چطور با پسرم رفیق باشم؟

کارشناس بحث: استاد راهنما

با عرض سلام و ادب و تبریک نوروز به شما خواهر گرامی و همه اسک دینی های بزرگوار
خواهر گرامی تربیت تحت تاثیر عوامل مختلفی نظیر خانواده، اجتماع ،مدرسه، دوستان، ژنتیک و...می باشد و باید سعی کنیم اثرات منفی این امور را کمتر نموده و اثرات مثبت را بیشتر نماییم
در سن نوجوانی باید عملکرد ما غیر مستقیم و غیر محسوس باشد
این ضرب المثل را شنیدید که (مار از پونه بدش می آید دم لانه اش سبز می شود) می دونید در مورد شما چگونه مصداق می یابد؟ به این صورت:
رفتار نامناسب از سوی نوجوان رخ می دهد گیرهای و انتقادات و نصیحتهای شما بیشتر می شود نتیجه کار بیشتر شدن رفتارهای نامناسب و این چرخه ادامه می یابد
پس باید چگونه رفتار نمود:

1. پدر خانواده بسیار اثر گذار می باشد و لذا در کنار هم به توصیه های زیز عمل نمایید.
   
2. استفاده از تکنیک تقویت افتراقی : نادیده گرفتن رفتارهای منفی و برجسته و تشویق نمودن رفتارهای مثبت مقابل
   
3. پرهیز از انتقاد و نصیحت و سرزنش
   
4. پرهیز از مقایسه او با نوجوانانی که به زعم شما موفقند
   
5. نوجوانان سالم حتما نیاز به دوستانی دارند حال اگر والدین زمینه را برای یافتن دوستان سالم ایجاد نکنند احتمال یافتن دوستان نامناسب بیشتر می شود که البته این کار باید از سنین بسیار پایین تر (6 تا 7 ساله و حتی پایین تر )
   
6. سعی نمایید با معرفی فقط معرفی دوستان مناسب و یا رفت و آمد با خانواده های مذهبی این زمینه را ایجاد نمایید
   
7. سن فرزند شما سن رفیق بازی و حتی رفاقتهای افراطی می باشد که باید مدیریت شود از دوستانش بد نگویید(از هز 10 تا یک مورد را بگویید آن هم در فضای دوستانه) تنها دوستان خوب را بیشتر تمجید نمایید
   
8. در کارها با او مشورت نمایید و اعتماد به نفس و عزت نفس او راتقویت نمایید.
   
9. وقت بیشتری برای او قرار دهید هم برای مطالعه کتب مناسب تربیتی و هم برای شنیدن حرفهای او و یا بازی با او
   
10. رفت و آمد او را به مکانها و مجالس مذهبی به همراه شما و یا بدون شما را بیشتر نمایید همانند هیئات،مساجد ،مسافرتهای مذهبی(قم مشهد راهیان نور و...)،امامزاده ها ،پایگاهههای بسیج ،کانونهای مذهبی و...
    
11. در سنین نوجوانی به اساتید متخصص بسیار گرایش می یابند و به تدریج از خانواده فاصله می یابند سعی نمایید او را با اساتید و مربیان و روحانیون خوب و قوی آشنا نمایید.
    
12. قبل از بیان و سخن سعی نمایید خود بهترین الگو باشیذ
    
13. دعا و توسل به اهل بیت را فراموش نمایید
    

در پناه قرآن و عترت موفق باشید
یا علی

سلام و عرض ادب و تبریک سال جدید به همه
خواهر گرامی ، دغدغه‌ه ای که برای تربیت فرزندتان دارید خودش نصف نتیجه گرفتن است. احسنت به شما

1 - تفاوت زن و مرد را همیشه مد نظر داشته باشید. پسر شما روحیات یک مرد را دارد و یکی از این روحیات تمایل به ریاست است. بخصوص در این سن که شخصیتش دارد شکل میگیرد. لذا دادم یک سری مسئولیت های جدید به فرزندتان میتواند اعتمادش به شما را بیشتر کند. فقط دقت بفرمائید مسئولیت جدید ، نه وظیفه جدید

2 - حس صمیمیت با فرزند نیز بسیار مهم است. من از کلام شما برداشتی داشتم شاید هم اشتباه باشد. شما حتی از نوشتن کلمه دوست دختر هم خودداری کردید ، پس چطور میخواهید پسرتان احساسات و آنچه در دل دارد را برای شما بازگو کند؟ او با خود میگوید مادر حتی نمیداند من دارم درمورد چه چیزی صحبت میکنم پس از کجا میداند کار من خوب است یا بد؟!

