جمع بندی می خواهم آدم بشوم

سلام بر شما دوست عزیز
قدم اول توبه است ،«قل یا عبادی الّذین اسرفوا علی انفسهم لا تقنطوا من رحمة الله أنّ الله یغفر الذنوب جمیعاً، إنّه هوالغفور الرّحیم؛ (1)
بگو: ای بندگان من که (با گناه کردن) بر خود ظلم و ستم روا داشتید، از رحمت خداوند مأیوس و ناامید نشوید که خدا همه گناهان را می آمرزد » . در آیه ای دیگر می فرماید : « توبوا الی الله جمیعاً ؛ (2) هر گناهکاری دعوت به توبه شده‏ است».
توبة از هر گناهی دو رکن اساسی دارد:
1- پشیمانی از گناه.
2- عزم بر ترک آن. امام علی(ع) می فرماید : "توبه به دل پشیمان شدن و به زبان آمرزش خواستن و به اندام ترک نمودن است".(3)
بر این اساس می توان گفت :
حقیقت توبه، پشیمانی از گناه و قصد و عزم جدی برای ترک آن است.اگر کسی به این حالت دست یافت ، حقیقت توبه در او محقق شده است. توبه هر گاه حقیقى و واقعى باشد و از اعماق جان برخیزد ، واقعاً از گناهى که مرتکب شده ،احساس خجلت و ندامت کند و خود را در پیشگاه خدا شرمنده ببیند و در صدد کسب رضاى حق تعالى باشد, مقبول درگاه احدیت واقع شده و آثار و برکاتش نمایان مى گردد. هر چند گناه بزرگ یا بسیار باشد.
رسول اکرم فرمود :
«هر مرضی،دارویی دارد . داروی گناهان، استغفار و طلب عفو و آمرزش از خدا است». (4)
چه زیبا سروده :
غرق گنه ناامید مشو ز دربار ما که عفو کردن بود در همه دم کار ما
توبه حقیقی گناهکار توبه کننده را محبوب خدا می سازد: «اِنّ الله یحبّ التوابین؛(5) خداوند توبه کنندگان را دوست می دارد».
کسی که دوست و محبوب خدا شد، خدا عزیزش می کند؛ همه گناهان کبیره و صغیره او را می بخشد، چنان که پیامبر فرمود:«التائب من الذنب کمَن لا ذنب له؛(6) کسی که از گناه توبه کند (خداوند همه گناهان او را می آمرزد و) همانند کسی می شود که هیچ گناهی نکرده است».
بنابراین توبه راهکار خاصی جز پشیمانی از گناه و قصد و عزم جدی برای ترک آن ندارد. اما در عین حال توبه آداب خاصی دارد که باید آن را از مستحبات توبه دانست که عبارتند از:
1. غسل توبه؛
2. خواندن دو رکعت نماز؛
3. استغفار (درخواست بخشش)؛ گفتن هفتاد مرتبه« استغفر الله و اتوب الیه »بعد از نماز.
4. زمزمه دعاهای توبه؛
5. به سجده رفتن و قدری گریه کردن ( هر چند به اندازه کم باشد) .
همچنین می توانید در روز یکشنبه غسل کنید . وضو بگیرید و چهار رکعت نماز بخوانید. در هر رکعت پس از حمد، سوره قل هو الله را سه مرتبه و قل اعوذ برب الناس و قل اعوذ برب الفلق را یک مرتبه بخوانید، بعد از نماز هفتاد مرتبه استغفار کنید و آخرش بگویید: لا حول و لا قول الاّ بالله العلی العظیم، سپس این دعا را بخوانید: یا عَزِیزُ، یا غَفّارُ، اغْفِر لی ذُنُوبِی وَ ذُنُوبَ جَمِیعِ الْمُؤْمِنینَ وَ الْمُؤْمِناتِ فَاًّنَّهُ لا یغْفِرُ الذُّنُوبَ اًّلاّ أنْتَ. پیامبر فرمود: هر کس از امت من این عمل را به‏ جا آورد، از آسمان ندا می‏شود که توبه‏ات پذیرفته و همه گناهانت آمرزیده شد. (7)
درباره توبه می توانید کتاب هاى قلب سلیم و گناهان کبیره شهید دستغیب و کتاب اخلاق عملى از آیةالله مهدوى کنى و معراج السعاده از مرحوم ملا احمد نراقى را مطالعه کنید.
درضمن همانطور که عرض شد با توبه حقیقی گناهان غیر از حق الناس بخشیده می شوند حتی گناه ترک عمدی نماز و روزه، آن باید قضای آنها را بجا آورد و با توبه ساقط نمی شوند.
پی نوشت ها:
1. زمر(39) آیة 53.
2. نور (24) آیه 31.
3. محمد محمدي ري‌شهري، ميزان الحكمه، دار الحديث، 1416 ه.ق، ج 2، ص 997، ماده "ذنب"،
4.همان، ص 997.
5. بقره (2) آیه 222.
6. ثقة الاسلام كليني، الكافي، دار الكتب الاسلاميه، طهران، 1365 ه.ش، ج 2، ص 435.
7. إقبال الأعمال، السيد علي بن طاوس الحلي، دار الكتب الإسلامية - طهران، 1367 ه. ش، ص 308.

