بررسی سند و اعتبار دعای ندبه

سلام
من امروز به طور اتفاقی کتابی از آقای ابوالفضل برقعی دیدم و شروع کردم به خوندن که به رد برخی دعاهای مفاتیح پرداخته بود.
برای خودم جالب بود و سعی کردم دعاهایی که تا حالا خوندم رو بررسی کنم. تقریبا همه ی اون دعا ها رو رد کرده بود.
یکی دعای ندبه بود. که متنش رو اینجا می گذارم.
یک موردش در مورد منبع بود که من تو همین سایت دیدم برای دعای ندبه این منابع ذکر شده:
http://www.askdin.com/showthread.php?t=3949

این مطلب رو نوشته که
"يكي اينكه ميگويد «بزوفري» سازندة دعاي ندبه، ثقه و استاد شيخ مفيد و در زمان غيبت صغري بوده و شايداين دعا را از امام گرفته! ما از غفلتاين فضلا تعجب داريم، أولاً: «بزوفري» كه ثقه و استاد شيخ مفيد است نامش «حسين بن علي بن سفيان» است ولي مؤلّف دعاي ندبه نامش «محمد بن حسين» و مجهول الحال است. ثانياً:هيچ كدام نه پدر و نه فرزند در غيبت صغري نبودهاند. ثالثاً: ايشان از وكلاي ناحية مقدسه نبوده اند تا اين دعا را از امام بگيرند."

در ادامه نوشته که

"لازم است بدانيم حتّي «حسين بن عليبن سفيان البزوفري» كه از او تعريف و تمجيدك ردهاند راوي همان روايتي است كه ميخواسته دوازده مهدي براي مردم بتراشد!!! براياطّلاع از حديث مذكور ضرور است مراجعه كنيد به كتاب شريف «شاهراه اتّحاد ، » بررسيحديث نهم تا بدانيد كه اين جنابِ « حسين بزوفري» از چه كساني أخذ حديث ميكرده است!"

مورد دیگه در مورد ذکر کلمه ی طوی بود که به نقل از دکتر شریعتی نوشته بودند که

"در دعاي ندبه به اين مسألة اشاره شده كه ميپرسد: (نمي دانم كدام سرزمين تو را دربرگرفته است؟ قرارگاهت كجاست؟ در كوه رضوي يا ذی طُوي....؟) . و من نميدانم اين دعاكه امروز آن را در بسياري از محافل مذهبي خطاب به امام زمان ما ميخوانند ـ و در سالهاي أخير سخت رواج يافته و گروههاي خاصي براي اين كار تشكيل شده است ـ چرا سراغ حضرت مهدي را در ذی طُوي و كوه رضوي ميگيرند كه جايگاه «محمد حنفيه»، امام زمان فرقة كيسانيه است كه معتقداند در اين كوه از أنظار مخفي شده و از آنجا ظهور خواهد نمودو پيروانش با ندبه وزاري درپاي اين كوه و يا از دور، رو به اين كوه دعا مي كردند كه خارج شود و قيام نمايد.
گذشته از اينكه سر نوشت حضرت مهدي، نه در زندگي و نه در غيبت صغري و نه در غيبت كبري و نه پس از ظهور، هيچ رابطه اي با اين كوه ندارد. اساساً غيبت او بدين صورت نيست كه در جاي مخصوصي پناه گرفته باشد بلكه همه جا حاضر و ناظر است و اين ما هستيم كه او را تشخيص نمي دهيم."

یک مورد دیگه در مورد این هست که امام زمان همه جا حضور دارند و در کتاب نوشتند که:

شخص ناداني از «مكتب اسلام» در شمارة 6 سال 13 سؤالي كرده راجع به دعاي ندبه وگويد امام همه جا حاضر و ناظر است و اين ما هستيم كه او را تشخيص نميدهيم!! اين مجلّه جواب اين جملات شرك آميز را نداده كه صفت لامكاني و حضور درهمه جا مخصوص خداي تعالي است كه جسم و جوهر و محدود نيست و اين شرك به خداست كه امام را متصف به صفات خدايي بداني ..... . آيا مدرك حضور امام در همه جا، چه مي باشد؟ كدام دليل عقلي و شرعي اين شرك را تصويب كرده؟

البته همون طور که نوشتم همه ی مطلب رو نیاوردم. فقط به طور خلاصه و مختصر برخی موارد رو آوردم.

با تشکر