3 - مذهبی ها خشک هستند! خواهر گرامی اگر میخواهید این جمله در ذهن پسرتان نقش نبندد ، بجای آنکه مدام به او بگوئید چه لذت هایی حرام هستند ، لذت های حلال را برایش

4 - اانشاالله که همسرتان در قید حیات هستند. شما هرقدر هم مادر خوبی باشید ، رازهای و نیازهایی هست که پسر فقط به پدرش خواهد گفت. همانطور که یک دختر رازهایی دارد که فقط به مادرش میگوید. لذا قرار نیست تمام نقش تربیتی را فقط یکی از والدین بازی کند

5 - خواهر محترم ، فرمودید پسرتان 16 سال دارد. هیچ به این موضوع فکر کرده اید که الان دو سال است پسر شما نیاز جنسی پیدا کردن؟ آیا توجهش به جنس مخالف چیز عجیبی است؟

با سلام

رابطه والدین با نوجوان و میزان روابط خانوادگی، ‌نقش مهمی در شكل گیری هویت نوجوانان ایفا می‌كند. در خانواده‌هایی كه آزادی مناسب همراه با نظارت باشد، هویت مناسب و مشخص شكل می‌گیرد و بالعكس در خانواده‌های رها، هویت نوجوان دستخوش پراكندگی ‌شده و در خانواده‌های مستبد، هویت تسلیم طلبی پیدا می‌كند.
از عوامل مؤثر در شكل گیری هویت نوجوان مدرسه، موفقیت‌های تحصیلی، عوامل فرهنگی و اجتماعی می‌باشد. همچنین نحوه تربیت و ترتیب تولد نیز در كسب تجربه و مهارتهای لازم درهویت نوجوان نقش مهمی ایفا می‌نماید. معمولا فرزندان اول و آخر ، تفاوت‌هایی با سایر فرزندان دارند و والدین برخوردهای متناوبی با آنها اعمال می‌كنند. فرزندان اول برای والدین بیشتر جنبه آزمایشی دارند و در زمینه تربیتی تجربه كسب می‌كنند و سختگیری‌های آنها با فرزندان اول بیشتر است. فرزند دوم بیشتر مطیع والدین است و فرزند سوم، بیشتر فرزند استقلال است زیرا با توجه به تجارب والدین به استقلال دست می‌یابد. ارتباط و رفتار نوجوان با سایر افراد و دوستان همسال نیز در شكل گیری هویت او تاثیر بسیار دارد. نوجوان می‌تواند با افراد مختلف درباره تعارضات خود بحث و تبادل نظر كند كه می‌تواند سبب رفع شبهات از وی گردد.
دوره نوجوانی دوره خیال‌پردازی است این خیال‌پردازی موجب خلاقیت نوجوانان می‌شود، او از تفكر انتزاعی كه بدست آورده برای ایجاد خلاقیت در اندیشه و گفتارش كمك می‌گیرد و به شكل گیری هویت خود یاری می‌رساند. ناگفته نماند كه رویا پردازی افراطی باعث بوجود آوردن مشكلات می‌گردد. هویت پراكنده، هویت تسلیم طلب، تاخیر در شكل‌گیری هویت از بحران‌ها و آسیب‌های دوره نوجوانی می‌باشد.
در مسایل اجتماعی، نوجوان برای كسب استقلال ابتدا از مادر و سپس از پدر فاصله می‌گیرد و این در صورتی است كه والدین براساس عاطفه‌ای كه وجود دارد تمایلی به فاصله گرفتن از او را ندارند. این امر می‌تواند سبب اختلال در شكل‌گیری هویت اجتماعی نوجوان گردد. همانند سازی ودوست‌یابی اگر براساس معیارها و وجه مشترك نوجوان نباشد دچار انزوا و عدم توفیق در روابط اجتماعی او خواهد شد.
مفاهیمی چون دوستی با همسالان، چگونگی برخورد با جنس مخالف، ایفای نقش در ارتباط باوالدین، مدرسه و سایر بزرگسالان و نیز فعالیت‌های گروهی تاثیر به‌سزایی بر تصورات نوجوان از پذیرش خود توسط دیگران به جای می‌گذارد.