گناهان در یک تقسیم به دو بخش حق الناس و حق الله تقسیم می شوند. در صورتی که حق الله باشد یا قابل جبران است یا وقت جبران آن از دست رفته است اگر قابل جبران است وظیفه آدمی آن است که ضمن ندامت و پشیمانی از ضایع کردن این حق و وظیفه در جبران آن کوشا باشد و اگر قابل جبران نبود همان پشیمانی و عزم بر ترک دائمی آن کافی است و اگر حق الناس است چنان چه العیاذ بالله از نوع قتل عمد باشد واجب است که خود را به اولیاء دم معرفی و تسلیم کند و اگر غیر آن باشد چنانچه مفسده ای در کار نباشد باید از آنان حلالیت بطلبد و اگر این معنا ممکن نشد باید تا سر حد توان حقوق مالی و معنوی آنان را جبران کند و اگر حقوق مالی جبرانش به واسطه ناشناختن صاحب آن ممکن نباشد باید از طرف او صدقه دهد(البته با اجازه دفتر مرجع تقلیدتان) و اگر احیاناً از دار دنیا رخت بر بسته است به وارثان او پرداخت نماید و در همه حال حقوق معنوی او را پاس بدارد اگر غیبت و بدگویی او را کرده است اکنون به ذکر فضایل و خوبی های او بپردازد و...

قدم بعد تصحیح اعتقادات است ، زیرا اعتقاد غلط یا ناقص به عمل غلط یا ناقص منجر می شود و معتقدات انسان اعمال قلب او به شمار می روند.
لذا باید در این مطلب نیز به فراخور وقتتان تلاش کرده و کتابهایی در زمینه اصول اعتقادات ( توحید ، معاد ، نبوت ، عدل و امامت) مطالعه بفرمایید.
در این زمینه هم کتابهای شهید دستغیب و شهید مطهری بسیار مناسب هستند (کتابهایی هر دو شهید با همان نامهای اصول اعتقادات تالیف شده)
موفق باشید.

با سلام

برادر عزیز امیدبخش‏ترین امر در مورد شما این است که اکنون بیدار شده و به اشتباهات گذشته خود پی برده‏اید.گاهی فردی سال‏ها گناه می‏کند و در غفلت به سر می‏برد تالحظه مرگ هم در گناه غوطه‏ور است و همه این گناهان را به گور می‏برد. ولی شما بیدار شده‏اید. اولین مرحله کمال معنوی و سیر وسلوک بیداری از غفلت است. اکنون که از اعمال گذشته پشیمان شده و حقیقتا توبه کرده‏اید به فکر آینده خود باشید و در درجه اول سعی و کوشش خود را مصروف به اصلاح امور اخروی خود کنید. حضرت علی(ع) در نهج‏البلاغه می‏فرماید: من اصلح آخرته اصلح الله له امر دنیاه؛ کسی که اقدام به اصلاح امور اخروی خود کند خدا هم مشکلات دنیوی او را حل خواهد کرد. اگر در مشکلات تقوا پیشه کنید خدا راه نجات را برای شما باز خواهد کرد. شما می‏توانید فردی خدمتگزار به اسلام و مردم باشید. البته باید بیداری و حالت فعلی خودرا حفظ کنید (حالت توبه از گناه را حفظ کنید) اگر دچار لغزش شدید بلافاصله توبه کنید.

بازآی بازآی هرآن که هستی بازآی / گر کافر وگبر و بت‏پرستی باز آی

این درگه ما درگه نومیدی نیست / صد بار اگر توبه شکستی باز آی

پس اولین کار برای جبران گذشته توبه است یعنی همین حالت پشیمانی از گناهان خود نوعی توبه است بشرطی که دوباره تکرار نشود و توبه ای که در درگاه الهی می شود توبه ای حقیقی و نصوح باید باشد، در مرحله بعد شما می توانید با انجام اعمال صالح و کارهای خیر مثل انفاق، خوبی کردن و کمک به مردم می توانید گناهان گذشته را پاک کنید چون خداوند ارحم الراحمین و بخشنده و مهربان است.

سلام

تصمیم شما جدی است !
البته
اگر مصمم باشید
با یک توبه نصوح...
این خواسته شما امکان پذیراست!
.

با سلام

ایا اگر کسی الان زمینه گناهی که برایش قبلا فراهم بوده ولی در حال حاضر فراهم نیست ، از ان گناه توبه نماید این توبه معنا دارد؟

مثلا یک فرد قبلا مدیر یک مجموعه ای بوده که به زیر دستان خود ظلم میکرده ، الان دیگر مدیر نیست ، خوب پس در نتیجه ای دیگر زمینه گناهی نیست که بخواهد ان را ترک کند ولو اینکه از اعمال گذشته خود نادم باشد.

