جمع بندی انجام شدن حتمی کار با اعتماد مطلق به خدا

تب‌های اولیه

3 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
انجام شدن حتمی کار با اعتماد مطلق به خدا

با سلام و خسته نباشید
سوالی که چند وقتی است ذهن منو مشغول کرده اینه که
با اینکه وجود خدا رو باور دارم ولی اینکه خدا به همه کمک می کنه از کجا معلوم شاید صلاح کسی در این باشه که بهش کمک نشه و این که متنی هست با این زمینه که اگر فرد ثروتمندی به شما بگوید که به من اعتماد کن و تمام بدهی هایت با من اگر به او اعتماد داشته باشیم دیگر نگرانیی نخواهیم داشت و خیالمان راحت میشود حالا که خدا در قران میفرماید خدا برای بنده اش کافیست و الیس الله بکاف ایا خدا برای کفایت امور بنده اش کافی نیست
پس ای بنده من برای همه کسری و کمبود های دنیوی و اخرویت من هستم

اما من نمیتونم بپذیرم ک هرکس به خدا اعتماد کرد تلاش کرد و کارش را سپرد به خدا کارش انجام میشود شاید خدا نخواست کارش انجام شود یعنی مانند یک انسان ثروتمند نبود که راضی باشه و بگه من در این زمینه پشتیبانت هستم
حتی اگه کارم درست و به نفع باشه اما به صلاح نباشه پس نمیشه گفت در اینجا من اعتماد می کنم به خدا و کارم درست میشود با اعتماد مطلق به خدا حتما جواب می گیرم که اگه نگیرم خدایی نکرده از همراهی خدا ناامید شوم..برای این ایه و این مثال چه توجیهی می توان داشت
ممنون از پاسخگویی و زحمات شما..

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد مشکور

سوال:
منظور از توکل واعتماد برخداوند در کار چیست؟

پاسخ:
سلام و ادب@};-

در پاسخ به سؤال شما گفتنی است: بسيارى از مفسران درباره شان نزول آيه شريفه [=book antiqua]« أَلَيْسَ اللَّهُ بِكافٍ عَبْدَهُ وَ يُخَوِّفُونَكَ بِالَّذينَ مِنْ دُونِهِ وَ مَنْ يُضْلِلِ اللَّهُ فَما لَهُ مِنْ هادٍ» (1)؛ آيا خدا كفايت‏كننده بنده‏اش نيست؟ و [كافران‏] تو را از آنها كه غير اويند مى ‏ترسانند و هر كه را خدا گمراه گرداند برايش راهبرى نيست.» نقل كرده ‏اند كه كفار و بت‏ پرستان مكه پيامبراكرم (ص) را از خشم و غضب بتها بر حذر مى داشتند، و مى ‏گفتند: از آنها بدگويى مكن، و بر خلاف آنها اقدام نكن كه تو را اذيت مى‏ كنند و آزار مى‏ رسانند. در همين آيه هم به تهديد كفار اشاره شده است: [=book antiqua]« وَ يُخَوِّفُونَكَ بِالَّذينَ مِنْ دُونِهِ» بعد از اين تهديدها آيه فوق نازل شد و به پيامبر اكرم(ص) دلداري داد كه خداوند تو را در مقابل كفار و بت پرستان كفايت مي كند و آزار آنها را از تو دور مي كند.(2)

آيت الله مكارم درباره اين آيه شريفه مي نويسد: خداوندى كه قدرتش برتر از همه قدرتها است و از نيازها و مشكلات بندگانش بخوبى آگاه است و نسبت به آنها نهايت لطف و مرحمت را دارد چگونه ممكن است بندگان با ايمانش را در برابر طوفان حوادث و موج عداوت دشمنان تنها بگذارد؟ هنگامى كه او پشتيبان بنده‏ اش باشد و هنگامى كه بخواهد كسى را يارى كند. (بی شک، خواست خداوند محقق خواهد شد) گر چه شان نزول آيه در مورد تخويف و تهديد به خشم بتها است، ولى مفهوم آيه چنان وسيع و گسترده است كه هر نوع تهديد به غير اللَّه را شامل مى‏ شود، و به هر حال اين آيه نويدى است براى همه پويندگان راه حق و مؤمنان راستين مخصوصا در محيط هايى كه در اقليت قرار دارند و از هر سو مورد تهديدند. اين آيه به آنها دلگرمى و ثبات قدم مى‏ بخشد، روح آنها را سرشار از نشاط و گامهايشان را استوار مى ‏سازد، و اثرات روانى زيانبار تهديدهاى دشمنان را خنثى مى‏ كند، آرى هنگامى كه خدا با ما است از غير او وحشتى‏ نداريم.(3)

در خصوص اعتماد و توکل به خدا، خدای سبحان در آیات دیگری می فرماید: [=book antiqua]"وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَی اللّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ؛ (4) و هر کس بر خدا اعتماد کند و کار خود به وی وا گذارد، خدا برای او کفایت است." و نیز فرموده است: [=book antiqua]" وَ عَلَى اللهِ فَتَوَکَّلُوا إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنینَ (5) برخدا توکل کنید اگر ایمان دارید." همچنین در کریمه ای دیگر می فرماید: [=book antiqua]"فَإِذا عَزَمْتَ فَتَوَکَّلْ عَلَی اللّهِ"؛(6) "(ای پیغمبر!) همین که عزم کردی و تصمیم‏ گرفتی، به خدا اعتماد کن و کار خود را دنبال کن."

