جمع بندی آیا این نقل تاریخی صحت دارد: «در سال 700هجری قبر مطهر امام حسین (ع) شخم زده شد اما اثری از جسد نبود»

تب‌های اولیه

10 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
آیا این نقل تاریخی صحت دارد: «در سال 700هجری قبر مطهر امام حسین (ع) شخم زده شد اما اثری از جسد نبود»

سلام لطفا کارشناس مربوطه پاسخ لازم را بفرمایند در تاریخ نقل است . حدود سال 700 هجری و قمری قبر مطهر حضرت امام حسین ع توسط دشمنان شخم و خراب گردیده است ! ولی هیچ اثری از جسد مطهر مشاهده نشده است ! یعنی معاذالله جسد مطهر ب مرور زمان ازبین رفته است با توجه ب مقام عصمتی که برای 14 معصوم و اولیا الله قائل هستیم چنین امری امکان پذیر است ! یعنی امکان دارد خداوند با جسدی امامی که همه چی خودش و اهل البیت ش را برای خدا فدا کرد ! اینگونه بر خورد شود ! چون سالم ماندن جسد یک نوع امتیازی که دال بر پاکی و طهارت روح و جسم فرد است محسوب می شود با تشکر

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد مقداد

آرمین...;920860 نوشت:
سلام
لطفا کارشناس مربوطه پاسخ لازم را بفرمایند
در تاریخ نقل است . حدود سال 700 هجری و قمری قبر مطهر حضرت امام حسین ع توسط دشمنان شخم و خراب گردیده است !
ولی
هیچ اثری از جسد مطهر مشاهده نشده است !
یعنی معاذالله جسد مطهر ب مرور زمان ازبین رفته است
با توجه ب مقام عصمتی که برای 14 معصوم و اولیا الله قائل هستیم

چنین امری امکان پذیر است !
یعنی
امکان دارد
خداوند
با جسدی امامی که همه چی خودش و اهل البیت ش را برای خدا فدا کرد !
اینگونه
بر خورد شود !
چون سالم ماندن جسد یک نوع امتیازی که دال بر پاکی و طهارت روح و جسم فرد است
محسوب می شود
با تشکر

علیکم السلام.
ایکاش منبع این نقل را می فرمودید تا بهتر و دقیقتر آن را مورد بررسی قرار می دادیم.ضمن آنکه تا زمانی که اصل این مطلب قطعی و یقینی نشود،نتیجه گیری شما در مورد از بین رفتن جسد مطهر یک امام معصوم اصلاً جای طرح هم ندارد.علاوه بر این شخم زدن زمین بر فرض صحت این واقعه در این سال،قطعاً بگونه ای نیست که تا محل اصلی دفن را زیر و رو کند.آنهم شخم زدن در آن دوران که با حیوانات انجام می شد و سطح زمین زیر و رو می شده است.

اما از نظر تاریخی:
در بررسی منابع تاریخی با گزارشی مبنی بر تخریب و شخم زدن و زیر و رو کردن محل قبر امام حسین(علیه السلام) مواجه نمی شویم.بلکه بر عکس در این دوران قبر امام حسین(علیه السلام) دارای بقعه و بارگاه بوده است.
در زمان سلطان الدوله دیلمی، هنگامی که حرم مطهر دچار آتش سوزی شد، وزیر شیعی این پادشاه، ابو محمد حسن بن فضل معروف به ابن سهلان رامهرمزی، به تعمیر آن اقدام کرد. او در 407 تا 412 ق به بازسازی و نوسازی حرم مطهر، رواق ها و گنبد آن پرداخت. ابن بطوطه این بنا را در 727 ق به چشم خود دیده و در سفرنامه اش توصیف کرده است. او هم چنین دیوار و قلعه محکمی برای شهر ساخت تا امنیت مردم را از هجوم دشمن تأمین کند. این دیوار دروازه های آهنی سنگینی داشت. اما جریان آتش سوزی حرم در آن سال، به سبب افتادن دوشمع از شمع های حرم برروی فرش ها بود که آتش به سرعت به پرده ها و رواق ها و گنبد سرایت کرد و تنها دیوارهای حرم و بخشی از حرم و مسجد عمران بن شاهین از تخریب در امان ماند.