چنانچه هر یك از این مفاهیم دچار مشكل باشند، موجب بوجود آوردن ناهنجاری‌ها، انحرافات و آسیب‌ خواهد بود كه این آسیب ممكن است روحی، جسمی، اجتماعی و ... باشد.
گاهی دیده می‌شود یك دانش‌آموز بسیار كوشا و ساعی براساس خواسته‌های اولیاء خود كه مجبورش می‌نمایند تا در رشته مورد علاقه خودشان تحصیل عالیه داشته باشد، بصورت عمدی در سال آخر دوره متوسطه خود را باافت تحصیلی مواجهه می‌نماید و زمانی كه علت را ریشه‌یابی می‌نماییم متوجه این نكته می‌شویم كه چون پدر و مادر هر دو در آن رشته اشتغال دارند و كمتر در خانه حضور می‌یابند و فرزندان حضور آنان را احساس نمی‌كنند تن به این خواسته نمی‌دهند.
مطلب دیگر اینكه آزادی‌هایی كه در خانواده بدون نظارت در اختیار بعضی از جوانان و نوجوانان قرار داده می‌شود سبب می‌شود، سبك زندگی افراد تغییر یابد و رفتارهای پرخطر و ناسالم در آنان بروز نماید كه به طور یقین پیامدهای ناخوشایندی در پی خواهد داشت كه اغلب اوقات آنان برای رهایی از این شرایط تن به ازدواج‌های زودرس داده و آن هم پس از مدتی به علت تعارض‌ و تضاد با شكست و طلاق توام می‌شود.
از دیگر آسیب‌های دوره نوجوانی و جوانی، فضای رقابت و چشم و همچشمی بر سر كسب نمرات در مدارس می‌باشد. نظر كارشناسان آموزشی و تربیتی در این خصوص این كه این فضا و رقابت ناسالم باید برداشته شود. نگرش اولیاء كه فرزندم باید نمره ۲۰ داشته باشد بر بعضی از خانواده‌ها چیره و حاكم شده است و فرزندان در این رقابت ناسالم و پر از نگرانی و تنش گرفتار می‌شوند و آنان بجای اینكه واقعا علاقه به تحصیل و كسب علم پیدا كنند.
اعتماد بنفس آنها تقویت شود، به خود متكی باشند و آرامش درونی خود را در تحسین معلم و خانواده و ... ببیند، نتیجه منفی خواهند گرفت و حتی به‌علت نگرفتن نمره ۲۰ تنبیه بدنی می‌شوند و برچسب تنبل و ضعیف به آنها زده می‌شود. پافشاری اولیا روی این نكته، فرزندان را به بیراهه می‌كشاند و آنان را مجبور می‌نماید كه با جعل نمره و دروغ، محیط آرام و كاذبی را برای خود داشته باشند.
محیط خانه باید با یك فضای صمیمی و با برنامه‌ریزی درست بنا شده باشد. در خانواده نباید مشاجره و جنجال صورت پذیرد و در هنگام تعطیلات اعضای خانواده وقت خودشان را بیهوده تلف نكنند. انتقاد بچه‌ها از خانواده و ایجاد فضایی كه بچه‌ها بتوانند به راحتی حرفشان را بزنند گاهی اوقات لازم است. گاهی اوقات دیدن یك فیلم آموزنده با خانواده تاثیر مثبتی بر فعالیت‌های آتی زندگی دارد. درك واقعی خانواده از مسائل دوران بلوغ روانی و اجتماعی، فرزندان را تا حدودی بیمه می‌نماید و بر سلامت آنان می‌افزاید در غیر اینصورت مشكلات زیادی با نوجوانمان خواهیم داشت. به‌عنوان مثال نوجوان و جوان طی شرایط خاص دوران بلوغ به دفعات بیشتری حمام كردن نیاز دارد و خانواده باید این مسئله را درك نماید و امكانات لازم را در اختیار وی قرار داده و هیچگاه نباید آنان را مورد تمسخر و سرزنش قرار دهند.

