جمع بندی اقرار به گناه در نزد نفس

تب‌های اولیه

4 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
اقرار به گناه در نزد نفس

سلام
میخواستم بدونم که اقرار به گناه نزد خود آدم جزو اقرار به گناه نزد غیر از خداوند محسوب میشه؟
چون این مطلب رو میدونم که اقرار به گناه نزد غیر خداوند خود نوعی گناهه!

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد اویس

[="Tahoma"][="Blue"]

941522007;908105 نوشت:
سلام
میخواستم بدونم که اقرار به گناه نزد خود آدم جزو اقرار به گناه نزد غیر از خداوند محسوب میشه؟
چون این مطلب رو میدونم که اقرار به گناه نزد غیر خداوند خود نوعی گناهه!

با عرض سلام و احترام

در حدیثی از امام باقر علیه السلام آمده است که :
لا و اللّه ِ ما أرادَ اللّه ُ تَعالى مِن النّاسِ إلاّ خَصْلَتَينِ : أنْ يُقِرّوا لَهُ بالنِّعَمِ فيَزيدَهُم ، و بالذُّنوبِ فَيَغفِرَها لَهُم (1)
یعنی سوگند به خدا كه خداوند متعال از مردم جز دو كار نخواسته است: به نعمتهاى او اعتراف كنند تا آنان را نعمت فزونتر دهد و به گناهان اقرار ورزند تا گناهانشان را بيامرزد.

اگر منظورتان از این سوال اعتراف کردن گناهان در نزد دیگران است باید بگوییم از آنجا که بیان کردن اشتباهات و گناهانمان برای جمع دوستان و اطرافیان صرفا به نیت آگاهی دیگران از گذشته مان، موجب تحقیر و بی آبرویی و ذلت شخص می شود جائز نمی باشد.

همچنان که در روایت آمده است: مردى خدمت امير المؤمنين عليه السلام رسيد و گفت: اى اميرمؤمنان! من زنا كردم مرا پاك گردان،حضرت روى خود را از او برگرداند، سپس فرمود: بنشين. آنگاه رو به مردم كرد و فرمود: اگر كسى از شما اين گناه را مرتكب شود آيا نمى‏ تواند آن را بپوشاند، همچنان كه خدا بر او پوشانده است؟(2)

اما اگر منظورتان از اعتراف به گناهان، بیان گناهان و یادآوری آنها در خلوت خویشتن است این مورد نیز از شمار اعتراف به گناه در پیشگاه خداوند بوده و نه تنها ایرادی ندارد بلکه زمینه ساز توبه می باشد.

پینوشت:
1-كافي : جلد 2،ص 426، ح2
2-وسائل الشيعة: 28/ 38، باب 16، حديث 34159؛ من لايحضره الفقيه: 4/ 31، حديث 5017
[/]

سوال
آیا اعتراف گناهان در نزد خودمان هم جزء مصادیق حرام اعتراف به گناه می باشد؟

پاسخ
در حدیثی از امام باقر علیه السلام آمده است که :
لا و اللّه ِ ما أرادَ اللّه ُ تَعالى مِن النّاسِ إلاّ خَصْلَتَينِ : أنْ يُقِرّوا لَهُ بالنِّعَمِ فيَزيدَهُم ، و بالذُّنوبِ فَيَغفِرَها لَهُم (1)
یعنی سوگند به خدا كه خداوند متعال از مردم جز دو كار نخواسته است: به نعمتهاى او اعتراف كنند تا آنان را نعمت فزونتر دهد و به گناهان اقرار ورزند تا گناهانشان را بيامرزد.

اگر منظورتان از این سوال اعتراف کردن گناهان در نزد دیگران است باید بگوییم از آنجا که بیان کردن اشتباهات و گناهانمان برای جمع دوستان و اطرافیان صرفا به نیت آگاهی دیگران از گذشته مان، موجب تحقیر و بی آبرویی و ذلت شخص می شود جائز نمی باشد.

همچنان که در روایت آمده است: مردى خدمت امير المؤمنين عليه السلام رسيد و گفت: اى اميرمؤمنان! من زنا كردم مرا پاك گردان،حضرت روى خود را از او برگرداند، سپس فرمود: بنشين. آنگاه رو به مردم كرد و فرمود: اگر كسى از شما اين گناه را مرتكب شود آيا نمى‏ تواند آن را بپوشاند، همچنان كه خدا بر او پوشانده است؟(2)

اما اگر منظورتان از اعتراف به گناهان، بیان گناهان و یادآوری آنها در خلوت خویشتن است این مورد نیز از شمار اعتراف به گناه در پیشگاه خداوند بوده و نه تنها ایرادی ندارد بلکه زمینه ساز توبه می باشد.

پینوشتها:
1-كافي، جلد 2،ص 426، ح2
2-وسائل الشيعة،جلد 28 صفحه 38، باب 16، حديث 34159

موضوع قفل شده است