در سال 707ق تعمیراتی توسط سلطان محمد خدابنده صورت گرفت. همچنین از سال 740ق تا سال 790ق تعمیراتی توسط سلطان های دولت ایلخانی که بر عراق حکمرانی کردند در کربلا انجام شد.

• در سال 914ق تا سال 930ق بازسازی مرقد مطهر توسط سلطان اسماعیل صفوی صورت پذیرفت.

• در سال 941ق، مرقد مطهر توسط پادشاه عثمانی سلیمان قانونی بازسازی شد اوهمچنین دستور داد تا اوقاف موجود در حرم مطهر ثبت و ضبط و نگهداری شود.

• در سال 982 ق شاه طهماسب مبادرت به کاشی کاری قبه امام حسین(ع) نمود. در سال 1032ق گنبد حرم حضرت عباس(ع) نیز با کاشی های رنگی توسط شاه عباس صفوی تزیین شد و صندوقی مشبک به عنوان ضریح روی قبر قرار گرفت و رواق ها و صحن محیط بر حرم نظم یافت. او همچنین تالار جلویی حرم را بنا نمود.

برای اطلاع بیشتر از روند ساخت و توسعه حرمین نک: قریشی، باب اول کتاب دانشنامه عتبات ؛ کرباسی، جلد 1 و 2 دائرة المعارف الحسینیة؛

مقداد;921154 نوشت:

علیکم السلام.
ایکاش منبع این نقل را می فرمودید تا بهتر و دقیقتر آن را مورد بررسی قرار می دادیم.ضمن آنکه تا زمانی که اصل این مطلب قطعی و یقینی نشود،نتیجه گیری شما در مورد از بین رفتن جسد مطهر یک امام معصوم اصلاً جای طرح هم ندارد.علاوه بر این شخم زدن زمین بر فرض صحت این واقعه در این سال،قطعاً بگونه ای نیست که تا محل اصلی دفن را زیر و رو کند.آنهم شخم زدن در آن دوران که با حیوانات انجام می شد و سطح زمین زیر و رو می شده است.

اما از نظر تاریخی:
در بررسی منابع تاریخی با گزارشی مبنی بر تخریب و شخم زدن و زیر و رو کردن محل قبر امام حسین(علیه السلام) مواجه نمی شویم.بلکه بر عکس در این دوران قبر امام حسین(علیه السلام) دارای بقعه و بارگاه بوده است.
در زمان سلطان الدوله دیلمی، هنگامی که حرم مطهر دچار آتش سوزی شد، وزیر شیعی این پادشاه، ابو محمد حسن بن فضل معروف به ابن سهلان رامهرمزی، به تعمیر آن اقدام کرد. او در 407 تا 412 ق به بازسازی و نوسازی حرم مطهر، رواق ها و گنبد آن پرداخت. ابن بطوطه این بنا را در 727 ق به چشم خود دیده و در سفرنامه اش توصیف کرده است. او هم چنین دیوار و قلعه محکمی برای شهر ساخت تا امنیت مردم را از هجوم دشمن تأمین کند. این دیوار دروازه های آهنی سنگینی داشت. اما جریان آتش سوزی حرم در آن سال، به سبب افتادن دوشمع از شمع های حرم برروی فرش ها بود که آتش به سرعت به پرده ها و رواق ها و گنبد سرایت کرد و تنها دیوارهای حرم و بخشی از حرم و مسجد عمران بن شاهین از تخریب در امان ماند.

در سال 707ق تعمیراتی توسط سلطان محمد خدابنده صورت گرفت. همچنین از سال 740ق تا سال 790ق تعمیراتی توسط سلطان های دولت ایلخانی که بر عراق حکمرانی کردند در کربلا انجام شد.