اما در خصوص آیات مزبور اینکه در همه کارها به خداوند اعتماد و توکل صددرصد کنیم زیرا او ما را کفایت می کند، نکاتی لازم بذکر است:

اولاً: باید توجه داشت نباید توکل و اعتماد به خداوند را به معنای تعطیلی تدبیر و تلاش خود گرفت اینکه انسان، دست روی دست بگذارد و هیچ تلاش و کوششی در رسیدن به مطلوب نکند، آنگاه به اتکاء چنین توکل غلطی انتظار نتیجه و توفیق هم داشته باشد، این قبیل رفتارها توکل و اعتماد به خدا نیست بلکه فرار از مسئولیت و تلاش و نوعی کهالت و تنبلی است.

ثانیاً: لازمه چنین توکل و اعتماد قطعی و یقینی، رعایت تقوا و پرهیزکاری در اندیشه و قول و عمل است، زیرا کسی که گرفتار شرک و گناه در اندیشه و عمل است چگونه می تواند به حقیقت معنا متوکل و ملتجی به حضرت حق باشد چنانکه در مقدمه آیه 3 سوره طلاق در باب توکل و کفایت اعتماد به خدا می فرماید: [=book antiqua]"وَ مَنْ یَتَّقِ اللّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ؛ (7) هر کس پرهیزکاری کند، خداوند راه خروجی برای رهایی وی از مشکلات‏ قرار می ‏دهد و از طریقی که گمان ندارد، روزیش را می ‏رساند."

ثالثاً: حقیقت توکل و اعتماد قطعی به خداوند راضی بودن به خواست حکیمانه خداوند و مقدرات الهی است نه اینکه در پی توکل و اعتماد به خدا منتظر باشد که خواست و تدبیر خودش بدون کم و کاست محقق شود زیرا بسا تدبیرات و خواسته های ما که گمان خیر نسبت به آنها داریم در واقع، عین شر و گرفتاری هستند و بسا اموری که گمان می کنیم برای ما ناپسند و شر هستند (فلذا نسبت به انها اکراه داریم) در حالیکه مایه خیر و برکت و توفیق اند. قوله کریم: [=book antiqua]«عَسى‏ أَنْ تَكْرَهُوا شَیْئاً وَ هُوَ خَیْرٌ لَكُمْ وَ عَسى‏ أَنْ تُحِبُّوا شَیْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ وَ أَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ»(8) و بسا چيزى را خوش نمى داريد و آن براى شما خوب است و بسا چيزى را دوست مى داريد و آن براى شما بد است و خدا مى‏ داند و شما نمیدانید.»

از اینرو از امیرالمومنین (ع) نقل شده است که فرمودند: [=book antiqua]"توکل بیزاری و برکناری از حول و قوه است و منتظر شدن است به آنچه قدر می آورد."(9) و نیز شخصی از امام رضا (ع) درباره سخن خدای متعال که می فرماید [=book antiqua]"و من یتوکل علی الله فهو حسبه" سؤال کرد؛ حضرت (ع) فرمودند: [=book antiqua]"توکل درجاتی دارد که یکی از آنها این است که در هرکاری که به تو مربوط است به خداوند اعتماد کنی و از آنچه که نسبت به تو انجام می دهد خشنود باشی و بدانی که او جز خیر برای تو نمی خواهد و بدانی که حکمت در این است که کارت را به او واگذارکنی و دیگر اینکه به این امر ایمان داشته باشی که خدا چیزهایی می داند که تو از آنها بی اطلاعی و باید علم آنها را به خدا واگذار نمایی و به غیر اعتماد نداشته باشی."(10)

بنابراین، در فرض سؤال اگر انسان به حقیقت معنا و با لحاظ شرایط توکل و اعتماد قطعی و یقینی به خدای سبحان اعتماد کند به هر اتفاق و نتیجه ای که برایش پیش آید راضی خواهد بود و بدون شک، خیر و مطلوب انسان در همان اتفاق خواهد بود هرچند دیگران با عقل ظاهربین و محدود خود، بر خلاف آن قضاوت کنند. اما اهل ایمان و توکل که به علم و حکمت و خیرخواهی خداوند ایمان و یقین دارند بدون ذره ای تردید خود را تسلیم مقدرات حکیمانه الهی می کنند و جز به خواست و اراده حق و عدل او رضا نمی دهند.

موفق باشید ...@};-

پي نوشت ها______________________________________________
1. زمر(39)آيه36.
2. زمخشري، محمود، الكشاف، انتشارات دار الكتاب العربي، ج4، ص129.
طبرسي، فضل بن حسن، مجمع البيان في تفسير القرآن، انتشارات ناصر خسرو، ج8، ص778.
3. مكارم شيرازي، ناصر، تفسير نمونه، انتشارات اسلاميه، ج‏19، ص 459.
4. طلاق، آیه 3.
5. مائده، آیه 23.
6. آل عمران، آیه 159.
7. طلاق، آیات 2 و 3.
8. [=times new roman]بقره، آیه 216.9. غررالحکم.
10. اصول کافی، ج 2

موضوع قفل شده است