جمع بندی علاقه بیش از حد به دوست

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
علاقه بیش از حد به دوست

با عرض سلام
من یک دختر مذهبی هستم که در دانشگاه فعالیت های زیادی دارم،معمولا ادم ساکتی هستم و از بعضی از دوستانم که سوال کردم آنها گفته اند که در کل شخصیت و چهره ام آرامش بخش است،البته این مطلب را گفتم چون به سوالم مربوط میشود،
چند وقت پیش از یکی از بچه های خوابگاه شنیدم که به من گفت هم اتاقی اش به من علاقه دارد،البته این اولین بار نبود که میشنیدم از یکی از دوستان صمیمی خودم که با آن شخص همشهری بود هم شنیده بودم.
تقریبا بعد از امتحاناتبود که اون شخص شماره منو گرفت (گفت ترم تابستونمون تو شهر شماست به خاطر همین شاید لازمش بشه)البته از قبل هم تو خوابگاه دیده بودمش و با هم سلام علیک داشتیم.
خلاصه اینکه در تلگرام به من پیام داد و حرف دلش رو زد،من هم سعی کردم به علاقشون جهت مثبت بدم و ایشون الان شروع به حفظ قران کرده اند(خودم حافظ 5 جز هستم)بعد از چندین بار که با ایشون چت کردم هنوز هم به من ابراز علاقه میکنند.من از این بابت خیلی نگرانم،لطفا مرا راهنمایی کنید تو خوابگاه چطور با ایشون رفتار کنم.ضمن اینکه دانشگاه ما تک جنسیتی است.
واینکه این علاقه چجور علاقه ای است؟
ممنون میشم راهنماییم کنید واقعا خیلی نگرانم

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد امین

fmt;936727 نوشت:
اینکه این علاقه چجور علاقه ای است؟

سلام علیکم.
با تشکر از اینکه دغدغه خود را در انجمن مطرح کردید توجه شما را به مطالب ذیل جلب میکنم.
انسان دارای یک سلسله نیازهای مادی و غیرمادی است و رشد و کمال او نیز در گرو ارضای صحیح و به موقع این نیازهاست.
یکی از مهمترین نیازهای انسان، نیازهای عاطفی است. انسان از بدو تولد تا پایان عمر باید عواطفش ارضا شود و الا دچار مشکل می شود. نیاز به محبت ورزیدن به دیگران و مورد محبت دیگران واقع شدن دقیقا یک نیاز عاطفی است. این نیاز در طی مراحل مختلف رشد و در مراحل گوناگون زندگی شکل های مختلفی پیدا می کند و در هر دوره ای به گونه ای متناسب با آن زمان باید ارضا شود. در دوره نوزادی از طریق والدین به خصوص مادر با بوسیدن نوزاد، در آغوش گرفتن او و نگاه های محبت آمیز مادر به او و با چسباندن او به خود نیاز کودک ارضا می شود. در این دوره تأمین نیازهای عاطفی کودک به اندازه نیازهای فیزیولوژیکی مانند آب و غذا و پوشاک برای رشد نوزاد ضرورت دارد. در دوره کودکی تأمین این نیاز توسط اعضای خانواده و همه کسانی که به نحوی با کودک ارتباط دارند تأمین می شود. در دوره نوجوانی از طریق دوستان و گروه همسالان و در دوره جوانی از طریق دوستان، خویشاوندان و همسر به این نیاز پاسخ داده می شود. روان شناسان علت وابستگی انسانها را به یکدیگر همین نیازهای عاطفی می دانند. اگر این نیازها از همان اول به طور صحیح و به موقع تأمین شود نوزاد، کودک و نوجوان وابستگی ایمن پیدا می کند و الا وابستگی ناایمن و مرضی در او شکل می گیرد یعنی در عین حال که به دیگران وابسته است ولی احساس امنیت کافی نیز نمی کند و مستعد انواع اختلالات روانی مانند بیماری های اضطرابی، افسردگی و... می شود و دیر یا زود به دامن یکی از این بیماری های روانی فرو می غلتند.