• در سال 914ق تا سال 930ق بازسازی مرقد مطهر توسط سلطان اسماعیل صفوی صورت پذیرفت.

• در سال 941ق، مرقد مطهر توسط پادشاه عثمانی سلیمان قانونی بازسازی شد اوهمچنین دستور داد تا اوقاف موجود در حرم مطهر ثبت و ضبط و نگهداری شود.

• در سال 982 ق شاه طهماسب مبادرت به کاشی کاری قبه امام حسین(ع) نمود. در سال 1032ق گنبد حرم حضرت عباس(ع) نیز با کاشی های رنگی توسط شاه عباس صفوی تزیین شد و صندوقی مشبک به عنوان ضریح روی قبر قرار گرفت و رواق ها و صحن محیط بر حرم نظم یافت. او همچنین تالار جلویی حرم را بنا نمود.

برای اطلاع بیشتر از روند ساخت و توسعه حرمین نک: قریشی، باب اول کتاب دانشنامه عتبات ؛ کرباسی، جلد 1 و 2 دائرة المعارف الحسینیة؛



سلام
لارم است . توضیحاتی را خدمتی جنابعالی کارشناس محترم عرض نمایم !
اولا
مقاله با لا را که بنده عرض کردم !
بعنوان شبهه عرضی کردم !
که توسط شبهه افکنان بیان می شود !
و قصد من روشن شدن اذهان کاربرانی است .
که احتما لا در فضای حقیقی و مجازی چنین شبهاتی را می شنوند. و یا می خوانند . و یا در جایی خواهند خواند !
ن اینکه
آن پرسش مطرح شده . نشات گرفته از ذهن در گیر و پر از ابهام بنده بوده است !
و نهایتا بررسی های من منتج ب این نتیجه گردیده است !
که
جسد مطهر حضرت ابا عبد الله الحسین ع معا ذالله ب مرور زمان .......

آرمین...;921159 نوشت:

سلام
لارم است . توضیحاتی را خدمتی جنابعالی کارشناس محترم عرض نمایم !
اولا
مقاله با لا را که بنده عرض کردم !
بعنوان شبهه عرضی کردم !
که توسط شبهه افکنان بیان می شود !
و قصد من روشن شدن اذهان کاربرانی است .
که احتما لا در فضای حقیقی و مجازی چنین شبهاتی را می شنوند. و یا می خوانند . و یا در جایی خواهند خواند !
ن اینکه
آن پرسش مطرح شده . نشات گرفته از ذهن در گیر و پر از ابهام بنده بوده است !
و نهایتا بررسی های من منتج ب این نتیجه گردیده است !
که
جسد مطهر حضرت ابا عبد الله الحسین ع معا ذالله ب مرور زمان .......

علیکم السلام.

هر چند پاسخ بنده بگونه ای نبوده است که جسارت و بی ادبی نسبت به شما شده باشد،بااین حال اگر از پاسخ بنده چنین برداشتی کرده اید،بنده از شما پوزش می طلبم.

بنده فقط چند نکته را عرض کردم که در مواجهه با شبهات و سوالات و برای ارائه پاسخ به آنها لازم و ضروری میباشد:از جمله اینکه مناسب و شایسته این است که منبعی که یک مطلب از آن بعنوان شبهه مطرح شده است ذکر شود تا بتوان با مراجعه به آن منبه آن مطلب را بررسی و پاسخ لازم را ارئه کرد.چرا که در بسیاری از موارد منبعی که معرفی م یشود یا اصلاً وجود خارجی ندارد،یا مطلب مورد نظر اصلاً در آن منبع ذکر نشده است یا منبع اعتبار علمی ندارد. لذا بنده عرض کردم ایکاش منبع این مطلب که در سال 700 هجری قمری قبر امام حسین(علیه السلام) شخم زده شد و جسد مطهر امام(علیه السلام) پیدا نشد،را می فرمودید تا به مراجعه به آن منبع بهتر و دقیقتر پاسخ را عرض کنیم.

