شيء», «من لا شيء» نيست، نقيض «من شيء», «لا من شيء» است چون «نقيض كلّ رفعه أو مرفوع» نقيض كلّ شيء رفعه, نقيض مِن ألف, من لا ألف نيست «لا من ألف» است اين خطبه نوراني صديقه كبرا به اين شبهه پاسخ داد و فرمود: «خلق الأشياء لا من شيء» نه «من لا شيء» اين «لا من شيء» يعني چيزي در عالم نبود و خدا «بديع السماوات و الأرض» است نوآور است. خداوند ماده را از چيزي خلق نكرد «لا من شيء» خلق كرد نه «من لا شيء»; زيرا نقيض موجبه محصّله, موجبه معدوله نيست، سالبه محصّله است، نقيض «من شيء», «من لا شيء» نيست اين «من لا شيء» موجبه معدوله است نقيض «من شيء», «لا من شيء» است

اما به حسب بیانات دینی و اندیشه الهی، عالم ماده ظهور و تجلی عوالم بالاتر است. لذا ماده (در همه سطوح و مراحلش) تنزل یک حقیقت عظیمتر و بزرگتر است. نسبت عالم ماده و عالم معنا مثل نسبت دو سطح انرژی بسیار متفاوت است. مطمئنا تنزل و سریان آن سطح انرژی (مرتبه وجودی) بسیار بزرگ و قوی در اندازه ای ناچیز می تواند جهانی بزرگ را در سطح پاینتر ایجاد کند. پس ماده تنزل معناست و از عدم بوجود نیامده است.

گر خداوند جهان را «از چیزی» خلق کرده باشد، همان «چیز» ازلی بوده و باعث تعدد قدیم ذاتی شده و شرک است. پس خداوند جهان را «از چیزی» نیافریده است. اما آیا این به معنای اینست که خداوند جهان ار از ناچیز(عدم) آفریده؟ این حدیث در مقام پاسخ به قسم دوم است. بطوری که تبیین می کند نقیضِ آفریدن «از چیزی»، آفریدن از ناچیز یا عدم نیست که اشکال شود: عدم که چیزی نیست تا از او خلقی صورت گیرد! بلکه نقیض آن آفریدنِ «نه از چیزی» است که به معنای آفرینش بی مثال و ابداعی می باشد.

سلام خدمت خواهر گرامی
ی چیزی میخواستم بگم
دیدگاه افراد ماده باور و غیر ماده باور نداریم که!
علم باید ببینیم چی میگه بعد میشه پذیرفت یا نه
البته من فیزیک دان نیستم و زیاد هم از فیزیک برای رد و اثبات چیزی استفاده نمیکنم

در مورد ابداع اینجا:
http://www.wikifeqh.ir/%D8%A7%D8%A8%...E%D8%AF%D8%A7)
توضیح خوبی داده، اگر سوالی بود، بنده در خدمتم.
اما در مورد قسمت دوم کلام شما، حتی اگر ماده را قدیم زمانی بدانیم، مسلما حادث ذاتی خواهد بود و این حدوث یا متوقف بر ماده پیشین است که همان اشکال مطرح شده است و یا بدون ماده اولیه بوجود آمده که همان بحث ابداع است.
بنابراین چه از نظر متکلم و چه از نظر فیلسوف، خالق در مرتبه متقدم بر مخلوق هست و در آن مرتبه مخلوقی نیست، نه اینکه هر دو قدیم(ذاتی) باشند و یکی خالق باشد و دیگری مخلوق.

بطوری که تبیین می کند نقیضِ آفریدن «از چیزی»، آفریدن از ناچیز یا عدم نیست که اشکال شود: عدم که چیزی نیست تا از او خلقی صورت گیرد! بلکه نقیض آن آفریدنِ «نه از چیزی» است که به معنای آفرینش بی مثال و ابداعی می باشد.

خلق ابداعی زمانی شکل می گیرد که بدون نیاز به ماده و طرح سابق، خلقی صورت گیرد.
مثال آنهم خلق اولین موجود است که طبق نظر فلاسفه عقل اول یا صادر اول است و یا خلق اولین مخلوق مادی و هر چیزی که سابقه وجودی نداشته و از نظر ماهوی با دیگر اشیاء تفاوت بنیادین داشته باشد.