جمع بندی سوال: دو راهی ادامه تحصیل یا فرزندآوری؟

تب‌های اولیه

13 پستها / 0 جدید
آخرین ارسال
سوال: دو راهی ادامه تحصیل یا فرزندآوری؟

با سلامخانمی هستم 23 ساله. یک فرزند دو ساله دارم که به خاطر او 5 ترم مرخصی از دانشگاه گرفتم. وقت ازدواج پدر و مادرم طی کردند که ادامه ی تحصیل بدهم.اکنون وقت رفتن به دانشگاه شده و این ترم اولی ایست که بعد از سه سال دوری از دانشگاه دولتی روزانه می روم.همسرم به دل راضی به رفتن من نیست و بچه ی دیگری می خواهد. گاهی اوقات چندین بار می گوید و دانشگاه من را بهانه می کند.سوال من این است من چه وظیفه ای دارم؟- رضایت والدینم را جلب کنم و دانشگاهم را تمام کنم و همسرم را نادیده بگیرم؟- رضایت همسرم را برآورده کنم و ادامه تحصیل ندهم و بچه دار شوم؟

با نام و یاد دوست





کارشناس بحث: استاد راهنما

Sitenen;893972 نوشت:
با سلامخانمی هستم 23 ساله. یک فرزند دو ساله دارم که به خاطر او 5 ترم مرخصی از دانشگاه گرفتم. وقت ازدواج پدر و مادرم طی کردند که ادامه ی تحصیل بدهم.اکنون وقت رفتن به دانشگاه شده و این ترم اولی ایست که بعد از سه سال دوری از دانشگاه دولتی روزانه می روم.همسرم به دل راضی به رفتن من نیست و بچه ی دیگری می خواهد. گاهی اوقات چندین بار می گوید و دانشگاه من را بهانه می کند.سوال من این است من چه وظیفه ای دارم؟- رضایت والدینم را جلب کنم و دانشگاهم را تمام کنم و همسرم را نادیده بگیرم؟- رضایت همسرم را برآورده کنم و ادامه تحصیل ندهم و بچه دار شوم؟

با عرض سلام و ادب خدمت شما خواهر گرامی و همه اسک دینی های بزرگوار

امیدوارم نکاتی را که خدمتتون عرض می کنم ارهگشا باشد

ما انسانها در زندگی با دوراهی های مختلفی مواجه می شویم و مردد می شویم که کدام راه را برگزینیم و چه بسا فردی را بهانه برای گزینش راهی نماییم
اما تکلیف اصلی و راه درست چیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟که سبب پشیمانی ما و اتلاف عمر و...نشود؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

راه درست :
ابتدا باید برای زندگی خود اهداف اصلی و فرعی و خرده اهداف در نظر بگیریم و راههای رسیدن به آن اهداف را بررسی نماییم
راهها ، خرده اهداف و اهداف فرعی قابل تغییر هستند ولی هدف اصلی که همان رسیدن به کمال و موفقیت در دنیایی که مزرعه آخرت هست و ساختن آخرتی آباد می باشد تغییر نمی کند.

حال باید هدف اصلی و اهداف فرعی و خرده اهداف را برای خود مشخص نمایید و روشها را براساس آنها برگزینید .

با توجه به مقدمه بنده به نظر خودتون کدوم یک( تحصیل«دانشگاه؟رشته ؟» یا فرزند آوری) کدام یک می تواند شما را به هدفتون برساند؟

راستی: هدف اصلی شما ؟اهداف فرعی؟خرده اهداف؟روشهای شما؟

نکته : با همین مقدمه و استدلال می شود پدر و مادر و همچنین همسر را به کاری راضی نمود.

در پناه قرآن و عترت موفق باشید
یا علی

سلام.
به نظر بنده رضایت شوهر مهمتر هست.چون عضوی از زندگی مشترکتون هست و براش مهم هستید.
کسی که تا آخر عمر باهاتون هست این همسر هست.
بعدا هم میشود ادامه تحصیل داد.
نظرم این هست.

راهنما;894590 نوشت:

با عرض سلام و ادب خدمت شما خواهر گرامی و همه اسک دینی های بزرگوار

امیدوارم نکاتی را که خدمتتون عرض می کنم ارهگشا باشد

ما انسانها در زندگی با دوراهی های مختلفی مواجه می شویم و مردد می شویم که کدام راه را برگزینیم و چه بسا فردی را بهانه برای گزینش راهی نماییم
اما تکلیف اصلی و راه درست چیست؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟که سبب پشیمانی ما و اتلاف عمر و...نشود؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

راه درست :
ابتدا باید برای زندگی خود اهداف اصلی و فرعی و خرده اهداف در نظر بگیریم و راههای رسیدن به آن اهداف را بررسی نماییم
راهها ، خرده اهداف و اهداف فرعی قابل تغییر هستند ولی هدف اصلی که همان رسیدن به کمال و موفقیت در دنیایی که مزرعه آخرت هست و ساختن آخرتی آباد می باشد تغییر نمی کند.