نکته دیگر هم اینکه وقتی اصل یک مطلب ثابت نشده است،نتایج مبتنی بر آن هم اعتبار ندارد و نمی توان بطور قطعی نتیجه ای برداشت کرد.

در مورد موضوع مورد اشاره شما هم که بررسی شد و مشخص گردید که اصلاً چنین اتفاقی نیفتاده است.پس آن نتیجه هم قطعاً منتفی است.

در پایان باز هم اگر مطلب بنده سبب ناراحتی شما گردید،از شما پوزش می طلبم.

مقداد;921199 نوشت:

علیکم السلام.

هر چند پاسخ بنده بگونه ای نبوده است که جسارت و بی ادبی نسبت به شما شده باشد،بااین حال اگر از پاسخ بنده چنین برداشتی کرده اید،بنده از شما پوزش می طلبم.

بنده فقط چند نکته را عرض کردم که در مواجهه با شبهات و سوالات و برای ارائه پاسخ به آنها لازم و ضروری میباشد:از جمله اینکه مناسب و شایسته این است که منبعی که یک مطلب از آن بعنوان شبهه مطرح شده است ذکر شود تا بتوان با مراجعه به آن منبه آن مطلب را بررسی و پاسخ لازم را ارئه کرد.چرا که در بسیاری از موارد منبعی که معرفی م یشود یا اصلاً وجود خارجی ندارد،یا مطلب مورد نظر اصلاً در آن منبع ذکر نشده است یا منبع اعتبار علمی ندارد. لذا بنده عرض کردم ایکاش منبع این مطلب که در سال 700 هجری قمری قبر امام حسین(علیه السلام) شخم زده شد و جسد مطهر امام(علیه السلام) پیدا نشد،را می فرمودید تا به مراجعه به آن منبع بهتر و دقیقتر پاسخ را عرض کنیم.

نکته دیگر هم اینکه وقتی اصل یک مطلب ثابت نشده است،نتایج مبتنی بر آن هم اعتبار ندارد و نمی توان بطور قطعی نتیجه ای برداشت کرد.

در مورد موضوع مورد اشاره شما هم که بررسی شد و مشخص گردید که اصلاً چنین اتفاقی نیفتاده است.پس آن نتیجه هم قطعاً منتفی است.

در پایان باز هم اگر مطلب بنده سبب ناراحتی شما گردید،از شما پوزش می طلبم.


با عرض سلام و ادب
ولا تجعل فی قلوبنا غلا للذین امنوا ربنا آنک رءوف رحیم
سپاسگزارم از اینکه زحمت کشیدید . و پاسخ های لازم را ارائه فرمودید

بزرگوار
من جسارتا لارم دیدم . توضیحی را خدمت شما عرض نمایم ! که اگر پرسش مذکور احیانا شائبه ای را ایجاد نموده است !
مرتفع سازم !
که هدف من فقط
تقابل با شبهه افکنی معاندان خاندان عصمت و طهارت بوده است ! و بس
در پایان توفیقات جنابعالی را از خداوند منان مسئلت می نمایم !
با تشکر

مقداد;921154 نوشت:
در بررسی منابع تاریخی با گزارشی مبنی بر تخریب و شخم زدن و زیر و رو کردن محل قبر امام حسین(علیه السلام) مواجه نمی شویم.

با سلام
فکر کنم ایشان سال این واقعه را اشتباه گفتند وگرنه در زمان متوکل عباسی دستور به تخریب و شخم زدن زمین کربلا داده شده بود.

من این را از سایت ویکی شیعه به این آدرس تخریب حرم امام حسین (ع) ( کلیک) نقل می کنم :

