توسل به پیامبر «صلی الله علیه وآله»در حیات برزخی
تب‌های اولیه
رسول گرامي صلَّي اللّه عليه و آله و سلَّم شريف ترين و گرامي ترين انساني است که خدا آفريده است.
در منزلت پيامبرصلَّي اللّه عليه و آله و سلَّم کافي است که بدانيم خدا او را مايه مصونيت مردم از عذاب مي شمارد و تصريح مي کند که تا او در ميان مردم است خدا آنان را با نزول عذاب مجازات نمي کند:
«وَما کانَ اللّهُ لِيُعَذِّبَهُمْ وَأَنْتَ فيهِمْ وَمَا کانَ اللّهُ مُعذِّبَهم وهُمْ يَسْتَغْفرون[1]».
«هرگز تا تو در ميان آنان هستي خدا آنان را مجازات نمي کند، هم چنان که ايشان را تا زماني که طلب آمرزش مي کنند، عذاب نمي کند».
در عظمت پيامبرصلَّي اللّه عليه و آله و سلَّم کافي است که خدا نام او را در کنار نام خود و اطاعت او را در کنار اطاعت خويش قرار داده است:
«وَمَنْ يُطِعِ اللّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ فازَ فَوزاً عَظيماً»[2].
اين آيات وآيات ديگر همگي از کرامت و منزلت آن حضرت حکايت مي کند؛ منزلتي که براي آن نظيري در عرصه آفرينش نيست. وبراي همين مقام والاو قدسي است که دعای آن حضرت از درگاه ربوبی شرد نمي شود، لذا به گنهکاران دستور داده شده که به محضر پيامبر بروند و از او درخواست کنند که در حقّ آنان استغفار کند:
«وَلَوْ أَنَّهُمْ إِذْ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ جاؤُوکَ فَاستَغْفَرُوا اللّه وَاستَغفَرَ لَهُمُ الرَّسُولُ لَوَجَدُوا اللّهَ تَوّاباً رَحِيماً»[3].
«هرگاه آنان زماني که بر خويش ستم کرده اند نزد تو بيايند و از خدا طلب مغفرت کنند،و پيامبر نيز براي آنان طلب مغفرت کند، خدا را توبه پذير و رحيم خواهند يافت». و همه مسلمانان اتفاق دارند:حضورو علم پيامبر(صلی الله علیه وآله) در حيات و ممات او يکسان است. عبدالله بن مسعود از رسول اکرم«صلی الله علیه وآله»روايت مي‌کند:
:Sham:«حياتي خير لکم تحدثون و تحدث لکم و وفاتي خيرلکم تعرض علي اعمالکم فما رأيت من خير حمدت الله عليه و ما رايت من شرّ استغفرت الله لکم[4]».:Sham:
در زندگي من براي شما خير وجود دارد؛ زيرا با هم گفتگو می کنیم و در وفات من هم براي شما خير وجود دارد؛ زيرا اعمال شما پيش من عرضه خواهد شد. هرگاه در اعمال شما نيکي را ببينم، خوشحال مي‌شوم و شکر خدا مي‌کنم و هرگاه بدي شما را نگاه کنم، براي شما استغفار مي‌کنم.
بعد از نقل اين روايت هيثمي(متوفي807) در مجمع‌الزوايد جلد 9 صفحه 24 مي‌نويسد: رجال اين روايت صحيح است.
اين حديث که در دهها کتب معتبر اهل سنت نقل شده است به وضوح روشن مي‌شود، کساني که مي‌گويند، بعد از وفات پيامبر اکرم(ص) توسل جستن به آن حضرت، خطاب به معدوم و بدعت است، سخني ناروا وبدون اصل و اساس است.
-------------------------------------------------------
[1] .انفال /33
[2].احزاب /71.نور52.نساء/80و61.
[3] .نساء/64.
[4] .جامع الصغیر سیوطی ،ج1ص582.فیض القدیر مناوی. ج3ص532.و...
از برخي آيات استفاده مي شود که امت هاي پيامبران پيشين نيز از آنان درخواست استغفار مي کردند. به عنوان نمونه فرزندان يعقوب آنگاه که خطاي آنان آشکار گشت به پدر گفتند:
«يَا أَبانَا استَغْفِرْ لَنا ذُنُوبَنا إِنّا کُنّا خاطِئين قالَ سَوفَ استَغْفِرُ لَکُمْ رَبّي انَّهُ هُوَ الغَفُورُ الرَّحيم».[=Times New Roman][1]
«ای پدر ما، براي مغفرت گناهانمان از خداوند طلب آمرزش کن؛ ما خطاکار بوديم.[يعقوب]گفت: (سوف) از پروردگارم طلب مغفرت خواهم کرد، همانا او آمرزنده و رحيم است».
حال سؤال این است مگر خدا از رگ گردن به آنها نزدیک تر نبود«یا خداوند نعوذ بالله آن زمان این صفت را نداشت» چرا به درگاه الهی متوجه نشدند وبه نزد حضرت یعقوب آمدند،چرا حضرت یعقوب نگفت که این کار شما شرک به خداست و من این کار را انجام نمی دهم بلکه وعده داد به زودی برایشان دعا می کند و اگر توسل شرک است پس انبیاء معاذ الله اولین مشرکان عالمند.
نکته ای که مهم است این است که مخالفت با توسل درسیره بنی مروان و بنی امیه از قبیل مروان ملعون که پیامبر اکرم«صلی الله علیه وآله» قبل وبعد از تولدش او را لعن نمود در اثار دیده می شود و اگر کسی بین حیات دنیوی و اخروی اولیاء الهی تردید کند،با نص قرآن و روایات متواتر مخالفت نموده .حتی ابن تیمیه هم معتقد است که اموات «همه آنها بدون استثناء» حیات دارند و می شنوند.
:Gol:
------------------------------------
[=Times New Roman][1] .یوسف/97و98
عتبي مي گويد: روزي کنار قبر رسول خداصلَّي اللّه عليه و آله و سلَّم بودم، مردي از بيابان آمد و گفت: «السلام عليک يا رسول اللّه سمعت اللّه يقول: «وَلَو أَنَّهُمْ إِذ ظَلَمُوا أَنفُسَهُمْ جاؤوکَ فَاسْتََغفروا اللّه وَاسْتَغْفَرَ لَهُمُ الرَّسُول لَوَجَدُوا اللّه تَوّاباً رَحيماً»و قد جئتک مستغفراً من ذنبي مستشفعاً إلي ربّي»[=Times New Roman][1].
پروردگارا، من در حال استغفار به حضور پيامبرت رسيدم و از تو مي خواهم
مغفرتت را نصيبم کني، همان طور که در حال حيات پيامبر نصيب اصحاب وي مي فرمودي. پروردگارا، من با وسيله قرار دادن پيامبرت، به سوي تو روي مي آورم».
کند وبگويد: اللّهم انّا قد سَمِعْنا قولک وأطَعْنا أمْرَک وقَصَدْنا نبيّک، متشفعين به إليک من ذنوبنا، وقد أثقل ظهورنا من أوزارنا.... [=Times New Roman][4].
[=Times New Roman][1] .المجموع . شرح مهذب شیرازی ،ج8ص256.مکتبة الرشاد.