سلام
این دغدغه شما بجاست ! اما فراموش نکنید . فرزندان اعم از پسر ودختر بیشترین تاثیر اخلاقی و اعتقادی و رفتاری
را از دوستان هم کلاسی خود و از جامعه دریافت می کند
یعنی فاصله بین فرزندان و والدین خیلی زیاد است !
در پاره ای موارد حتی متوجه حرف هم نمی شوند
خوب این یک حقیقت است
آنها در ردههای سنی هستن
که از لحاظ تفکراتی با فرزندان خودشان اختلافاتی شگرف دارن

و آقا پسر شما مطمئنا چیزهای جدیدی را از دوستان هم سن خودش چه در محیط مدرسه و یا خارج از مدرسه و یا در فضای مجازی
یاد خواهد گرفت !
گریزی از آن نیست ! و ندارید !
و مطمئنا هر آنچه را که موکد ا ب ایشان تا کید نمائید
ازآن پرهیز و دوری نماید
بیشتر ب سمت آن میل و رقبت پیدا می نماید !
فک کنم
کسانی که تجربه مادری را دارن بهتر بتوانند شما را راهنمایی و کمک نمایند
و
توصیه می کنم
حضورا از یک مشاوره رفتاری در این رابطه مشورت بگیرید
که قطعا
رهگشا خواهد بود
موفق باشید
پ.ن
...

نوجوان کیست؟

پسرم تا دیروز یک جا بند نمی شد، اگر به پایش کیلومتر شمار می بستم در یک روز کیلومترها می دوید! نمیدونم چرا اصلا راه نمی رفت گویا فقط دویدن بلد است!!
ولی الان مدتیه که انگار با زمین قهر کرده است، به زور حرکت می کند با اکراه از اتاق خودش بیرون می آید و اگر نیاز به سرویس بهداشتی و رفع نیازهای اولیه نبود از آن اتاق خارج نمی شد!

پسرم تا دیروز با یه وعده از خواب می پرید و بدو به دنبا منو و پدرش می دوید!!
ولی الان مدتیه با بیل مکانیکی هم نمی توان او را از رختخواب جدا کرد!! گویا تنها مامن او زیر پتو می باشد!

پسرم تا دیروز با هر لباسی از خانه بیرون می زد! مهم نبود لبه شلوارش کوتاه بلند باشد! پیراهنش داخل شلوار باشد یا بیرون آن !
ولی الان مدتیه وقتی از رختخواب جدا بشود حایش جلو آینه است ! گویا دوستی بهتر از آن ندارد! مدام خود را برانداز می کند و نهایتا ناراضی از او دور می شود!!

پسرم تا دیروز به طرف مسجد می دوید و برای مکبر شدن با دوستانش بگو مگو می کرد !!
ولی مدتیه اصلا به مسجد نگاه هم نمی کنه !!
پسرم...
ولی...

متن بالا موارد و مصادیق آشنا برای هر خانه ای که یک نوجوان دارد می باشد و قابل مشاهده است... کمتر کسی است که با این صحنه ها مواجه نباشد،
نه کار این نوجوان عجیب است و نه این که صد در صد والدین اشتباه کرده باشند،

این هم یک مرحله از رشد است که اگر والدین آگاهی کافی در قبل این مرحله برای تربیت نداشته باشند برای پذیرش این همه تغییرات آمادگی کافی را نخواهند داشت و زمین و زمان را مقصر این دگرگونی خواهند دانست...

والدین گرامی پیش نیاز فرزندآوری آگاهی از مراحل رشدی اوست، آشنایی با نیاز فیزیولوژی کافی نیست اطلاع از نیازهای روانی و روحی فرزند مهم ترین وظیفه یک والد باید باشد.

مادر خوب و مهربان
دغدغه شما ستودنی است، به راهنمایی کارشناس محترم دقت بفرمایید بیشترین توصیه ایشان بر احترام و محبت و پذیرش بدون قید و شرط پسرتان است،
افزایش عزت نفس پسرتان را در اولویت کارتان قرار دهید.

میل به جنس مخالف در پسر شما یک امر کاملا طبعی می باشد با جهت دادن به آن راهنمای خوبی برای او باشید.

سلام ...
مادر یعنی مادر ...
اشتباه هستش که بخواین با فرزندتون مانند یک رفیق برخورد کنین .
باید جایگاهتون دقیقا جایگاه مادری باشه .

