کفاره نذر

تب‌های اولیه

8 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
کفاره نذر

سلام...
مقلد آقای بهجت و مرجع زنده آقای خامنه ای.. هنوز بر آقای بهجت باقی هستم..

من یک بار نیتی کردم که کاری را انجام دهم بدون آنکه قصد نذر داشته باشم.. با یک نفر که صحبت می کردم از من پرسید و من گفتم نذر کرده ام که این کار را انجام دهم.. آن موقع نمی دانستم که اگر فقط به زبان بگویی نذر است ولی نیت و قصد نذر نداشته باشی این نذر محسوب نمی شود... به همین دلیل فکر کردم چون به زبان گفته ام حالا باید نیتم را تغییر دهم و بگویم نذر است..
قراربود چیزی را بخرم و در مجلسی به مردم بدهم که از آن استفاده کنند و بعد هم برای خودشان بردارند .... این نیت اول من بود که نذر نبود...
بعد از صحبت با آن شخص من به همان دلیلی که عرض کردم گفتم خب قصد نذر می کنم که آن چیز ها را بخرم و به مردم بدهم اما الان یادم نیست که نذر کردم که برای خودشان بردارند یا نه...
در واقع در نیت اول من این بود ولی بعد که نذر کردم یادم نیست برداشتن ان چیز ها هم جزء نذر من بود یا نه...
در هر صورت من این کار را کردم یعنی خریدم و به مردم دادند ولی ندادم که با خود ببرند... و الان نمی دانم آیا قسمتی از نذر بوده و ادا نشده یا این که کلا این قسمت نذر نبوده و ادا هم نشده...
حالا باید چه کار کنم؟ ایا باید کفاره بدهم؟ اگر بله به چه صورت باید کفاره بدهم؟
و این که آن چیزها هنوز پیش من هستند آیا لازم است بعد از چند سال آن ها را به همان اشخاص برگردانم؟

و یک سوال دیگر..
اگر کسی نذری کند و ادا نکند باید چه کند؟

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد نور

yaghoot72;909952 نوشت:
سلام...
مقلد آقای بهجت و مرجع زنده آقای خامنه ای.. هنوز بر آقای بهجت باقی هستم..

من یک بار نیتی کردم که کاری را انجام دهم بدون آنکه قصد نذر داشته باشم.. با یک نفر که صحبت می کردم از من پرسید و من گفتم نذر کرده ام که این کار را انجام دهم.. آن موقع نمی دانستم که اگر فقط به زبان بگویی نذر است ولی نیت و قصد نذر نداشته باشی این نذر محسوب نمی شود... به همین دلیل فکر کردم چون به زبان گفته ام حالا باید نیتم را تغییر دهم و بگویم نذر است..
قراربود چیزی را بخرم و در مجلسی به مردم بدهم که از آن استفاده کنند و بعد هم برای خودشان بردارند .... این نیت اول من بود که نذر نبود...
بعد از صحبت با آن شخص من به همان دلیلی که عرض کردم گفتم خب قصد نذر می کنم که آن چیز ها را بخرم و به مردم بدهم اما الان یادم نیست که نذر کردم که برای خودشان بردارند یا نه...
در واقع در نیت اول من این بود ولی بعد که نذر کردم یادم نیست برداشتن ان چیز ها هم جزء نذر من بود یا نه...
در هر صورت من این کار را کردم یعنی خریدم و به مردم دادند ولی ندادم که با خود ببرند... و الان نمی دانم آیا قسمتی از نذر بوده و ادا نشده یا این که کلا این قسمت نذر نبوده و ادا هم نشده...
حالا باید چه کار کنم؟ ایا باید کفاره بدهم؟ اگر بله به چه صورت باید کفاره بدهم؟
و این که آن چیزها هنوز پیش من هستند آیا لازم است بعد از چند سال آن ها را به همان اشخاص برگردانم؟

و یک سوال دیگر..
اگر کسی نذری کند و ادا نکند باید چه کند؟

با سلام و عرض ادب

ظاهرا شما نذر شرعی نکرده اید یعنی صیغه ی نذر را نخوانده اید پس اصلا ادای نذر واجب نبوده تا ترک ان کفاره داشته باشد.
«2137» اگر از روى اختيار به نذر خود عمل نكند، بايد كفاره بدهد، و كفارۀ آن- بنا بر اظهر- كفارۀ «قَسَم» و بنابر احتياط مستحب، كفاره افطار عمدى روزه ماه رمضان است. و نيز اگر نذر روزۀ معين كرده باشد، كفارۀ آن بنابر احتياط واجب، همان كفاره افطار عمدى است.
«2121» اگر قسم بخورد كارى را انجام دهد يا ترك كند، مثلًا قسم بخورد كه روزه بگيرد يا سيگار نكشد، چنانچه عمداً مخالفت كند، بايد كفاره بدهد، يعنى يك بنده آزاد كند يا ده فقير را سير كند يا آنان را بپوشاند، و اگر نتواند آنها را انجام دهد، بايد سه روز روزه بگيرد.