گفتنی است اساس و پایه دوستی ها در سن نوجوانی و جوانی که با جذبه و شور زیادی همراه است، غالبا بر مبنای عواطف و احساسات شکل می گیرد و نه بر اساس منطق و عقل. مقدمه این دوستی ممکن است جاذبیت یک فرد از نظر ظاهری یا شخصیتی یا پاره ای از صفات اخلاقی باشد که او را برای فرد دیگر دوست داشتنی می سازد که توانسته در روح و روان او تأثیر عمیقی بگذارد و خلأ عاطفی اش را به وسیله آن پر کند. ماهیت این دوستی گرچه در ابتدا دوستانه، پاک و بی شائبه است، ولی امکان آلوده شدن آن به مسایل دیگر وجود دارد. زمانی که این علاقه به اوج خود می رسد، آنها را دچار سرگردانی می کند که اکنون چه باید بکنند. این سرگردانی ممکن است با بعضی آثار مخرب دیگری همراه شود.

روانشناسان معتقدند احساس تعلق و وابستگی به دیگران از اساسی ترین نیازهای فردی است و بر رشد روانی جسمی و اجتماعی فرد تأثیر می گذارد. در واقع دوستان برای فرد، تكیه گاهی هستند كه به او احساس امنیت می دهند. همسالان حكم درمانگران قابل اعتماد و سرمشقهای رفتاری را برای یكدیگر دارند. این كنشهای متقابل با دوستان باعث می شود كه آنها احساسات و عقاید یكدیگر را هر چه بیشتر درك كنند و در برابر آن حساس باشند.
جوان می خواهد بهترین و ارزشمند ترین چیزی كه دارد به دوست صمیمی خود هدیه كند و این یكی از ویژگی های مهم مرحله جوانی است كه اریكسون یكی از روانشناسان غرب، آن را مرحله صمیمت نام گذاری كرده است. جوان تمام هم و غم اش و فكر و اندیشه اش ، دوستی است كه برای او ارزش و اهمیت قائل است به همین جهت است كه روابط دوستانه اش بسیار زیاد است. بنابراین چنین حالتی در این دوران چندان غیرطبیعی نیست.
لازم به ذکر است جوانانی که از روحیه عاطفی بیشتری برخوردارند و اجتماعی تر و خونگرم هستند تحت تأثیر احساسات و عواطف دیگران بیشتر واقع می شوند.
علاقه و وابستگى به دوستان تا وقتى كه موجب اخلال در برنامه زندگى و كارى انسان، مزاحمت با حقوق والدین، مشغولیت ذهن و ضعف اراده و عدم اعتماد به نفس و ضعف ایمان نگردد اشكالى ندارد، بلكه اگر در راستاى اصلاح و قوّت بخشیدن به این امور باشد بسیار خوب و مفید خواهد بود، البته بهترین سیاست در این مسائل، میانه‏‌روى است و زیاده‌‏روى و افراط در آن موجب به وجود آمدن مشكلات ذكر شده خواهد گشت.
امکان دارد در صورت اجازه شما برای دوستی به شما وابسته بشود.باید طوری رفتار کنید که این اتفاق نیفتد.برای پیشگیری از این اتفاق پیشنهاد می شود که تعداد دوستانش را زیاد کند به طوری که شما تنها دوست صمیمی او نباشید.
احتمالا ایشان عزت نفس و اعتماد به نفس پایینی دارند بنابراین شما میتوانید با جهت دهی ایشان سعی کنید عزت نفس ایشان را بالا ببرید. عزت نفس یا حرمت نفس (به انگلیسی: Self-esteem)، اصطلاحی در روانشناسی است که بازتاب ارزیابی یا برآورد یک فرد از ارزشهای خود می‌باشد.عزت نفس، باور و اعتقادی است که فرد، درباره ارزش و اهمیت خود دارد.

موفق باشید.

موضوع قفل شده است