در مورد دوست پر خطر ...
اتفاقا این دوست پرخطر میتونه سکویه پرشی برای اخلاق و شخصیت و منش ایشون باشه ...
بستگی داره که چجوری این مساله رو ببینید ...

پسره شما قرار هست مرد بشه ... میتونه تبدیل به یک گلادیاتور بشه و میتونه تیتیش مامانی بشه ...
حداقلش میتونم بگم گلادیاتور بودن خیلی بهتر از تیتیش بودن هست ...

اگر دوستی داره که با دخترها در ارتباط هست به نظر من مشگلی نداره . مشگل این هست که ایشون دوستی نداره که مثلا شاگرد اول مدرسشون باشه . دوستی نداره که اهل مثلا مسجد رفتن باشه . دوستی نداره که باباش پولدار باشه و ...

به نظرم سعی کنین کلکسیونی از شخصیت ها و رفتارها براش ایجاد کنین .
کلاس زبان بفرستینش
کلاس بوکس بفرستینش
کلاس پیانو بفرستینش

و براش شخصیتی چند وجهی ایجاد کنین .

مطمینا اگر ایشون تنها یک دوست داشته باشه که اون دوستش تنها هنرش دختر بازی باشه ... پسرتون صدمه میخوره .
مطمینا اگر ایشون تنها یک دوست داشته باشه که اون شاگرد اول مدرسشون باشه ... پسرتون صدمه میخوره .

شخصیت فرزندتون میانگین ۷ نفری هستش که بیشترین تاثیر رو روش دارند و بیشتر در کنارشون هست .

بودن یک گلادیاتور در کنار فرزندتون ... تنها در صورتی خطرناک هست که فرزندتون فقط اون یه دونه دوست رو داشته باشه .

سلام
کل مسئولیت خونه و زندگی رو بدین دستش تا اون از شما مواظبت کنه یعنی هرچی خرج و مخارج زندگی هست