رساله مراجع، احکام نذر

با سلام

اگر نذر کردن صرف نیت قلبی بوده مانند خیلی از نذوری که مردم انجام می دهند عمل به آن لازم نیست اما اگر با توجه به شرایط شرعی نذر، نذر کرده و صیغه نذر را بر زبان جاری کرده یعنی گفته است برای خدا بر ذمه من است که اگر حاجتم روا شد مثلا فلان مقدار صدقه بدهم بعد از برآمدن حاجت باید به نذر خودش عمل کند. وجوب ادای نذر مربوط به هنگامی است که انسان به خواسته خود برسد د رغیر این صورت نذر واجب الوفاء نیست.
در صورتی که شک دارد صیغه خوانده یا خیر ادای نذر واجب نیست

[="DarkRed"]

نور;912440 نوشت:
اگر قسم بخورد كارى را انجام دهد يا ترك كند، مثلًا قسم بخورد كه روزه بگيرد يا سيگار نكشد، چنانچه عمداً مخالفت كند، بايد كفاره بدهد، يعنى يك بنده آزاد كند يا ده فقير را سير كند يا آنان را بپوشاند، و اگر نتواند آنها را انجام دهد، بايد سه روز روزه بگيرد.

سلام
یعنی اگر هر قسمی خورده باشیم که انجامش بدیم و بعد خلافش عمل کنیم و نتوانیم یک بنده آزاد کنیم و... باید سه روز روزه بگیریم؟
مرجع:آقای سیستانی
پوزش می طلبم در تاپیک شخص دیگه ای سوال کردم[/]

Del3porde;912882 نوشت:
یعنی اگر هر قسمی خورده باشیم که انجامش بدیم و بعد خلافش عمل کنیم و نتوانیم یک بنده آزاد کنیم و... باید سه روز روزه بگیریم؟
مرجع:آقای سیستانی

نور;912440 نوشت:
اگر قسم بخورد كارى را انجام دهد يا ترك كند، مثلًا قسم بخورد كه روزه بگيرد يا سيگار نكشد، چنانچه عمداً مخالفت كند، بايد كفاره بدهد، يعنى يك بنده آزاد كند يا ده فقير را سير كند يا آنان را بپوشاند، و اگر نتواند آنها را انجام دهد، بايد سه روز روزه بگيرد

سلام استاد

1 - لطفاً قسم را شرح بدهید. مثلاً اگر کسی بگوید به جان خودم ، به جان پدرم ، به قرآن قسم ، به فلان امام زاده قسم و.... اینها هم مصداق قسم خوردن هستند؟

2 - بعضی از قسم خوردن ها در بین مردم عادتِ فرهنگی شده. جدای از درست و غلط بودن این عادت ، آیا قسم خوردن از روی عادت زبانی هم قسم به حساب میاید؟

Del3porde;912882 نوشت:
سلام
یعنی اگر هر قسمی خورده باشیم که انجامش بدیم و بعد خلافش عمل کنیم و نتوانیم یک بنده آزاد کنیم و... باید سه روز روزه بگیریم؟
مرجع:آقای سیستانی
پوزش می طلبم در تاپیک شخص دیگه ای سوال کردم

با سلام و عرض ادب

اگر قسم با شرایطش محقق شده باشد و عمدا خلاف قسم عمل نماید باید به ترتیبی که ذکر شد کفاره دهد.

رساله آیه الله سیستانی، احکام قسم

Reza-D;912930 نوشت:
سلام استاد

1 - لطفاً قسم را شرح بدهید. مثلاً اگر کسی بگوید به جان خودم ، به جان پدرم ، به قرآن قسم ، به فلان امام زاده قسم و.... اینها هم مصداق قسم خوردن هستند؟

2 - بعضی از قسم خوردن ها در بین مردم عادتِ فرهنگی شده. جدای از درست و غلط بودن این عادت ، آیا قسم خوردن از روی عادت زبانی هم قسم به حساب میاید؟

با سلام و عرض ادب

1.باید به يكي از اسامي خداوند عالم قسم بخورد كه به غير ذات مقدس او گفته نمي شود مانند «خدا» و «الله»و نيز اگر به اسمی قسم بخورد که به غیر خدا هم می گویند ولی به قدری به خدا گفته می شود که هر وقت كسي آن اسم را بگويد، ذات مقدّس حق در نظر مي آيد، مثل آن كه به خالق و رازق قسم بخورد صحيح است بلكه اگر به لفظي قسم بخورد كه بدون قرينه، خدا به نظر نمي آيد ولي او قصد خدا را كند بنابر احتياط بايد به آن قسم عمل نمايد. پس قسم به قرآن یا جان خود و یا اهل بیت علیهم السلام قسم شرعی محسوب نمی شود.

2. سایر شرایط قسم عبارت است از :

كسي كه قسم مي خورد بايد بالغ و عاقل باشد
از روی قصد و اختیار قسم بخورد پس اگر از روی عصبانیت قسم بخورد محقق نمی شود (معمولا قسم از روی عادت بی اختیار است پس این شرط را ندارد)
قسم را به زبان آورد
كاري را كه قسم مي خورد انجام دهد بايد حرام و مكروه نباشد و كاري را كه قسم مي خورد ترك كند، بايد واجب و مستحبّ نباشد
عمل كردن به قسم براي او ممكن باشد و اگر موقعي كه قسم مي خورد ممكن باشد و بعد تا آخر وقتي كه براي قسم معين كرده عاجز شود يا برايش مشقت داشته باشد، قسم او از وقتي كه عاجز شده به هم مي خورد

رساله مراجع، احکام قسم، م2671

موضوع قفل شده است