حال باید هدف اصلی و اهداف فرعی و خرده اهداف را برای خود مشخص نمایید و روشها را براساس آنها برگزینید .

با توجه به مقدمه بنده به نظر خودتون کدوم یک( تحصیل«دانشگاه؟رشته ؟» یا فرزند آوری) کدام یک می تواند شما را به هدفتون برساند؟

راستی: هدف اصلی شما ؟اهداف فرعی؟خرده اهداف؟روشهای شما؟

نکته : با همین مقدمه و استدلال می شود پدر و مادر و همچنین همسر را به کاری راضی نمود.

در پناه قرآن و عترت موفق باشید
یا علی

خیلی ممنون از پاسختون. اگر با دقت و عمیقا درون خودم رو بنگرم ادامه ی تحصیلم جز برای گرفتن مدرک و خودنمایی مقابل دیگران نیست هرچند گاهی اوقات انکارش می کنم.
هدف من صددرصد سعادت اخروی هست و میدونم کاری که همسر ناراضی از اون باشه مورد قبول نیست.
از طرفی به توصیه ی رهبر و هم این که میدونم تعداد ما بسیار کم شده نسبت به بقیه ی جوامع و تمایل شخصی خودم دوست دارم بچه زیاد داشته باشم.
هدف من مجاهد بودن هست در نقش مادر و همسر اما از طرفی نمیتونم والدینم رو نادیده بگیرم.
اگر دلخوری اونا نبود من از اول می دونستم که میخوام چیکار کنم.

باتشکر

بچت دو سالشه چه عجله اي هست حالا؟
بذار يه كم به اولي برسي بعد فكر دومي باش
درس به كنار از لحاظ تربيتي و رسيدگي ظلم ميشع به بچه اولت !
خود من همين بلا سرم اومده اولي فقط داره حسادت ميكنه و لجبازي! توصيه رهبر رو چيكار داري ببين بچه اولت اذيت ميشه يا نه
نظر شوهر هم اولويت بعده مگه شوهرت ميخواد رنج بارداري و سختيهاش رو بكشه؟ اقايون فكر ميكنن بچه عروسكه
هم بدن خودت داغون ميشه هم روحيه بچه اولت
حداقل بذار فاصله سنيشون چهار پنج سال بشه!

[="Tahoma"][="DarkSlateGray"]

Sitenen;894923 نوشت:
خیلی ممنون از پاسختون. اگر با دقت و عمیقا درون خودم رو بنگرم ادامه ی تحصیلم جز برای گرفتن مدرک و خودنمایی مقابل دیگران نیست هرچند گاهی اوقات انکارش می کنم.
هدف من صددرصد سعادت اخروی هست و میدونم کاری که همسر ناراضی از اون باشه مورد قبول نیست.
از طرفی به توصیه ی رهبر و هم این که میدونم تعداد ما بسیار کم شده نسبت به بقیه ی جوامع و تمایل شخصی خودم دوست دارم بچه زیاد داشته باشم.
هدف من مجاهد بودن هست در نقش مادر و همسر اما از طرفی نمیتونم والدینم رو نادیده بگیرم.
اگر دلخوری اونا نبود من از اول می دونستم که میخوام چیکار کنم.

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهم عجل لولیک الفرج

سلام علیکم ورحمه الله و برکاته

هر کدام از این مسیر ها وقتی با معیار حق بخواند خودش فوایدی دارد و می تواند شما را به هدف های عالی زندگی برساند

رضایت پدر و مادر خوب و عالی است اما تا جایی که من می دانم اطاعت از پدر و مادر زمانی واجب است که باعث آزار ایشان بشود.

با این حال نظر مرجعتون را بپرسید

با این ملاک و ملاک های دیگر تصمیم بگیرید

درس هم چیز خوبی است اگر بتوانید و توانایی اش را دارید قابل جمع هم هست

چند ترم در دوران بارداری است که تجربه داشتید فکر کنم چند ماه اول سخت باشد

سختی ایام برای ماه اهی آخر است که 1 یا دو ترم شما را درگیر کند و بعد از آن هم با مدیریت می شود فرزند را تر و خشک کرد

البته بستگی به شرایطتتان هم دارد.

