جمع بندی می خواهم از گناه توبه کنم اما ...
تب‌های اولیه
در حدیثی رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده اند:
ألتوبة الّنصوح الندم علی الذنب : حین یفرط منک فتستغفر الله تعالی ثمّ لما تعود الیه ابداَ .
توبه نصوح ، پشیمانی از گناه است که وقتی گناه از تو سر زد از خدا آمرزش طلبی و دیگر هرگز مرتکب آن نشوی .
و با وجود اينكه سعي وتلاش كند كه مرتكب گناه نشود دوباره آن گناه را بعداز مدتي باز انجام دهد تكليفش چيست؟
و به نظر شما اشكال كار كجاست؟
و چه كنيم كه به تمام حديث عمل كنيم؟
اگر كسي از گناه خود پشيمان شود و از خدا آمرزش طلب كند
و با وجود اينكه سعي وتلاش كند كه مرتكب گناه نشود دوباره آن گناه را بعداز مدتي باز انجام دهد تكليفش چيست؟
و به نظر شما اشكال كار كجاست؟
و چه كنيم كه به تمام حديث عمل كنيم؟
توبه حقيقي و خالص که قرآن از آن به «توبه نصوح» ياد مي کند،يعني توبه اي که چنان تحولي در گناهکار به وجود آورد که ديگر هيچ وقت به سوي گناه نرود. حال اگر فرد بعد از توبه ، مجددا آلوده شد، چرایی این امر نیاز به تحلیل و آسیب شناسی دارد. عمده علل در ارتکاب مجدد گناه و آلودگی انسان، این است که در بسیاری از موارد بعد از توبه اسباب و زمینه گناه از بین برده نشده است. در این صورت هر چه فرد توبه کند چون زمینه را از بین نبرده، ممکنه مجددا تکرار کند. البته این یکی از عوامل برگشت به گناه بعد از توبه نصوح و حقیقی است.
مثلا فرد از غیبت، توبه می کند اما زمینه آن که کینه و کدورت باشد را ترک نمی کند و یا از نگاه کردن به تصاویر نامناسب پرهیز می کند اما حضورش در فضاهای مجازی را مدیریت نمی کند و به وب گردی ها و ... ادامه می دهد غافل از این امور زمینه ساز گناه اند.
از این رو لازم است بعد از توبه، اسباب آلودگی مجدد انسان به گناه نیز از بین برده شود.
من میخوام از این موضوع استفاده کتم و بابت کاری که کردم عذر خواهی کنم.
من با زبانم کسی رو آزردم. همینجا از اون خانم عذر خواهی میکنم.
امیدوارم در درگاه خداوند هم توبه ام مورد قبول واقع بشه.
ما مسیر زندگیمون از هم جدا شده و هرکدوم رفتیم پی بخت و اقبال خودمون. دلیلی نداره دیگه بخوام از ایشون کینه ای خدای نکرده به دل بگیرم.
من ازدواج کردم و شاید اون خانم هم ازدواج کرده باشه.
هر اتفاقی افتاده رو من به فراموشی سپردم و باز هم برای حرف های آزاردهنده ام عذرخواهی میکنم.
این حرفی بود که باید می گفتم. :ok!:
انشالله شروع کننده موضوع و همه ی دوستان و اون خانم خوشبخت بشوند.
با سلام
توبه از درهاي بزرگ لطف و رحمت الهي و موهبتي آسماني است . انسان مومني که مرتکب گناه شده واجب است که فورا توبه کند و روح تيره شده خود را با آب توبه واستغفار صيقلي دهد . توبه بعد از هر گناه، واجب شرعي است و اگر گناه، هزاران بار هم تکرار شود باز نه تنها توبه امر مطلوبي است بلکه واجبي شرعي و عقلي است . ممکن است انسان گنهکار از توبه کردن مکرر خسته و ملول گردد اما خداوند هرگز ازقبول توبه بنده و آمرزش او خسته نمي گردد. پس بنا براين هيچ موقع از درگاه خداوند نا اميد نشويد.