و یا مثلا فرد 40 ساله ای که چون الان شهوتش به اندازه دوران نوجوانی نیست ، پس میلی به خودارضایی و یا مثلا دوستی با جنس مخالف ندارد ، پس توبه از گناهان دوران نوجوانی چه معنایی دارد؟ وقتی میل به گناه نیست ، ترک آن اصلا چه سختی و دشواری به همراه دارد؟

و مثالهایی از این دست.

سلام علیکم
گناه و معصیت، مانند لجن زار متعفنی است که انسان، هر چه بیشتر در آن فرو می رود، خود را به نابودی نزدیک می کند، اما توبه و تصمیم جدی انسان به ترک گناه حرکت به سوی نجات و خود یک پیروزی بزرگ است که درهای رحمت الهی را به روی انسان می گشاید. کسی که به این مرحله (توبه) رسیده به پیروزی بزرگی دست یافته است، و باید سعی کند انگیزه خود را برای مبارزه با گناه، قوی تر نماید، و برای همیشه این حالت را در خود حفظ کند. البته باید توجه داشت که هر توبه ای توبه نیست و توبه واقعی دارای شرایط زیر است که باید حتما رعایت شود:

1-فرد گناه کار گناه را از روی جهالت و نادانی انجام داده باشد. قرآن می فرماید توبه تنها براى آنها است که گناهى را از روى جهالت انجام مى‏دهند [1] ". منظور از جهالت در این آیه اعم از عدم علم به حرام و گناه بودن عمل و طغیان غرائز و تسلط هوسهاى سرکش و چیره شدن آنها بر نیروى عقل و ایمان است، در این حالت، علم و دانش انسان به گناه گرچه از بین نمى‏رود اما تحت تاثیر آن غرائز سرکش قرار گرفته و عملا بى اثر مى‏گردد، و هنگامى که علم اثر خود را از دست داد، عملا با جهل و نادانى برابر خواهد بود.

ولى اگر گناه بر اثر چنین جهالتى نباشد بلکه از روى انکار حکم پروردگار و عناد و دشمنى انجام گیرد، چنین گناهى حکایت از کفر مى‏کند و به همین جهت توبه آن قبول نیست. [2]

2- عدم آگاهی از مرگ (توانایی و فرصت برای گناه داشته باشد) کسی که می داند تا چند لحظه دیگر بیشتر زنده نیست ویا فلج و ناتوان شده و قدرت بر ارتکاب گناه ندارد اگر توبه کند این توبه ارزشی نخواهد داشت. قرآن می فرماید: کسانى که در آستانه مرگ قرار مى ‏گیرند و مى‏ گویند اکنون از گناه خود توبه کردیم توبه آنان پذیرفته نخواهد شد". [3]

3- ترک گناه،اگر کسی مشغول گناه است و هنوز گناه را ترک نکرده است توبه او معنی ندارد هر چند قصد داشته باشد که در آینده ترک گناه کرده است و توبه نماید؛ زیرا معلوم نیست که موفق به توبه شود.

4- ندامت، اگر کسی از گناه خود واقعا پشیمان و نادم نباشد در حقیقت توبه نکرده است هر چند گناه را ترک کرده باشد. زیرا در هر لحظه امکان داردکه دو باره مرتکب گناه شود.

5- تصمیم جدی بر ترک گناه و عدم باز گشت در آینده.

6- جبران گناه و لغزش های گذشته.

7- استغفار و طلب آمرزش از خداوند. [4]

اگر کسی واقعاً با رعایت این شرایط توبه کند هرگز نباید از رحمت الهی مأیوس باشد؛ زیرا هر چه گناه او بزرگتر باشد باز رحمت الهی واسع تر است و قطعا خداوند به وعده خود عمل کرده و توبه اورا خواهد پذیرفت؛ بهرحال کسی که دوست دارد در لجن زار گناه بماند و از آلودگی ها تغذیه کند معلوم است که هنوز از گناهان خود پشیمان نشده است در این حالت توبه معنا ندارد. و معلوم نیست که در آینده نیز موفق به ترک گناه خواهد شد یا نه ، بلکه تکرار گناه ممکن است زمینه و توفیق توبه را از انسان سلب کند!. بله اگر موفق به توبه واقعی با تمام شرایط آن شود توبه اش پذیرفته می شود.

نکته بسیار مهم در این راه، استعانت از لطف و عنایتی است که خداوند نسبت به توبه کنندگان دارد؛ زیرا توبه واقعی همه مبغوضیت های گناه و عقوبات اخروی و آثار منفی آنرا در پیشگاه خداوند از بین می برد، همانطوریکه خداوند فرموده است: «اى بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‏ اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را مى ‏آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است.» [5]