مثلا آیا شما در بازداری اول افسردگی و بی حالی و بی رمقی گرفتید؟
چقدر احتمال می دهید؟
و شرایطی که شاید شما را از درس خواندن بیاندازد.

یا علی(ع)[/]

Sitenen;894923 نوشت:
خیلی ممنون از پاسختون. اگر با دقت و عمیقا درون خودم رو بنگرم ادامه ی تحصیلم جز برای گرفتن مدرک و خودنمایی مقابل دیگران نیست هرچند گاهی اوقات انکارش می کنم.
هدف من صددرصد سعادت اخروی هست و میدونم کاری که همسر ناراضی از اون باشه مورد قبول نیست.
از طرفی به توصیه ی رهبر و هم این که میدونم تعداد ما بسیار کم شده نسبت به بقیه ی جوامع و تمایل شخصی خودم دوست دارم بچه زیاد داشته باشم.
هدف من مجاهد بودن هست در نقش مادر و همسر اما از طرفی نمیتونم والدینم رو نادیده بگیرم.
اگر دلخوری اونا نبود من از اول می دونستم که میخوام چیکار کنم.

شما که تصمیم خودتون رو گرفتید دیگه چرا راهنمایی میخواهید
توصیه رهبری هم برای زوجهایی هست که یا اصلا بفکر بچه دار شدن نیستند
یا زوجهای که بچه اولشون از آب و گل در آومده و توان بزرگ تر کردن بچه دوم هم دارن
خاله زاده های من دیگه وقت ازدواج کردنشونه با این حال هیچ یک از خاله هام تصمیم ندارن مجدد بچه دار شون
شما هنوز اولی دست چپ و راستش رو تشخیص نمیده بفکر دومی هستی
بچه بیشتر بخاطر حرف رهبری و تمایل شوهر و درس هم بخاطر رضایت والدین پس این وسط خودت چی ؟
اصلا فکر کردید ؟

سلام به دوستان عزیزم
متشکرم من امروز جوابمو گرفتم و راهم رو انتخاب کردم. اما بدونید حقیقت اینه که اینجا انجمن گفتگوی "دینی" هست مبادا نظرات خودمون رو در قالب دین به دیگران هدیه کنیم. هزار جور انجمن های دیگه هم بود که من میتونستم برای نظرخواهی به اون ها مراجعه کنم اما نکردم چون میخواستم ببینم دین چه چیزی میگه. من میدونم که همه ی شما کارشناس مسائل دینی نیستید اما خواهشی که دارم اینه که نظر و دیدگاه خداوند رو هم در مشاوره هاتون بگنجونید.
اول این که با نظر به این که بذار بچه ت بزرگ بشه یا هنوز زوده و اذیت میشی و غیره من همه ش رو میدونم. اما هرچه سیره ی حضرت زهرا (س) رو نگاه می کنم با این وجود یعنی اونها اشتباه کردن که توی نه سال زندگی مشترک چهارتا بچه آوردن و پنجمی رو هم حامله بودن!؟؟ خیر این چنین نیست. اشتباهی در کار نبوده. حضرت به رسالت های خودشون فکر می کردن که یکیش فرزندآوری و تربیت بوده.

دوم این که بنا بر گفته ی معصومین جهاد زن خوب شوهرداری کردن است.
خب در جنگ و جهاد چه شرایطی حاکمه؟ صبر و درایت و سختی و تلاش ...
این که من بشینم و یه بچه بیارم و هرکاری دلم خواست بکنم و به شرایط و تمایلات شوهرم توجه نکنم اسمش جهاده؟ و چون سختمه و چاق میشم و از قیافه می افتم و بی اعصاب میشم بچه نیارم این اسمش جهاده؟

این ها همه عقاید شخصی بنده است و فکر نکنید خب تو که این چیزا رو میدونی چرا سوال مطرح میکنی؟ صرفا برای اطمینان قلبم بود و این که مهر تایید از شما دوستان دینی م بگیرم.

و اگر براتون حرف های رهبر مهمه بخونید اگر نیست هم حق دارید چون توی این دوران و زمان کسی به ایشون توجه خاصی نداره:

[=WebRoya]"فرزندآوری یکی از مهم ترین مجاهدت های زنان و وظایف زنان است؛ چون فرزندآوری در حقیقت هنر زن است؛ اوست که زحماتش را تحمل می کند، اوست که رنج هایش را می برد، اوست که خدای متعال ابزار پرورش فرزند را به او داده است. خدای متعال ابزار پرورش فرزند را به مردها نداده، در اختیار بانوان قرار داده؛ صبرش را به آنها داده، عاطفه اش را به آنها داده، احساساتش را به آنها داده، اندامهای جسمانی اش را به آنها داده؛ در واقع این هنر زن ها است. اگر چنانچه ما اینها را در جامعه به دست فراموشی نسپریم، آن وقت پیشرفت خواهیم کرد."