انسانى كه گاهى دچار گناه خطا مىگردد و بعد پشيمان مىگردد و خود را ملامت و سرزنش مىكند، به مرحلهاى رسيده كه داراى نفس لوّامه و سرزنشگر شده است و يك پله از مرحله نفس اماره يعنى نفسى كه به زشتى و بدى امر مىكند و از انجام آن ملول نمىگردد و بيمى ندارد، بالاتر آمده و يك قدم به هدف نزديك شده است. بايد خدا را شاكر بود و از او خواست كه توفيق رسيدن به مراحل بالاتر و هر چه بيشتر نزديكتر شدن به خود را به ما عنايت كند.
در زمينه تكرار گناه و توبه بايد هشيارانه توجه كرد كه ميان روش هدايتي خداوند و وسوسه هاي شيطان تفاوت اساسي وجود دارد؛ «قبل از انجام گناه» خداوند آدمي را از نزديک شدن به حريم گناه به شدت هشدار مي دهد. اما شيطان گناه را در نظر انسان کوچک مي کند و آن را قابل جبران جلوه مي دهد.
«بعد از انجام گناه»، خداوند به کساني که پشيمان مي شوند و به فکر اصلاح و جبران مي باشند وعده آمرزش و حتي پذيرش بيش از گذشته به بندگان مي دهد. تا آدمي با اميدواري به رحمت بي پايان خدا هر چه سريع تر و پايدارتر به راستي و درستي گرايش پيدا کند.
اما شيطان نااميدي و بريدگي را در دل و جان آدمي رخنه مي دهد تا بيش از پيش در لجن زار آلودگي غوطه ور شود. با آگاهي به آن چه گفته شد حال بايد دانست؛ ياءس از رحمت خداوند گناهي بزرگ است مگر خود او نفرموده است : «به آن بندگانم كه با عصيان بر نفس خويش اسراف كردند بگو: هرگز از رحمت خدا نااميد مباشيد البته خدا گناهان را خواهد بخشيد كه او بسيار آمرزنده و مهربان است»
و پيامبرش فرمود : «التائب من الذنب كمن لا ذنب له ; توبه كننده از گناه همانند كسي است كه گناهي نكرده است» (بحار ج 2 ص 154) پس چرا از رحمت او ماءيوس باشيم ؟! به فرموده ء امام سجاد (ع ) در دعاي ابوحمزه : «خدايا آن گاه كه به گناهانم مي نگرم آه از نهادم بر مي آيد و جزع و فزع مي كنم و آن گاه كه به كرم تو مي نگرم طمع مي كنم».
بازآ بازآ هر آن که هستي باز آ
گر بدکار و گبر و بت پرستي باز آ
اين درگه ما درگه نوميدي نيست
صد بار اگر توبه شکستي باز آ
پرسش:
در حدیثی رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده اند: ألتوبة الّنصوح الندم علی الذنب : حین یفرط منک فتستغفر الله تعالی ثمّ لما تعود الیه ابداَ . توبه نصوح ، پشیمانی از گناه است که وقتی گناه از تو سر زد از خدا آمرزش طلبی و دیگر هرگز مرتکب آن نشوی .
و به نظر شما اشكال كار كجاست؟ و چه كنيم كه به تمام حديث عمل كنيم؟
پاسخ:
توبه حقيقي و خالص که قرآن از آن به «توبه نصوح» ياد مي کند،يعني توبه اي که چنان تحولي در گناهکار به وجود آورد که ديگر هيچ وقت به سوي گناه نرود. حال اگر فرد بعد از توبه ، مجددا آلوده شد، چرایی این امر نیاز به تحلیل و آسیب شناسی دارد. عمده علل در ارتکاب مجدد گناه و آلودگی انسان، این است که در بسیاری از موارد بعد از توبه اسباب و زمینه گناه از بین برده نشده است. در این صورت هر چه فرد توبه کند چون زمینه را از بین نبرده، ممکنه مجددا تکرار کند. البته این یکی از عوامل برگشت به گناه بعد از توبه نصوح و حقیقی است.
مثلا فرد از غیبت، توبه می کند اما زمینه آن که کینه و کدورت باشد را ترک نمی کند و یا از نگاه کردن به تصاویر نامناسب پرهیز می کند اما حضورش در فضاهای مجازی را مدیریت نمی کند و به وب گردی ها و ... ادامه می دهد غافل از این امور زمینه ساز گناه اند.
از این رو لازم است بعد از توبه، اسباب آلودگی مجدد انسان به گناه نیز از بین برده شود.