جمع بندی چرا فرزندم از جدایی ترس داره؟

تب‌های اولیه

5 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
چرا فرزندم از جدایی ترس داره؟

سلام دخترم سه سال و نیم داره چون شاغلم از نوزادی تنهاش میذاشتم الان با سر کار رفتن من مشکلی نداره و کنار اومده یعنی موقعی که میرم سر کار پشت سرم گریه نمیکنه تو خونه میمونه .مشکلش وقتیه که جایی میریم مثلا خونه ی کسی میاد بهم میچسبه و اصلا نمیره با بچه ها بازی کنه اگرم بره مدام میاد بهم سر میزنه ببینه سر جام هستم یا نه اگه از اتاق بیرون رفته باشم وحشت زده میشه و گریه می کنه و وقتی میگم پرا؟میگه فکر کردم گمشدم یا تو گمشدی تو خیابون هم اگر یک لحظه منو نمیبینه وحشت میکنه خیلی نگرانشم چون بچه ی اجتماعی هستش بجوش هست با بقیه ولی نه تو خارج از محدوده ی خونه ی خودمون ..لطفا راهنماییم کنید

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد امین

سلام به همه مادران صبور و مهربون

کودک شما احساس نا امنی داره و به احتمال قوی به علت کوتاهی در رسیدگی و مراقبت از کودک بوده چرا که از نوزادی او را تنها گذاشته اید و مراقب جایگزین خیلی در مراقبت کودک ایده آل عمل نکرده و چه بسا کوتاهی هم داشته.لذا شما بایستی حس امنیت را در فرزندتان به وجود بیاورید. به این شکل که به هیجانات او توجه کنید.نیازهای او را برآورده کنید به طوری که احساس بی توجهی نکند.
کودکان نیاز مفرط به توجه و محبت ولمس والدین دارند وهرازگاهی به ما سرمیزنند که مورد محبت قرار بگیرن.بنابراین با مهربانی باید اونها رو در آغوش بگیریم و محبتمون رو نثارشون کنیم.گاهی اوقات بچه ها درحین بازی دچار تنش عصبی میشن حالا یا به علت دعوا ویا به علت ناکامی و شکست در بازی.لذا احساس نیاز میکنند که به آغوش مادر برگردند و به آرامش برسند.چنانچه اقدامات شما در کنترل این حالت مفید بوده نیاز به رجوع به روانشناس نیست اما اگر در آینده زمانیکه به مدرسه رفت دیگر قادر به کنترل نبودید حتما باید به روان شناس مراجعه کنید.

واما راهکار:

از اونجا که فرزندشما خارج از منزل، احساس عدم امنیت میکنه بنابراین وقتی جایی تشریف میبرید باید خیال فرزندتون رو راحت کنید.برای حضور خود، زمان و یا چیزی که براش ملموس باشه مشخص کنید.

مثلا به دخترتون بگید من تا موقع ناهار اینجا نشستم.ویا تا وقتی که شب بشه هستم.

موفق باشید.

سلام
تنها گذاشتن نوزاد در این مورد تاثیر بسزایی دارد،

در بحث روابط عاطفی مادر با نوزاد و مجاورت آنها با هم تا پایان دوسالگی تاکیدات زیادی شده است، در این دوره رشدی دلبستگی شکل می گیرد، نوع دلبستگی(ایمن یا نا ایمن) در مراحل رشدی (نوجوانی، جوانی، بزرگسالی) و در زندگی فردی و اجتماعی نقش زیادی خواهد داشت .

وقتی کودک کمترین تهدید را احساس کند و خود را در معرض خطر ببیند مادر را پناهگاه خود می داند و اگر این پناهگاه را در مجاورت و کنار خود نبیند طبیعی است دچار اضطراب خواهد شد،

همان طور که کارشناس محترم گفتند حس امنیت را در فرزندتان شکل دهید،
در صورتی که با ترک کار دچار مشکل نخواهید شد در خانه بمانید و در دسترس او باشید، توجه غیر مشروط به او داشته باشید و با پاسخگویی به نیازهای روانی او امنیت روانی او را شکل دهید.

در صورتی که مجبور به ادامه کار هستید، فرزندتان را در غیاب خود نزدِ یک مراقب خوب و کسی که فرزندتان به او علاقمند است بگذارید و هنگام حضور خود نیز توجه کافی و لازم را به او بدهید.

جمع بندی
آیا فرزندم اختلال اضطراب جدایی دارد؟

سؤال:
سلام دخترم سه سال و نیم داره چون شاغلم از نوزادی تنهاش میذاشتم الان با سر کار رفتن من مشکلی نداره و کنار اومده یعنی موقعی که میرم سر کار پشت سرم گریه نمیکنه تو خونه میمونه .مشکلش وقتیه که جایی میریم مثلا خونه ی کسی میاد بهم میچسبه و اصلا نمیره با بچه ها بازی کنه اگرم بره مدام میاد بهم سر میزنه ببینه سر جام هستم یا نه اگه از اتاق بیرون رفته باشم وحشت زده میشه و گریه می کنه و وقتی میگم پراچی ؟میگه فکر کردم گم شدم یا تو گم شدی .تو خیابون هم اگر یک لحظه منو نمیبینه وحشت میکنه خیلی نگرانشم چون بچه ی اجتماعی هستش بجوش هست با بقیه ولی نه تو خارج از محدوده ی خونه ی خودمون ..لطفا راهنماییم کنید .