در زمان خلافت متوکل (حکومت: ۲۳۲ ۲۴۷) مرقد امام حسین (ع) از جانب وی مورد تجاوز قرار گرفت. ابو الفرج اصفهانی در علت تخریب توسط متوکل بیان می‌دارد که وی کنیز آوازه خوانی را که همیشه برای مجالس عیش و نوشش دعوت می‌کرد، به قصر خود طلبید، اما ماموران وی اطلاع داند کنیز به زیارت قبر امام حسین (ع) رفته و این امر باعث ناراحتی متوکل شده و اقدام به تخریب بقعه امام حسین (ع) کرد. اما طوسی علت تخریب را اجتماع طرفداران اهل بیت و بیم متوکل از این اجتماع می‌دارند. وی شخصی به نام دیزج یهودی را برای این کار اعزام کرد، در تخریب بقعه مسلمانان همراه وی احتیاط کردند بدین جهت دیزج یهودیان منطقه را استخدام کرده و بقعه را تخریب نمود. پس از ویران کردن قبر زمین آن را شخم زده و آب بر آن جاری کردند. بنابر برخی گزارش‌ها، آب در اطراف مرقد به گردش درآمد و قبر را فرا نگرفت. حتی متوکل گروهی از مأموران خود را گرداگرد مرقد و راه‌های منتهی به آن گماشت و زائران را از زیارت قبر بازداشت و آنان را مورد پیگرد قرار داد. بنا بر بعضی اقوال وی دو مرتبه اقدام به تخریب بقعه کرد، یکبار در سال ۲۳۳ق و یکبار در سال ۲۳۶ق و در این فاصله بقعه تعمیر شده بود، که ویرانی دوم مهمتر بوده‌است.

مقداد;921154 نوشت:

علیکم السلام.
ایکاش منبع این نقل را می فرمودید تا بهتر و دقیقتر آن را مورد بررسی قرار می دادیم.ضمن آنکه تا زمانی که اصل این مطلب قطعی و یقینی نشود،نتیجه گیری شما در مورد از بین رفتن جسد مطهر یک امام معصوم اصلاً جای طرح هم ندارد.علاوه بر این شخم زدن زمین بر فرض صحت این واقعه در این سال،قطعاً بگونه ای نیست که تا محل اصلی دفن را زیر و رو کند.آنهم شخم زدن در آن دوران که با حیوانات انجام می شد و سطح زمین زیر و رو می شده است.

با سلام
استاد دقت بفرمایید در تاریخ و در کتاب بحار به این موضوع اشاره شده است (شخم زدن )
در کتاب ارزشمند بحارالانوار آمده است:
یکی از محبین امام حسین علیه السلام می گوید: در سال 2400 هجری با ترس و لرز به زیارت امام حسین علیه السلام مشرف شدم. دیدم که گاوها را به آن زمین بسته اند که آنجا را شیار نمایند.
به چشم خودم دیدم همین گاوها که نزد قبر مطهر رسیدند، هرچه آنها را می راندند و می زدند، آنها از رفتن به نزدیک قبر مطهر خودداری می نمودند و به طرف راست و چپ می رفتند.
در شرح الشافیه به نقل مثیر الاحزان آمده است:
متوکّل دستور داد که آب به قبر مقدس حضرت سیدالشهداء علیه السلام ببندند؛ هنوز بیست و دو ذراع به قبر حضرتش مانده بود که آب ها روی هم جمع شدند. و بعدها، همان جا حائر نامیده شد.-1

1-چهره های درخشان سامرّاء حضرت امام هادی و امام عسکری علیهماالسلامنویسنده : حاج شیخ علی ربانی خلخالی

رضا;922091 نوشت:
با سلام
استاد دقت بفرمایید در تاریخ و در کتاب بحار به این موضوع اشاره شده است (شخم زدن )
در کتاب ارزشمند بحارالانوار آمده است:
یکی از محبین امام حسین علیه السلام می گوید: در سال 2400 هجری با ترس و لرز به زیارت امام حسین علیه السلام مشرف شدم. دیدم که گاوها را به آن زمین بسته اند که آنجا را شیار نمایند.
به چشم خودم دیدم همین گاوها که نزد قبر مطهر رسیدند، هرچه آنها را می راندند و می زدند، آنها از رفتن به نزدیک قبر مطهر خودداری می نمودند و به طرف راست و چپ می رفتند.
در شرح الشافیه به نقل مثیر الاحزان آمده است:
متوکّل دستور داد که آب به قبر مقدس حضرت سیدالشهداء علیه السلام ببندند؛ هنوز بیست و دو ذراع به قبر حضرتش مانده بود که آب ها روی هم جمع شدند. و بعدها، همان جا حائر نامیده شد.-1