البته که در همه ی این تصمیمات خودم رو در نظر گرفتم و لطفا از جملاتی مثل :" اونا ائمه بودن" " ما کجا اونا کجا" و غیره استفاده نکنید.
اگر اونا الگویی هستند که خدا برای هدایت ما قرار داده پس دسترسی و پیروی از رفتارشون نباید غیرممکن باشه و اگر غیرممکنه دیگه الگو نیستن و فرشته اند پس برتری ندارند.

اللهم صل علی محمد و ال محمد و عجل فرجهم

و البته که تحصیلات خیلی عالیه اما مدرک هیچ ربطی به درک و شعور و فهم آدم ها نداره هیچ کس تضمین نمیده که فردی که پروفسوره لزوما اخلاق خوبی داره و با خانواده اش مدارا و مهربونی داره.
به قول دوستمون برای تحصیل دیر نیست همونطور که مادر من در پنجاه سالگی فوق لیسانس میخونه گل

با سلام وعرض ادب

به نظر من و همینطور،تجربه ی شخصیم، اگه فاصله بین بچه ها زیاد باشه هم بچه ها مثل تک فرزند بزرگ میشن و

هم مادر ،حین بارداری با مشکلات زیادی برمیخوره ،اگه میخوای بچه دار بشی ،همون زودتر ،بهتر!

واسه ی درس خوندن هم دیر میشه به نظرم، اگه واقعا رشته ی تحصیلی مهمی رو انتخاب کردید

میتونید با کمک خانوادت هم ادامه تحصیل بدی وهم بچه هات رو بزرگ کنی ان شاءالله

ولی اگه به قول خودتون فقط واسه ی مدرک وگرفتن وکم نیاوردنه که اصلا نمیخود ادامه بدی

برو سراغ یه هنری مثل خیاطی ،آشپزی و.......

Sitenen;894952 نوشت:
متشکرم من امروز جوابمو گرفتم و راهم رو انتخاب کردم.


سلام
دوست عزیز همواره برای شما بهترین ها را از خداوند خواستاریم .
@};-

پیروز و سربلند باشید
@};-

سوال:
رضایت والدین را جلب کنم و دانشگاه را تمام کنم؟رضایت همسرم را برآورده کنم و ادامه تحصیل ندهم و بچه دار شوم؟

پاسخ:
با عرض سلام و ادب
امیدوارم نکاتی را که خدمتتون عرض می کنم ارهگشا باشد
ما انسانها در زندگی با دوراهی های مختلفی مواجه می شویم و مردد می شویم که کدام راه را برگزینیم و چه بسا فردی را بهانه برای گزینش راهی نماییم
اما تکلیف اصلی و راه درست چیست؟که سبب پشیمانی ما و اتلاف عمر و...نشود؟

راه درست :
ابتدا باید برای زندگی خود اهداف اصلی و فرعی و خرده اهداف در نظر بگیریم و راههای رسیدن به آن اهداف را بررسی نماییم
راهها ، خرده اهداف و اهداف فرعی قابل تغییر هستند ولی هدف اصلی که همان رسیدن به کمال و موفقیت در دنیایی که مزرعه آخرت هست و ساختن آخرتی آباد می باشد تغییر نمی کند.

حال باید هدف اصلی و اهداف فرعی و خرده اهداف را برای خود مشخص نمایید و روشها را براساس آنها برگزینید .

با توجه به مقدمه بنده به نظر خودتون کدوم یک( تحصیل«دانشگاه؟رشته ؟» یا فرزند آوری) کدام یک می تواند شما را به هدفتون برساند؟
راستی: هدف اصلی شما ؟اهداف فرعی؟خرده اهداف؟روشهای شما؟

نکته : با همین مقدمه و استدلال می شود پدر و مادر و همچنین همسر را به کاری راضی نمود.
در ضمن در مورد فاصله سنی به نظر مناسبترین فاصله بین فرزندان سه سال می باشد برای آگاهی بیشتر به این دو تاپیک مراجعه نمایید:

مهم"فاصله سنی ، بین دو بچه چقدر باید باشه؟"


چند فرزند کافیست؟

1. . .سايت انجمن گفتگوي ديني، انجمن مشاوره، كارشناس: راهنما: تاريخ: 3/ 10/ 1395

موضوع قفل شده است