اینطوری زیر بار مسئولیت زندگی می افته حرف گوش کن میشه

سلام و درود
ازانجا که پسر شما تقریبا با من همسن است [اختلاف یک سال] تجربیات خودمو میگم شاید راه گشا باشه
خداوند ان شاءلله سایه شما را برای فرزندتان و همچنین پدر و مادرم را برای من و والدین همه را برایشان حفظ کند
خب من خودم اغلب صفحات اینترنتی درباره نوجوانی و صحبت های دکتر هلاکویی و... رو دیدم و اونچیزی که واسه خودم صدق کرده رو میگم
یکی ازین ویژگی های این دوره احتمالا عدم پایداری و همئوستازی رفتاری هستش یعنی چی مثلا ی روز خیلی سرحال ی روز ناراحت و افسرده که بسیار به وجود میاد و به مراتب تعدیل میشه
ویژگی دیگش هم که حتما از دوران راهنمایی یا همون دبیرستان اول مسئله جنس مخالف و gf و اینچیزاس که آوردن اسمش هم براتون گویا سخته الا کل حال باید بپذیرید که تو همه دبیرستان ها این مسئله محور اکثریت صحبت زنگ تفریح و کلاس درس هستش تعمیم به عام نمیدم ولی مدرسه ای که من میرفتم مدرسه ای بود که اغلب فرزندان فرهنگیان و شاهد و وکلا و پزشک بودند یعنی مدرسه پرتی نبود ولی 70 تا 80 درصد اونها این چیزارو چه به صورت اینترنتی و چه به صورت واقعی تجربه کردند
پس من حیث المجموع اگر فرزندتان دوستی هم داشت کار محیر العقولی(از جانب مدرسه و دوستان) انجام نداده و تافته جدا بافته محسوب نمیشود ولی این مسئله ممکنه برای شما گران تموم بشه
مهم ترین مسئله دوره دبیرستان همین موضوع هستش یعنی این بحران رو رد کنه به سلامتی دیگه مشکل خاصی وجود نداره!یکی از دوستام با خودم المپیاد شرکت کرده بود و بچه فوق العاده زرنگ و باهوشی بود
سر همین عشقای مجازی معدلش شد 10! دیگه حوصله رشته تجربی رو نداشت رفت انسانی و الان درس هارو ناپلئونی پاس میکنه
اگر تفاوت محسوسی و ملموسی در نمرات و درس شاهد هستین تا 70 درصد میتونم به شما بگم قضیه همینه چون تو دوستام دیدم
مسئله دیگر هم که masturbation یا خود لذت بری هستش که با مسامحه قریب به اکثر دانش آموزا تو این سن انجام دادن یا میدن و بستگی به شرایط فرزندتون ممکنه راحت با این مسئله کنار بیاد یا گریبانگیرش باشه حالا حالا ها
دیگر عارضم که خدمتتون مورد دیگری رو که می فرمایند تبعیت پذیری از دوستان تو این سن هستش که به شخصه برای من تاثیر به جدی نداشت چون هم با افرادی معاشرت میکردم که زنگ تفریح گل میزدند و سیگار میکشیدن و هم دوستانی بودند که بسیار درسخون و بقول معروف سرشون از این کلاس تو اون کلاسه این مسئله تا حد زیادی به خود فرد بستگی داره و اینکه تا این مدت چجوری بار آوردینش
حتی یادمه ی دوستی داشتم سید بود خیلی پسر مودبی بود اصلا تو این جمع هایی که صحبت جنس مخالف هست شرکت نمیکردش و اغلب در باره بازی و درس و این چیزا حرف میزد
مسئله ای دیگری که معمولا از جانب مادر ها اکثرا وارد میشه تکرار زیاد یک حرف یا گیر دادنه که این رفتار صورت نگیره بهتره چون هیچ تاثیر مثبتی که نداره هیچ حتی ممکنه تاثیر منفی هم داشته باشه
هی مثلا بگین این کارو بکن و اون کارو نکن و...
تا اونجا که ممکنه تو گوشی و وسایل شخصی سرک نکشین مثلا اگر هیستوری و تاریخچه سایت های رفته شده رو ببینید ممکنه چیزایی مشاهده کنید که خوشایندتون نباشه اگر هم انجام دادین و متوجه موردی هم شدین به روش نیارین چون ممکنه واسش سنگین تموم شه
این سن ها دیگه سن هدف گزاری هستش اگه میخواد چیز خوبی قبول شه باید درس بخونه یا حرفه خودشو یاد بگیره یا کاری انجام بده هدفی نداشته باشه یا اون هدف واسش انگیزه خوبی ایجاد نکنه مسلما به انحطاط میفته و لا شک فیهم
اینکه فرمودین اجتماع در تربیت از شما پیشی گرفته من زیاد موافق نیستم شما اگه تربیتی که میخواستین در طول مدت قبل از نوجوانی اصولی در ذهنش نهادینه میکردین به صورت ناخودآگاه رعایت میکنه اما مورد مهم تری که هستش و فکر کنم درمورد شما صدق کنه توقع زیادی هستش یعنی اینکه ممکنه شما خواسته باشید فرزندتون آفتاب مهتاب ندیده باشه حتی ذهنشم سمت دختر نره و این حرفا که دیگه دست شما نیستش و یکم خودتونو باید با دوره جدید هماهنگ کنید؛در زمان شما یا قبل تر شکل گیری روابط بین دو جنس به سهل الوصولی حال نبود و تبعتا ممکنه خیلی کم چنین مواردی دیده شده باشه اینکه همون توقع رو برای فرزندتون داشته باشید درست نیست حتی حضرت علی ع هم فرمودند که فرزند زمانه خویش باش
ی نکته ای که برای من حائز اهمیت شد شما چطور متوجه شدین که دوست فرزندتون برای gf خودش میخواد دستبند بخره و از پسرتون خواسته که همراهیش کنه؟آیا آنقدر روابط صمیمی هست که خودش گفته یا خودتون با چک کردن نامحسوس پی بردید؟
اینکه الان بخواهید رفیق شید با فرزندتون فکر نکنم زیاد کارساز باشه یعنی اینکه در کوتاه مدت نتیجه ملموسی بگیرید خیر
خب این مواردی بود که الان به ذهنم رسید و تنها تجربیات و دیدگاه خودم بود و بس،عیدتان هم مبارک ان شاءلله به سلامتی این سیر صعب نوجوانی فرزندتان به خوبی طی شود