1-چهره های درخشان سامرّاء حضرت امام هادی و امام عسکری علیهماالسلام
نویسنده : حاج شیخ علی ربانی خلخالی

علیکم السلام.
بحث در مورد موراد تخریب قبر مطهر امام حسین(علیه السلام) و حوادث و کرامات مربوط به آن نیست.بحث این است که آیا در سال 700 هجری قمری قبر آن حضرت بگونهای تخریب شده بود که به محل دفن بدن مطهر آن حضرت رسیده باشند و ببینند که جنازه ای نیست. پاسخ آن هم عرض شد که اصلاً در این دوران نه تنها تخریبی صورت نگرفته بلکه روز به روز بر ابادانی و تجلیل از این مرقد مطهر افزوده می شده است.

جمع بندی

پرسش:
آیا این نقل تاریخی صحت دارد: «در سال 700هجری قبر مطهر امام حسین (علیه السلام) شخم زده شد اما اثری از جسد نبود»؟

پاسخ:
در بررسی منابع تاریخی با گزارشی مبنی بر تخریب و شخم زدن و زیر و رو کردن محل قبر امام حسین(علیه السلام) در سال 700 هجری قمری مواجه نمی شویم.بلکه بر عکس در این دوران قبر امام حسین(علیه السلام) دارای بقعه و بارگاه بوده است.
در زمان سلطان الدوله دیلمی، هنگامی که حرم مطهر دچار آتش سوزی شد، وزیر شیعی این پادشاه، ابو محمد حسن بن فضل معروف به ابن سهلان رامهرمزی، به تعمیر آن اقدام کرد. او در 407 تا 412 ق به بازسازی و نوسازی حرم مطهر، رواق ها و گنبد آن پرداخت. ابن بطوطه این بنا را در 727 ق به چشم خود دیده و در سفرنامه اش توصیف کرده است. او هم چنین دیوار و قلعه محکمی برای شهر ساخت تا امنیت مردم را از هجوم دشمن تأمین کند. این دیوار دروازه های آهنی سنگینی داشت. اما جریان آتش سوزی حرم در آن سال، به سبب افتادن دوشمع از شمع های حرم برروی فرش ها بود که آتش به سرعت به پرده ها و رواق ها و گنبد سرایت کرد و تنها دیوارهای حرم و بخشی از حرم و مسجد عمران بن شاهین از تخریب در امان ماند.

در سال 707ق تعمیراتی توسط سلطان محمد خدابنده صورت گرفت. همچنین از سال 740ق تا سال 790ق تعمیراتی توسط سلطان های دولت ایلخانی که بر عراق حکمرانی کردند در کربلا انجام شد.

• در سال 914ق تا سال 930ق بازسازی مرقد مطهر توسط سلطان اسماعیل صفوی صورت پذیرفت.

• در سال 941ق، مرقد مطهر توسط پادشاه عثمانی سلیمان قانونی بازسازی شد او همچنین دستور داد تا اوقاف موجود در حرم مطهر ثبت و ضبط و نگهداری شود.

• در سال 982 ق شاه طهماسب مبادرت به کاشی کاری قبه امام حسین(ع) نمود. در سال 1032ق گنبد حرم حضرت عباس(ع) نیز با کاشی های رنگی توسط شاه عباس صفوی تزیین شد و صندوقی مشبک به عنوان ضریح روی قبر قرار گرفت و رواق ها و صحن محیط بر حرم نظم یافت. او همچنین تالار جلویی حرم را بنا نمود.

برای اطلاع بیشتر از روند ساخت و توسعه حرمین نک: قریشی، باب اول کتاب دانشنامه عتبات ؛ کرباسی، جلد 1 و 2 دائرة المعارف الحسینیة؛

 

موضوع قفل شده است