پاسخ:
تفاوت اصلی بین اضطراب جدایی طبیعی و اختلال اضطراب جدایی، شدت ترس کودک و تأثیر آن بر فعالیت‌های طبیعی او است.
برای خردسالان، احساس اضطراب هنگامی که والدین با آن‌ها خداحافظی می‌کنند طبیعی است. اضطراب جدایی با بزرگ‌تر شدن کودک از بین می‌رود، اما اگر شدت اضطراب زیاد باشد یا به قدری طول بکشد که در تحصیل یا فعالیت‌های دیگر کودک تأثیر بگذارد، ممکن است کودک دچار اختلال اضطراب جدایی باشد. اضطراب جدایی ممکن است پیش از یک سالگی شروع شود و تا چهار سالگی کودک ادامه پیدا کند، اما شدت و زمان اضطراب جدایی از کودکی تا کودک دیگر بسیار متفاوت است. نگرانی کم هنگام جدا شدن از والدین برای کودک طبیعی است.
اگر اضطراب جدایی به قدری باشد که در فعالیت‌های طبیعی او از جمله مدرسه و دوستی اختلال ایجاد کند، و به جای چندین روز چندین ماه طول بکشد، ممکن است علامت یک مشکل بزرگ‌تر به نام اختلال اضطراب جدایی باشد.

علائم اختلال اضطراب جدایی:
ترس یا اضطراب نامتناسب با رشد و بیش از اندازه درباره جدایی از کسانی که فرد به آنها دلبسته است، به صورتی که حداقل سه مورد از موارد زیر رخ دهد:
1) ناراحتی بیش از حد مکرر هنگام پیش بینی یا تجربه کردن جدایی از خانه یا از اشخاص دلبسته اصلی.
2) نگرانی مداوم و بیش از حد در مورد از دست دادن اشخاص دلبسته اصلی یا درباره وارد شدن صدمه احتمالی به انها مانند بیماری، جراحت، بلایا یا مرگ.
3) نگرانی مداوم و بیش از حد در مورد واقعه ناگوار مثل گم شدن که باعث جدایی از اشخاص دلبسته می­شود.
4) ترس یا بی میلی مداوم از بیرون رفتن ، دور شدن از خانه .... به علت ترس از جدایی
5) ترس یا بی میلی مدام در خوابیدن دور ازخانه یا به خواب رفتن بدون نزدیک بودن به شخص دلبسته اصلی.
6) بی میلی یا امتناع مداوم در خوابیدن دور از خانه .... به علت ترس از جدایی
7) کابوس­های مکرر در مورد جدایی
Dirol شکایت های مکرر نشانه های جسمانی (مثل سردرد، دل درد، تهوع و استفراغ) هنگام جدایی یا زمانی که انتظار می­رود جدایی اتفاق بیفتد.
[1] (هالجین، ج1 ص251)

_این ترس اضطراب یا اجتناب مداوم است.حداقل 4 هفته در کودکان و نوجوانان و 6 ماه یا بیشتر در بزرگسالان ادامه می یابد.

روش درمان:
فنون رفتاری مقابله با ترس و اضطراب مانند حساسیت زدایی منظم، مواجهه طولانی، سرمشق گیری. درمان شناختی رفتاری کوتاه مدت نیز شیوه خوبی است(هالجین، ج1ص253).
توصیه به والدین:
برای مقابله با این مشکل باید احساس امنیت در او ایجاد کرد،لذا لازم است به احساسات و عواطف فرزند توجه شود و نیازها و خواسته های او در حد ممکن برآورده شود.
چه زمانی برای اختلال اضطراب جدایی در کودک به دنبال کمک حرفه‌ای باشیم؟
این بستگی به صبر و آگاهی شما نسبت به کمک به کودکتان دارد اما برخی کودکانی که اختلال اضطراب جدایی دارند نیاز به اقدامات حرفه‌ای دارند.
برای این که تصمیم بگیرید کودک خود را برای دریافت کمک حرفه‌ای ببرید یا نه به دنبال علائم شدیدی باشید که هشداردهنده به شمار می‌آیند. اگر تلاش شما برای کاهش علائم موثر نبود ممکن است زمان مراجعه به متخصص فرا رسیده باشد.

[1]هالجین،ریچارد پی؛ سوزان کراس ویتبورن، آسیب شناسی روانی:دیدگاه های بالینی درباره اختلالات روانی(ویراست هفتم)بر اساس DSM5، ترجمه :سید یحیی محمدی، نشر روان، 1394، چاپ 16، تهران، جلد دوم، 350ص.

سايت انجمن گفتگوي ديني، انجمن مشاوره، كارشناس: امين؛ تاريخ:22 /2 / 1396

موضوع قفل شده است