سلام خواهش میکنم تنها کاری بود که از دستم بر میومد
آخه برام جالب بود چون خودم در شبانه روز کلا 10 کلمه هم صحبت نمیکنم با خانواده و اینکه روز مادر دستبند و هدیه خرید خیلی خوبه
اما راستش برای من سخته حتی گفتن تبریک روز مادر،یا حتی گفتن دستت درد نکنه مادر جان!از حل معادلات انتگرال هم سخت تره واسم، دوست دارم بگم، ولی خب سخته ازین جهت خیلی خوبه که بسیار صمیمی هستین و به شما همه چیو میگه
چون من اگه خودمو جاشون بزارم هرگز به مادرم نمیگفتم با دوستم ی همچین جایی میرم یا چنین توضیحی بدم!زیاد بیرونی نیستم ولی روزایی که بیرون میرم فقط در حد خداحافظی یا اینکه داری میای نون بگیر!
البته کاملا به من اعتماد دارند!و منم البته سعی کردم که ازین اعتماد سو استفاده نکنم!
ولی واقعا از این جهت که پدرم تند روی های بیخود و گیر دادن نداره واقعا احساس خوشحالی میکنم
و اینکه با شما راحته معمولا روانشناسا میگند که پسر با پدر باید باشه تو این سن و بالعکس ولی خود من هم به شخصه اگر چیزی باشه که بخوام بگم به مادرم میگم یا اینکه چیزی از پدرم بخوام به واسطه مادرم به بابام میگم
خب حق میدم نگران باشید ولی آخه ببینید نگرانی فایده داره؟مثلا من نشده ی کاری بخوام انجام بدم با گیر دادنای مادرم منصرف شم!چه بسی ی حس لجاجتی هم به وجود بیاره این گیر دادنا
ببینید تنها کنترل شما واضحا میتونه روی درس باشه چون هر مشکلی پیش بیاد به شما قول میدم اولین ضربه به درس میخوره!(صفحه سلامتی روانی فرزندتون نمرات و عملکرد درسش هست)یعنی شما ی اعتمادی به فرزندتون کنید ولی غیر مستقیم بدون اینکه خودش بفهمه(چون خودم ناراحت میشم اگه بفهمم مادرم یا پدرم همش وضعیت درسیمو چک کنن)وضعیت درسیشو چک کنید یا کارنامشو ببینید اگه همون روال عادی هست خیالتون راحت باشه
دوستی با جنس مخالف ذهن رو درگیر میکنه و ادمو از درس متنفر!
سیگار و این مسائل هم که با توجه به این پیگیریایی که شما دارید مسلما سراغش نمیره اگه هم بخواد بره که از رایحه دهن و... معلومه
به ضرس قاطع میگم مهلک ترین ضربه فقط از جنس مخالفه چون واقعا آسیب میبینند دوستام بودند!حتی معاون پرورشیمون اوایل سال برای اینکه مارو بر حذر کنه گفت دو تا دانشجوی پزشکی هم داشتن که مشروط شدن بخاطر این مسائل و کارشون به اخراج کشید
مثلا فرضا موهاشو ی مدلی بزنه یا لباس نامناسبی بپوشه آنچنان ضربه ای وارد نمیشه!به مرور متوجه میشه که شایسته نیست
دیگه کار دیگه ای که خلاف باشه ی نوجون بخواد انجام بده همینا به ذهنم میاد مشکلات مواد مخدر و سیگار مشروب 2جنس مخالف و مشکلات مربوط به اون 3-حرف ناشنوایی در امور مثلا فلان مهمانی بیا فلان کار رو نکن فلان دوستت بیرون نرو این لباسو نپوش
مورد 1 راحت میشه فهمید مورد دو هم مهم ترینه سومی هم که بنظر من فکر نکنم اشتباه بزرگی محسوب شه
ی باری من ی افسردگی خفیفی گرفتم یکم رو درسم اختلال وارد شد پدرم فهمید مطمئنا اگه برخورد بدی داشت یا از جنبه منفی وارد میشد من درسم به مرور بدتر میشد(از بچگی تا حالا حداقل برای من جنبه منفی[سرزنش] تاثیر نداشت) اما مشکلمو پرسید گفتم بریم پیش مشاوره صحبت کردیم حل شد
میخوام اینو بگم که بنظر خودم نمیدونم درست یا غلطشو ولی تو خونه باید یکی باشه که ی حسابی برده شه ازش برای من که پدرمه
خداوند کمک میکند ان شاءلله و پسرتان هم درجات موفقیترا به خوبی طی میکند حتما